Harbuz
Użytkownicy
-
Dołączył
-
Ostatnia wizyta
Treść opublikowana przez Harbuz
-
-
No właśnie. Za wcześnie zacząłem się bawić snapami, a nie mam ich gdzie farmić. Konfetti jakoś nie używałem, może to był błąd i przez to się męczyłem- niby wiem, że mogę farmić w pałacu u samurajów ale nie chciało mi się, nie byłem jeszcze aż tak zdesperowany. Z rzucaniem popiołu nie szło mi tak dobrze jak typom na yt, bo miałem słaby timing i odległość. Ostrza nieśmiertelności jeszcze nie mam. Ale jaram się. Teraz przede mną dużo eksploracji.
-
Ja właśnie rozwaliłem Corrupted monk w wiosce Mibu. Bardzo niefajna walka. 3 dni się męczyłem, 0 przyjemności, straciłem pełno Snap seedów, symboli ducha, granulek i popiołków, walkę skończyłem ostatkiem sił i w sumie nie wiem jak ją pokonałem. To już byk był lepszy. No ale teraz otworzyło się tyle dróg, że znowu nie będę mógł się od gry oderwać.
-
Gieniu padł. Bardzo wynagradzająca walka. Oby reszta gry też taka była. Co prawda ostatnią fazę robiłem nie umiejąc odbijać piorunów a opierając się o mikiri i tykwy, no ale liczy się efekt. Teraz trzeba zadecydować gdzie iść. Z tą wodną babą jeszcze nie chce mi się walczyć. Jakiejś innej ścieżki muszę poszukać. Może to już czas za bezgłowych się zabrać.
-
-
Dobra, dochodzę do 3 fazy już na luzie, ale później zawsze coś się j3bie, zawsze też zaczynam 3 fazę bez wskrzeszenia. Dzisiaj już odpuszczam. Muszę skonsolidować pamieć mięśniową w nocy i jutro go rozyebie. Co prawda jeszcze wieczorem mam czas grać, ale będę pijany więc nie mam z nim szans. Pozwiedzam sobie zamiast tego wioskę Mibu i tą ciemną jaskinię za świątynią, bo na trzeźwo się boję.
-
Zacząłem Paper Mario, to z origami, ale jakoś nie ciągnie mnie do gry. Ostatnim Paper Mario w które grałem było The Thousand Year Door i zagrywałem z wielką przyjemnością w tym 2004r., w międzyczasie przeszedłem chyba wszystkie Mario&Luigi RPGi, ale albo ja się zestarzałem i już mnie takie zręcznościowe, liniowe RPGi nie jarają albo twórcy robią już kolejne Mario RPGi taśmowo, bez "tego czegoś".
-
Dobra, po ponad miesiącu gry zabieram się za Genichiro. Zrobiłem już część zatopionej doliny, głębiny i łysych mnichów. Wczoraj kilka podejść do niego miałem, doszedłem nawet ze dwa razy do 3 fazy, ale muszę jeszcze poćwiczyć. Ogólnie jak na razie najbardziej irytująca była walka z Motylową, przebiła nawet Siedem włóczni.. Z Genichiro jakoś tak przyjemniej się walczy. Walka z bykiem była chyba dla mnie tą przełomową, po której poczułem tą grę, bo koniuszego raczej w chaotyczny sposób pokonałem.
-
Precz mi z tymi dwoma chińczykami.
-
W tym Splatoon muzyka jak w Wołoszańskim.
-
To już się kameruje!!!
-
Te hajpy na nowe pudełka juz są chore. Szczególnie na Switcha. Przez pierwsze tygodnie 9+/10 w całych Internetach a potem się okazuje, że naciągana ósemka. Tak było IMO z ostatnim Metroidem. Na Arceusa poczekam co najmniej miesiąc albo dwa.
-
-
Nie mogę się od gry oderwać. Od Bloodborna się odbiłem przy 1 Bossie ale chyba kiedyś wrócę. Tutaj mam jakiś syndrom sztokholmski bo już dwa razy byłem w drodze sprzedać grę ale zawróciłem i pokonałem to co sprawiało kłopot. Ogra i koniuszego pokonałem własną pracą, w miarę szybko, po kilku dniach. Byk trochę więcej zajął ale bloki dały radę, radość po przejściu nieziemska. Z Motylową chyba ponad tydzień się męczyłem ale dałem radę tymi whirlwind spinami. Pijaka pokonałem przez błąd gry bo się zaciął na kamieniu i nie ruszał. Ciekawe na którym Bossie ostatecznie porzucę grę. Chociaź nie chcę bo jest piękna.
-
Isabelle ... <3 Że też pies z takiej cukierkowej gry ma więcej charyzmy niż 95% bohaterów gier poprzedniej generacji. Nadal chcę się od tej gry oderwać dla poważnych tytułów a nie mogę... ona cały czas zaskakuje...
-
Piękna gra. Spokojnie na 8+/10 gdyby nie irytujące sterowanie, kamera i nieposłuszny Trico. Przez to 7+ niestety. Wizualnie też niestety nie jest wybitna ale w ruchu mimo wszystko bardzo przyjemnie się ją ogląda, szczególnie animacje postaci. Na pewno warto ją przejść, i warto nie zniechęcać się sterowaniem i pracą kamery bo przez kilka pierwszych godzin nie raz miałem ochotę porzucić przez to grę, a ominęło by mnie wiele dobra.
-
Kupiłem AC z ciekawości. Pograłem tydzień, zrozumiałem o co w tym chodzi i stwierdziłem, że fajna gra, rozumiem że można się w niej zakochać, ale nie jest w moim typie. I tak od 2 tygodni mam zamiar ją porzucić, ale nie mogę, gram codziennie po kilkadziesiąt minut i z ogromną ciekawością odpalam każdego dnia. Dzisiaj zacząłem most budować i jakieś 3 chaty stawiać. I mam drabinę. Mam większą radochę z drabinki niż miałem ze Screw attack w Metroidzie albo Master sworda w Zeldzie.
-
To po cнцj mi smaka robią na tą grę jak to wyjdzie za 3-4 lata a pewnie nigdy?
-
Liczę na jakiegoś niespodziewanego Nintedo directa jeszcze przed świętami. Jednak trochę tych zapowiedzi dzisiaj wpadło ze strony konkurencji i Nintendo nie powinno zostawać dłużne.
-
-
Może jakiś twist fabularny będzie. Może Amisija kipnie na początku i będziemy grać po latach podrośniętym kaszojadem. Albo mlody kipnie. Wierzę, że twórcy wsłuchali się w głos graczy.
-
Makaron i smak super ale to jest tak ostre, że czułem się jakbym nagrywał Jackassa. Rozłożyłem to na pół godziny a i tak zjadłem tylko pół porcji...
-
Rzadzioszka to po KFC. Ale i tak uwielbiam...
-
Dishonored 2 - pamiętam, że pierwsza część mi się całkiem podobała, choć pod koniec już mnie nudziła, no ale ograłem ją z wszystkimi dodatkami. Nie miałem zamiaru grać w drugą część, ale przez dobre oceny dałem jej szansę, tym bardziej, że jest aktualnie tańsza niż masło. Myślałem, że po kilku godzinach mnie wynudzi i odrzuci (największy minus gry to dla mnie perspektywa FPP, której nie lubię), ale jest inaczej. Jestem w połowie gry, mam momenty, że nie mogę się od niej oderwać, szperam po tych wielkich lokacjach, bawię się mocami, odkrywam sekrety, nawet w fabułę się wciągnąłem. Polecam. Gra też fajnie pokazuje i ośmiesza gry, które zamiast dawać graczowi świat ciekawy, z wieloma możliwościami interakcji starają się nadrobić braki rozmiarem mapy. Przechodząc każdą lokację w Dishonored 2 faktycznie czuję się jak w małych piaskownicach z wieloma możliwościami zabawy.
-
Owlboy- niech tylko dorwę tego, kto mi powiedział, że to metroidvania. Albo że to dobra gra. Ta gra jest po prostu.... nudna. Zero odkrywczości, przyjemności, toporne latanie połączone z monotonnym strzelaniem. Jedynie oprawa audiowizualna na plus. Dziwię się, że gra dostała edycję kolekcjonerską i, z tego co pamiętam, wysokie oceny.
