Suavek

Nie znam się, ale wygląda na dopakowaną Cammy z teleportami o_O. Pewnie kwestie "balansu" tkwią w rzeczach, których ja nawet nie jestem w stanie pojąć, ale tak oglądam i wygląda to morderczo. Zobaczymy na premierę. No i Cannon Strike możliwy ze skoku w tył... <troll>na kąsolach takie długie loadingi to norma? na blaszakach screen przed walką to kwestia 3-5 sekund</troll>

Squeenix znowu to zrobił. Deus Ex The Fall to podobno beznadziejny port z tabletów, do tego stopnia, że nawet grafiki nie podbili, nie da się zmienić klawiszy, a czułość myszy nawet na maks jest za wolna. Dobrze, że się wstrzymałem. Poczekam aż będą to sprzedawać za parę euro w promocji, to może kupię dla fabuły.

Areny wzięte z SFxT, nowe postacie wzięte z SFxT, hajp wokół nowej postaci ciągnięty przez miesiące, a tu tani copy-paste Cammy z paroma ciosami Vegi. No ok, Decapre wymieniało sporo osób jako potencjalny dodatek do gry, ale kurcze mogli się wysilić w tym Capcom i zrobić z niej nową postać, a nie przemodelować Cammy. A to wszystko w ramach kolejnego płatnego "dodatku". Capcom naprawdę przegina. http://www.siliconera.com/2014/03/18/ultra-street-fighter-iv-artwork-shows-original-decapre-designs/ - artworki. Cóż, plus tego taki, że Cammy to mój "main", więc może jej wariacja trochę urozmaici zabawę w Ultra - tj. jak już stanieje, bo nie mam zamiaru kupować trzeci raz tej samej gry zaraz na premierę.

Już jest. Średnio raz dziennie przez 30min-1h są problemy albo z uruchomieniem Steama, albo z dostępem do funkcji community/market/activity itp.

No nie sprawdza się na telefonie, dlatego pytam o samą grę, bo wreszcie wychodzi na jedyną słuszną platformę dla gier FPP (<trollface>) i zastanawiam się nad zakupem. Wyczytałem, że gra na 6 godzin, ale interesuje mnie czy ma sens powtarzanie, czy są jakieś achievementy wymagające, oraz czy sama fabuła jest warta uwagi i coś konkretnego sobą prezentuje?

Nie. Przeczytałem na wiki o grze, co jest dalej. No fajno, mieszanka gatunkowa we flashu na prochach. Trudno, ajwyraźniej jestem (pipi)ym każualem, co nie wysiedzi przy grze więcej jak 5min jeśli coś w międzyczasie nie wybuchnie, i nie jestem w stanie docenić artyzmu żabki na smoku wcinającej owady przez ponad 20min. Będę chciał tracić swój czas na bezcelowe klikanie, to wejdę do Console Wars, czy coś.

Nawet jak wyjdzie, to pozostawi niedosyt, bo chciałoby się od razu całość obejrzeć. No ale ja nigdy nie lubiłem oglądać na bieżąco seriali czy filmów pociętych na mniejsze części/sezony. Zanim wyjdzie ciąg dalszy, to ja połowy zdążę już zapomnieć (*cough*Unicorn Gundam*cough*).

Pytanie do tych co grali w wersję mobile - warto tak ogólnie? Ile mniej więcej zajmuje przejście i jakie gra ma replay value? Jakieś sensowne wybory w trakcie? Zastanawiam się czy warto wydać 36zł na wersję PC, czy poczekać na promocję. Książkę Icarus Effect czytałem i nie ukrywam, że nawet mi się podobała i dalsze losy bohaterów bym chętnie poznał, ale z drugiej strony nie wiem jakie nadzieje pokładać w grze z tabletów.

Nie wyznaję zasady "po XX minutach/godzinach gra robi się dobra". 20 min spędziłem na jakże "śmiesznym" włączaniu i wyłączaniu auto-lock-on i pływaniu na smoku i stwierdziłem, że szkoda mego czasu.

Bo z mojego punktu widzenia jest to kolejna moba z cyklu "my też!". Jestem każualem w tym gatunku i gdybyś dał mi screeny z poszczególnych tych gierek (dota, lol, hots i inne klony) to szczerze nie byłbym w stanie stwierdzić który jest który. Zapewne różnice tkwią w mechanice, ale zakładam, że dla gracza, który nie siedzi w pr0 rozgrywce i tak będą one subtelne. A zasady te same - herosi, creepy, bazy, ścieżki, blah blah blah. Dla mnie już sama idea takiej rozgrywki multi jest odrzucająca i w sumie tylko z tego powodu OSOBIŚCIE grę przekreślam. Nie twierdzę, że będzie ona zła, ale to zwyczajnie nie mój gatunek, a rzucać się na to tylko "bo blizzard" nie mam zwyczaju. Nawet Awesomenauts - chyba jeden z bardziej każualowych przedstawicieli gatunku - poszedł już u mnie w odstawkę, głównie przez kiepski matchmaking, który potrafi raz rzucić do zbalansowanej ligi, a w następnym meczu do kompletnych wymiataczy i innych pre-made'ów, gdzie frajdy z zabawy nie ma zwyczajnie żadnej, jeśli nie gra się jakimiś solo-killerami, co nie potrzebują wsparcia teamu. Dlatego ja temat podsumowuję stwierdzeniem "meh, kolejna moba".

Odpaliłem i nie sądziłem, że to na poważnie. Czytam dalsze zachwyty, więc odpaliłem na 20min i umierałem z nudów. Może i zabawny koncept z tymi kolejnymi levelami i upgrade'ami, ale prawdę mówiąc myślałem, że usnę.

Ziew.

Może tego, że wspomniane wydarzenie samo w sobie coś sobą zaprezentuje, coś przekaże, lub do czegoś istotnego się odniesie. Szczególnie, że Konami liczy sobie za ten krótki "prolog" ponad połowę ceny zwykłej gry konsolowej. A tymczasem tyle co czytam, to całość można podsumować stwierdzeniem "stuff happens". Raz jeszcze, nie widzę celu i sensu. Całość wydarzeń równie dobrze mogła mieć miejsce off-screen, o ile czegoś istotnego nie pominięto w podsumowaniu fabuły.

Ja sobie spoilery z wiki już poczytałem i prawdę mówiąc od strony fabularnej nie wiem co myśleć. Bez szczegółów, ale i tak ukrywam w tagu:

Patrzę na filmy i faktycznie wygląda to banalnie. Gdyby nie plakietka SW to pewnie mało kto by się tym zainteresował. Jak na grę z udziałem myśliwców strasznie ślamazarnie to wszystko lata.

Bo nie ciągnie. To emulator na PC, czyli podbita rozdziałka tekstur, lepszy framerate itp.

http://www.skybladecloud.net/type-0-translation-teaser/ Patch oficjalnie zostanie udostępniony...

Kiedy ta gra wcale jakoś szałowo nie wygląda, patrząc na screeny. Tekstury są zwyczajnie brzydkie - wręcz porównałbym niektóre do tego rzekomego odświeżonego Resident Evil 4 HD. Nie aby to miało aż takie znaczenie, gdyż jak zawsze liczy się gameplay, więc dobrze chociaż, że developer nie zawyża jakoś sztucznie wymagań, bo zrobił kiepski port z konsol, czy coś w tym rodzaju.

Kolejny post MaZZeo, w którym nie ma on nic mądrego do powiedzenia.

South Park: The Stick of Truth Wersja skrócona - pozycja OBOWIĄZKOWA dla fanów South Park, kropka. Dla pozostałych już nie do końca - kwestia na ile kto będzie w stanie tolerować gorszący styl i humor serialu, którego jest tutaj pełno. Z drugiej strony, jeśli ktoś humoru South Park zwyczajnie nie lubi, to i od gry powinien trzymać się z daleka. Osobiście należę do pierwszej grupy. SP uwielbiam, mimo okazyjnych absurdów i gorszącego humoru, a Stick of Truth to nic innego, jak kilka odcinków serialu (sezon to za dużo powiedziane) przerobionych na grę. Bardzo dobrą i przemyślaną grę, dodam, aczkolwiek siłą napędzającą całość jest właśnie klimat serialu, bez którego sama mechanika nie byłaby co prawda zła, ale zarazem nie stanowiłaby nic porywającego. Grę ukończyłem w trochę ponad 15 godzin (Steam podaje 17h) ze wszystkimi side questami i sporą częścią ukrytych bonusów, choć nie wszystkich. Jak na grę określaną jako RPG nie jest to może szałowa liczba, ale zapewniam, że w tym przypadku jest to bardzo dobry czas. Wszystko praktycznie co w grze robimy napędzane jest klimatem south parku. Wszystkie cut-scenki, nawet w przypadku side-questów, wyglądają jak odcinek serialu w dosłownie każdym aspekcie. Atutem jest płynność rozgrywki, w której rzadko kiedy robimy coś nudnego czy żmudnego, jak w innych RPGach, i nawet w przypadku pozornie oklepanego questa towarzyszą nam zabawne przerywniki czy komentarze postaci. Mało tego - gra świadomie parodiuje w typowy dla SP sposób różne oklepane zagrywki gier wideo, jak np. turowy system walk, misje ze zbieraniem określonej ilości itemów, albo odszukiwanie bezsensownych audio-logów. W serialu ciężko byłoby się do czegoś takiego odnieść, a w grze sprawdziło się idealnie. Gra świetnie wykorzystuje swoją charakterystyczną stylistykę, dzięki czemu podczas zwiedzania miasta i lokacji mamy dostęp do różnych zdolności, które pozwalają na interakcję z otoczeniem, znajdowanie nowych przejść, sekretów, pokonanie przeciwników bez wdawanie się w walkę itp. Można tu odczuć elementy platformowe, point'n'click, a poniekąd nawet z tzw. gatunku metroidvania (zablokowane przejścia odblokowywane dopiero po uzyskaniu określonej zdolności). Same elementy RPG nie są jakoś szczególnie rozbudowane i sprowadzają się głównie do ekwipunku i perków, a także taktycznego systemu walki z charakterystycznymi dla tego gatunku zagrywkami. Ale nawet i te są urozmaicone interakcją gracza - można to nazwać QTE, ale w pozytywnym sensie. Sami musimy blokować ataki wyczuwając odpowiedni moment, a także nasze własne ataki zadają więcej obrażeń, jeśli wykonamy daną kombinację perfekcyjnie. Walka wymaga o wiele większej uwagi gracza, niż oklepane dawne systemy turowych jRPGów. Całość w efekcie tworzy wspomniany (bardzo) długi epizod SP. Jeśli ktoś spodziewał się taniej gry na licencji, to był w błędzie, bo to nadal duet Stone i Parker. Jeśli oglądało się wszystkie sezony, to jeszcze lepiej, gdyż nawiązań do poszczególnych odcinków jest od groma na przestrzeni całej rozgrywki. Osobiście praktycznie cały czas siedziałem z bananem na mordzie, a i okazyjnie zdarzało mi się wybuchnąć śmiechem, nawet w przypadku tych bardziej chorych pomysłów, które w wersji konsolowej w EU zostały ocenzurowane. Minusy? W sumie dwa, z czego jeden naciągany. Poziom trudności jest zdecydowanie za niski i naprawdę rzadko zdarzało mi się zginąć w walce. Itemów leczących praktycznie nie musiałem używać, a odpowiednik many regenerował się sam. Aspekt ekwipunku i dodawania do niego specjalnych bonusów to przerost formy nad treścią, gdyż pewnych zdolności zwyczajnie nie widziałem potrzeby używania. Drugi minus w sumie taki, że w grze jest sporo tzw. "collectibles". Te potrzebne do "rozwinięcia" postaci na maks są dostępne bez problemu, ale jeśli ktoś mierzy w 100% (chociażby dla achievementa), to musi uważać, gdyż część itemów można łatwo w kluczowych sekwencjach rozgrywki pominąć, bez możliwości powrotu. Stylistyki i poczucia humoru nie ma co oceniać. To South Park. Krzywienie się na kontrowersje byłoby naprawdę nie na miejscu, niczym krytykowanie Street Fightera, bo ktoś nie lubi bijatyk, itp. Ba, w tym przypadku jest to wręcz zaleta - gdzie w zwykłym "RPG" gadanie z przypadkowymi NPC jest nudne, tak tutaj wręcz przeciwnie, większość kwestii jest zabawna, choćby była to jedna linijka tekstu. Koniec końców, dla mnie The Stick of Truth to wczesny kandydat do listy gier roku. Od strony "fabularnej" to nic innego, jak porządny odcinek serialu. Od strony gry uzupełniającej ten "serial" jest bardzo dobrze. W efekcie dostałem ponad 15 godzin świetnej zabawy, do której mam ochotę powrócić - zagrać inną klasą (inne skille), wybrać do drużyny innych kompanów (inne komentarze podczas zwiedzania lokacji i walk), odnaleźć wszystkie sekrety, zebrać achievementy itp. Niemniej jednak ODRADZAM styczność z jakąkolwiek wersją ocenzurowaną - w naszym przypadku konsolową. Nie chodzi o wojenkę co lepsze, ale o prosty fakt, że wycięte sceny to jak by nie patrzeć część zgrabnie wykreowanej całości. Teraz, kiedy już wiem o jakich momentach mowa stwierdzam, że bez nich to zwyczajnie nie jest kompletna gra i pewnym scenom brakowałoby bez nich kontekstu. A to przecież South Park - wydaje mi się, że każdy miłośnik serialu woli doświadczyć wersji nieocenzurowanej, aniżeli "ugrzecznionej". Dlatego też sugeruję wersję PC - tańszą i bez cenzury, a w dodatku z niewygórowanymi wymaganiami sprzętowymi. Także przyznam, że SP to chyba jedna z nielicznych gier, do których mam nadzieje zostaną wydane w przyszłości jakieś DLC - to jest, pod warunkiem, że będą to dodatkowe questy z nowymi cut-scenkami, a nie itemy czy kosmetyka.

No niewykluczone, że to właśnie dinoboty.

Mini spoilery w kwestii robocików - http://screenrant.com/transformers-4-age-extinction-ny-toy-fair-2014/ Podsumowanie kto z kim i w co się przemienia na Wiki - http://en.wikipedia.org/wiki/Transformers:_Age_of_Extinction Latawiec to nie predacon, tylko nowy odpowiednik Swoopa. Właściwie ze starych dinobotów ostali się tylko Grimlock i Slug, reszta to nowe dziadostwa, bo pewnie robo-brahiozaur biegający po mieście nie wzbudzałby szczególnego postrachu, w przeciwieństwie do oklepanego raptora.

A to na konsolach nie masz teraz podobnie, z tym dociąganiem plików? Tak, wg umowy licencyjnej gry na Steam są w pewnym sensie "wypożyczane". Tylko czy w obecnych czasach alternatywy są aby lepsze? Na PC coraz więcej gier po prostu jest Steamworks i alternatywy DRM-Free nie znajdziesz, choćbyś chciał. Tymczasem na konsolach - już pomijając kwestie jakości i wydajności tych wersji - uzależniony jesteś od fizycznego nośnika lub digitala, który odpalisz tylko i wyłącznie na określonym modelu konsoli, gdyż jak widać każdy kolejny następca nie jest kompatybilny wstecznie i w najlepszym przypadku oferuje możliwość wykupienia "klasyka" zeszłej generacji cyfrowo raz jeszcze, nawet jeśli posiadasz pudło na półce. Tym sposobem uzależniony jesteś od stanu technicznego swojej konsoli - padnie napęd, padnie cała konsola, albo producent wyłączy obsługę sieciową i dupa, nie pograsz. Ja tak mam ze swoimi starymi grami na PS2, PSP i PSX. Napęd w PS2 mi już dawno zdechł i jedyna możliwość odpalenia, to z HDD, który też nie wiem jak długo jeszcze pociągnie, a nowej konsoli kupować nie będę (są jeszcze w ogóle produkowane?), tym bardziej, że mam gry z różnych regionów. Podobnie PSP - napęd prawie zdechły, pozwala mi w najlepszym przypadku na zgranie obrazu płyty na Memory Stick. No ale i tutaj nie wiem ile to pociągnie - bateria coraz krócej trzyma i pewnie w końcu zdechnie, sama konsola to też handheld, więc nie takie to wytrzymałe z wiekiem. A na PC/Steam? PC nie ma "generacji". Masz grę na PC to masz ją na zawsze i najgorsze co może cię spotkać, to problemy z odpaleniem jakichś bardzo starych produkcji, ale i na to jest rozwiązanie w postaci DOS Boxa i innych. Ba, PC to teraz też dobra metoda do odpalenia starych gier PSX, PS2 czy nawet PSP, o których pisałem wyżej, za sprawą emulatorów. Tym sposobem nawet jeśli gra nie jest technicznie Twoją własnością, to mimo wszystko póki Steam nie upadnie (w co po prostu nie wierzę), to jest ona Twoja. A nawet gdyby miał paść, to alternatywy się znajdą - podobnie jak ma teraz miejsce przenoszenie gier z umierającego G4WL właśnie na Steam. I czy będziesz chciał sobie pograć jutro, za miesiąc, czy za pięć lat, to gry w "bibliotece" Steam nadal będziesz miał dostępne i nikt Ci ich nie usunie, nawet jeśli ze względów prawnych zostaną one usunięte ze sprzedaży (jak to było np. w przypadku Deadpoola - gry już nie kupisz, ale ci co kupili nadal mogą ją pobrać, grać, zdobywać achievementy itp.). IMO prędzej konsola na którą masz te "swoje" gry przestanie być wspierana, lub zdechnie ze starości, niż nagle zabiorą komukolwiek dostęp do "biblioteki" Steam.

Efekt popularyzacji gier wśród mas. Przeciętny zjadacz chleba jest zbyt dumny, żeby wybrać poziom easy, ale z drugiej strony nie może utknąć na dłużej niż parę minut, gdyż zwyczajnie się do gry zniechęci i nie kupi np. sequela, a co za tym idzie producent straci kasę. Problem polega na braku umiejętności znalezienia tzw. złotego środka. Kiedyś gry były absurdalnie trudne, bo były krótkie i proste w swej mechanice, w związku z czym cały ich "urok" polegał na zgonach i konieczności powtarzania i "masterowania" swoich skillów. Inaczej całość szło przejść w kilkanaście minut. Teraz ludzie nie mają na to czasu, a pieniędzy też im starczy na więcej niż jeden tytuł na miesiąc zazwyczaj, w związku z czym metoda ta poszła w zapomnienie i ciężko oczekiwać, że przeciętny Kowalski będzie się męczył siedząc przed TV przy czymś, co z założenia powinno sprawiać zabawę, nie frustrować. No to w efekcie mamy gry zbyt proste - co by wspomniany Kowalski sobie przeszedł bez problemów, poczuł się jak kozak i kupił potem DLC/sequel/inną grę danego developera. Kasa się trzepie, a "hardkorowi" gracze są w mniejszości, żeby ich zdanie miało dla wydawcy jakiekolwiek znaczenie. Na tej samej zasadzie można sobie ujadać na kolejne odsłony Call of Duty, jaka to szmatława jest seria hulająca na tym samym silniku od lat, z wtórnym multi i kampanią na 3 godziny, ale faktu to nie zmienia, że Activision nadal trzepie na tym łatwą kasę.

Tyle tam masz tego "RPG" co nic, tak naprawdę. Grze bliżej do przygodówki z elementami taktycznymi (walki). Elementów RPG jest tam tyle co w przeciętnej współczesnej grze z otwartym światem tudzież innym FPSie z wepchniętym na siłę systemem progresji (raptem levele, ekwipunek i perki). Czy beznadziejnie? Biorąc pod uwagę, że spora część współczesnych RPGów jest tak usilnie wydłużana niepotrzebnym grindem, monotonnymi lochami i innymi zbędnymi rozciągaczami, tak iż po tych 20h gracz nieraz ma już dość, to śmiem twierdzić, że w przypadku SP jest to sensowna długość. Tyle co grałem cały czas coś się dzieje, ubaw po pachy jest nawet w misjach pobocznych, interakcje są ciekawe i ani razu nie odniosłem wrażenia, że robię coś wrzuconego na siłę. Nie wspominając o tym, że grałem już w świetne RPGi, które skończyć można w mniej niż 10h. Wszystko zależy od systemu i płynności rozgrywki. Możesz mieć świetnie prowadzonego i wciągającego RPGa na kilkanaście godzin, a możesz siąść do badziewia z krótką linią fabularną i pierdyliardem misji typu MMO "zabij/zanieś/przynieś/znajdź" na kilkaset godzin wyjętych z życiorysu. Długość rozgrywki nie świadczy o jej jakości, i prędzej na tym bym skończył rozmowę. Jak na razie z SP jestem bardzo zadowolony. Screw you guys, I'm going home!