Suavek

Z innej beczki, ograywał ktoś tu Megateny z 3DSa? Zastanawiam się, czy są jakieś pozycje, które szczególnie warto by było ograć, lub zdobyć. Mam SMT4, ale odstawiony wieki temu przez brak czasu, więc musiałbym pewnie zacząć od nowa, jeśli bym chciał się zabrać za grę ponownie. Apocalypse nie posiadam i z tego co widzę jest raczej ciężko dostępny (mam 3DSa z US, więc region lock...). Mam wrażenie, że ta część przeszła bez większego echa. Czy to jakiś spinoff, sequel, czy jak traktować ten tytuł? Persona Q mnie niestety odrzuciła zbyt "etrianowym" stylem rozgrywki i nie mogłem się przemóc do dalszego łażenia po lochach. Dlatego Persona Q2 raczej nie biorę pod uwagę jako potencjalnego zakupu. Tym bardziej, że ekipa z trzech gier to już by była przesada chyba. Nawet nie wiem, czy do jedynki jeszcze wrócę. Klimacik był spoko, ale zbyt monotonna rozgrywka i mało megatenowa/personowa. Czy z Q2 jest podobnie? Kusi mnie natomiast Strange Journey Redux. O wersji DS miałem swego czasu dobre zdanie, ale największym minusem był horrendalny grind, szczególnie pod koniec gry. W Redux jest podobno trochę usprawnień i udogodnień. Klimat i fabułę gra miała fajne, to nawet bym sobie odświeżył. Tym bardziej, ze można jeszcze względnie tanio dorwać wersję US. Ktoś w Redux grał i może się podzielić opinią? Soul Hackers już nie biorę pod uwagę, gdyż zbyt wiekowy już by był chyba jak na mój gust. Devil Survivory ograłem na NDS i prawdę mówiąc te usprawnione wersje w ogóle mnie nie kuszą... Jedynka była jeszcze spoko, ale dwójka w ogóle mnie nie wciągnęła, więc odstawiłem w połowie. Persona 4 na PC trochę odświeżyła moją sympatię do serii i tak rozważam coś do pogrania w łóżku, dlatego chyba odkurzę 3DS, bo jak widać megatenów trochę było. No jest jeszcze alternatywa w postaci P5 na Vicie przez remote play, ale jednak mała biała czcionka na ciemnym tle męczy mi szybko oczy w tym przypadku.

Porównywałem do poprzednich odsłon, w których zdecydowanie bardziej OSTy utkwiły mi w pamięci, szczególnie w kontekście akcji rozgrywającej się na ekranie. Muzyka w AC7 zła nie jest, ale z kilkoma wyjątkami nie zapadła mi w pamięci. I właściwie mógłbym coś podobnego powiedzieć o większości aspektów tej odsłony - no to jest bardzo dobra gra, ale...

AC7 to dobra gra, ale po przejściu jestem rozczarowany i trochę zniesmaczony... Fabuła jest żenująca. Chaotyczna, patetyczna, z beznadziejnymi i naciąganymi postaciami i okropnym sztucznym angielskim dubbingiem. Misje sprawiają wrażenie przypadkowego zlepku losowych pomysłów, aniżeli spójnej ciągłości. Próżno szukać tu jakichś zapadających w pamięci momentów rodem poprzednich odsłon, a mocno przeciętny soundtrack wcale nie pomaga w tej kwestii. Po prostu cały czas grając nie mogłem powstrzymać się od porównań do dawnych klasycznych odsłon, z rewelacyjnym AC5 na czele. Do dziś pamiętam postacie, fabułę i mnóstwo 'epickich' momentów z AC5. Z AC7 zapamiętam może tylko przedostatnią walkę, i to jedynie ze względu na motyw muzyczny. Szczerze? Chwilami miałem odczucie, że lepiej się bawiłem przy Assault Horzion, którego swego czasu zjechałem za "zamerykanizowanie" gry, choć od strony gameplay'u wcale tak źle nie było. No i denerwuje mnie w AC7 odblokowywanie samolotów i ulepszeń za sprawą MRP, wspólnych dla kampanii i multiplayera... Niepotrzebny grind. Dawniej się grało i odblokowywało co trzeba w miarę postępów w fabule, a tu trzeba powtarzać misje i grać multi, żeby lepsze samoloty zdobyć. No i głupia sytuacja, bo to nie jest zła gra... Ale poprzednie AC tak wysoko postawiły już poprzeczkę, że nie sposób nie oceniać kolejnych odsłon przez ich pryzmat. Prawdę mówiąc chętniej bym teraz zagrał w ten HD remake AC5 i przeszedł grę po raz dziesiąty, ale niestety dupki z bamco ograniczyły go do pre-orderów PS4, przez co nie sposób go już kupić... :\ Idę posłuchać OSTa AC5 na pociechę...

Trzeci sezon Aggretsuko 27 sierpnia:

Ale on nie jest "wycięty", tylko zastępuje Raidou. "Wycięty" jest z punktu widzenia zachodnich graczy, w pewnym sensie, bo jednak u nas pierwotnie nie było Raidou, tylko Dante. Mnie to tam lata. Jak będę przechodził gierkę, to zostanę przy Raidou. Scenki z Dante widziałem na PS2, plus można je obejrzeć też na YT, a sama postać, gdy już się ją zdobędzie jako grywalną, wcale nie jest taka dobra. No i jednak było to raczej do przewidzenia, gdyż licencji Atlus pewnie już nie miał, a tak i Capcom coś dostanie, i niektórzy gracze będą zadowoleni, nawet jeśli przyjdzie im dopłacić.

Megateny z PS2 miały jednak świetną muzykę. Ach, nostalgia.

Rany, jaki ten Lower Decks nieśmieszny...

Tekstury nie powalają. Wygląda jak podwyższona rozdzielczość i pewnie podobny efekt już na emulatorach dawno osiągnęli. No ale nie oczekuję szału, i tak czekam. Aczkolwiek wolałbym osobiście PC. W P4G dobrze mi się gra, a wersji na Vitę nie ruszyłem przez dwa lata.

Gra wychodzi w tym roku w Japonii. Angielska wersja dopiero wiosną 2021. Dłuższy zwiastun: Przypomniałem sobie, jaka muzyka w tej grze była dobra... No kurcze, w ostateczności wezmę na PS4, ale wolałbym wersję PC. Mam nadzieję, że nie zawiodą przy okazji lokalizacji.

Z tymi 500 stronami poradników bym nie przesadzał. Dla mnie o wiele trudniejszy był Digital Devil Saga, gdyż to właśnie tam bez odpowiedniego przygotowania (tj. świadomości, co nas czeka za drzwiami i dalej) o zgon było szalenie łatwo. W Nocturne/LC pamiętam zawsze NPC (czy tam te dusze, whatever) ostrzegały przed tym, co nas czeka, plus zawsze mogliśmy żonglować demonami w trakcie walki. Choć przyznaję, że osobiście korzystałem z jakiegoś poradnika PSX Extreme na bodajże 2 czy 4 strony, poświęconego głównie rozwojowi postaci, magatamom itp. Pewnie tutaj sobie ułatwiłem mocno grę, bo skopać build MC było bardzo łatwo, bez możliwości cofnięcia swych decyzji, a ja poniekąd korzystałem z optymalnego. Myślę, że najlepszą opcją byłoby dodanie ułatwień jak w nowych Personach, tj. jakichś Skill Card, możliwości respecu MC itp. Szkoda, że premiera taka odległa. No ale mam nadzieję, że z czasem i inne gry serii doczekają się wersji HD. W sumie najchętniej bym odświeżył sobie Devil Summoner 2.

SMT III: Nocturne HD na Switcha i PS4: Mam nadzieję, że po sukcesie P4G na Steam wersji PC też się doczekamy.

Ech, TFS to już nie to...

Ja bym przygarnął całą serię SMT na Steam. Szczególnie tytuły ery PS2 bym sobie odświeżył - Devil Summoner, Digital Devil Saga, Lucifer's Call... Cicho liczę, że Atlus skupi się trochę na PC, widząc sukces P4G. Zakładam jednak, że najprawdopodobniej wypuszczą jakąś odnowioną wersję Persona 3 oraz Persona 5 Royal - na konsolach również. Przy okazji, pytanie odnośnie P4G i Marie. Wrzucam w spoiler, na wszelki wypadek:

Dziwne o tyle, że wysłanie SOS i odpowiedź na czyjeś wezwanie to ten sam klawisz. Ale też mam wrażenie, że inni mają to w nosie. Tylko ciekawi mnie, czy jak wyślę SOS, to jak długo widzą go inni. Czasami mija u mnie parę minut od wysłania SOS do walki, a i tak mam tylko jedną odpowiedź. No ale to szczegół. Przypuszczam, że z czasem tych odpowiedzi w ogóle nie będzie zbyt wiele. Ale na pierwszy loch to faktycznie bardzo duża pomoc. Tymczasem już Invogorate 1 prawie zdobyłem, więc dalej powinno być z górki.

Dobrze mi się gra w wersję PC. Prawdę mówiąc dopiero po jakimś czasie do mnie dotarło, że ta gra ma już 11 lat... Grałem na PS2 zaraz po premierze i zawsze dobrze wspominałem ten tytuł. Choć grałem trochę w nowsze i bardziej rozbudowane P5, to przyznam, że P4 dobrze się zestarzała i nadal przyjemnie się gra. No i nostalgia też robi swoje. Tylko kurde, staro się czuję. W P4G nie grałem, choć mam ją na PSV, więc i nie będzie to zwykłe odświeżenie gry, ale też dużo nowości dla mnie. Tylko tak się zastanawiam - na jakiej zasadzie działa ten cały SOS ? Jakoś dziwnie to działa. Co chwila klikam pomoc innym, ale na moje SOS odpowiada może 1 osoba, jeśli w ogóle. Ile czasu ma teoretycznie inny gracz, żeby wpłynęło to na moją rozgrywkę? Bo przyznam, że jak już działa dobrze, to trochę nawet za mocna jest to pomoc. Wciąż jestem w pierwszym lochu, pierwsze podejście, i prawdę mówiąc póki co tylko grinduję. W połączeniu z Shuffle spokojnie jestem w stanie odnawiać HP i SP do maks. I tak już prawie do 25 poziomu dobiłem, kilka dobrych Person zrobiłem, mógłbym bossa już dawno pokonać. Pamiętam, że w P4 na PS2 też lochy były łatwe, i wszystkie przechodziłem za pierwszym podejściem, ale tutaj wydaje mi się to jeszcze łatwiejsze. Niemniej jednak problemem 11 lat temu była dla mnie mała ilość gotówki oraz SL Margaret, więc tym razem mam zamiar trochę więcej czasu spędzić w lochach, mimo wszystko. Ale na dniach chyba w końcu wrócę do "codzienności", żeby waifu Yukiko dołączyła wreszcie. Coś warto mieć na uwadze w P4G czego nie było w zwykłej P4? Bo widzę, że tam ogródek się będzie uprawiać, że jakieś skutery potem się pojawią... Coś jeszcze wartego odnotowania? Bo planuję grać raczej po swojemu, bez minmaxowania z poradnikiem, ale może są jakieś priorytety. PS. Soundtrack z wersji Digital Deluxe to raptem 9 utworów... Ja się pokusiłem, ale gdybym wiedział wcześniej, to bym sobie odpuścił. Nie warto. Chyba, że komuś bardziej na artbooku w PDF zależy.

Z Personą 4 było łatwiej, bo jednak to tylko port z Vity. Z Personą 3 musieliby jednak więcej pokombinować, niezależnie od tego, której wersji by nie wybrali. Każda prezentuje sobą coś innego. P3P jest najbardziej "dopieszczona" od strony technicznej, ale "uproszczona" od strony wizualnej, oraz nie posiada epizodu FES. Zresztą, sam epizod też nie jest chyba nawet kanoniczny już... nie pamiętam. Tak czy inaczej to nie jest sama kwestia portu. Musieliby jednak grę trochę odnowić. Coś mi się wydaje, że P4G na PC wypuścić było po prostu łatwo, a tymczasem Atlus szykuje jakieś usprawnione wersje P3 i P4 do wydania zarówno na konsole stacjonarne, jak i PC. Nie zdziwię się, jeśli za jakiś czas ogłoszą P3/P4 HD Collection, czy też inne "Definitive Edition", na PS4/PS5, a może i też Xboxa. Wtedy i P3 w odświeżonej wersji trafi na PC.

Grze stuknęły dwa latka, więc na wszystkich platformach jest promocja, plus update dodający darmowe utwory i dodatki do DLC. Bazowa gra kosztuje grosze, dlatego warto sprawdzić.

Jak tylko przeczytałem newsa:

Wyjaśnij proszę, czemu byś chciał Frakes'a. Jakim by reżyserem nie był, to on też najchętniej by zrobił ze ST film akcji, czy też coś dla masowego widza. Sam w którymś wywiadzie coś takiego palnął. Strange New Worlds to ogromny potencjał. Pike to najlepsze co wyszło z Discovery, zarówno jeśli chodzi o postać, jak i aktora. Przygody Enterprise przed Kirkiem mogłyby być ciekawe, ale niestety spartolić równie dobrze mogą to tak samo, jak Picarda i wszystko inne... Bo teraz trzeba silną postać kobiecą, LGBTQ, polityczne aluzje i furę bezsensownej akcji... No mam nadzieję, że tak nie będzie, i jednak coś z tego zrobią, ale mam obawy ogromne. Najlepiej, gdyby wrócili do schematu 1 odcinek - 1 historia, plus jakaś ogólna większa historia rozwijana na przestrzeni sezonu/serii, niczym w DS9. EDIT:

Skończyłem "oglądać" ponownie DS9 po latach. Pierwsze sezony (te krytykowane) były lepsze po latach, niż pamiętam, zaś ostatni sezon wypadł troszkę gorzej, niż wspominam. Niemniej jednak to nadal, bez wątpienia, świetny serial i najlepszy Trek. Włączyłem sobie za to TNG od początku i... chrystepanie, nie mam pojęcia dlaczego mnie to wciągnęło za dzieciaka, jeszcze za czasów, jak pierwszy sezon leciał na TVP1... Ja wiem, że serial później się rozkręca, jak i postacie, ale pierwszy sezon jest po prostu bolesny. Co prawda oglądam go 'jednym okiem' na tablecie gdzieś tam z boku, podczas robienia innych rzeczy, ale i tak mam wrażenie, że chętniej bym obejrzał przeciętne odcinki ENT czy VOY, aniżeli to... Ja wiem, że to były inne czasy, to samo w przypadku TOS, ale zarówno scenariusze, jak i postacie, są okropne, wręcz debilne, a ta cała wizja perfekcyjnego, "rozwiniętego" futurystycznego społeczeństwa tak nachalna, że aż nienaturalna. No i Wesley... Nie wiem, niby chciałem sobie odświeżyć Treka po wielu latach, ale teraz się zastanawiam, czy przeboleć te dwa pierwsze sezony TNG, czy od razu przejść do trzeciego.

Oh yeah... Can't wait.

Zmusiłem się do obejrzenia do końca ST Picard. Mocno jestem rozczarowany... Początek jeszcze dawał jako takie nadzieje, a całość miała kilka dobrych momentów, ale jako całokształt seria jest słaba... Fakt, że rozwija wątki starszych Treków działa moim zdaniem na jej niekorzyść, bo wiele z nich lepiej by wyszła pozostawiona w spokoju. Ogólnie sezon jest chaotyczny, tempo akcji nierównomierne, końcówka żenująca, fanservice wymuszony, gra aktorska średnia, a ilości głupot i dziur nie będę próbował nawet wyliczać. Widać, że były tu jakieś problemy produkcyjne, a scenariusz przeszedł mnóstwo przeróbek. Ogólnie pod koniec w ogóle nie miałem już ochoty na dalszy seans, a całość pozostawiła niesmak większy, niż Discovery, co jest dziwne o tyle, że naprawdę chciałem na początku, żeby Picard wypadł dobrze. Widocznie Discovery po prostu jest mi obojętny, a tu jednak zbyt usilnie chcieli wprowadzić dodatkową dramę do wątków, które powinny już być pozostawione w spokoju. Najlepsze wątki zostały kompletnie zignorowane, albo szybko porzucone. Tymczasem wątek główny wzięty z jakiegoś Mass Effect był tak banalny, że nie byłem w stanie odczuć jakichkolwiek emocji, ani sympatii względem jakichkolwiek postaci. Te poza kilkoma wyjątkami były wyjątkowo denne, a relacje między nimi mocno naciągane. Był tu potencjał, ale został zmarnowany.