Wojtq

Dla mnie Reanimal i Herdling były ciekawe. No ale żal, że nie było zapowiedzi czegoś dużego AAA (zapowiedź kolejnej Mafii jest jak odfajkowanie zdarzenia podczas drinking game). Liczyłem po cichu na nową grę twórców It Takes Two. W przyszłym miesiącu TGS no i może upragnione PS Showcase, gdzie W KOŃCU coś pokażą.

No, a jeszcze ma być Indiana, na co zejdzie kilka dobrych minut. Może jakaś bomba na koniec? Przydałoby się.

No ten Little Nightmares 3 to wygląda bardzo biednie w porównaniu z Reanimal. Ale pewnie kiedyś zagram. Herdling może nie czaruje grafiką, to po FAR mam zaufanie do devów i oczekuję wciągającego gameplayu.

Reanimal - czyli Little Nightmares 3, gdyby Tarsier nie zostało kupione przez Embracera i dalej kuchciło dla Namco. Wygląda bardzo dobrze. I w sumie fajnie, że obok powstaje LN3 w całkiem innym wizualnym stylu. Zaraz pewnie zobaczymy zwiastun.

Mam nawet kilka stron tekstu z opisami gameplayu, otherworld, itd. Jeśli masz jakieś doświadczenie w wysyłaniu takich dokumentów to odezwij się prosze na priv. Przy okazji znalazłem design document oryginalnego Silent Hill 2. Może kogoś zainteresuje: https://drive.google.com/file/d/1nxvdXasP-HsRCt62cHK3wF_pIrJpYx5T/view

Stopniowo oczywiście. Na potwory też mam konkretnie przemyślane pomysły, bo to moje oczko w głowie. Ogólnie potwory wymagałyby od gracza większej mobilności. Najchętniej żywcem skopiowałbym system poruszania się z TLoU2, z czołganiem się pod samochodami włącznie. Noc by przychodziła w konkretnie przewidzianych momentach. Nie chciałbym aby to był open world z cyklem dnia i nocy. Mam kilka nieśmiałych koncept-artów, ale bałem się, że ktoś mi zwędzi pomysł. Z drugiej strony chyba nigdy nie wskoczę do game-devu, więc może dla zabawy warto się tym podzielić? Dajcie znać co myślicie.

To jest super pomysł, który tak mi mocno siadł do głowy, że swego czasu wymyśliłem całą koncepcję gry do niego. Wyobrażałem sobie grę opowiadającą o mężczyźnie, który wyrusza do Silent Hill w poszukiwaniu wytchnienia od przytłaczającego go świata. Miasteczko miałoby być uzdrowiskiem, którym było już dla Mary w SH2. Bohater chcąc się odizolować od świata wkrótce dostałby od Silent Hill tego, czego sobie życzył, aż w nadmiarze. Ulice zaczęłyby się stopniowo wyludniać, witryny sklepów byłyby zabijane deskami, po powrocie do hotelu zastałby pustą recepcję. Pewnego ranka za oknem zobaczyłby mgły przepływające gęstymi kłębami. O ile poprzedniego wieczoru hotel sprawiałby jeszcze wrażenie zamieszkanego, tak teraz panowałaby tam zupełna cisza. Bohater ruszyłby do miasta nie zastając w nim nikogo. Chcąc z niego uciec dotarłby do jego granic, kończących się przepaścią niczym w poprzednich grach. Dochodząc do krawędzi wiatr rozrzedziłby otaczającą go mgłę, która nie byłaby mgłą, lecz chmurą. Przed oczami gracza roztoczyłby się widok na leżący daleko w dole świat. I tu wjeżdża muzyka Yamaoki.

Jak się nie wie czego się chce, to tak właśnie wychodzi. Kapitan Ameryka bez Kapitana Ameryki to zawsze był wspaniały pomysł.

Mam pytanie: używam stareńkiego LGka sprzed 10 lat i myślę nad zakupem nowego. Widziałem jednak tu i ówdzie u znajomych, że ruch w filmach na nowych telewizorach jest przyspieszony i wygląda to tragicznie (tak jakby film działał w większej liczbie fpsów). Wiem, że nowe LGki miały takie coś jak tryb Real Cinema, ale jak to wygląda w innych firmach? Myślę nad jakimś Samsungiem (np. takim), ale boję się wpakować w sprzęt, który nie wie jak mają ruszać się filmy. Dajcie znać proszę.

Nadrobiłem właśnie zwiastuny i cieszę się, że poszedłem spać. Najlepiej wypada moim zdaniem Phantom Blade Zero i Kingdom Come 2. W Nevę też zagram, chociaż bez ciśnienia. A na Slitterhead zawiodłem się już wczoraj, więc nie ma o czym mówić. Zaskakuje brak gameplayu do Wukonga na dwa miesiące przed premierą. Byłbym ostrożny co do tej gry, bo obiecują gruszki na wierzbie, a po premierze może okazać się, że mamy do czynienia ze średniakiem.

Stellar Blade Człowiek spodziewał się zbawicielki gamingu dla heteroseksualnych chłopów, a dostał fajną siekankę z ładną grafiką, infantylnymi postaciami, przewidywalną fabułą, fajnymi liniowymi poziomami i nudnymi otwartymi mapami z nijakimi questami. Gra ma fajny klimat budowany w dużej mierze przez muzykę, miło porusza się gibką Ewką i sieka potworki mieczem wyjmowanym z warkocza. Inspiracje Nier’em są ewidentne i chociaż gra ma na siebie różne unikalne pomysły, to jednak brakło mi tu jakiejś świeżości. Fabuła, wzorem z Automaty, próbuje szokować zwrotami akcji, ale niektóre z nich widać niestety na kilometr, a niektóre dialogi zasługują na Złotą Malinę, co chyba jednak jest częste w azjatyckich gierkach. Zabijanie potworków jest przyjemne, ale walki z bossami, których pod koniec gry jest zatrzęsienie, potrafią zirytować swoją długością - przy przedostatnim bossie zmniejszyłem poziom trudności, bo już chciałem to mieć z głowy. A jeśli chodzi o selling-point gry, czyli skromne stroje głównej bohaterki, to w sumie zawiodłem się, bo większość z nich jest taka-sobie, a granie w tych bardziej roznegliżowanych było jednak zbyt rozpraszające i nie pasowało do patetycznej historii (nie sądziłem, że skrytykuję ten aspekt, a jednak). Zapauzowałem Bloodborne’a po otrzymaniu paczki z SB i teraz po jego ograniu chętnie wrócę do Yharnam.

No słabo to wygląda.

Jeśli chodzi o film to największe obawy mam co do głównego bohatera, który w teaserze ma często minę kota srającego w puszczy i jest za bardzo "cool" z wyglądu. W zapowiedziach filmu Gans jednak twierdził, że chcą zrobić film dla nowoczesnej widowni, więc stąd pewnie ta zmiana, aby bohater był bardziej luzakiem z Mustangiem, a nie jakimś tam smutasem. Horrory w kinach głównie celują w młodą widownię, więc mamy to co mamy. Spodziewam się komiczności tu i tam jeśli chodzi o dialogi, ale scenografia, praca kamery i ogólny klimat powinny być na miejscu. Pierwszy film wprawdzie nie jest arcydziełem, ale jeśli traktować go jako osobny byt to jest mega klimatycznym filmem.

Ależ mi się to podoba. Klimat daje popalić i bałem się nawet oglądając na telefonie w łóżku w ciemnym pokoju. Miejscówki wyglądają niesamowicie, bardzo namacalnie. Oj będzie grane w październiku.

Pìeknie. Czyli u nas piątek o 1:00 w nocy.

Dzięki, pocieszające to, bo liniowe poziomy są pyszne.

Kilka dni temu trafiłem na tą wielką pustynię, pograłem trochę, ale nie chce mi się wracać. Tak działają na mnie otwarte światy. Czy jak skupić się na głównym wątku to szybko poleci do końca gierki?

Można oczekiwać nowych materiałów na Summer Game Fest w przyszłym miesiącu, bo w zapowiedzi partnerów widnieje Bokeh Game Studio.

Nie widzę innej możliwości. Wyobrażacie sobie, że wchodzi na scenę podczas kolejnej konferencji ze swoim radosnym uśmieszkiem na twarzy i nie jest wybuczany przez widownię?

Patrząc na kalendarz premier DC ich rozłożenie wygląda calkiem zdrowo: 2024: Joker 2 2025: Superman 2026: Batman 2 A nie że 5 filmów na rok jak w 2023. Oby tylko później się nie rozochocili za bardzo.

Pograłem dziś trochę więcej na Wasteland i wrażenia znacznie lepsze niż na początku. Alergicznie reaguję otwarte mapy, stąd moja pierwotna emocjonalna reakcja. Mapka nie jest znowu taka otwarta i fajnie prowadzi gracza. Najwięcej stresu w grze powoduje u mnie strach związany ze strojami, które mogę przegapić XD.

A ja ponarzekam, ale tylko trochę, bo jestem już w Wasteland i ochota na granie trochę jakby zwietrzała. Liniowe poziomy w mieście były super, a tutaj mamy generyczny otwarty poziom jak z jakiegoś mmo lub najnowszych Pokemonów. Bez mapy też grało się lepiej, a tutaj znowu jakieś subquesty, gonienie po znacznikach, no lipa. Ale walka, postaci, design, wszystko spoko. Czekam jednak na powrót liniowych poziomów.

Najnowsza perełka + klasyczne sztosiwa, bo rozbudowuję kolekcję:

Perfect Days - to nie do końca kino azjatyckie, bo reżyserem jest Niemiec, ale aktorzy są japońscy i rzecz dzieje się w Tokio, więc nosi wszelkie ślady japońszczyzny. To film na ukojenie po ciężkim dniu, wrzucający nas w świat bardzo ułożonego i małomównego faceta sprzątającego fikuśne tokijskie toalety, wiernego swojej rutynie, lubującego się w amerykańskiej kulturze. Będąc skromnym i życzliwym człowiekiem roztacza wokół siebie jakąś magnetyczną aurę, do której przyciągani są różni ludzie. To jest duchowa kontynuacja "Patersona" z Adamem Driverem, więc kto polubił tamten film, tutaj powinien czuć się jak ryba w wodzie, a umiejscowienie akcji w Tokio staje się dla nas, growych nerdów, dodatkową atrakcją. Polecam.