Mejm

Syndicate (1993) - kiedy lapie zajawke na cyberpunk przed oczami automatycznie staja mi dwie pozycje: Blade Runner i Syndicate produkcji Bullfroga (Peter Molyneux). Film wymeczylem co najmniej kilka razy, z gra od zawsze byl problem. Moj pierwszy kontakt z nia nastapil w momencie kiedy wzialem od kumpla plyte z nagrana wuchta starych gierek. Bylo to oczywiscie w szkole podstawowej, chyba trwaly wakacje. Wrocilem autobusem do chaty, wlozylem plyte do mojego high tower Pentium 60Mhz CD-ROM 2x i zaczalem przegladac katalogi. Jednym z nich bylo Synd (Syndicate nie moglo byc bo DOS obslugiwal nazwy do 8 znakow wlacznie), cos mi to mowilo, gdzies chyba to widzialem. Chyba, bo pewnie nazwa gry przewijala sie w Secret Service aczkolwiej recenzji widziec nie moglem, gdyz gra wyszla w 1993 roku a ja SS kupowalem jakos od koncowki 94. Ale nic to, sprobowac trzeba. Ok, zainstalowane, na monitorze odtwarza sie intro, spoko. Potem menu i wielka mapa swiata. Wow, o co tu chodzi? Jakie to skomplikowane. Jakos doklikalem sie do menu wyposazenia agentow i znow zostalem przytloczony ta masa opcji. Uff, udalo sie uruchomic misje ale jak w to sie gra?! Ok ide, ide, ide, zabili mnie. Ale luz, mam jeszcze "3 zycia". Pobawilem sie suwakami pod ikona danego agenta ale za wiele mi to nie pomoglo, poleglem. Chyba czas na kolejny tytul z bogatej biblioteki otrzymanej tego dnia od kumpla. Przez nastepne lata od czasu do czasu wracalem do Syndicate ale zawsze konczylem podobnie jak przy pierwszym kontakcie. Tak narastal mit gry trudnej, nieprzystepnej, skomplikowanej, oldschoolowej, nieuczciwej itd. Ale jak to zazwyczaj bywa z mitami, jest w nich jedynie ziarenko prawdy. Przekonalem sie o tym jakis tydzien temu instalujac gre na fali zajawki na stare dosowe gierki. Tym razem dalem sobie czas, poczytalem co nieco w necie, obadalem jakis film na yt. I okazalo sie, ze gre da sie nawet ukonczyc (inaczej przeciez nie pisalbym w tym temacie). Co wiecej, ten caly efekt przytloczenia gra i zakladania, ze jest skomplikowana ulecial bardzo szybko. W zasadzie ta gra jest mega prosta, zarowno jesli idzie o globalna strategie (mapa) i ekonomie jak i taktyke kiedy przechodzimy do rzutu izometrycznego i przejmujemy sterowanie agentami. Zatem - mapa to nic innego jak klikanie panstwa gdzie przeprowadzimy akcje a potem regulowanie podatku jesli uda nam sie teren zdobyc, opcje uzbrojenia i badan nad ulepszeniami to wybranie kategorii i pare klikow na + zeby przetransferowac gotowke, dozbrajanie agentow to rownie banal, pare klikniec, wybranie z listy co potrzeba i nara, odpalamy misje. I moze, ale tylko moze, dopoki nie wynajdziemy miniguna gra sie niebyt latwo. Potem zostajemy z usypiaczem az do konca, ewentualnie dodajac sobie jakies inne bronie w zaleznosci od misji. Wynika to stad, ze gra jest strasznie niezbalansowana i posiada pewien bug, ktory wywraca rozgrywke do gory nogami. Otoz na terenie danej misji (sa ich cztery typy: pozyskanie ludzi, zabojstwo, zabicie wszystkich agentow i eskorta) oprocz naszych agentow sa tez ludki z dwoch (lub wiecej) innych korporacji. Zalozenie bylo takie aby przeciwne obozy walczyly rowniez miedzy soba. Niestety, jak przyznaja sami tworcy, nikt tego nie przetestowal przed wypuszczeniem gry na rynek i w efekcie wszyscy atakuja nas xD. I to nie tyle nawet jak podejdziemy pod ich terytorium. Sa misje, ze juz na samym poczatku widzimy jak przez mape ciagnie sznurek zapie.dalajacych kropek ulepszonych do 3lvl zabojcow. Nie pozostaje nam wtedy nic innego jak ukryc sie za winklem, przesunac trzy paski na maks, wyekwipowac bron i czekac az nasi z automatu wyrzna wroga. Tak, z automatu bo trzeci pasek (brazowy) pod ikona agena to autonamierzanie i strzal. Dwa pozostale to szybkosc (czerwony) i celnosc (niebieski). Ogolna zasada jest taka, ze jesli nic nas nie atakuje to przesuwamy paski w lewo, one sie wtedy laduja a jak co do czego przyjdzie to wcisniecie dwoch przyciskow myszy na raz powoduje ich wystrzelnie na max. I tak przez cala gre i przez wszystkie misje. Tym sposobem skonczylem gre, ktora urosla w mojej glowie do rangi trudnego i nieprzystepnego tytulu. A okazala sie w zasadzie gra z prostymi regulami i z dosc prosta i powtarzalna rozgrywka. Misje nie roznia sie od siebie praktycznie niczym. Dotrzec do punktu, wybic wszystkich i ew. zwerbowac kogos. Wszystko oczywiscie z wykorzystaniem paskow i, jak potrzeba, winkla. Szkoda, ze tak to mniej wiecej wyglada i przydaloby sie wiecej taktyki ale z drugiej strony niemozliwym by bylo sterowanie kazdym agentem z osobna bo po prostu by nas wytlukli zanim bysmy cos zrobili (i stad tez brazowy pasek). Dlatego zawsze lazi sie czterema agentami w kupie i to jest sposob na ukonczenie tej gry. Nawet nabralem ochoty na reboot, ktory jest FPSem ale wczesniej przydaloby sie zabrac za czesc druga czyli Syndicate Wars. Jednak lata temu, kiedy kumpel ja sobie kupil i pogral chwile, mowil ze trudna. Ciekawe czy dzis tez tak jest, czy to tylko projekcja w jego glowie.

To widze niewiele sie zmienilo do czasow Acrobatic Super Cars (ich poprzedniego tytulu tyle, ze na ps3). Tam nawet doszlo do tego, ze gra, owszem, zliczala bramki (trzeba bylo ich nabic 500) i wygrane w multi (50) ale... kasowala wszystko po resecie konsoli xD. Poza tym "jedynka" byla znacznie trudniejsza, takie 8-9/10.

Needless - wszystko jest oprocz mieczy.

Jaki typ, tyle doskonalych dialogow przewinal xD

Euro 2012 - pamietamy [*]

Po jesiennym meczu z niemcami wyjdzie czy to bedzie latwa grupa.

Kruku 100% racji. To moze i jest dobry symulator kowboja, moze niektorzy beda kontent stojac w chatce i patrzac przez okno jak pada deszcz ale system misji jest tak slaby, ze az zeby bola. Ta jazda przez pol mapy z punktu A do punktu B zeby zasiasc na wozie i przebyc droge z punktu B do punktu A xD. Fabularnie to kalki wszystkich mozliwych westernow, glowna postac to najsmutniejszy kowboj w historii (moze tak mialo byc), postacie spotykane na naszej drodze "sa z nami" tylko do momentu jak nie przekroczymy granic kolejnego obszaru gdzie poznajemy kolejnych bezplociowych bohaterow, ktorzy ponownie znikna jak opuscimy granice. Pamietam jedynie Bonie bo pojawila sie tez pod koniec i tego szeryfa z Armadilo... bo wykonalem dla niego z 5 takich samych misji lapania przestepcow :| Doceniam gry gdzie tworcy daja nam zabawki i mowia: macie, bawcie sie, wymyslcie sobie zajecie i cieszcie sie swoimi pomyslami. I tu RDR wypada bardzo spoko. Ale ja sie po prostu nie tego spodziewalem po tej grze i liczylem na dobra fabularna i "misjowa" robote od samych tworcow. Nie dostalem tego.

Po mojej krytyce powinno ci sie zachciec pojezdzic na koniu po polu.

Assassination Classroom - polecacie?

To pierwsze wydanie gdzie plyty byl w takim tekturowo-plastikowym pudelku na rzepa? Ja tak samo. W jedynke przegralem najwiecej, niemniej dwojka pod wzgledem plastycznosci i rozwiazan lepsza. Przy czworce.

Nie moge powiedziec, ze jestem zaskoczony ta okladka.

Dla mnie zawsze HoMM II > HoMM III. Nigdy nie moglem sie przekonac do tej "digitalizowanej" i powaznej grafiki w trojce. Za to pastele i kolorki w dwojce the best.

Swojego czasu dali te Sage na gogu za free.

A tymczasem na gogu...

Pomylilo mu sie z pol szklanki.

No raczej. Ja sprobuje, ale poki co nawet w usa te paczki mnie nie zachwycily. Zobaczymy.

Za 3,50 mam trzy lidlowskie pompowane i z czekolada! Nie opyla sie.

Kubek z logo starbucksa w lewej, paczek DD w prawej - tak sie bawi, tak sie bawi, sto-li-ca.

No i chyba sie nie dowiem ile Yanek tych pomidorow wkraja, pewnie zapil na grilu.

Jak lubisz dzieci to bedzie ci sie podobac.

Powialo T-Hawkiem. Jestem na nie.

Dlaczego nie graliscie w to na ps3, jest od 6 lat na psn.

racja. zmuszanie się do spędzenia kilkudziesięciu godz. w mp, przed ograniem 20-godzinnego singla, którego teren poznało się już wzdłuż i wszerz i robiło to samo wcale nie wpłynęło na większe obrzydzenie. A ty dalej bronisz swojej inwalidzkiej tezy, ze zobaczenie miejscowek w multi mialo kolosalny wplyw na odbior gry w singlu. Zabawne tez, ze wszystkie twoje argumenty kreca sie tylko wokol designu i klimatu a nie fabuly czy konstrukcji misji. Tym samym sam sie orasz i przyznajesz, ze te drugie w tej grze sa slabe Takze obalam twoja ch.ujowa teze o tym ze zagranie w multi powoduje odruchy wymiotne na mialkosc i powtarzalnosc misji z singla. Bo miejscowkami i wizualiami tak jak w multi zachwycalem sie i pozniej w singlu. Kumasz chuopcze taknieco?

A ile wrzuciles tych swiezych pomidorow?