kotlet_schabowy

Bossowie ze starych MG przykład czegoś, co pasowałoby dosyć mocno przemodelować. No i jedną walkę z BB też xd (sprej i zapalniczka). nobody : Szczerze to żaden z tych tytułów mnie nie nie zachęca na tyle, żeby sprzęt kupić przed 2016 (Transistor swoją drogą czeka na PC), a możliwość sprawdzenia, nawet biedniejszego, MGS V będzie kur.wesko kusząca. No bo nie będę się wygłupiał i pożyczał sprzętu od ziomka/kupował i sprzedawał jak spece z CW. Zobaczymy.

Fury : pozytywne zaskoczenie. Pełno tu klisz i schematów kina wojennego czy ogólnie ujętego holiłud, z drugiej strony filmu stricte o czołgistach chyba jeszcze nie widziałem, więc za to plus. Wygląda to bardzo dobrze (choć żadnej sceny wywołującej "wow" nie uświadczyłem), jest sporo brudu i krwi, także ok. Główna ekipa bardzo typowa, ale nawet sympatyczna, najmniej mi pasowała postać Szyi, sam nie wiem, czy to bardziej kwestia scenariusza, czy samego aktora. No krótko mówiąc, dobrze się oglądało, tym bardziej, że na nadmiar kina wojennego w mainstreamie raczej nie można ostatnio narzekać. Takie 7/10.

Faktem jest, że Cameron stworzył kilka potężnych klasyków i raczej żadne z dotychczasowych dzieł Nolana nie osiągnie takiego statusu, najbliżej do tego chyba Memento, ewentualnie TDK jako fenomen popkulturowy i film zayebisty sam w sobie. Kazub widziałeś Following ? Nawet godne uwagi, no i budżet zmusił do zaskakiwania widza innymi metodami, niż bombastyczne efekty. Ogólnie Nolan przed Batmanami i po Batmanach (włącznie) to prawie jak dwóch różnych reżyserów. Jednak duży plus za to, że nawet po gigantycznym sukcesie nietoperza, bierze się za scenariusze oryginalne. A Titanic to 9+/10, elo.

Nie chodzi o ramy czasowe, bo gość jest ponad 15 lat starszy od Nolana i swoje najlepsze działa i tak nakręcił, zanim ten drugi w ogóle zaczął karierę, tylko o to, że jeden i drugi to rozrywkowa komercha dla mas, kwestia, co do kogo bardziej trafia. Lubię filmy obydwóch, ale dzieła Camerona w moich oczach są po prostu mniej nadęte i zarazem mniej rażące swoimi nielogicznościami, z bardziej charakterystycznymi postaciami.

Nie udaje, to po prostu półtorej godzinna, fabularna wersja dzieł typu "kosmos 3D", które puszczano w pierwszych IMAXach z 15 lat temu >hejtuj wyrobnictwo Camerona >propsuj Nolana

No też tego nie czuję, typ się zajawił na otwartą strukturę poziomów i się zapędza w rozważaniach. Swoją drogą, okazuje się, że GZ ma jednak "upscaling", tyle, że do 1080i. Na dobrych TV to pewnie nie ma sensu, ale na słabszych tv lub monitorkach warto sobie to przełączyć.

Ale wiesz, meritum porównania było to, że powoływanie się na krytykę czy zarobki to ślepa uliczka. Mnie seans Avatara sprawił po prostu większą radość niż Gravity i tyle. Jakby to napisał mate5, Avatar wie, jakim jest filmem , nie udaje nic ponadto, i jest w tym dobry. Oby wiecej takich wyrobników jak Cameron (ale z trzema sequelami przesadził). Hurt Locker 5/10. No ale Oscary bo baba reżyser, nasi chłopcy w Iraku, itd. Te nagrody to niestety średni wyznacznik czegokolwiek, co nie zmienia faktu, że śledzę, sprawdzam nominowanych i zwyczajnie lubię oglądać. No ale odbiegam już trochę od tematu.

Fantastyczny Pan Lis : styl Andersona oczywiście wylewa się z każdego kadru, oczywiste więc, że pod względem wizualnym dostajemy cacko. Całokształt jednak jakoś mnie nie porwał, dialogi zbytnio nie bawiły. Ranking filmów Wesa na ten moment : Hotel>Moonrise>Mr. Fox>>>Tenenbaums. About Schmidt : Jack Nicholson przechodzi na emeryturę i nie bardzo radzi sobie w tej roli, tym bardziej, że zaraz po tym spotyka go jeszcze większy życiowy przełom, poza tym córka, z którą ma raczej słaby kontakt, wychodzi za mąż za półgłówka, który to pomysł tytułowy Schmidt będzie próbował jej wyperswadować. Fabuła to generalnie pasmo niepowodzeń naszego bohatera, dziwnych sytuacji, z ogólnie ujętą depresją w tle, choć gdzieś tam czają się pozytywne emocje i przekaz. W flmie dla równowagi mamy trochę, czasem czarnego, humoru. Nicholson świetny. Ciężko coś więcej napisać, trochę dziwne to dzieło, ale wrażenia raczej pozytywne. Niebezpieczny Umysł : prezenter i reżyser programów TV z lat 70/80 potajemnie świadczy usługi CIA, głównie jako zabójca. W roli głównej Sam Rockwell, za którym nie przepadam, ale tego, że zagrał przekonująco mu nie odmówię. Mamy tu niezłą mieszankę humoru, kryminału (wątki szpiegowskie) i lekkiej psychozy. Całość wypada tak sobie i jakoś specjalnie bym nie polecał.

Oprócz tego Kojima coś tam przebąkiwał w swoim stylu o tym, że "chciałby zobaczyć remake MGS1 z otwartym światem" (lol), ale ciężko o ludzi, którzy to zrobią. Niech lepiej myśli o MG i MG2 a nie o odgrzewaniu drugi raz stosunkowo młodej i imo dobrze starzejącej się część serii.

Poza wymienionymi już tutaj sprawami, coś z ery PSXa : dramatycznie słaby draw distance. Jakoś tego nie odczuwałem w tamtych czasach (no i jednak nie każda gra miała z tym problem), ale jak sobie jakoś teraz odpaliłem Tenchu 2 czy Drivera 2, to widzę, jak duże to ograniczenie. Pozostając jeszcze w tym temacie : nie tęsknię ogólnie za brzydką grafiką 3D (bo 2D ładnie się starzeje, wiadomo). Brak mimiki, dłonie w formie sześcianów, migające tekstury czy piksele jak płyty chodnikowe to takie przykłady, bo oczywiście powstawało sporo tytułów, które i dziś wyglądają dobrze.

Przez pewien okres intensywniejszego pakowania mocno się ograniczałem z piciem (co rozumiem jako : raz na tydzień 1-2 piwa, nayebka od święta, a na kreatynie ani łyka bite dwa miechy), później osiągnąłem okres stagnacji, zacząłem częściej sobie luzować i szczerze mówiąc, nie dostrzegłem minusów w formie. Jeśli miałbym coś sugerować, to nie wpadaj w ascezę. Oczywiście nayebanie się jak działo raczej daje się już we znaki i cały kolejny tydzień ma się wrażenia "wracania do formu", także ograniczenia jakieś tam trzeba mieć mimo wszystko. Złoty środek, jak ze wszystkim.

Szanuję, ale nie kocham. Miałem chyba za duże oczekiwania po tym hypie.

No nie mam takiego ego, żeby swoją opinię o filmie uznawać za prawdę objawioną, obiektywne to mogą być koszty albo wpływy z box office, choć przyznam, że kategorie techniczne są na pewno łatwiejsze do suchej oceny, i w tym temacie nic Grawitacji nie odmówię. Trio krytyka/nagrody/wpływy to rzeczy ważne przed seansem, zachęcają do filmu, ale koniec końców, to ja daję swoje 6 czy 8. Wiesz, dla mnie natomiast Avatar>Gravity, tyle, że ostatnie na co bym się powoływał, to 3 Oscary, ponad miliard dolców wpływów czy ogólnoświatowa podnieta. A tak obdzierając coś, to każdy blockbuster możemy sprowadzić do crapa (co zostaje z Gravity bez efektów w komosie ? Raczej nie filozoficzne studium zachowania człowieka w sytuacji zbliżającej się śmierci ?). Wspominając Del Toro, masz na myśli Pacific Rim ? Dla mnie to właśnie przykład złego designu, ale mi w tym filmie nie zagrało dokładnie nic, więc chyba nie ma sensu przeskakiwać na kolejny wątek.

Madagaskar 3 : ogląda się przyjemnie, ale poziom w serii konsekwentnie spada. Końcówka festyniarska do porzygu, na dodatek rzucają się w oczy robione pod seanse 3D efekty. Mocno odczuwalny jest też przesyt bohaterów : mamy całą ferajnę nowych zwierzaków i poza Alexem (lew) cała główna ekipa zeszła przynajmniej na drugi plan, a tu jeszcze trzeba wepchać Juliana, pingwiny czy małpy. Formuła się wyczerpała, kiedyś pewnie sprawdzę pełnometrażowe Pingwiny i tyle. Książę Egiptu : nadrobiłem sobie tę zaległość, bo przy okazji premiery Exodus powtarzają się głosy, że w tej tematyce animacja Dreamworks wypada dużo korzystniej. Nie widziałem filmu Scotta, więc się nie wypowiadam, co natomiast mogę napisać o samej bajce : luźna adaptacja historii Mojżesza, ładnie skondensowane najbardziej charakterystyczne jej wątki (akcja kończy sięna przejściu Morza Czerwonego), specyficzna kreska oraz świetne piosenki i muzyka (w końcu Zimmer), które w sumie najbardziej zapamiętam z tego seansu. W 1998 pewnie bym się jarał fest, ale nadal ogląda się dobrze. Misja : kolejna ważna zaległość. Nie odmówię filmowi wielu zalet i, ogólnie pojętej "wielkości", ale mimo wszystko nie opadła mi szczena. Niemniej jednak jest to świetne kino, z mocnymi rolami DeNiro i Ironsa, piękną muzyką i, co by nie mówić, dosyć poruszającą historią. Znać trzeba. Teoria Wszystkiego (ten o Hawkingu) : kolejna Oscarowa biografia, tym razem kogoś, kto jeszcze żyje. Od razu zaznaczę, że jest to film lepszy niż Imitation Games. Nie dziwię się podjarce rolą Redmayne'a, bo chłopak naprawdę się popisał. Kolejny seans z ostatnich miesięcy, gdzie to na głównym bohaterze spoczywa cały ciężar historii. Scenariusz i w sumie wykonanie to oczywiście standard gatunku, ale, jak kiedyś wspominałem, ja takie kino lubię i mogę spokojnie polecić. Sprawnie skonstruowane, choć w żadnym wypadku nie wybijające się mocno ponad normę.

Fałszerzy sprawdź, dobre. Błagam. Tylko Fargo i Lebowski. Kto uważa inaczej, jest hipsterem. Ogólnie bracia są przereklamowani.

No dobre kino, 6+/10. Rozumiem podjarkę, bo film Ci się najzwyczajniej spodobał, ale nie rób z niego jakiegoś uniwersalnego, obiektywnie (wymienianie nagród i zarobków to akurat mało przekonujący argument) świetnego filmu, w tym Twoim tonie "jak się nie zgadzasz, to jesteś choojowy", bo to nie CW. Też żałuję, że nie byłem w kinie, bo to jeden z tych filmów, który by bardzo na tym zyskał. Interstellar obejrzany w domu pewnie też by mnie nie zachwycił. Co świadczy tylko o ich poziomie.

Niech będą nawet koło 40stki, wyglądają jak wyglądają. Reed to chyba od zawsze lekko siwiejący, starszy facet, no ale pewnie zaraz wyciągniesz z otchłani jakieś uniwersum, w którym F4 to młodzież tuż po magisterce, więc nvm.

Nie żeby mi zależało na tej marce, ale gorsze niż poprzednie dwie obs.rane części to raczej nie będzie. Inna sprawa, że tytułowa ekipa wygląda raczej jak licealiści, a nie naukowcy.

Rozumiem, że jest jakiś release Interstellara, że nowe opinie ? Dobry ? Ostatnio widziałem : The Imitation Game : typowy film "biograficzny", w sam raz na Oscary, nic ponadto. Ja lubię takie kino i oglądało mi się dobrze. Cumberbatch oczywiście na propsie. Faktów to się w paru miejscach nie do końca trzyma, ale mniejsza z tym. Wątki homo nie są jakieś niesamowicie nachalne, więc jak ktoś jest na uczulony na "poprawne politycznie" historie, to tak czy siak może śmiało oglądać. Enemy : trochę cięższy kaliber. Nie załapałem wszystkiego po pierwszym seansie, co bynajmniej nie jest jakąś wadą. Znowu świetny (ale w spokojnym, subtelniejszym, niż w Nightcrawler, stylu) Gyllenhaal, gość ma dobrą passę. Tutaj musiał zdać egzamin z zagrania dwóch ról i poradził sobie koncertowo. Wizualnie jest skromnie i, znowu użyję tego słowa, surowo (specyficzne kolory), nawet troszkę onirycznie. Mało dialogów, sporo rozkmianiania. Nie na luźniejszy seans, ale sprawdzić warto. Birdman : jest dobrze, nawet bardzo. Początek mnie nie przekonywał, ale potem zostałem wciągnięty całkowicie. Popis Keatona (fakt,że rola nastawiona na kilka "szarż"), świetny Norton, trochę działająca na nerwy Stone, no i "gruby z Kac Vegas" wreszcie w innym wcieleniu. Zdjęcia to majstersztyk. Nie powtarzając się po innych, mogę tylko polecić, przyczepię się jedynie do męczącej momentami ścieżki dźwiękowej (tak, wiem, że ta perkusja miałą swoją rolę, no ale nic to nie zmienia w odbiorze).

Cóż, przez tą międzygeneracyjność zarówno GZ, jak i pewnie PP trochę graficznie tracą. Faktem jest, że MGSy, z naciskiem na czasy PS2, mimo wszystko były wyznacznikami wysokiego poziomu graficznego. MGS2, wiadomo, pokaz mocy PS2 : modele postaci, szczegółowość otoczenia, różnego rodzaju efekty, smaczki, no i płynniutkie 60 fpsów. Trójka poszła już w przepych graficzny, co przy większych i bardziej skomplikowanych obszarach, ograniczyło płynności animacji, ale prezentuje się tak, że przy wczesnych tytułach z PS3 nadal wypada bardzo korzystnie, ba, poszedłbym nawet dalej i powiedział, że niektóre elementy graficzne wypadły lepiej, niż w MGS4. Mnie tam GZ na PS3 się podoba (poza wstrętnym pop upem krzaków), jest znaczący postęp w stosunku do czwórki (która jednak wygrywa płynnością i czystością obrazu : upscaling), no i to jednak zupełnie inny silnik, nowe efekty, pogoda itd. Ciekawe, czy dostaniemy na obecnej generacji kolejną dużą część, w której nastąpią analogiczne do poprzedników zmiany (grafika kosztem fpsów).

Bansai : jasne, postarzyli go i tutaj nie ma dyskusji, ale poza zmarszczkami i "zmęczeniem" ? Ta sama (w PP śmieszny kucyk), nie skalana siwizną fryzurka i niemal identyczny (piąta gra z kolei) zarost. Wrzuciłeś screen z GZ, na którym efekt jest trochę przekłamany przez oświetlenie, tak to wygląda w PP : Chodzi mi o to, że najwyższy czas, żeby, oprócz zmiany głosu, jakoś mocniej pokazać, że gramy starszym Big Bossem, ot, prezencja ala Solidus byłaby w sam raz. Fajnie się to zapowiadało po artworkach :

Wśród wielu wad czwórki, ja nie wymieniłbym akurat starości bohatera, Old Snake jest mega i kupiłem ten pomysł w całości. Z drugiej strony, w prequelach mamy Big Bossa, którego wygląd nie zmienia się jakoś diametralnie od 1964 do 1984, a to mi już tak do końca nie pasuje.

Boyhood : film, którego cała moc tkwi w patencie z kręceniem go 12 lat. Obserwujemy, niespotkane (chyba) dotąd w kinie, autentyczne dorastanie/starzenie się bohaterów na naszych oczach i pod tym względem film robi wrażenie. Co poza tym : w sumie niewiele, ale czy to minus ? Ot prosta, życiowa historia. Mamy też parę, niby przemykających w tle, elementów popkultury danego okresu (to hit muzyczny w radiu, to granie na GBA, to oglądanie DBZ), choć same "przejścia" między tymi etapami są troszkę mało czytelne. Props oczywiście dla Ethana Hawke'a, umiarkowany props dla dzieciaków (mają lepsze i gorsze momenty, ale chłopak w okresie "dorosłości" straasznie przymulony, i widać, że nie jest to kwestia roli). Nie do końca da się z wydarzeniami utożsamić (USA to jednak trochę inna bajka), ale tak czy siak ogląda się dobrze. Można powiedzieć, że zrobienie wciągającego filmu o rzeczach tak prostych, to też sztuka. John Wick : akcyjniak z Keanu w roli niepowstrzymanego, profesjonalnego zabójcy. Szczerze mówiąc, jakoś mi nie pasował do tej roli i chyba do końca za bardzo mnie nie przekonał. Film to klasyczny akcyjniak z motywem zemsty. Mamy niezłą choreografię walk i strzelanin, ładne zdjęcia, mniej lub bardziej zabawne onelinery i sporo trupów. W przeciwieństwie do The Guest, nie razi kiczowatością. Ogląda się dobrze, polecam, jak ktoś ma smaka na coś w starym stylu. Nightcrawler : kolejny tytuł, w przypadku którego najwięcej mówić się będzie o roli pierwszoplanowej. Gyllenhaal, w istocie, dał popis, jego postać to niezły psychol, dosyć odmienny od standardu. Poza tym mamy tu komentarz na temat świata mediów (mocno osadzony w realiach USA, jakoś nie mam analogii do naszej telewizji, całe szczęście), świetną, "nocną" atmosferę i, po prostu, dobrą historię. Polecam.

Strzelam, że PS3 masz, więc na przyszłość : śmiało podłączaj do pieca Dual Shocka (programik DS3 Tool, ustawisz to w 2 minuty).

Skończyłem główną misję GZ w dwóch sesjach, łącznie miałem na liczniku prawie 3,5 h, także nie narzekam. Za zadania dodatkowe dopiero będę się brał, ale bez wielkiego entuzjazmu, nie mówiąc nawet o jakimś masterowaniu. W każdym razie, co mogę jeszcze dodać : fabularnie nie jestemy rozpieszczeni, na dodatek, standardowo, większość scenek widzieliśmy w trailerach Już więcej mięsa dostajemy w kasetach (oby PP nie poszło w tym kierunku). Scenki są wyreżyserowane na wysokim poziomie, no ale tu nie mogło być inaczej. Sama zabawa : miodzio. Wszystkie nowe ruchy i animacje są świetne (seryjka ciosów, CQC ) i przyjemne w egzekwowaniu. No, może z małym wyjątkiem : po odskoczni w MGS4, wracamy do przylegania do ścian poprzez "wpadnięcie" na nie i uważam, że działało to lepiej w starej trylogii (w GZ po prostu łatwo się "wyślizgnąć" zza rogu, delikatne to). Nadal nie przekonuje mnie natomiast mocne ograniczenie ekwipunku. Z innych spraw : fajnie poznaje się reakcje żółnierzy, ich zachowania, system. No i wróciły kamerki. Poczułem się chwilowo jak w MGS1, a to już coś. Jestem zadowolony, nie wiem, czy powstrzymam się z kupnem piątki do nabycia PS4 (a nastąpi to nieprędko), bo mimo swoich braków, możliwość ogrania na PS3 będzie kusić. No ale to się zobaczy.