snejk04

Już widzę te tłumy lecące po numery 1-30 po 50+ PLN/szt. Ja rozumiem, że nostalgia mocno, ale bądźmy realistami. Uwielbiam papier, ale pdf dla mnie będzie jak najbardziej ok

No i nie ma polskiego pojedynku, i dobrze. Legia na papierze powinna pyknąć molde na luzie (ale nigdy nie wiadomo, w końcu to Legia), Jaga z Brugia to na dwoje babka wróżyła, ale mistrzowie Polski faworytem nie będą. Liczę na obie polskie drużyny w 1/4

Odkopię, bo w końcu obejrzałem, i mimo że do the wire jednak sporo brakuje, to jest bardzo dobrze. Nie będę rozpisywał się nad zaletami, mam dwa główne zarzuty, w których w sumie zgadzam się z tym co napisał kotlet To jest chyba główny problem, wprowadzane wątki poboczne są potencjalnie bardzo ciekawe, ale jak szybko się pojawiają, tak szybko znikają. Ten drugi zarzut - antagoniści są kompletnie nijacy, szczególnie porównując do the wire wypada to bardzo blado. Jak ktoś nie widział, to jak najbardziej warto, szkoda, że na chwilę obecną tylko ze źródeł legalnych inaczej

Nie wiem, czy znalazłoby się więcej niż kilkudziesięciu chętnych na takie dodruki (a to i tak imo optymistyczne założenie), może jakieś pojedyncze numery (np 14) trochę więcej. To jest bardzo niszowy temat, zwłaszcza, że przy takim nakładzie pracy i mikro nakładzie cena musiałaby być bardzo wysoka, co część chętnych by odrzuciło

Switcha kupiłem w sumie dość późno, sporo gier czeka jeszcze na półce na swoją kolej, z tego co pograłem więcej wyróżniłbym: 10. Snowrunner - tak, wiem, że multiplatforma, więm, że na switchu wygląda jak gówno, ale pojeździłem ciężarówami w błocie na małym ekranie dobre kilkadziesiąt godzin, więc głupio byłoby nie wyróżnić 9. Super Mario 3D World - platformówka z Marianem w tytule z założenia jest co najmniej bardzo dobra, no i chyba tyle. Fajnie się grało, ale bez specjalnych zachwytów z mojej strony. 8. Luigi Mansion 3 - piękna grafika, przyjemny gameplay z łyżką dziegciu pod postacią momentami upierdliwego sterowania 6./7. Mario vs. Donkey Kong/Captain Toad:treasure tracker - wrzucam razem, bo gry, mimo, że różne, to przez swoją strukturę idealnie nadają się na szybkie przejście jednej planszy np w oczekiwaniu na żonę, aż się zbierze do wyjścia;) 5. Pikmin 4 - moja pierwsza styczność z serią, i bardzo pozytywne zaskoczenie, nie przypuszczałem, że gra o kolowych plemnikach może być aż tak dobra. Ładna grafika, niewymagająca rozgrywka (z wyjątkami), w sam raz na relaks po ciężkim dniu. 50h czystej przyjemności 4. Super Mario Odyssey - jak wspomniałem, platformówka z Marianem jest z założenia minimum bardzo dobra, a tutaj mamy znacznie więcej ponad to. Najlepszy platformer 3D w jakiego grałem. 3. Super Mario Wonder - obiektywnie SMO jest lepsze, ale to Wonder jednak lepiej mi siadło, kreatywność twórców jest godna podziwu, no i idealny dla mnie poziom trudności. 2. Breath of the Wild - ta gra jest WIELKA, dosłownie i w przenośni. Ile godzin spędziłem na w sumie bezcelowym zwiedzaniu mapy trudno zliczyć, podobnie ile razy zbaczałem z obranej wcześniej trasy na zasadzie "sprawdzę co jest za tamtą górką". ToTK kupiłem na premierę, ale wystąpił chyba przesyt wywołany widocznym jednak recyklingiem + nie kręcą mnie mechaniki konstruktorskie w grach, więc olałem po kilkunstu godzinach. Może wrócę kiedyś 1. Mario Kart - uwielbiam tego typu wyścigi od czasów, kiedy wieki temu z bratem ogrywało się Chocobo Racing na PSX, które dostał w prezencie na komunię. Jestem chyba jedną z nielicznych osób, która jakoś specjalnie nie narzeka na singla, nie potrzebuję w wyścigach (również tych "zwykłych") jakieś rozdmuchanej kariery/story mode z dupy (trochę mnie przez to odrzuciła Forza H), preferuję proste ligi/puchary. System progresu bym poprawił, odblokowanie nowych pucharów, zamiast dostępnych wszystkich na starcie, to samo tyczy się pojazdów/postaci/dodatków. To i tak tylko przystawka przed głównym daniem, jakim jest multiplayer. Tak, jest mocno randomowy i wkurwiający, gdy prowadząc cały wyścig dostaniesz przed samą metą skorupą i kończysz w połowie stawki, ale przy tym mocno uzależniający i nieskończenie grywalny. To w sumie główny powód, dla którego sporo gier czeka jeszcze nie rozpoczętych na półce, bo włączenie konsoli kończy się zwykle tym samym - kilkoma/kilkunastoma wyściagami w MK.

Jedna z nielicznych gier, jakie w tamtych czasach ogrywałem niedługo po premierze i jeden z nielicznych oryginałów jakie miałem (brat dostał chyba na rocznicę komunii, albo urodziny), stąd mam do niej spory sentyment. Świetny platformer, wtedy to faktycznie momenty wspinaczkowe potrafiły dać się mocno we znaki (chyba jako najbardziej upierdliwy wspominam wieżowiec). Ograłem ponownie kilka lat temu, gra się wciąż bardzo fajnie (i potwierdzam, było znacznie łatwiej). Po obejrzeniu materiału dostałem nagłego ataku nostalgii i chyba odpalę jeszcze raz jak wrócę do domu, no chyba, że przez te 8h w pracy mi przejdzie

Jest data, jest potwierdzenie wstecznej, na premierę będzie nowy MK. Trzeba to traktować jako krótkie info, które wypuścili jako reakcję na leaki, a nie jako prezentację czy pokaz konsoli/gier. Przyjąłem do wiadomości i czekam na kwiecień, wtedy będzie można powiedzieć coś więcej.

Jak już muszą wrzucać co tydzień, to mogliby przynajmniej po dwa odcinki zamiast jednego (chyba na HBO tak było kiedyś?) bo rozciągnięcie serialu na prawie 3 miesiące jest lekko irytujące

Dokładnie. Wpierdalasz co popadnie, a nagle z dnia na dzień wrzucasz sobie jakąś dietę cud typu "1000kcal" albo wyrzucającą całkowicie większość produktów, które jadłeś do tej pory, co może pójść nie tak? Takie całkowite wywrócenie swoich nawyków żywnościowych mało kto jest w stanie wytrzymać, a nawet jeśli, to taka dieta jest traktowana jako przejściowa, coś, co trzeba znieść, a potem można już wrócić do tego co było wcześniej, łatwo przewidzieć czy to się kończy PS.Dieta Kwaśniewskiego? tylko taka

tak

Obejrzałem, moim zdaniem warto. Jest parę głupot w fabule, do których można się przyczepić, ale świetny Andrew Scott + ogólny klimat (raczej ciężki, ponury, potęgowany czarno - biała realizacją, ale z lekkimi, wręcz sielankowymi momentami) robią robotę. Dla mnie osobiście dodatkowy plus to klimat włoskich miasteczek, za którym przepadam. Dałbym mocne 8.

Proponuję poczytać o poprawnym używaniu apostrofu w języku polskim, bo jest to elementarna wiedza, a tego typu błędy strasznie kłują w oczy, zwłaszcza gdy popełnia je ktoś, kto aspiruje do roli forumowego profesora Miodka. Pozdrawiam.

Ale co ty chcesz porównywać? Jeśli suche liczby to ok, tylko jest to kompletnie bez sensu i całkowicie oderwane od meritum, którym tak bardzo się nakręcasz. Jeśli natomiast chcesz tak pokazać, które pismo jest bardziej popularne (na jaki format jest większy popyt), to Twój cały wywód jest absurdalny. Niech będzie, że na PE jest chętnych 10K, na CDA 15K, to który format budzi większe zainteresowanie? Czytelnicy CDA mają co miesiąc kupować po raz kolejny ten sam numer pisma, czy co? Można wyliczyć np średnią z kilku numerów, to by coś więcej powiedziało, ale takie przeliczenia "czytelników/jednostkę czasu" nie wiem czemu mają służyć, poza upartym naciąganiem faktów pod swoją tezę.

Chochlik drukarski nie byłby sobą, gdyby nie pojawił się w numerze specjalnym, tym razem zamienił miejscami zalety z wadami w oceniaczkach resistance 2 i SF4;)

Pan Perez? Polecam allegrowicza