Rudiok

To już niech się kopsnie na tajskie do Gdyni do Lolo Thai Jolo i wszyscy będą happy. Sopotu aż tak dobrze nie znam, ale nigdy się nie zawiodłem na Barze Przystań i ich rybce. A przy ostatniej wizycie zaszliśmy do Tapas de Rucola i jak sama nazwa wskazuje dają bardzo dobre tapas z oryginalnymi produktami, ale też robią mocne fusion.

This. Klimat i akcję nowe Doomy mają nieziemską, ale po pewnym czasie robi się właśnie kopiuj-wklej, killroom, spokój, killroom, spokój, killroom, spokój. Jakby tak faktycznie łazili po całej mapie, zaskakiwali, albo nawet się nie kończyli wrogowie. Tylko niestety wydaje mi się, że młode pokolenia by po pierwszej mapie oddawały swoje gry i robiły dramę na Tiktokach, bo za trudne.

Problem (w sumie to nie problem) z Gdańskiem jest taki, że sporo lokali rotuje i pojawia się dużo fajnych konceptów, które albo krótko trwają, albo za jakiś czas zamieniają się w coś innego. A i tak w Gdyni jest lepsze jedzonko wg mnie. Myślę, że dobrym pomysłem będzie wybranie się na Słony Spichlerz, masz tam przegląd różnych kuchni, więc można popróbować różnych smaków. Polecam buksy z Sexy Bull. Jako alternatywa jest też Montownia Foodhall, ale to już trochę dalej od centrum, ale na Sumo Ramen zawsze warto. Jak coś słodkiego to Eklerownia, najlepsze eklerki poza Paryżem. I na lody do Paulo Gelaterii albo do Fabbrica. Do Monsieur Armand na makaroniki, też Paryż zazdrości. Dobry tajski jest Ryż, ale to już niemal poza miastem. Drinki - Green Club. Buksy - w centrum Holy Burger albo Rednek, trochę dalej SHMartel. Sushi - Hokkaido - i sushi i ramen i świetny japoński klimacik. Albo Gyozilla (mają jeden lokal z ramenem i jeden z sushi, ale sushi obłędne). Z azjatyckich fajnie jest w Neon, świetne bao, i ogólnie dobra kuchnia fusion. Coś innego - Azima - tatarska cukiernia z pyszną kawą i słodkościami, które ciężko gdzie indziej dostać.

No niestety czasem człowiek zostaje przymuszony wbrew swojej woli albo w imię utrzymywania dobrych stosunków z przedstawicielkami płci przeciwnej. Mimo wszystko myślałem, że chociaż Cameron Diaz powracająca do filmów po jakichś 10 latach da z siebie coś więcej niż te 7% swoich możliwości. Bo z całą resztą się w pełni zgadzam. Ostatnio oglądałem np. Twierdzę i o matulu, czemu dziś nie ma takich filmów Czym się teraz młodzież jara jak nie zielonymi kulkami?

Kult Maczka w Polszy jest bardzo mocny. Nie spotkałem się z takim nawet w krajach ościennych, Francja stoi Quickiem, Niemcy Burger Kingiem, Pepiki swoimi mniejszymi sieciówkami, u Madziarów w Maku to głównie turyści, na Bałkanach to tylko w dużych miastach. A u nas? Nasrane co kilka kilometrów czasem, po dwa lokale po dwóch stronach drogi. Dla wielu rodzin z okolicznych wiosek wyjazd do Maczka to element bycia cool i niedzielnego wyjazdu, a młodzież po prostu tam grzeje dupę, bo lokalizacje są (mówię o miastach) jakoś lepiej dobrane niż u konkurencji. No i zgadzam się, że jakkolwiek chujowe by to żarcie nie było to jeszcze nie zdarzyło się mieć po nim kurczakowej sraki jak czasem po KFC.

Back in Action / Powrót do akcji - "Chodź misiek, obejrzymy to nowe na Netflixie, fajni aktorzy, lubię Cameron Diaz". Po raz kolejny oglądam w służbie forumka, żebyście wy nie musieli 2.5/10 bo jednak trochę widoczków ładnych jest i faktycznie Cameron ładnie się trzyma. Japierdole jakie to jest gówno. Jeśli to jest kierunek, w którym zmierzają filmy dla mas to niebezpiecznie szybko zmierzamy w stronę Idiokracji. Co z tego, że są fajni aktorzy jak grają tu jak dublerzy w Klanie i tylko odbębniają swoje role z myślą o czeku od Netflixa. Historia jest głupia jak but i naciągana jak ryj Kim Kardashian. Całość prowadzona jest jak teledysk dla debili, łącznie z tłumaczeniem co jest co i dlaczego, a każdy przedmiot, który ma się później w fabule przydać jest dokładnie opisywany i wyróżniany zbliżeniem żeby widzowie nie musieli myśleć tylko mieli wszystko podane na tacy. Brakuje jeszcze Tiktokowych napisów i strzałek podpisujących kto jest kto i o co chodzi. Sceny, które mają mieć jakiś emocjonujący przebieg są grane jak w teatrze telewizji. Nie ma żadnej motywacji do oglądania a cała idea i oś fabularna ginie gdzieś już na początku. To zlepek różnych scen i chęci pokazania różnych ujęć z różnych ładnych miejscówek. W niektórych scenach niemal widać niemy krzyk aktorów "Co ja tu robię? Czemu się tak kurwię dla pieniędzy?". Koński chuj w dupę Netflixa, że robi nadzieję na choćby przeciętny film, sypie kasą na aktorów, zdjęcia i scenografię, a scenarzystów bierze z łapanki z jakiegoś liceum filmowego, choć nawet na zaliczenie semestru ten film by miał problem dostać 3 na szynach.

To nie lata '00 że każdy oglądał to samo i można było sobie pogadać z każdym albo wbić na jakieś tematyczne forum i rozkminiać. Teraz masz reddity, fejsbunie i tonę seriali, a do tego wszędzie latają spoilery. Przy obecnym tempie życia faktycznie nieraz trzeba sobie przypomnieć co się oglądało te 2 miesiące wcześniej. A tak po 2 odcinki dziennie trzymasz zainteresowanie, nie męczysz się ale też i nie czekasz.

Jestem Tim - genialny dokument o Aviciim, chłopaku-geniuszu muzycznym, który na stałe zapisał się w historii muzyki swoimi utworami i kolaboracjami. Świetna podróż przez jego życie, mnóstwo materiałów video z różnych lat, zza kulis, historia powstawania największych hitów i dużo samego Tima. Jeden z lepiej zrealizowanych dokumentów biograficznych jakie widziałem, z poszanowaniem dla artysty, bez tanich festyniarskich zagrywek, bez moralizowania i spłycania różnych ważnych tematów, z odpowiednim hołdem tak, że na końcu można uronić łzę. 9/10

Nooo, ciareczki. Apetyt zaostrzony odpowiednio. Bullseye <3

Pachinko, Morning Show, Kulawe Konie, Masters of the Air, Black Bird, Lessons in Chemistry, Bad Sisters. Każdy znajdzie coś dla siebie. Warto po 1-2 odcinki zobaczyć i ocenić czy siadło.

Wpadło na nowe konto na PS5

Wpadło kolejne 3 miesiące za to można coś nadrobić w oczekiwaniu na Severance. Kulawe Konie mimo, że 4. sezon pełen głupotek i scenariusz jest miejscami dziurawy jak sweter Ferdka Kiepskiego to nadal się dobrze ogląda, Oldman wciąż błyszczy, ale w tym sezonie więcej jest czasu dla innych aktorów i wyszło to na plus. Piąty sezon już czeka na premierę, a ponoć kończą kręcić szósty. Z fartem. 7/10 Siostry na zabój - na początku oglądałem jako widz z kąta pokoju, ale na tyle się wciągnąłem, że wszedł cały 1 sezon w dwa dni. Klimatyczny thriller o 5 siostrach uwikłanych w zagadkę tajemniczej śmierci szwagra jednej z nich, trochę czarnego humoru, bardzo dobrze rozpisane i zagrane role kobiece i świetny klimat Irlandii. Jedyne co to bym skrócił tak o 2-3 odcinki bo w środku robi się trochę leniwie, ale ostatni epizod wiele wynagradza. 8/10 Fly Me to the Moon - Scarlett J. i Channing T. w filmie o kulisach szału kosmicznego w okresie przed startem Apollo 11. Klimat lat '60, trochę humoru, sporo materiałów oryginalnych i śliczni ludzie robiący wielkie rzeczy. Taka trochę bajeczka, ale dla fanów wypraw na księżyc oczko wyżej. 6/10

Nie no spoko, ale Dexter już dwa razy schodził z planszy i dwa razy to zjebali. Dexter-drwal wiadomo, że jest najniższej jak się da, bo to był policzek mokrą szmatą moczoną w kocich szczynach, ale końcówka New Blood też wcale nie była jakaś rewelacyjna. I teraz głupie tłumaczenie tego jak przeżył ("Somehow, Dexter returned") żeby potem zakończyć na niskim pierdzie. Ale i tak obejrzę, Dexter zawsze w serduszku

Z ciekawości - czy on ma regulowaną wysokość podstawy? A jeśli nie to jaki jest odstęp między krawędzią ekranu a podłożem?

Dissowaliście Bezosa to teraz macie. Mi płatność przechodzi bez problemu. A co do kontentu to bawię się dobrze oglądając "Beast Games", czyli Squid Game w wersji ugrzecznionej, ale mechanizmy rywalizacji, podpierdalania się, tworzenia układów i oszustw są obecne tak samo Ile hajsu na to poszło to aż głowa mała a to dopiero początek.

Bardzo fajnie i wiernie zrealizowany. I również potwierdzam, że nawet laikom się świetnie oglądało.

Room - zbierałem się do tego filmu już dość długo i nie mogło być lepszej oprawy niż ciemny zimny grudniowy wieczór. Historia jest mocna i widać inspirację Josefem Fritzlem, bo wyjściowy punkt fabuły to zamknięta w komórce pod domem kobieta z dzieckiem, dla którego tytułowy pokój to cały świat, i w którym żyje od urodzenia. Całe spektrum emocji i tego jak to na niego wpływa jest osią filmu i najjaśniejszym jego punktem, a potem jest tylko mocniej. Rola dziecięca zagrana koncertowo i film zręcznie gra na emocjach, ale w żadnym momencie nie przesadza. Zresztą cała obsada, choć niewielka, daje bardzo dobry pokaz kunsztu, i mocno mnie zaskoczyła Brie Larson, której z tej strony nie znałem. 9/10 Przesilenie zimowe - Paul Giamatti jako zrzędliwy nauczyciel w szkole w Nowej Anglii z lat '70 zostaje na przerwę zimową z grupką uczniów. Film jest bardzo ładnie stylizowany na lata '70 również w warstwie wizualnej, bo byłem zaskoczony, że kręcono go cyfrowo a wygląda jak z kliszy. Alexander Payne zręcznie prowadzi całą ekipę i wraca do tego co mu wychodzi dobrze, czyli do filmów o życiu i rozterkach dnia codziennego (nie sposób nie porównać tego filmu do Bezdroży). Bardzo przyjemnie się ogląda, dużo dobrych emocji, trochę życiowych prawd i wszystko podane bez ogłupiania widza, taki feel-good-movie z przesłaniem. 8.5/10

Post pod postem, ale odwiedziłem polski Popeyes pod Krakowem (nawet po tygodniu od otwarcia ludzi od groma) i trochę zawód. Już pomijam, że smakowo odbiega od amerykańskiego pierwowzoru, bo przyprawy są zdecydowanie mniej wyczuwalne, to taka lekko ugrzeczniona wersja dostosowana chyba pod europejskie podniebienia. Ale ogólnie nic specjalnego w cenie zdecydowanie wyższej niż fastfoodowy standard. Jedyny mocny plus to faktycznie spore i soczyste kawałki kurczaka w kanapkach, do tego w chrupiącej panierce, ale co z tego jak bułki są nijakie a dodatków jest na tyle mało, że nie mają szans się przebić w smaku. Skrzydełka słabe i tłuste, najbardziej przypominają te co kiedyś w McD dawali. Stripsy bez polotu. Sosy na jedno kopyto - mocno octowe i kwaśne, jedynie NOLA z przyprawami cajun się wybija. Jeśli się będę chciał skusić jeszcze kiedyś na kurczaka z sieciówki to KFC wydaje się lepszą opcją.

W Dealz rzucili trochę czarnych Lays/Walkers, no i bardzo fajne cziperki, szczególnie sól i ocet balsamiczny. Dobre dodatki, nieco grubsze niż standardowe, bez wzmacniaczy smaku.

Niestety gunwo. Jedyna zaleta to prosty skład bez polepszaczy smaku. W smaku trochę jak świeże dżalapejno, ale ani to ostre ani dobre.

Przysięgły nr 2 - cichaczem wszedł na HBO najnowszy film Clinta Eastwooda, o którym nawet nie słyszałem. I dostałem to co chciałem czyli dramat sądowy z fajnie rozpisanymi rolami. Scenariuszowo nie jest to żaden Mount Everest ale nadrabia grą aktorską. A że filmy Clinta lubię to ten zaliczam do tych lepszych wśród jego ostatnich.

I tak show skradnie Guy Gardner, mark my words. Ale bardzo pozytywna zapowiedź, jak nie będzie heheszków na siłę to może być dobry reset dla DC.

Dobrze mówi. Ten buks rybaka dojebany. Zupełnym przypadkiem w Krk w galerii dorwany i byłem w szoku bo zapachniało handmade kanapeczką wykonaną z sercem i w słusznej porcji a to przeca fast food.

Nie chcę niszczyć waszych światopoglądów, ale to właśnie jest woda z cukrem

Cavill to psychofan W40k, więc jeśli to się potwierdzi to chłop będzie gwarantem dbania o materiał źródłowy.