Suavek

Tylko po co Ty używasz rush mode w tym momencie?

Są rozbieżności w nazewnictwie, bo tak naprawdę mamy do czynienia z różnymi spinoffami Megami Tensei (amerykanie wszystko nazywają SMT), ale co to za różnica skoro i tak większość tytułów to samodzielne produkcje, które łączą pewne wspólne, charakterystyczne rozwiązania? Nawet Nocturne zdaje się nie był jakoś bezpośrednio powiązany z SMT1&2. A jeśli już jesteśmy tak precyzyjni, to warto zaznaczyć, że Strange Journey "is considered to be the fourth of the main Shin Megami Tensei games." (link). Tak więc Wasz "pełnoprawny SMT" ukazał się dość niedawno .

Popatrzcie na to z innej strony - chyba lepiej aby grę produkowali dłużej, co byśmy otrzymali produkt dopracowany, niż aby spieszyli się nie wiadomo po co i na siłę wydawali coś co nie sprosta oczekiwaniom. Nie wiem co rozumiesz przez pełnoprawnego SMT, ale Devil Summoner, Devil Survivor czy Strange Journey wcale nie zostały wydane tak dawno.

Dla zainteresowanych, dialogi Vincenta z Persona 3 Portable:

Wiadomo na czym polegać będzie właściwy gameplay?

Heh, czyli jednak nie Persona 5 a zupełnie inną grę teaserował Atlus w Persona 3 Portable. Catherine - http://kontownia.wordpress.com/2010/08/18/przeglad-prasy-18-vi/ Mimo to, zapowiada się ciekawie.

Kampania ukończona, więc pora na marudzenie. Dla zainteresowanych/znudzonych - http://ja.gram.pl/SuavekS/29 Może nie tyle marudzenie, co czepianie się szczegółów. Zawiedziony jestem tylko końcówką i niektórymi rozwiązaniami jeśli chodzi o jednostki, gdyż kampania jako ogół była naprawdę przyjemna. Multi to osobna historia.

Sugeruję oznaczyć ten spoiler.

AI na Insane oszukuje. Robole zbierają nie 5, a 7 surowców przy jednym kursie. No super. Zdaję sobie sprawę, że to komputer, ale czy Blizzard przypadkiem nie gadał czegoś na temat wyważonej rozgrywki w SC2? Bo umiejętność gry to jedno, ale oszustwo to drugie. W ogóle, właśnie sobie przypomniałem dlaczego tak dotychczas nie przepadałem za multi i ogólnie go unikałem. Rozegrałem wczoraj mecze kwalifikacyjne. Trochę "przegiąłem", bo wszystkie udało mi się wygrać, przez co trafiłem do ligi platynowej. Niezbyt mi się to podobało, bo nie czuję się tak dobry w SC2, ale niech będzie. No to dziś parę "normalnych" meczy. No i muszę powiedzieć, że zabawa była "przednia". Cudzysłów zamierzony. Jak ktoś nie stosuje tanich zagrywek, kończących mecz w parę minut, to wyzywa mnie i całą moją rodzinę tylko dlatego, że przegrał. Może mi ktoś wytłumaczyć tego fenomen? Bo mnie gry się kojarzą głównie z relaksem i przyjemną zabawą, a nie z walką o (pipi)e rankingi i użeraniem się z debilami. Jasne, doskonale zdaję sobie sprawę z tego, że takie zagrywki szybko kończące mecz także są na porządku dziennym i je także należy nauczyć się kontrować. Mimo to, jako niedzielny gracz, odpalając partyjkę, naprawdę bym wolał sobie przyjemnie pograć 10-30min z jakimś w miarę rozgarniętym graczem, a nie 3min z kimś kto robi np. cannon rusha. Zraziłem się też, bo naprawdę nie rozegrałem póki co zbyt wielu meczy, a już właśnie miałem do czynienia z takimi trollami bluzgającymi na lewo i prawo bo przegrali (no gorzej niż Idra, czy jak mu tam było). Naprawdę, Blizzard powinien banować za takie coś - replay wystarczającym na to powodem może być, aby udowodnić gówniarskie zachowanie kretynów. Dobra, i tak jestem tutaj w mniejszości, bo reszta pewnie w multi gra nałogowo i wymiata. Trzeba będzie poszukać jakichś stałych, rozgarniętych graczy, bo te losowe mecze jeszcze za czasów bety mi się znudziły. Gdyby ktoś miał ochotę na niezobowiązującą partyjkę (vs, co-op, whatever) raz na jakiś czas to niech da znać na PM. Aha, single świetny. Mógłbym mu w sumie wiele zarzucić, ale najważniejszy jest fakt, że gra się przyjemnie. Aż nie chcę aby kampania się kończyła (tylko 3 misje do końca...). Szkoda jednak, że misje są tak zbudowane, że o ile za pierwszym razem robią wrażenie, tak za kolejnym odczucia już tak dobre nie są. Zbyt często ograniczeni jesteśmy czasowo, a ponad 50% całej kampanii to mapy, które mają na celu przede wszystkim przedstawienie określonej jednostki (czyt. budujemy głównie ją, masowo). Mimo to, cut-scenki są przepiękne (ładnie wyglądają i działają bardzo płynnie), fabuła ujdzie w tłoku, a sam gameplay jest genialny w swej prostocie. Niemniej jednak szerzej się wypowiem gdy już ukończę całość.

Co to jest faceroll? To znaczy było ciężko czy łatwo? Gram na normal i troszkę tego żałuję. Większość bossów później ginęła w przeciągu 1-2 tur. Power Charge + dobry atak fizyczny daje lepsze efekty niż Mind Charge + czary dyne w większości przypadków. Btw. protip dla nowicjuszy - koniecznie wymaksujcie social-link Star, aby zdobyć jedną z lepszych person w grze (także do fuzji). Sam grając za pierwszym razem na PS2 dopiero później się tym zająłem, przez co potem była presja aby zdążyć na czas. Został mi ostatni miesiąc, ale chwilowo gra poszła w odstawkę na rzecz StarCrafta 2 ;p.

Nawet nie wiesz jak długo zbierałem się z podłogi po przeczytaniu tego stwierdzenia. Bluźnisz panie, bluźnisz. Łączenie ekip lub tez raz jeszcze wrzucanie ich jako głównych bohaterów uważam za poroniony pomysł. Przecież osobowości tych postaci wałkowane były przez kilkadziesiąt godzin gry, więc po co nam ich obecność w drużynie raz jeszcze? Co by to miało na celu oprócz zaspokojenia fanboy'izmu co niektórych osobników? Właśnie o to chodzi aby przedstawić grupę zupełnie nowych bohaterów, którzy nie tylko będą musieli się borykać z problemem cieni/zagrożenia świata, ale także swoimi własnymi. Nie twierdzę, że nie ujrzymy w P5 żadnej znajomej twarzy, ale przypuszczam, iż odbędzie się to na tej samej zasadzie co w P4 i P3P - krótki epizod w ramach fanservice'u. Weteranów w drużynie żadnych to ja nie chcę.

Da się. Efekt nie ten sam ale da. Część scen zostało zastąpionych statycznymi obrazkami. Inne są bardziej opisowe ("Akihiko walks into the room"). W paru miejscach zmienili też kilka dialogów aby lepiej oddały istotę sytuacji. Jasne, lepiej by było z normalnymi cut-scenkami, ale jako ogół jest to ta sama gra i prezentuje się przyzwoicie. Osoba, która nie grała w wersje PS2 nie powinna się czuć jakby grała w wybrakowany produkt (wszystko da się zrozumieć/wyobrazić), a ci mający PS2 za sobą już i tak wiedzą jak całość wypada. Wiesz, Persony to akurat taka seria gdzie większe znaczenie mają wypowiadane przez bohaterów kwestie, niż to czy w danej chwili drapią się po (pipi)e czy też nie. Jest ok. Mogło być lepiej ale ogólnie w porządku.

Można. Podobnie jak na innych handheldach. Blokada regionalna chyba odchodzi w zapomnienie, przez co wydaje mi się 3DS takiej mieć nie powinien. Bo niby z jakiego powodu? To chyba nie tyle blokada co po prostu każdy model konsoli ma swój osobny sklep. Na japońskim modelu nie kupisz tego samego co na amerykańskim i odwrotnie. Ale tu się nie znam, bo mam tylko Lite'a.

Gdyby ktoś czaił się na jakąś promocję SC2: dziś w thehut.com po wpisaniu kodu MONSTER10 w koszyku wszystkie produkty 10% taniej wychodzą. Pudełkowy SC2 po angielsku z wliczoną wysyłką do Polski wychodzi jakieś ~162zł. A ja kurde dwa dni temu zamówiłem grę po normalnej cenie :|. Wiedziałem, że tak będzie, no wiedziałem.

Mam to samo, ale z drugą kataną czwartego bloku. Przebiegłem całą sekcję chyba piętnaście razy i nawet jeśli trafia mi się złota skrzynka to dostaję jakieś Attack Mirror czy inne badziewia. Podobny problem miałem też z jakimś przeciwnikiem - bodajże 3 bloku, od którego musiałem zdobyć 5 przedmiotów, ale który w ogóle się nie pojawiał. Też dopiero za którymś podejściem ledwo udało mi się te przedmioty w końcu zebrać. Nie przypominam sobie takich problemów w wersji PS2 więc nie wiem czy takiego mam pecha czy coś jest nie tak. Niemniej jednak czytałem, że te rzadkie Katany można czasem zdobyć w Shuffle, aczkolwiek mnie się to na razie nie udało. Nawiązując do wcześniejszej krytyki animacji - zauważyłem, że gra miała zwyczaj się ciąć na 2 i 3 bloku. 1, 4 i 5 działa cały czas płynnie. Widocznie gra nie wyrabiała z polem walki z jakiegoś powodu. I taki minispoiler, dla osób grających kobietą przykuwających uwagę do S-Linków: I komentarz/mini-spoiler do S-Linka Shinjiro: I już nieco większy spoiler:

Teh what? Observer ma się rozumieć? U Terran masz jeszcze Scan w Orbital Command, a także możesz posłużyć się EMP u Ghosta, który na krótki czas usuwa z jednostek maskowanie.

@Dreamcaster Ty tak na poważnie czy tylko trollujesz? Nie ma klucza, nie ma gry. Dziwi mnie, że masz czelność pytać jeszcze skąd ściągnąć.

Po co?

Wcale nie tak ciekawie. Wierz mi . Aczkolwiek nie wiem jak w Japonii. W sumie nie tylko nauczyciel może być. Gdyby tak się posunąć dalej, do nieco bardziej dorosłych klimatów, równie dobrze nasza postać mogłaby pracować w szpitalu (psycholog anyone? -> psychologia snów?) ewentualnie może na komendzie policji, niczym Dojima. Myślę, że dawałoby to dość szerokie pole do popisu. Co do S-Linków to jak już zostało wspomniane, nie każdy musi być przecież romansem. Niemniej jednak obstawiam, że Atlus zostanie przy życiu szkolnym. Ewentualnie z "liceum" rzuci nas w rolę studenta szkoły wyższej. Też bym nie pogardził w sumie. Ale na chwilę obecną dla mnie najważniejsza jest fabuła oraz postacie. Jeśli Atlusowi uda się połączyć poziom historii trójki z bohaterami czwórki to ja nie będę musiał się długo zastanawiać nad zakupem.

Multi jest o tyle dobrze rozwiązane, że po kilku meczach kwalifikacyjnych przydzielany jesteś do określonej ligi, tak aby grać z ludźmi o w miarę podobnym poziomie. Pamiętam, że sam się zraziłem w SC1, gdzie gra w moim przypadku nie miała absolutnie żadnego sensu, bo albo rozwalali mnie w 3 minuty, albo w ogóle wywalali widząc, że mam małą ilość gier rozegranych ("no noobs"). Tutaj jest to lepiej rozwiązane, bo nawet jeśli pierwsze 5 meczy przegrasz, to wylądujesz w lidze brązowej z ludźmi także grającymi od święta. Nic jednak nie stoi na przeszkodzie aby się potem wspiąć do kolejnych lig.

Z ciekawości - są misje w budynkach?

Nie jestem jakimś szczególnym wrogiem Halo, ale tak się składa, że skłonny jestem się zgodzić, iż jest to gra w pewnym stopniu przereklamowana. Była jak na swój okres ładna, miała pewien charakterystyczny klimat, oferowała multiplayera dla czterech na split-screenie oraz online. Gra była dobra, przyjemna, ale czy było w niej coś rewolucyjnego lub wprowadzającego jakąś szczególną innowację? No faktem jest, że nie mogę sobie skojarzyć innej gry na PC czy konsolę, która oferowałaby multiplayera z pojazdami na tak dużych mapach, oraz ograniczała tylko do dwóch broni i granatów, ale to w sumie wszystko co mi przychodzi do głowy. To już wydany rok wcześniej TimeSplitters na PS2 przecież miał split-screena dla czterech na jednej konsoli i szesnastu przez LAN, oraz możliwość przejścia story w co-opie. Gra też nastawiona była na multiplayera, choć faktycznie nie była tak ładna i klimatyczna jak Halo. Tymczasem "epickie" scenki czy wczuwanie się w rolę niemego bohatera mieliśmy już chociażby w Half-Life. Halo łączył te dwa elementy w jedno, dodał odrobinę od siebie, ale tak naprawdę ciężko mi powiedzieć aby stanowił jakąś większą rewolucję w gatunku. Nie twierdzę, iż jest to gra zła i że z powodu odtwórczości ktokolwiek miałby ją krytykować, ale osobiście uważam, że hype wokół pierwszego Xboxa oraz ładna oprawa graficzna wzięły tutaj górę nad wieloma ocenami. To już bardziej nie potrafię zrozumieć (aż) takiej fascynacji Halo 2 i 3. Nadal nie twierdzę, że są to gry złe, ale oceny pokroju 10/10 dla kolejnej strzelanki, która nie różni się jakoś szczególnie od swego poprzednika uważam za lekko przesadzone. Co kto lubi. Gra z pewnością nie jest zła, ale jeśli czegoś nie pojmuję to właśnie robienie z niej jakiejś rewelacji w gatunku FPSów.

Z pewnością każdy z nas ma pewnego rodzaju nawyki i inne przyzwyczajenia, które uwidaczniają się podczas przechodzenia kolejnych gier. Czy jest to chęć usilnego odblokowania wszystkich sekretów, określone reakcje/emocje przy danych tytułach, czy też granie w pewnym określonym stylu. Część nawyków traktujemy jako normę, podczas gdy inne potrafią się nieco bardziej uwidocznić. Myślałem, że można by o takich rzeczach podyskutować, wymienić i skomentować. Osobiście zauważyłem we wszelkiej maści grach RPG (zarówno jRPG jak i cRPG), że mam ogromne opory by pozbywać się jakichkolwiek przedmiotów jednokrotnego użytku, lub też wszelkich dodatków, które nie są uzbrojeniem. W zależności od gier tyczy się to miksturek, jakichś składników alchemicznych, świecidełek, run i innych dupereli. Potem wychodzi na to, że kończę grę z zapchanym plecakiem i całą masą przedmiotów, których ani razu nie wykorzystałem. Szczególnie to denerwuje kiedy nie wiem do czego i kiedy dana rzecz mi się przyda, a inwentarz ma ograniczoną pojemność, przez co ciągle muszę gospodarować przestrzeń. Gram obecnie w Dragon Age i tam z początku dawało mi to we znaki, przy tych wszelkich miksturkach, grzybkach, kryształkach i innych. W zależności od gry podobny zwyczaj mam też w innych gatunkach. Metal Gear Solid, Resident Evil 4, Silent Hill - we wszystkich oszczędzam przedmioty i amunicję przechodząc większość gry jakimś podstawowym ekwipunkiem, w obawie, że te mocniejsze rzeczy będą mi potrzebne na bossów lub w konkretnych sytuacjach. W bijatykach pierwszymi postaciami, które staram się opanować są z reguły kobiety ;>. Zdaję sobie sprawę z tego jak nerdowsko to brzmi, ale taka prawda. Często jednak właśnie nimi gra mi się najlepiej/najwygodniej. Mam też bowiem opory do grania postaciami "głównymi" tudzież "ikonowymi", typu Ryu/Ken, Kazuya/Jin, Mitsurugi/Siegfried itp. Pewnie dlatego, że większość właśnie nimi grywa. Zamiast tego preferuję zwinną Cammy, Asukę czy Sophitię. Wracając do RPG, jeśli mam możliwość kreacji lub wyboru postaci to prawie zawsze wybiorę coś pokroju złodzieja/łowcy. Nie lubię grać typowym wojakiem, a magowie zawsze mi się wydają zbyt skomplikowani do pierwszego podejścia. Pamiętam grając w Obliviona za pierwszym razem z jakiegoś powodu wybrałem wojownika, to bardzo szybko się znudziłem. Zacząłem grę od nowa jako łucznik/złodziej i wrażenia miałem zupełnie odmienne, jak gdybym grał w zupełnie inną grę. Z innych rzeczy, wiele FPSów wywołuje u mnie mdłości na wzór choroby lokomocyjnej ;>. Nie wiem jednak od czego to zależy, gdyż np. w takiego Unreal Tournament mogłem grać godzinami, podczas gdy po 15 minutach z Half-Life 2 kręci mi się w głowie. Na razie tyle. Więcej dopiszę jeśli temat się przyjmie.

Pokusi się ktoś o jakąś pozbawioną spoilerów relację z kampanii? Szersza opinia, co nieco na temat misji ich ilości i zróżnicowaniu, a także o poziomie fabuły (widziałem filmik z pierwszej misji to strasznie naiwne mi się to wydało wszystko). Kampania to jedyna rzecz, która mnie interesuje na chwilę obecną, ale czytam raczej mieszane opinie na jej temat. Trochę dziwi mnie zachowanie ludzi, którzy wyczekiwali premiery tylko dla multi, podczas gdy ostatnie miesiące spędzili dokładnie przy tym samym za co teraz ostatecznie zapłacili ("zomg I can't wait!!11one"). Bo o ile single to coś zupełnie nowego, tak od czasów bety multi się nic nie zmieniło ani nie zmieni. Oczywiście rozumiem ideę rywalizacji w grze po sieci i ogólnie, ale tak naprawdę zakup gry był jedynie formalnością w tym momencie. Po prostu dopiero teraz zapłacili za coś w co grali od miesięcy .