Co w tym idiotycznego?
Ja akurta nie miałem z tym problemu, ale grałem w inną wersje więc nie wiem jak to jest na PS3.
lol czepiasz się szczegółów
WTF?
a jak mają wyskakiwać?
Opcje dialogowe są ważne jedynie w niektórych momentach gry, poza tym w innych grach masz to samo.
Powiedz to fanom F.E.A.R i Kręgu
Nie wiem jakie oczy ma stary transwestyta, ale IMO grafa trzyma dobry poziom.
Znowu czepialstwo.
OK, a teraz moja recka. Jak toś zastanawia się czy warto sięgnąć po tą grę, to polecam lekturę
Koszmar powraca
Nowa część serii o Cichym Wzgórzu ujrzała w końcu światło dzienne. Gra ta wzbudzała liczne kontrowersje na długo przed ukazaniem się. Wielu fanów obawiało się, że przez zmianę dewelopera nowe przygody w znajomym miasteczku nie będą już miały takiego klimatu i mocy jak kiedyś. Czy gra sprostała oczekiwaną fanów? Czy nowi gracze przekonają się do serii po zagraniu w Homecoming? Wreszcie, czy klimat Cichego Wzgórza został zachowany? Przede wszystkim na te pytania chciałbym udzielić odpowiedzi w mojej recenzji.
Demony wojny
Jednym z głównych znaków rozpoznawczych serii jest to, że przychodzi nam się wcielać w zwykłych podobnych nam ludzi (przynajmniej na pozór), których zachowanie nie odbiega zbytnio od normalności (biorąc oczywiście pod uwagę okoliczności w jakich się znaleźli). Tym razem wchodzimy w skórę żołnierza Alexa Sheparda. Niektórzy pewnie w tym momencie zagryźli z niepokojem wargi. Spokojnie, nie ma powodu do obaw, Alex to normalny chłopak o średniej budowie ciała i daleko mu do Rambo. Poznajemy go w momencie kiedy po długiej nieobecności powraca do rodzinnego miasta (stąd podtytuł gry).
Od samego początku okazuje się, że coś jest nie tak. Unosząca się w powietrzu gęsta mgła i popękane ulice to tylko przedsmak tego co dopiero ma nadejść. Po rozmowie z matką okazuje się, że młodszy brat Alexa, Josh zaginął. Oczywiście nasz bohater, jak na przykładnego brata przystało postanawia go odszukać i przy okazji dowiedzieć się co się stało z miasteczkiem. Po drodze napotkamy wielu mieszkańców miasta którzy wyjaśnią nam co tu się tak naprawdę dzieje oraz wspomogą w walce z pomiotem piekielnym, lub przeciwnie, będą chcieli ukatrupić. Podczas wędrówki Alex dowie, się też, wielu zaskakujących faktów o sobie. Fabuła jest dosyć ciekawa i wciągająca, stanowiąc mocy punkt gry, ale na pewno jest też mniej oryginalna niż ta z części 1 i 2. Na minus zaliczyłbym niektóre sceny piłowo-hostelowe, które wydaja się być wciśnięte na siłę i psuja trochę klimat.
Postacie jakie przyjdzie nam spotkać na swojej drodze wprawdzie nie wyróżniają się niczym szczególnym ale zarzucić im tez wiele nie można. Na uwagę zasługuje przede wszystkim czarnoskóry policjant, który wprowadza trochę humoru do gry . Jedną z nowości w grze jest możliwość wybierania kwestii dialogowych, jakie ma wypowiedzieć kierowana przez nas postać podczas niektórych rozmów, oraz możliwość podejmowania decyzji, co zrobić w niektórych ważnych momentach (np. wspomnianego wcześniej policjanta możemy w późniejszej części gry zostawić na pewną śmierć lub ocalić). Podejmowane przez nas decyzję nie mają w prawdzie wielkiego znaczenia dla przebiegu gry, ale od niektórych zależy zakończenie jakie zobaczymy, więc warto uważać.
Piekło w wysokiej rozdzielczości
Screeny które udostępnili autorzy przed premiera gry, zaniepokoiły niektórych o jakość wizualną nowego dzieła panów z Konami. Tekstury wydawały się jakby wyjęte z poprzedniej generacji konsol i ogólnie oprawa sprawiała niemiłe wrażenie. Po spędzeniu z grą kilkunastu godzin, mogę z przekonaniem zapewnić, że strona wizualna tego tytułu jest bardzo dobra. Tekstury w prawdzie nie są z pierwszej półki, ale o jakości PS2 nie ma mowy. Techniczna strona gry to solidna robota. Na obraz jest nałożony filtr typowy dla tego typu gier ale bynajmniej nie maskuje on niedociągnięć programistów a tylko dodaje klimatu. Design lokacji to standard dla serii z tym, że jest ich teraz więcej i są trochę przestronniejsze. Silent Hill zostało przedstawione z taką starannością, że można się poczuć jakbyśmy naprawdę tam byli i po prostu czuć ten dym wydobywający się ze szczelin w asfalcie. Outworld to już całkowita jazda na maxa a wygląd przemiany świata jest jak żywo wyjęty z filmu. Odtoczenie zyskało trochę na interaktywności, dzięki wykorzystaniu silnika fizycznego Havoc. Można teraz poruszać niektórymi przedmiotami, jak kubły na śmieci czy krzesła. Dodatkowo pojawiła się możliwość utorowania sobie zablokowanej drogi znalezioną bronią (można np. za pomocą siekiery odblokować zabite deskami drzwi) i przeskakiwania przez przeszkody. Zmiany te wprowadziły trochę świeżości do trochę archaicznego już modelu rozgrywki i zaliczam je jak najbardziej na plus.
Teraz krótko o przeciwnikach. Ich design uważam za najlepszy w serii. Koniec z chodzącym płodami, duchami czy małpo-podobnymi stworami które wzbudzały bardziej litość niż lęk. Tym razem bestariusz prezentuje się naprawdę przerażająco: Mamy psy obdarte ze skóry, humanoidalne stwory o pajęczych odnóżach czy wodnego stwora z imponującym otworem gębowym. Powróciły też znane z Origins i filmu magmowe stworzenia atakujące żarem wydobywającym się z klatki rozwieranej piersiowej i demoniczne pielęgniarki, a nawet ludzie ubrani w kombinezony (również zaczerpnięci z filmu). Inteligencji przeciwników nie można nic zarzucić, robią wszystko żeby rozerwać nieszczęsnego gracza na kawałki i nie blokują się w przejściach.
Kilka słów należy się też bossom. Starcia z nimi są bardzo emocjonujące i klimatyczne, a co ważniejsze nie można sobie pozwolić na tępe maszowanie przycisków. Na każdego zwyrodnialca trzeba mieć sposób, ewentualnie osłabić go, aby odsłonił swój słaby punkt. Również z wyglądu główni przeciwnicy prezentują się wprost odpychająco w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Mi najbardziej do gustu przypadła gigantyczna lalka o przydługich kończynach, ale wszyscy szefowie maja coś w sobie. Będziemy mieli okazję spotkać także sławnego Piramidogłowego (wygląda identycznie jak w filmie) ale niestety w tym razem z nim nie powalczymy.
Jak w najgorszym śnie
Nadeszła pora odpowiedzieć sobie na najważniejsze pytanie. Czy Silent Hill straszy tak jak wcześniej? Moim zdaniem jak najbardziej, ale zacznijmy po kolej. Jak już pisałem Silent Hill wygląda realniej niż kiedykolwiek ,a na dokładkę pomocna wcześniej latarka oświetla znacznie mniejsze pole przed nami co sprawia, że jest praktycznie bezużyteczna, a co za tym idzie przez większość gry spacerujemy w prawie zupełnych ciemnościach (nie wspominając już o gęstej mgle). Oczywiście przeciwnicy również potrafią nieźle podnieść ciśnienie krwi, szczególnie, że zazwyczaj wyskakują w najmniej spodziewanym momencie.
Uczucie ciągłego zaszczucia potęguje fakt, że mimo występowania w grze broni palnej, naboi jest jak na lekarstwo i przez większość gry jesteśmy zmuszeni walczyć w bliskiej odległości. Większą swobodę w dobieraniu środków bezpośredniej perswazji mamy dopiero pod koniec gry, ale i tak amunicję najlepiej zachować na bossów. Mimo wprowadzenia zmian w systemie walki (można robi uniki, jednak wymaga to dobrego wyczucia), potyczki i tak są bardzo emocjonujące. Na minus można zaliczyć w tej kwestii tylko zbyt wielką szybkość noża, przez co możemy bez problemu przerywać ciągle ataki przeciwników, a co za tym idzie walki ze standardowymi monstrami staja się zbyt łatwe.
Oczywiście strona muzyczna która, zawsze była mocną stroną serii i teraz nie zawodzi. Mamy znajome jęki i trzaski, paraliżujące odgłosy otoczenia i całkiem niezłe utwory przygrywające w określonych sytuacjach na czele z hipnotyzującym motywem głównym. Voice acting również jest na wysokim poziomie, a podłożone glosy dobrze pasują do bohaterów i realnie oddają emocje. Ogółem strona muzyczna to ciągle małe mistrzostwo świata, ale nie ma tu zbyt wiele nowego w stosunku do wcześniejszych części.
Podsumowując, myślę, że warto przenieść się na te kilkanaście godzin do Silent HIll, obojętnie czy ktoś dopiero zaczyna przygodę z serią czy jest starym wyjadaczem. Wprawdzie fani mogą narzekać na zmiany poczynione w gameplayu i większą ‘filmowość’ gry, ale muszą po prostu to zaakceptować, by potem zaznawać przyjemności i strachu jak za starych dobrych czasów.
Gameplay: 8
Audio: 9
Video: 8+
Moja subiektywna ocena: 8+/10