Rudiok

Jakoś tego nie widać po wiecznych kolejkach pod McD.

Ale wy wiecie, że to jest film na podstawie gierki, w której dzieją się 10x bardziej pojebane rzeczy?

Jest ok, ale za wolno się rozkręca i za dużo kalki z pierwszym sezonem. Nawet motyw muzyczny katują do znudzenia. Poza pięknymi widokami i ładnymi paniami za wiele na razie się nie dzieje.

No taka jego rola trochę. Chłopaka znam z miasta, normalny gostek. Ale włosy ma faktycznie "fabulous".

Gierka przeleżała na dysku już tak długo, że aż głupio było w końcu nie zagrać Cały koncept przedstawienia w grze choroby psychicznej i psychozy zrealizowany został rewelacyjnie. Ciągle słyszalne głosy na zmianę poddające w wątpliwość to co robimy i podpowiadające co należy zrobić. Do tego wieczne powątpiewanie w swoje czyny, wszechobecna ciemność, złudzenia optyczne. Nawet mechaniki związane z zagadkami mają odniesienie do stanu psychicznego - przy odpowiednim skupieniu dostrzeżesz to co jest niewidoczne. Z walk z bossami zapamiętam tą z wielkim psem toczoną w ciemności, z błyskami światła i wiecznym poczuciem, że to już koniec. Do tego cała otoczka mitologiczna bardzo na plus, ale akurat lubię mitologię nordycką. Szkoda, że jest tu ona jedynie tłem i nie jesteśmy świadkami większej ilości wydarzeń, o których słyszymy w notatkach głosowych. Najsłabszy element w grze to walka, bo jest na tyle prosty system, że nie stanowi żadnego wyzwania a z drugiej strony blisko osadzona kamera i ociężałość bohaterki nie pozwalają na sprawne radzenie sobie z większą ilością przeciwników przez co walka głównie męczy niż bawi ani nie stanowi wyzwania. Finał No i granie na słuchawkach powinno być wymogiem przy tej grze. Po takim wieczornym seansie to można się psychicznie niemal zmęczyć. Było spoko, aż ciekaw jestem czy w kontynuacji pójdą w stronie slashera czy dalej pociągną temat zdrowia psychicznego.

Fakt, może jestem za mało żeby docenić ten kunszt.

Też bym dał tak 5/10. Cały hołd dla Chadwicka bardzo na plus, ale potem zaczyna się taki misz masz i zlepek różnych wątków, że nie wiadomo który jest główny i stosunek ekspozycji do akcji jest mocno zachwiany na minus. Zgadzam się też, że Ironheart to najsłabsze ogniwo filmu, po prostu laska się pojawia z dupy i udaje, że jest Iron Manem. Wątek Freemana również zupełnie zbędny. Najlepszą postacią jest Namor (i tu odszczekuję, że wzięli go tylko żeby poprawić inkluzywność już i tak kolorowej ekipy), zarówno aktorsko jak i scenariuszowo. Jest dokładnie taki jak klasyczny komiksowy Namor, prawdziwy władca i samiec alfa. Zaraz po nim królowa, która słowem mówionym potrafi z siebie więcej wykrzesać niż wojownicy z walk na kapiszony. Oj słaba ta obecna faza, słabiutka.

Don't Fuck With the Cats - docu-crime o sprawie, o której wcześniej nie słyszałem. Zaczęło się tak nawet heheszkowo, ale dość szybko wszystko wchodzi na wyższe obroty i robi się poważniej. Zwrotów akcji nie powstydziłaby się niejedna turecka telenowela i nie raz zadawałem sobie pytanie czy to możliwe, albo że to jakiś fejk. A to nie fikcja a historia prawdziwa. Good shit.

To jest kompletnie inna liga. Andor to bardziej thriller polityczno-dystopijny niż cokolwiek związane ze SW. Nawet ktoś stroniący od SW będzie się tu świetnie bawił. Jedyny mały minus, że pierwsze kilka odcinków to powolne budowanie napięcia, ale potem wjeżdża złoto.

Coś w tym może być. Faktycznie główną motywacją do parcia dalej była chęć sprawdzenia co się wydarzy fabularnie.

A wiesz, że sam poluję na taki garnek? Po wstępnym przesianiu ofert zerkam m.in. na te prostsze, które po prostu robią ryż. Jedyne co to mało tych tańszych ma miarkę więc trzeba wykonać trochę myślenia wrzucając ryż i wodę : https://www.amazon.pl/dp/B015P8JZF2 https://www.amazon.pl/dp/B00P2N6CBQ https://sushi-sklep.pl/garnek-do-ryzu-600ml Ale nie ukrywam, że kuszą mnie te kombajny też, ale trochę głupio mi powielać funkcje z wolnowara i to w niemałej cenie. Plus taki, że to już głównie full automat i zero zastanawiania: https://www.amazon.pl/dp/B07PQRBT5N https://www.amazon.pl/dp/B07Z81MJ1H

Tyś to jakiś Wojownik Maryi czy za dużo kofeiny o poranku? Ja nie rzucam prawd objawionych tylko dzielę się swoimi odczuciami. Lepiej mi się likwidowało przeciwników w takim Days Gone niż w TLOU2, ale to jest _moja_opinia_, nie aksjomat.

Bardziej mi o schematyczność chodzi i powtarzalność akcji. Mimo że można się fajnie pobawić pułapkami, bombami i skradaniem, tak lepiej jednak mi się walczyło ogółem w części pierwszej. Może to też przez to, że w dwójce jest więcej starć z ludźmi (a przynajmniej takie mam wrażenie), które generalnie wypadają słabiej.

Skończone, przesiedziałem w ciszy dobre kilka minut na napisach końcowych. Mocny i emocjalny rollercoaster oraz historia, która zostaje w pamięci. Graficznie - jakościowo majstersztyk, dbałość o detale na najwyższym poziomie. Jedyne do czego można się doczepić to monotonia lokacji. Całe Seattle to jedna szaro-bura, skąpana w deszczu metropolia a w oczy bije ciągle zgniła zieleń, metal i beton. Dobrze, że jest kilka etapów flashbackowych i w miarę odmienna Santa Barbara. Gameplay - jeden ze słabszych elementów wg mnie. Trochę na jedno kopyto wszystko - nowa lokacja, kilroom, zbieranie znajdziek, powtórz. Strzelanie strzelaniu nierówne, bo taki pistolet Ellie to one-shot one-kill, a z kolei Abby strzela kapiszonami. Są etapy wyróżniające się jak Ellie w podziemiach metra, Abby pod ostrzałem snajpera czy też w podziemiach szpitala, ale jako całość walki są jedynie przerywnikiem do opowiadanej historii. Fabularnie - odważnie, dojrzale, dotykając trudnego tematu zemsty, nienawiści i empatii, ale bez przechylania szali w żadną stronę. Wątki LGBT - nic a nic mi nie przeszkadzały bo były podane normalnie, bez krzykliwości i wycierania nimi twarzy gracza. Zresztą Lev okazał się jedną z lepszych i ciekawszych postaci w grze. Jeśli ktoś tylko dlatego oceniał grę na 1/10 to współczuję. Muzyka - pierdolone GOTY. Ta gitara, te uderzenia strun i muzyka wręcz przepełniona bólem. Główny motyw muzyczny normalnie aż ściska w gardle. Zajebista robota. Podsumowując - odważne widowisko, oparte na złożonych emocjach. Z trudnymi decyzjami i rozwiązaniami fabularnymi, które po prostu trzeba zaakceptować jako wizję twórców. Trudno mi nawet porównać do części pierwszej bo jednak obie gry mają zupełnie inną konstrukcję i inne tematy przewodnie. Grze daleko do ideału świetnie spinającego fabułę z gameplayem, ale za warstwę fabularną, prowadzenie historii, poruszane tematy i odwagę w łamaniu konwenansów należy się jej mocny szacun.

Andor, jak ty mie z każdym odcinkiem imponujesz Zero mieczy świetlnych, zero mocy, a klimat SW sączy się z każdej minuty. Już nawet nie dbam jak to skończą, ale te odcinki w kolonii to majstersztyk pokazania całego raka pod nazwą Imperium od środka. A przy dzisiejszym to aż się bliżej do ekranu przysunąłem. Szapo ba.

No raczej

No nie wiem nie wiem. Zobaczymy początkiem 2023 jak tarcz nie będzie i mleko się rozpędzi do 10 zł. Stamtąd to już sky is the limit.

Tak. Bialetti dopasowane wielkością do pożądanej ilości kawy. Jednak są dwa typy - te srebrne o cienkich ściankach (venus, kitty, musa), które są może małe i poręczne, ale lubi z nich kipieć i dość szybko się eksploatują i te solidniejsze jak Moka induction, które polecam bardzo.

Taki czeski cyrk - nikt nic nie wiedział. Kolejny numer po prostu nie pojawił się w kioskach, redaktorzy twierdzili, że to przerwa, niektórzy, że nie wiedzą o co chodzi. Jedni niby potwierdzali, inni dementowali, a prenumeratorzy zostali olani i nie szło się nigdzie dowiedzieć co i jak. I tyle, po prostu, było i nagle przepadło.

Z tym, którego imienia nie wymawia się. No ale serio, 7-9 trzeba trochę traktować jako fan fiction, albo jakiś elseworld o przygodach Jake'a Skywalkera.