Wojtq

Czaję się na promkę na PSS. Wiele razy chwalona była przez gości z mojego ulubionego podcastu (Game Junk), choć po prostu wygląda na platformówkę rodem z pegazusa. A Ty @Lipajakie masz wrażenia?

Welcome to the real world. To był fajny artykuł, w sam raz na odświeżenie pamięci przed Zmartwychwstaniami.

Proszę Państwa, ja muszę odwołać to co pisałem powyżej o tym, że nie wracałem do gry z przyjemnością. Dziś ją skończyłem i jestem zachwycony. Bardzo udany miks horroru i akcji i jestem pod wrażeniem ile zróżnicowania wrzucono w tę 10-godzinną grę. Bardzo lubię jak twórcy są tak pewni siebie, że chcą kierować gracza po konkretnej ścieżce, ale równocześnie nie ciągną go za rękę, a dają wrażenie samodzielnego rozwiązywania kolejnych problemów. Gra jest co prawda bardzo oskryptowana i czasami wręcz myślałem sobie "no to teraz coś wyskoczy", albo z góry widać, że w danej lokacji przyjdzie zmierzyć się z jakimś grubszym przeciwnikiem, ale to w zasadzie żaden minus (takie areny walki poznaje już każdy wytrawny gracz). Do gier raczej nie wracam, więc ta przewidywalność przy powtórnej rozgrywce wcale mi tu nie wadzi, a po prostu jestem bardzo zadowolony ze zróżnicowania rozgrywki i poziomów.

Ja tak samo. Animacja jest piękna i dynamiczna, a design przypomina mi styl Dishonored. Bardzo fajnie stworzony świat i bohaterowie, a końcóweczkę tego 3-odcinkowego aktu oglądałem z wypiekami na twarzy. Zwiastun wyglądał obiecująco, ale spodziewałem się więcej zapychaczy, a tu widać nie szczędzono grosza. Kolejne 3 epki już 13.11, a finałowe 20.11. W sumie fajny pomysł z takim wypuszczaniem po kilka odcinków co tydzień.

W końcu się zabrałem, mimo oporów i obaw, że będzie zbyt strasznie. No i początkowo było, ale teraz po walce w prosektorium czuję się już jakby pewniej, bo strach zastąpił wku.rw - poniekąd pewnie zamierzony przez twórców, ale też wywołany irytacją na pewne rozwiązania, czyli ślamazarne sterowanie i skrzynia. Nie jestem znawcą serii i grałem tylko w RE4 i wiem, że survival horror itd., ale nie rozumiem tego, że kawałek papieru zajmuje w ekwipunku tylko samo co butelka apteczki, przez co już musiałem ganiać do skrzyni, żeby to wymieniać. Skoro twórcy chcą być tacy w ciul realistyczni z motywami survivalu, to czy te skrzynie mają w sobie jakieś teleportery, że paprotka wrzucona do skrzyni w domu znajduje się również w skrzyni w podziemiach? Bez sensu. #ekwipunekbezgranic. Tak czy owak w grze podoba mi się klimacik i zagadki, bo bardzo szybko można zapoznać się z rozmieszczeniem pomieszczeń i wszelkimi charakterystycznymi barierami, których pokonanie jest fajnym wyzwaniem szczególnie dla naszej pamięci, a wrzucanie tych sporadycznych motywów ucieczki i zabawy w chowanego daje całości fajnego dreszczyku, choć muszę przyznać, że nie jest to gra do której wracam z przyjemnością. Z tego co pisaliście chyba powoli kończę najbardziej stresującą część gry, więc będę cisnął dalej. Czy VILLAGE też ma takie motywy ucieczki czy to jednak większa naparzana?

@Czezare - plusik za narzekanie na muzykę. Co prawda dostrzegam tam fajne motywy, ale jakoś drażniło mnie to sporadyczne darcie ryja przez jakieś chórki. Czasami w trakcie seansu wręcz sobie myślałem "Hans, litości…", albo "Zimmer ku…a, moje bębenki". Film jednak pierwsza klasa.

O tak. Albo to przedzieranie się przez zalane miasto. Jaka to jest piękna gra Mimo wszystko dla większego zróżnicowania nie miałbym nic przeciwko miejscówkom "zalanym" piaskiem.

Ja tak samo wolę zieleń i deszczowe miejscówki, ale ciekawi mnie czy pójdą w tę stronę, bo to prosty trik, żeby wizualnie odgrodzić grę od poprzednich części (a zasypane piaskiem miasto też daje pole do manewru dla designu lokacji). @Lukas_AT - dzięki, nawet nie wiedziałem.

Zrobiłem ostatnio dla zabawy obrazek, który wysłałem Neilowi na Twitterze (nie odpowiedział!): Każda trzecia część serii ND miała motyw pustyni, więc obstawiam, że w trójeczce tradycji też stanie się zadość i fabuła poprowadzi nas na Nevadę (może i do Vegas).

Ale ten serial jest dobry. Wczoraj wmłuciłem 4 odcinki, a zaraz jadę z kolejnymi. Świetni bohaterowie i ugruntowanie supków w korpo-realiach to strzał w dziesiątkę, bo tak by to pewnie wyglądało w naszym świecie. Cały serial jest strasznie cyniczny, ale nadal jest tu miejsce na prawdziwe emocje i na szczęście unika marvelowskich śmieszków i ironii. Tych supków to aż z radością się nienawidzi, szczególnie Homelandera, wyrachowanego sku*wla.

Breath of the Halo Latanie tymi stateczkami dawało zawsze furę radochy w pierwszym Halo (w więcej nie grałem).

I wyłączyłeś? Czy jesteś jednym z użytkowników 4chana, który w trakcie filmu wchodzi na forum i pisze "I'm 4 minutes in, am I liking it so far?" Jeśli tak, to rób co chcesz ze swoim życiem.

Właściwie się zgadzam co do Nocnej Mszy, że byłby z tego dobry film, choć po czasie mam z tym serialem pewien fundamentalny problem:

Ja miłości do Lebowskiego też nie podzielam. Obejrzałem go sobie w tym roku po raz drugi, po wielu latach od pierwszego seansu, zachęcony do tej rewizji po usłyszeniu jakiegoś podcastu w którym rozpływali się nad tym filmem. Owszem, dużo tu wyjątkowych i nawet zabawnych scen, ale generalnie nie porywa mnie to jakoś szczególnie. Zauważyłem jednak, że mam pewien problem z filmami, w których jakiś samotny detektyw przemierza Los Angeles napotykając co krok jakieś ekscentryczne postaci. Nie wciąga mnie to w żaden sposób. Tak miałem z Chinatown, Under the Silver Lake, Inherent Vice i Big Lebowskim, który też podpada pod ten śledczy schemat.

Ja właśnie skończyłem Nocną Mszę (nie będzie bezpośrednich spoilerów, ale opisuję wrażenia dotyczące zakończenia, więc czujcie się ostrzeżeni). Porównania z Kingiem jak najbardziej trafne, zarówno pod tymi dobrymi i gorszymi względami, bo podobnie jak u Stephena mamy tutaj zgraję naprawdę fajnych bohaterów, z którymi idzie się zżyć, ale im dalej tym najpierw historia traci impet, by później przybrać iście kingowski obrót. Lubię gadane filmy, ale tutaj w drugiej połowie sam często się niecierpliwiłem i spokojnie widziałbym to jako krótszy serial. Mimo tych wad nadal jest on warty uwagi. Bardzo podobał mi się pomysł na głównego bohatera, którego już w pierwszej sceny poznajemy z godnej pogardy strony i nawet jeśli zakończenie serialu nie przyniosło mi jakiejś szczególnej satysfakcji przez swe rozdmuchanie, to wątek Riley’a był domknięty w bardzo powściągliwy i mądry sposób. Podobało mi się też oparcie tej historii na religii i przedstawienie sposobu, w jaki można interpretować Biblię na swoją korzyść, co nie jest szczególnie unikalnym motywem, ale tutaj nabierał ciekawego kontekstu. A jeśli chodzi o religię, to nie mogę nie wspomnieć o rewelacyjnej roli Hamish’a Linklater’ajako księdza. Co za aktor! Uwierzyłem w tego jego księdza, bo grał jakby rzeczywiście nim był od wielu, wielu lat, a w życiu doświadczył dużo zła, które nauczyło go pokory i odwiodło od naiwnego postrzegania wiary. Naprawdę wiele można wyczytać z tej roli, mistrz. Koniec końców nie jest to dla mnie poziom Hill House, ale i tak warto zobaczyć dla tych dobrych rzeczy.

To "W lesie dziś nie zaśnie nikt 2" wyskoczyło dla mnie jak Filip z konopi. Obejrzy się, może Wieniawa pokaże cycki, a hejterzy niech hejtują.

Nie nastawiałbym się zbytnio na cokolwiek, choć w tym biznesie wiadomo, że wszystkie opcje są otwarte, o ile tylko będzie zainteresowanie. Musiałaby być jednak wielka odezwa, żeby Disney chciał bardziej rozwinąć któryś z tych projektów. Obejrzałem z rana epizod Village Bride - o rany, jakie to dobre. Nostalgiczny i niespieszny nastrój rodem z filmów Ghibli, gdzie nawet design postaci przypomina filmy tego legendarnego studia. Do tego bardzo fajny pomysł na umiejscowienie akcji i pokazanie rytuałów z nowej planety, przepiękny soundtrack przywodzący na myśl Nier: Automata, a to wszystko dążące do bardzo satysfakcjonującej końcówki. Takiego świeżego podejścia trzeba Gwiezdnym Wojnom.

Dziwię się, bo dla mnie ta gra stoi walką. To chwytanie przeciwników, uskakiwanie w ostatnim momencie, dynamiczna zmiana oręża, zastawiane pułapek za pomocą potykacza, ładowanie bombami z hukprocy, odstrzeliwanie elementów i te satysfakcjonujące iskrzenie się maszyn w momencie ostatniego ciosu. Ojejku jejku, jakie to dobre. Fabuła nie była porywająca, podobnie jak nijakie postaci, ale chłonąłem klimat tych miejscówek pełen zauroczenia, a głos Aloy działał zawsze kojąco. 60h spędzonych z wielką przyjemnością.

Po trzech odcinkach Midnight Mass jestem bardzo zadowolony, bo na takie perełki warto czekać. Postać księdza zagrana wyśmienicie - widać po chłopie, że nie jest świętym i zaznał trochę życia. I choć poprzedni serial Flanagana był w dużej mierze obyczajówką z elementami horroru, tak tutaj tego horroru jest jeszcze mniej, a serial skupia się na relacjach między mieszkańcami wyspy i poszukiwaniu Boga/wiary. Sama religia jest tu motywem przewodnim i choć po trzecim epie zyskujemy dodatkowy kontekst to nadal nie jestem pewien w którą stronę to wszystko się potoczy.

W dwóch epkach, które widziałem (Duel, Twins) złymi postaciami są kobitki, więc można założyć, że Kathlyn Kennedy nie ingerowała mocno w ten projekt ze swoją agendą "Force is female". Mnie ten Duel szczególnie przypadł do gustu - zarówno ze względu na wspomnianą przez @McDrive animację, ale też przez sam pomysł na głównego bohatera, w którym drzewie wielki potencjał na rozwinięcie w dłuższej fabule.

Za którą próbą załatwiliście ostatniego bossa za pierwszym podejściem? Ja wczoraj za 17 próbą dotarłem do ostatniej walki korzystając z tarczy, ale niestety przegrałem (ale pół paska poszło!). Podoba mi się to, jak po power-upach jedzie się jak taran przez te zastępy maszkar, gdzie przycisk Dashu i Ataku stapia się w jeden. Jeszcze mi brakuje bodajże 4 umiejętności z lustra (teraz mam blokadę 20 kluczy, więc pogrinduję), ale mam wrażenie, że jeszcze kilka prób i gra pęknie.

Najmro. Kocha, kradnie, szanuje Film luźno inspirowany życiem legendarnego uciekiniera z lat 80. Bardzo spodobała mi się wizja przełomu w wersji pop, z wykorzystaniem szlagierów z tamtych lat, dynamicznym montażem, bardzo pomysłową reżyserią i zgrają charyzmatycznych postaci. Film często przypomina teledysk, ale w dobrym tego słowa znaczeniu, bo chociaż stara się być oryginalny, to jednak rdzeniem nadal pozostają bohaterowie. To chyba moja ulubiona rola Ogrodnika - świetnie wypadł w roli takiego pewnego siebie cwaniaka. A jego filmowa dziewczyna zalicza właśnie debiut na dużym ekranie, po latach pracy w dubbingu. I jaki to debiut. Zdecydowanie polecam.

Malignant - byłem wczoraj w kinie nastawiony na zapowiadane kino klasy B i bawiłem się przednio. Byłem tak jak aktorzy wypowiadający często kiczowate kwestie - wziąłem go zupełnie na serio i w moim przypadku było to dobre podejście, bo zarówno film dostarczył radochy jak i kilku pomysłowych strachów. To taki horror-action-adventure, w którym James Wan pozwolił sobie puścić hamulce i wyszło zacnie.