Suavek

PDX wyjdzie w US EU pewnie też z czasem.

Bo to taki system, który można "mashować", na swój sposób oszukując. Ja generalnie nigdy nie miałem dość wyczucia w tego typu slasherach, w których blok odgrywa dużą rolę, a tymczasem w Rising nie miałem najmniejszych problemów nawet na wyższych poziomach trudności. Wystarczy klepać kierunek bloku na gałce + przycisk i w większości przypadków wszystko się zablokuje. No chyba, że o czymś nie wiem i ludziom chodzi o co innego. Ja tam generalnie z Rising nie miałem żadnych problemów i to jeden z nielicznych slasherów, którego męczyłem wielokrotnie na różnych poziomach trudności. Pewnie właśnie dlatego, że był tak przystępny i prosty.

No na pewno D3 i PoE z tych wiodących. O Grim Dawn sam nie słyszałem, ale widzę podobny koncept. Z innych mi po głowie chodzą Marvel Heroes, Torchlight 2, Van Helsing, Victor Vran, czy Mighty Quest for Epic Loot. Mówię tutaj oczywiście o grach z tej charakterystycznej izometrycznej perspektywy. Bo generalnie slasherów do multi, w tym zręcznościowych mmo, znalazłoby się dużo więcej.

Zainteresowanie MU to tak na poważnie? W dobie tanich i lepszych hack'n'slashy, nawet F2P? W MU grałem jakoś w liceum, właściwie tylko dlatego, że była to swego czasu jedna z nielicznych przystępnych gier F2P, więc od czasu do czasu do partyjki z kumplem nadawało się nieźle. Szczegół, że po kilku godzinach cały postęp praktycznie się zatrzymywał i trzeba było grindować okrutnie, żeby w ogóle brnąć do przodu. Teraz mamy tyle tych multiplayerowych h&s, w tym darmowe jak Path of Exile, czy Marvel Heroes. Serio sequel MU kogoś w takim przypadku interesuje?

Ok, ale wystarczy w takim przypadku, że zostawisz grę włączoną - nawet na alt-tabie - dopóki nie wypadną wszystkie karty, skoro nie masz zamiaru więcej w nią grać. To tylko kwestia czasu, a przecież nie siedzisz przy gierkach 24h/dobę.

Nom, bo przecież to nie tak, że gry odpala po to, żeby w nie grać, a karty miały wypadać przy okazji.

A na jak długo włączasz Ori? Drop kart nie jest zależny dokładnie od ilości 'przegranych' godzin. Jeśli odpalasz grę na 10-20min, to bardzo prawdopodobne, że karty nie dostaniesz tak prędko, bo ta wypadnie dopiero po 30min. Jeśli zresetujesz grę, to w pewnym sensie zaczynasz 'od zera'. Nie widziałeś tego jak używałeś idlemastera, bo tam zapewne system widział jedną sesję po 4h, więc karty wpadały szybciej.

Widzę trafiłem idealnie, więc tak, bardzo.

Jak zwał, tak zwał. Ja nie cierpię save pointów rozstawionych w jakichś absurdalnych odległościach od siebie. Gram pół godziny, nagle chcę/muszę przerwać, ale żeby nie stracić postępu muszę brnąć dalej modląc się o kolejny SP. Czasem nie ma nawet możliwości powrotu do poprzedniego. A dorzućcie jeszcze do tego brak przewijalnych cut-scenek/dialogów, czy inne walki losowe co dwa kroki, to już w ogóle szlag człowieka trafia. W takich przypadkach swobodny save to zbawienie. I na miłość boską, niech sobie każdy gra jak chce. Dorabiacie ideologię do czegoś, co z założenia ma bawić. Skoro komuś większą frajdę sprawia "lamienie" QS-QL, to niech sobie "lami". Tymczasem reszta może sobie kozaczyć w internetach przed dwunastolatkami w multi kilka godzin dziennie i się w ten sposób dowartościowywać. Zresztą, wszystko zależy od gry. Wspomniane rozwiązanie save'a, który wyłącza grę i kasuje się sam po wczytaniu jest idealne nawet dla gier typu SH. Ja generalnie powiem, że brak save'a w dowolnym momencie to dla mnie jeden z czynników, który w ogóle powstrzymuje mnie od ukończenia wielu gier. Bo teraz ja sobie wolę gierki odpalić, pograć i wyłączyć w dowolnej chwili, a nie szykować się na dłuższe sesje. Bo często jest tak, że w efekcie gram od save'a do save'a - wyłączam zwyczajnie grę, bo nie mam pewności, czy za 20min mi nie zbrzydnie, a ja będę musiał szukać kolejnego punktu zapisu.

Te pudełka na samym spodzie to tragicznie muszą wyglądać, pod takim ciężarem...

Taki wiek. Bądź wyrozumiały.

Athena, Lili Luong i Steve Nelson

Zwracajcie uwagę, co rośnie w dziczy na krzaczkach. Czasem jednego dnia można zerwać dużo ponad 100 różnych berries i temu podobnych. Same w sobie nie są warte wiele, ale można przerobić je na wino, dżem, czy sprezentować. Także jak macie Iron Axe, to w górnym lewym rogu lasu jest drzewo do rozwalenia, które odblokuje drogę do sekcji z codziennie odrastającymi pniami dającymi Hardwood.

To jest raczej cechą charakterystyczną SMT. Odpowiednią taktyką można pokonać dużo silniejszych wrogów, czy bossów, a przez chwilę nieuwagi można stracić całą drużynę. Najlepsze, że rzadko kiedy jest to w jakiś sposób nieuczciwe. Tylko w DDS narzekałem, że do bossów trzeba było podchodzić dwa razy - za pierwszym rozgryzając ich ataki i słabości, żeby dopiero na drugi się odpowiednio przygotować i dobrać potrzebne skille. SMTIV nie uważam w żadnym stopniu za grę kiepską. Od strony mechaniki jest bardzo dobrze, ale od strony reszty otoczki jakoś nie wsiąkłem tak, jak w przypadku dawniejszych megatenów. Najprościej bym to podsumował stwierdzeniem, że "to już nie to samo", co nie znaczy zaraz, że sama gra jest słaba.

Właśnie dlatego pisałem wyżej, że wszystkie gry z poszczególnych progów są w jednym kodzie Steam. Nikt nikomu nic nie odda, jeśli już posiada dany tytuł.

FYI, kody steam są zbiorcze, nie indywidualne, więc duplikatów nikomu nie oddacie.

Nie widzę sensu powtarzać tego, co już właściwie podkreślił Paliodor. Jeśli ktoś uważa świat SMT4 za wspaniały, to chyba naprawdę nie miał styczności z dawnymi megatenami. Ja tam po kilkunastu godzinach styczności z czwórką nie widzę tam nic oryginalnego, czy powalającego na tle innych odsłon serii. Nudne i oklepane postacie też nie ratują sytuacji. Serio o wiele bardziej przemawiała do mnie otoczka Strange Journey, głównie dzięki mroczniejszemu, bardziej depresyjnemu klimatowi, oraz większemu naciskowi na sci-fi. Nie żeby SMT4 był zaraz kiepski, ale to niestety nie poziom Nocturne, Digital Devil Saga, czy Devil Summoner. W tych tytułach wsiąkało się od pierwszych godzin. Tymczasem po kilkunastu godzinach SMT4 nie widzę w ogóle celu, ani motywacji by brnąć dalej - każą mi gonić za jedną postacią w ruinach dawnego świata, a w rzeczywistości robię praktycznie same sidequesty.

Czym to się różni od współczesnych militarnych shooterków fpp, kolejnych asasynów, albo dawniej jRPG?

Tak, świetny deal, gdybyś faktycznie grał i czerpał z tego frajdę. Za styczność z FFXIII to mnie powinni płacić, nie w drugą stronę. Ósemka zresztą nie lepsza. Daj drugie tyle plus jeden czteropak, ewentualnie kasa z kart, i masz o wiele przyjemniejsze Stardew Valley.

Chciałem lubić Antichamber, ale specyficzne otoczenie i niskie FOV sprawiły, że po 5min chciało mi się wymiotować. Koncept super, ale na miłość boską, jak kto robi FPP, to niech da suwak z FOV.

Hatsune Miku: Project Diva Future Tone Will Have Two Versions, Over 220 Tracks 220 utworów 60fps Niech tylko wyjdzie to na zachodzie, to kupuję PS4. Wyłącznie dla tych dwóch gier.

Jakoś ten pokemon nie razi mnie tak, jak ten cały King of Dinosaurs. Oczywiście to tylko postać, a spośród 50 i tak będzie w czym wybierać, ale wizualnie głowa dinozaura jakoś bardziej mnie odpycha, niż psychiczna lolitka. Aczkolwiek brakuje mi kilku postaci. Mai co prawda nie gram, ale to pewniak. Mam tylko nadzieję, że Yuri nie pominą. No ale ważne, że jest King. I nadal uważam, że gra wygląda spoko. Jako każual zagrałbym chętniej, niż w SF5.

Ja wiem, czy zaraz klasa wyżej. "Przechodzę" SMTIV od roku i jakoś przejść nie mogę. Nic w tej grze mnie nie pociąga tak, jak w przypadku innych starszych megatenów. Chodzę sobie, zwiedzam, walczę, ale nie czuję, żeby coś się wielkiego działo, ani nie doświadczam niczego, co by mnie motywowało do poznania ciągu dalszego. Strange Journey idealny nie był, ale przynajmniej ta przygnębiająca otoczka, lochy odzwierciedlające negatywne cechy ludzkie, w miarę normalne postacie i ważący się los planety jako ogół nadały grze ten unikatowy wizerunek. Tymczasem SMTIV to takie nie wiadomo co. Niby postacie ciekawsze, całość lepiej dopracowana i przemyślana, ale nie czuję jakiegokolwiek "uroku" w tym całym świecie. Oczywiście w SJ fabuła także wybitna jakaś nie była, a dialogi były raczej szczątkowe, ale przynajmniej całość była konkretna, nawet jeśli od strony gameplay'u popadała w monotonię. A obie gry nie mają większego związku. Jest kilka pokrewnych elementów, ale od strony fabuły nie mają one żadnego związku. Występują w obu odsłonach tak samo, jak występują te same demony.