Wojtq

To jest generacja królowania 3rd party. Tyle dobrego wychodzi, że smutek z mega wtopy studiów first party jakoś mi minął. A wkrótce jeszcze wjadą kolekcje Halo i Gearsów, więc będzie w co grać.

Zacząłem Cyberpunka 2077. Drugie podejście po naczytaniu się pozytywnych opinii na Forumku. Grę miałem w bundlu z PS5 w 2021 roku, ale pograłem chwilę i się zniecierpliwiłem bo paliło mi się do innych gier. Po tych wszystkich łatkach gra działa i wygląda cudnie i jakoś tak lepiej czuję się obecnie zestrojony z klimatem tej gry (słuchanie soundtracku do Edgerunners zdecydowanie mi pomogło).

Brothers: A Tale of Two Sons (Remake) - zacząłem w to grać z dziewczyną, ale ta szybko zaczęła narzekać na toporność tej gry i faktycznie, jeśli ktoś zasmakował 'It Takes Two' niedługo przed tym to może czuć przestarzałość tej produkcji, a granie tylko jedną gałką+L2 nie należy do zbytnio angażujących zadań. Wyszło więc na to, że ponad 2/3 gry przeszedłem sam, czyli tak jak miało być w zamierzeniu twórców. Gra jest prościutka i doświadczony gracz leci jak po maśle przez kolejne poziomy, które są bardzo zróżnicowane wizualnie i ciągle oferują jakieś przeszkody wymagające współpracy tytułowych braci. Myślałem, że sterowanie dwoma postaciami na raz będzie bardziej wymagające, ale idzie się szybko przyzwyczaić do takiego rozdwojenia. Podobał mi się klimat, w tym bardzo ładne poziomy, super muzyka i włączenie elementów bardzo brutalnych w tę pozornie dziecięcą historię. Uroczy tytuł, choć chciałbym zagrać w coś trudniejszego w tej koncepcji.

Cocoon - ależ mi dostarczyła radości i satysfakcji ta gierka. I podziwu dla twórców, którzy byli w stanie tak to wszystko rozplanować, aby te wszystkie wieloświatowe kombinacje były mega czytelne i tak dobrze się spinały, i aby gracz nie czuł się w tym wszystkim zagubiony. Poza samymi łamigłówkami, które dopiero w drugiej połowie były w stanie zatrzymać mnie na odrobinę dłużej, gra ma super pomysły na bossów, z którymi walka jest bardzo zróżnicowana i nastawiona na zręczność. Samo przerzucanie kulek ze światami ma w sobie coś fajnego i relaksującego. Design jest jak z innego świata, a brak konkretnej fabuły i nastawienie wyłącznie na wizualny storytelling daje odpocząć od natłoku myśli i skupić się wyłącznie na rozgrywce. Wyjątkowy tytuł, który tu i ówdzie pozwala poczuć się inteligentnym, ale też fani zręcznościówek znajdą tu coś dla siebie (choć w niewielkim stopniu, co trzeba zaznaczyć). Liczyłem trochę na walkę z bossem wykorzystującą przeskakiwanie między światami, ale tego nie dostałem. Tak czy owak, jestem zachwycony.

Hehe, nie. Pracuję w firmie obok i mam dobre widoki. Nie, i w sumie żałuję. Po robocie uznałem, że przejdę się przez kompleks restauracji w pobliżu biura. I w jednej z knajpek siedzieli obydwaj Panowie w grupie około 8 osób. Zastanawiałem się czy wejść, ale byłem tak podjarany, że uznałem, że odpuszczę. Spękałem i tyle. Kumpel mi dzisiaj mówi, że trzeba było iść, pokazać moje rysunki mistrzowi Ito i z kopa zostać zatrudnionym w Blooberze tego samego wieczoru. xD

Konsole już będą w sklepach i ludzie będą grać, a Nintendo dopiero wtedy zrobi oficjalną prezentację.

To jest kombinacja dogodnych warunków, samozaparcia i kupy szczęścia. Szczegółów wolę nie zdradzać.

Pan Masahiro Ito też przyjechał. Jak dobrze zobaczyć te twarze na żywo.

Przecież nie wiadomo co robią. Wiadomo już jednak, że coś robią, bo na kawę do Krakowa raczej nie przylecieli. Ja najchętniej powitałbym remake SH1, o ile oczywiście nie tworzą całkiem nowej części.

Nie mam, chociaż chciałem zrobić. Już wczoraj widziałem grupkę w tej okolicy i wydawało mi się, że był tam Masahiro Ito. Blooberzy mieli duży dzień w biurze.

Właśnie widziałem Akirę Yamaokę i kilku innych Japończyków na Fabrycznej w Krakowie. Masahiro Ito może też tam był, bo był facet z dużą siwą szopą na głowie, ale pewności nie mam, że to on. JA-RAN-KO.

Zacząłem dziś Cocoon, który intrygował mnie od pierwszej zapowiedzi. No i jest ekstra. Lubię gry logiczne wymagające ode mnie przestawienia myślenia na inne tory, i tutaj to dostałem. Zagadki nie są przesadnie trudne, ale i tak można poczuć się inteligentnym. Super rzeczą są bossowie, zmieniający co prawda charakter rozgrywki z logicznego na zręcznościowy, ale dodający potrzebnego urozmaicenia rozgrywki i satysfakcjonującego zakończenia danej sekcji. Po godzinie z hakiem mam już 37%, więc leci się szybko (póki co, bo obstawiam, że będzie trudniej).

Przeczytane. I jestem zadowolony. Początkowo mnie nie porywał, chociaż podobał mi się taki powrót do korzeni ze skupieniem akcji wokół wiedźmińskiego fachu. Spodziewałem się, że lekko zaznaczane wątki nabiorą wagi w dalszej części książki i kiedy faktycznie tak się stało, byłem wciągnięty na maksa. Fajna, zamknięta całość, super sceny akcji, zabawne teksty i główna fabuła skupiona wokół animozji sprzed lat, co bardzo lubię. Starcie ze znanym z innego opowiadania potworem też mi się bardzo podobało, bo pokazało Geralta nie władającego sobą równie dobrze jak w starym opowiadaniu. No i zakończenie uważam za idealne. Jako fan czuję, że dostałem miły prezent na te święta od pana Andrzeja.

O to to. Ja wiem, że "kiedyś to było" jest wyświechtanym powiedzonkiem, ale trochę tęsknię za czasami, gdy człowiek raz na miesiąc kupował wybraną gazetkę i z niej dowiadywał się wszystkiego co dzieje się w branżuni. Teraz niby też tak można, ale dostępność newsów w każdym miejscu i czasie sprzyja jednak popadnięciu w nałóg i sam często więcej czasu spędzam na śledzeniu newsów i czytaniu komentarzy niż samym graniu. I brzydzi mnie ten nałóg. I chcę go zmienić. Przybijam piątkę co do książek.

Dzisiejszy dzień wydaje się być idealnym na odkopanie tematu i podzielenie się przemyśleniami i postanowieniami na nadchodzący rok - rok premiery Switcha 2, na którego się czaję i którego się boję, że będzie mi zabierał kupę czasu i wciąż się zastanawiam czy będzie mi potrzebny, bo nie gram już tak dużo jak kiedyś. Ostatnie lata domykam z około 10 skończonymi tytułami rocznie i dziwię się bardzo widząc liczbę skończonych tytułów wypisywanych w podsumowaniu roku przez niektórych forumowiczów. Wam starcza na to głowy, by zaliczyć 3-4 gry miesięcznie? Podziwiam. Inna rzecz, że może nie marnujecie tyle czasu co ja na śledzenie newsów, co chcę znacząco ograniczyć w tym roku. Tak czy inaczej w tym roku też nie zamierzam naciskać siebie na częstsze granie i chcę kontynuować bycie wybrednym, zarówno pod kątem gier, filmów, jak i książek (żonglerka zainteresowaniami to nie jest łatwa sprawa!). Kusi mnie ponowne spróbowanie Cyberpunka 2077, ale trochę się obawiam, że znów się odbiję i wyrzucę pieniądze w błoto. Na początku roku zamierzam zagrać w Cocoon i z dziewczyną w remake Brothers - obydwie gry czekają na mnie na dysku. Chcę wrócić do Star Wars Jedi Fallen Order, które kupiłem za grosze na promce, a od którego się odbiłem na PS4 (może 60 fpsów zrobi różnicę), i którego grę chcę połączyć z obejrzeniem Skeleton Crew. W lutym może zakupię Astro Bota. Na premierę szykuję się na 4 tytuły w tym roku: 1) Split Fiction, 2) Mafia: The Old Country, 3) Cronos: The New Dawn i 4) Little Nightmares III. W premierę GTA6 w roku 2025 nie wierzę, ale jeśli wyjdzie to pewnie też kupię. Także obecnie mam plan na 8 gier. Chyba styknie. A jak Wasze plany?