kotlet_schabowy

- na temat Chico było chyba na którejś kasecie jakieś krótkie info, że nie żyje. Czyli zginął przy kraksie helikoptera w końcówce GZ. - co do tego, jaki problem miał Mantis do BB : wychodzi na to, że jego "problemy" nie mają znaczenia : ważne było, co ma do Snejka Eli, podobnie jak wcześniej Volgin. Stąd też nie liczyło się, czy to serio Big Boss, tylko to, że dane osoby go za niego brały i widziały w Venomie obiekt nienawiści. - motywu z Code Talkerem też nie wykminiłem, tzn. w momencie jak to zobaczyłem, to naturalnie pojawiło się skojarzenie, że może Miller coś kombinuje, a potem rozeszło się po kościach, ale może jest to gdzieś wyjaśnione.

Nie miał laserów, ale miał nobody : napisałeś "stworzony dekadę później", no ale REX nie był stworzony w 1964, tylko zaprojektowany, co swoją drogą było wg mnie bardziej mrugnięciem okiem do fanów, niż czymś sensownym. Radar, laser, rail gun : tych technologii, nawet w świecie MGSa, nie byłoby opcji zaimplementować w tamtych czasach. Przy odrobinie wyobraźni i chęci można by zachować zdrowe proporcje między efektownością a logiką, wprowadzając nowe Metal Geary (poza tym MGS4 pokazał, że niekoniecznie w każdej części sagi musimy walczyć z nowym, dużym mechem). Ktoś by się obraził, jakbyśmy w piątce starli się z czymś w rodzaju powiększonej wersji D-Walkera ?

Z kontenerów niestety dosyć wolno są przerabiane surowce (base development mam 2/4).

Standardowo Prisoners, Gone Girl, z mniej głośnych może The Drop, Cold in July, A Most Violent Year, ewentualnie The Enemy (mnie niezbyt przypasował, ale może akurat).

Jakby tego nie próbować tłumaczyć, będzie się to gryzło, jak nie z MGSem, to na pewno ze starymi częściami. Może rzeczywiście "dopakowanie" starych MG w potencjalnych rimejkach trochę zatrze te różnice, no ale tak czy siak Kojima z ekipą po prostu się zapędzili.

Szkoda także, że dostajemy te misje i różne "zakończenia" na wyrywki, w różnych momentach rozgrywki, zamiast normalnie wbudować je w fabułę z jakąś sensowną kolejnością.

Pytam bo parę razy pisałeś, że to Januszowa seria, a okazuje się, że grałeś tylko trochę w jedynkę xd. No ok, zaliczaj, bo warto.

Bartezoo, zabierasz się pierwszy raz za ME2 ?

W podstawowych kasetach i filmach na 90 % tego nie było. Tzn. tylko o To jest właśnie jeden z problemów tej części : w sytuacji, kiedy każda scenka i dialog są na wagę złota, to dużo ciekawostek jest opcjonalnych czy wręcz poukrywanych. Ja dopiero po skończeniu fabuły dowiedziałem się, że Nobody : charyzma, bo jednak ciągnie pociąga za sobą te tłumy, ludki mu salutują, cieszą się, jak dostaną po pysku, zgłaszają się dobrowolnie itd. Niezależnie od tego, jak przedstawiono go w tej części, jest liderem. Oczywiście my, jako gracze, wykonujemy te wszystkie czynności (zarządzanie, budowanie), ale

Z całą mizernością Huey'a, to Bo prawda jest taka, że choć jako bohatera opowieści lubimy BB, to cała ta idea (do tej pory już sto razy rozmyta) raju dla żołnierzy/świata bez granic i odwoływanie się do jakiejś tam wizji The Boss to jest jakaś taka mętna i mało pociągająca dla zwykłego człowieka (zresztą dla mnie jego motywacje opisane w starych MG zawsze były nieprzekonujące i liczyłem raczej na to, że w nowych częściach pójdzie to w trochę innym kierunku). No ale dobra, to już chyba dobry czas na podsumowanie piątki. Zaliczyłem ją z 60h na liczniku i pewnie jakimiś 50 % postępu, ale po zakończeniu fabuły nie jestem zbytnio zmotywowany do zabawy w powtarzalne/schematyczne misje dodatkowe. Luźne wrażenia : - gameplay jest bardzo dobry, wiadomo wszem i wobec. Obawiałem się trochę formuły PW, ale okazało się, że piątka wszystkie te elementy rozbudowywania bazy itd. dostarcza Graczowi w o wiele lepszej i przyjemniejszej formie. W ogóle MGSV to typowy tytuł żywiący się natręctwami graczy. Tu coś znaleźć, tu rozwinąć ile się, da, złapać kogo się da, zebrać diamenciki, wyczyścić bazę itd. itp. Lepiej się z tego szybko "wyleczyć". Samo skradanie, czyszczenie baz i posterunków to czysta frajda. Sterowanie, kontrola postaci, to wszystko sam miód. Jednak pomysł na otwarty świat uważam za chybiony, z prostego powodu : nic byśmy nie stracili, gdybyśmy dostali opcję wyboru misji z listy i byli wrzucani wprost do akcji, dokładnie jak w PW. Podróżowanie czy zwiedzanie terenów nie daje żadnej satysfakcji i jest po prostu niepotrzebne. Tereny są ogromne, ale przemierza się je niewygodnie (blokady terenu). Do tego loadingi/oglądanie przelotu helikopterem. powodują, że w sumie żadna metoda na skakanie po mapie i zaliczanie np. side opsów nie jest naprawdę efektywna (i każdy kombinuje tylko sposoby na szybką podróż). Szkoda. No ale Kojima sobie wkręcił już parę dobrych lat temu, że musi mieć otwarty świat, mimo, że wcale to do jego serii nie pasuje. Mam nadzieję, że ktokolwiek przejmie po nim pałeczkę, wróci w tym temacie do korzeni. Przy okazji, system checkpointów też potrafi wku.rwić. Namęczysz się w "bazie" pół godziny, pozbierasz co się da, nagle alarm albo śmierć, i robisz wszystko od początku, CHYBA, że w pewnym momencie po prostu wybiegłeś 500 metrów za strefę misji i magiczny save sam się zrobił xd. Spoko. Swoją drogą, trochę dziwne, jak zmalała rola kamer w serii, już chyba od czasów MGS2 zeszły na margines, co w trójce było jeszcze naturalne. No ale mniejsza z tym. Znowu dostajemy milion gadżetów i znowu większość jest niepotrzebna. Nawet pudłem prawie się nie bawiłem. - nie odkryję Ameryki stwierdzając, że mamy tego wszystkiego po prostu przesyt. Gdyby skondensować trochę zabawę, wyszłoby to grze tylko na dobre. Kogo tak naprawdę jara piąty czy dziesiąty powrót do znanej miejscówki, np. na lotnisko, tylko z inny rozstawieniem czy uzbrojeniem wrogów ? Jasne, mogłem jechać tylko misje fabularne, no ale wtedy pozostaje pytanie, po co w ogóle tyle zawartości ? Zresztą to byłoby utrudnianiem sobie życia, bo więcej kasy i lepiej rozwinięta baza : mimo wszystko lepszy sprzęt na główne misje. Wszystko jest na dodatek rozwleczone wspomnianym już docieraniem na misje. - system towarzysza misji jest świetny, a właściwie to DD jest zayebisty, choć ma trochę przesadzoną moc.Za to D-walkera nie użyłem ani razu - praktycznie brak walk z bossami, no nie fajnie. - muzyka : tylko kilka charakterystycznych melodii i dużo ciszy. Kolejny aspekt słabszy niż w poprzednikach. Duży props za Quiet's Theme, za to Sins of The Father zupełnie mi nie przypadło do gustu. O piosenkach z epoki się nie wypowiadam : fajny smaczek i tylko tyle. Muszę sobie sprawdzić soundtrack na spokojnie, oderwany od gry. Za to dubbing to jak zwykle najwyższa półka. Keifer mi pasuje (choć sprawdziłby się Richard Boyle), a Ocelot fajnie nawiązuje do swojej starszej wersji. No ale MGS to dla mnie głównie fabuła, postacie, znane uniwersum. Szkoda, że Kojima skacze ze skrajności w skrajność w temacie proporcji gra : filmiki i teraz dostajemy tytuł z powoli i niezbyt emocjonująco rozwijającym się wątkiem głównym, plus (niejednokrotnie ciekawszymi) przedstawionymi w formie kaset informacjami pobocznymi. Widziałem, że do wielu osób ten patent trafia, bo przecież nie zatrzymuje gracza na siłę. Dla mnie jednak kasety nie mają żadnych plusów w stosunku do rozmów codecowych. Żeby dokładnie ich wysłuchać i się skupić, i tak muszę się zatrzymać i patrzeć jak głupi w menusy iDroida/kręcić się w kółko Big Bossem/cokolwiek w tym stylu. Na dodatek są to głównie monologi, często rozwleczone bardziej niż słynne już rozmowy z poprzedników. No i, jaki by nie był, mało w nich MGSowego humoru. Także codec>kasety. - zachwalana reżyseria scenek, kiedy już je dostajemy : mnie nie do końca przekonuje. Nie jestem fanem kręcenia "z ręki", ciągłego przebywania blisko bohaterów. No ale nie powiem, jest parę mocniejszych motywów. Szkoda, że niewiele będę miał ochotę obejrzeć ponownie, a do list z najlepszymi scenkami z serii, raczej ciężko będzie się którejś załapać. Poza tym, tradycyjnie, trailery dużo pokazały (a i tak widziałem tylko ze dwa), a jakby tego było mało, Koji wpadł na genialny pomysł zapowiadania obsady każdej misji (twardo patrzyłem przy każdym początku misji w środek ekranu, żeby sobie nie spoilować). W ogóle po chooj ta epizodyczność misji ? Dochodzi do śmiesznych sytuacji, kiedy filmik kończy się Super immersja dzifko. Co do konkretów : Chyba lepiej dla wszystkich, że Hideo się pożegnał z MGSem. Ja podtrzymuję to, co kiedyś pisałem : seria jako całość fabularnie nie trzyma się kupy i wolę poszczególne części traktować jako osobne twory, ewentualnie podstawową trylogię uznać za ładną i w miarę sensowną całość (ale ze słabo zamkniętym wątkiem Patriotów). O ile czwórka była przesadzona w temacie powrotów znanych twarzy, koneksji, nawiązań do poprzedników i ogólnej sentymentalności, tak piątka jest jakby obok głównej serii. Dziwny to MGS, to na pewno. W przeciwieństwie do wspomnianej czwórki, raczej godny polecenia osobie nie znającej serii. Mimo wszystko ma swój specyficzny, trochę tajemniczy klimat, opowieść wciąga, a parę wątków zostało fajnie przedstawionych czy wręcz zamkniętych (timeline przed napisami końcowymi odpowiedział na część pytań lepiej, niż scenki czy nagrania). Ojciec serii trochę jednak przedobrzył. Szkoda, bo po takich sobie PO i PW mieliśmy okazję dostać fenomenalne powiązanie między starymi a nowymi częściami. Ale kolejny sequel i tak pewnie nadejdzie, i ja bardzo chętnie go sprawdzę. tl;dr : dobra gra, warta każdej złotówki, ale średni MGS.

Yano : jakoś mnie zniechęciło jak ze dwa razy ją wziąłem na misję i była mało użyteczna. Może to przez przyzwyczajenie do DD. Nobody : Fakt, choć jest to dosyć subtelne. Myślałem kiedyś o tym, i mimo wszystko Kojima podał nam te "brudne" fakty z życia BB w taki sposób, że on koniec końców nadal jest spoko, to jest nasz bohater, no bo w końcu trudno nie mieć protagonisty, któremy kibicujemy. W PW mamy w ogóle pseudo-romantyczne podejście do tematu rebalii i anarchizmu (nawiązania do Che). Zresztą począwszy od trójki, z zakończeniem czwórki na czele, BB miał być wybielony, ja to np. kupuję, bo cała historia fajnie pokazywała, że to, czy ktoś jest "zły" czy "dobry", szczególnie w temacie polityki czy wojny, zależy od kontekstu (truizm, ale mówimy o gierkach). Widać, że Kojima to lubi, też na przykładzie

Wczoraj dopiero zaliczyłem The Truth, także czas na głębsze rozkminy dopiero nadszedł, ale szczerze mówiąc nie chce mi się już szukać trzeciego dna w MGSach. Na ten moment oceniam to, co po prostu, co dostałem w temacie historii Big Bossa i reszty ekipy. Teraz pytanie, które pewnie już nie raz padło :

Owszem, ale nie wpływa to jak dla mnie w żaden sposób na ocenę wątku głównego. Inaczej : to, że przesłucham 20 minut monologów o tym, skąd się wziął Skull Face, o jego motywach itd. nie zmieni faktu, że cała intryga i poprowadzenie tej historii są mocno średnie, a momentami po prostu głupie.

No raczej, że oryginalny, zawsze i wszędzie. Na dodatek ME jedynka ma innych aktorów, niż dwójka (nie wiem, czy wszystkich powracających w sequelu, ale na pewno Sheparda), a trójka w ogóle nie ma PL dubbingu.

Ku.rwa gość po prostu napisał, że był zaskoczony, bo co jak co, ale o Moon "przeciętny" widz nie słyszał albo słyszał nie wiele, a skojarzenie automatyczne jest "nie słyszałem=pewnie nic nadzwyczajnego". Film faktycznie spoko, ot taki na jedno obejrzenie. Może chętniej bym do niego wrócił, gdyby nie to, że gra tam Sam Rockwell. Source Code to już typowe 6/10, z Duncanem może być tak jak z Blomkampem. Ostatnio widziałem : Southpaw : przeciętniak, kto nie obejrzy, nic nie straci. Poprawnie wykonane, ale nie wyróżniające się niczym szczególnym, za to wypełnione kliszami kino. Może plusik za jako takie pokazanie realiów treningów czy walk. Fajnie, że Jake się stara i w ogóle, no ale trochę to mdłe.

Ja użyłem wozów z uzbrojeniem ze cztery razy : do rozwalenia wrogiego konwoju w jakiejś standardowej misji, dwa razy na Skulls i raz na (spoiler z 30 misji) Poza tym czasem wygodniej się przemieścić jeepem niż zadupcać na nogach, ale to tylko jak akurat jakiś się trafi w pobliżu. No ale jak poradziłeś sobie z tamtymi momentami bez nich, to pewnie i w przyszłości ich nie użyjesz. No lipa lipa, właśnie tam się poratowałem wozem z armatką, w sumie zapomniałem zupełnie o d-walkerze. Zresztą cały wątek to dla mnie nieporozumienie.

Właśnie tak rozkminiałem, po co rozszerzenie z głośnikami do idroida xd. To są te MGSowe patenty, z którymi jedyna styczność to przeczytanie o nich w kąciku szperacza, ewentualnie wypróbowanie raz dla sprawdzenia. Raz się chyba w kiblu schowałem, ale nie w czasie alarmu, zresztą nie znoszę grać z alarmem, wolę walnąć restarta (chyba, że checkpoint był dawno).

Nie wiem, czy myślimy o tym samym, jesli chodzi o to niezbyt fajna, a owi osobnicy przekombinowani, nawet jak na MGSa. Po paru próbach zamówiłem sobie do niej wóz opancerzony z działkiem i poszło. Jeśli mowa o wcześniejszym spotkaniu to było niezłe, klimatyczne.

Dzięki za rady. No tak, ale podchodząc do gry na czysto i bez wcześniejszego rozpytania, nie wiesz tego. Tytuł stara się przekonać Cię, że to warte zachodu (bo, przykładowo, skąd masz wiedzieć, że po ~10 misjach osiągniesz już max GMP, a i tak nie ma go za bardzo na co wydawać ?). No i nie powiedziałbym, że od początku można zlewać żołnierzy, przynajmniej do momentu zapełnienia podstawowego składu mother base (ochotników aż tylu nie ma). Samo R&D się przeciez mocno przydaje (choć na upartego gierkę zaliczy się z dwiema podstawowymi pukawkami i jakąś wyrzutnią). Zawsze wolałem raczej dokładnie poznawać dany tytuł, nie przebiegać, bawić się, ale tutaj nastąpiło przedobrzenie. Tym bardziej, że szperanie nie jest jakoś specjalnie wynagradzane (znajdźka w postaci kasety z nagraniem odgłosów s.rania, dzięki xd).

Ja mam 30 h, skończone 23 misje plus kilkanaście side opsów i powiem szczerze, że już powoli zaczyna mnie to męczyć. Kur.wa wychodzi na to, że jestem dopiero w połowie fabuły. Przestałem się już bawić, przeczesywać odwiedzane miejscówki i fultonować kogo się da, bo i tak nie jest to aż tak potrzebne, skłaniam się powoli do przebiegania przez misje. Najgorsze jak dla mnie jest to, ile traci się czasu na przemieszczanie po mapie/helikopter/loadingi. No i zanim dotrę do prawdziwego celu misji, to zazwyczaj po drodze jestem skazany na "zabawę" po raz setny w podchody na jakichś mniejszych posterunkach. Mimo wszystko to MGS, historia, jaka by nie była i jak lipnie nie byłaby podana, to jednak wciąga, a człowiek oczekuje na kolejne fragmenty układanki (i dostaje je gdzieś tak raz na 3 godziny xd). Swoją drogą : wiecie, dlaczego nie mogę ulepszyć helikoptera na trzeci poziom (mam już drugi i odpowiednie surowce) ? Nie wyskakuje żaden komunikat, ot po prostu kliknięcie w menu w odpowiednią ikonkę nic nie daje. Dodam, że sprawdzałem to nie siedząc w środku.

W sumie podbijam. Z TS jest taki problem, że teoretycznie miał wszystko, żeby stać się przynajmniej dobrym filmem (przede wszystkim Bale, pomysł na postać Worthingtona, no i przeniesienie się do okresu wojny), a wyszło strasznie nijako, w porywach średnio, z wielką ilością głupot, wizualnie byle jak (choć początkowe sceny dają radę), bez jakiejkolwiek naprawdę mocno wbijającej się w pamięć sceny. No i PG13. Mimo wszystko wolałbym dostać kontynuację tego wątku z tą ekipą, niż niby sequel, niby odświeżanie. No ale film chyba nie zarobił. Z drugiej strony, czego oczekiwać po jakimś McG.

Figaro : zyskał właśnie na braku upierdliwego ekwipunku (przecież to było jakieś nieporozumienie w ME1, jakieś wyrzucanie śmieci, żeby było miejsce, już nie pamiętam dokładnie, ale wiem, że się wkur.wiałem) i jakości strzelania, które stało się, stety lub niestety, dominującym elementem gameplay'u. Ja tam mako lubiłem, natomiast sondowanie planet było baardzo upierdliwe w ME2, ale to już inna kwestia.

super granie kurfo Ej ale Bartezoo przynajmniej mówi co widział, a nie przekleja kawałków z DF. Mnie się gra dobrze i się cieszę, bo wykreślając z listy MGSV nie ma na next genach już żadnego tytułu, dla którego miałbym któregoś zakupić. I nie nie ma co udawać, że poza oczywistymi zmianami technicznymi, wersje na next gen zapewniają diametralnie inną zabawę. Pokazać Wam różnicę między generacjami, która bolała ? A i tak się cieszyło. Idę grać. Jak do tej pory (kończę Afganistan) najlepszym momentem było chyba zupełnie nie czaję, czemu to wrzucili jako side ops.

Otóż to, gameplay, mimo zwrócenia się w kierunku "casualowe strzelanie", zyskał (ja bym mimo wszystko zostawił system amunicji z jedynki, ale to inna bajka). Akurat "zabawa" ekwipunkiem, mimo, że miała w ME1 więcej wspólnego z RPG niż w późniejszych częściach serii, to jeden z najbardziej męczących i źle zaprojektowanych elementów tej gry, stąd też ja przyjąłem z radością zmiany z dwójki. Co do fabuły, faktycznie ME2 to w zasadzie tylko zbieranie ekipy i dwa, trzy momenty popychające całość do przodu (w tym zakończenie), z drugiej strony, ME1 robiło największe wrażenie samym przedstawieniem uniwersum, bo główne misje fabularne są szczerze mówiąc średnio porywające (tu odbić kolonię, tu coś tam), dopiero spotkanie z na Virmire trochę rozkręca klimat, no a potem Ilos i zakończenie (najlepsze z trylogii jak dla mnie).

Marsjanin : lekka i przyjemna przygoda, ze sporą ilością elementów humorystycznych. Dla niektórych może to być wręcz wadą, bo o ile bohaterowie faktycznie co chwila znajdują się w dużym zagrożeniu, to nad wszystkim unosi się atmosfera luzu (potęgowana dodatkowo przez soundtrack, swoją drogą, mimo jego "klimatyczności", średnio dobrany). Aktorsko jest nieźle (o ile ktoś nie jest uczulony na Damona, ja go lubię, szczególnie w tego typu rolach), ale połowa obsady wydaje się wciśnięta trochę na siłę (ekipa "ziemska", Kristen Wiig chociażby). W ogóle film się momentami dłuży, niestety (czas : 2h20m). Dostajemy parę fajnych widoczków (trochę za mało jak na mój gust), efekty stoją na najwyższym poziomie (choć po Interstellar nic tu nie spowoduje opadu szczęki), są też hollywoodzkie "niemożliwe" akcje trzymające w napięciu, zwroty akcji, no ogólnie rzemieślnicza, mainstreamowa robota. Luźne skojarzenie, jakie przychodzi mi do głowy, to "Apollo 13". Nie ma naprawdę dużych wad, ale nie robi też szału i raczej nie wywołuje większych emocji. Powtórki nie planuję.