Kazuo

Zapodajcie jakąś koszącą włosy z jaj psychodelę.

School Days - korva nie, już nigdy więcej bajek o szkolnej miłości. Chociaż wersja nieocenzurowana jest nawet do przełknięcia .

Powtarzają się tylko 2 pierwsze odcinki, ale i tak radziłbym Ci je obejrzeć raz jeszcze - oprawa miażdży to co widziałeś w serii TV.

Nie wiem czy zauważyłeś, ale Twoje argumenty zaczynają i kończą się na postaciach. Mógłbyś chociaż jeszcze dodać, że fabuła jest beznadziejna, walki są do bani, a oprawa A-V krytycznie słaba. Wtedy faktycznie trudno byłoby zrozumieć fenomen tej gry.

Późno, bo późno, ale w końcu ukończyłem tego SotC'a. O tej godzinie już nie chce mi się rozpisywać, więc napiszę tylko, że ICO>>Shadow. Chociaż gra i tak nader wyborna, do tego piękna i niesamowicie oryginalna. 8/10 Najbardziej wkurzyła mnie końcówka,

Chodzi mi o RE:5. Teraz Ty proszę napisz mi co w tej grze jest takiego archaicznego poza sterowaniem.

No, ale muszę przyznać, że aby zaliczyć niektóre z zadań to trzeba mieć chyba nerwy ze stali (win 100 consecutive times taking no damage, ambushed 5 consecutive times, fight over 120 minutes - madness).

Nie masz pomarańczowego pojęcia o czym piszesz.

Nie będę mydlił Ci oczu - jedynka to przez jakieś 90% czasu gry właśnie latanie po światach Disney'a i pomaganiu Tarzanowi, Syrence i całej masie innych kreskówkowych dziwolągów. Mimo to klimat zachwyca i zwyczajnie trudno dobrze się nie bawić przy tej gierce. KH:II z kolei to już nieco inna, że tak powiem - bajka. Podział na światy dziadka Walta i wydarzenia związane z głównym wątkiem fabularnym jest tutaj wyraźnie lepiej zbalansowany, także i fabuła mocno rusza z kopyta (pojawia się Organizacja XIII oraz Nobodies, Sora już nie jest takim knypkiem) i pojawiają się ciekawsze lokacje (senne miasteczko Twilight Town, industrialne The World That Never Was) i sam klimat schodzi na mroczniejsze, bardziej poważne tory. Warto od razu zaznaczyć, że tym razem tułanie się po Disney'owych bajkach nie nuży nawet przez chwilę, a momentami wręcz aż szkoda kończyć te wypełnione magią i rewelacyjnymi pomysłami chaptery. Wizyta na Czarnej Perle i walka z piratami u boku Jacka Sparrowa, wyścigi ścigaczy w komputerowym świecie Trona czy quicik time eventsowe epizody odgrywane w rytmie znanych z Małej Syrenki utworów dobitnie Cię o tym przekonają. W skrócie - oba Kingdomy są świetne i po prostu nie wypada ich nie ukończyć, tym bardziej jeżeli za sprawą 365/2 days zdążyłeś już wsiąknąć w tą opowieść i chcesz się dowiedzieć jak to wszystko się zaczęło (a następnie rozwinęło). O ile faktycznie tak bardzo nie korci Cię do szlajania się po znanych bajkach to jednak i tak mimo wszystko warto przemęczyć tą część pierwszą (przy czym słowo "przemęczyć" jest tutaj użyte mocno na wyrost), żeby następnie przeżyć genialną historię z dwójki. A jest jeszcze przecież umiejscowiony fabularnie między KH1, a KH2 "Chain of Memories" - systemowo najlepszy Kingdom jaki do tej pory powstał (+ wyjaśniający kilka istotnych wątków), z którym też wypadałoby się zaznajomić. Tak więc marsz do konsoli, cioraj ostro w tą mistrzowską serię, a w dalszej kolejności zacznij się mocno zastanawiać nad ewentualnym zakupem PSP i Birth by Sleep ;]

Fuck yeah, obok Agito jest to w tej chwili najbardziej oczekiwana przeze mnie gra na PSP, a na tytuł TAKIEGO kalibru mogę spokojnie poczekać nawet jeszcze kilka lat, byle tylko sprostał moim wymaganiom. Najważniejsze, żeby PE:3 była bardziej zbliżona do genialnej części pierwszej (filmowość, system, klimat) niż znacznie słabszej dwójki. Jeżeli okaże się to prawdą i w końcu otrzymam godny sequel jednego z najlepszych action-jRPG to chętnie wystawię w domu ołtarzyk dla S-E.

Nadrabiaj, dwójka to jeden z najlepszych jRPG ever.

Ja grałem na VH robiąc wszystkie questy, bez solucji, do tego save'owałem jedynie w miejscach "leżakowych" oraz wszędzie łaziłem z buta. I powiem Ci, że momentami miałem niezły survival, zwłaszcza pod koniec jak już zaczęły mi się kończyć stimpacki (cholerne Death Claws). Są, jasne że są. Viewtiful Joe, Ninja Gaiden, Final Fantasy XII, z tych starszych Vagrant Story, Tomb Raider III, Fighting Force 2. Zwłaszcza w to ostatnie zagraj, a potem jeszcze raz wejdź do tego tematu i napisz, że nie ma trudnych gier na normalu. ;]

Sukces Sony za sprawą PSP2? Zakładam, że na początku byłby wielki boom i szał, ale ostatecznie konsola podzieliła by los swojej starszej siostrzyczki. Bo czy ktoś sądzi, że poza lepszą grafiką/bardziej rozbudowanymi grami ta konsola niosła by ze sobą coś więcej? Ja nie, a jak udowadniają wyniki sprzedaży (a dokładniej dominacja DS'a na polu konsol przenośnych) te dwie rzeczy to najmniej istotna rzecz dla kupujących kieszonsolkę. PSP2 to będzie co najwyżej takie bardziej bajeranckie PSP, i nie chce mi się przy tym wierzyć, żeby Sony nie zdawało sobie z tego sprawy i ryzykowało z inwestowaniem w sprzęt, który może przynieść więcej straty niż korzyści, przynajmniej w najbliższym czasie. Poza tym wydanie nowej konsoli tak szybko byłoby trochę dziwne jak na firmę, która zazwyczaj przez bardzo długi czas trzyma się jednego sprzętu (video ps2, które utrzymało się przez dobrych 7 lat zanim wypuszczono ps3). No i obecnie PSP przeżywa całkiem owocny okres z uwagi na wysyp niezłych hiciorów (o ile nie system-sellerów) jak np. MGS: Peace Walker czy Kingdom Hearts: Birth by Sleep, co już IMO w ogóle wyklucza prędką przesiadkę. Może bełkoczę za bardzo prognozując, ale wydaje mi się, że coś w tym bełkocie jednak jest

Ok, sprawdzę.

Na normalu F:3 prawdopodobnie był łatwy, jednak grając na very hard (ps3) nieraz dawał ostro popalić. W zasadzie to dopiero od poziomu "hard" dało się odczuć prawdziwy survival stawiany graczowi przez Pustkowia. No, ale w sumie tutaj powinno się oceniać defaultowy stopień trudności gier, więc nie będę się z Tobą kłócił.

Zapewne chodzi mu o chowanie się w beczce i kupę Johnny'ego. Here's your answer.

Bez komentarza.

Takie spekulacje pojawiały się już od jakiegoś czasu. Osobiście nie chce mi się wierzyć, żeby Sony prędko zamierzało wydać następcę Portabla, tym bardziej, że w świetle obecnego stanu PSP byłoby to chyba kompletnie bezcelowe (+ dosyć mocno ryzykowne).

Mi bardziej chodziło o sam przebieg starć, niż te mdłe historyjki opowiadane po walce z każdą Ślicznotką. Ogólnie dla mnie walki są słabiutkie, ale zgodzę się jednak, ze final fight został genialnie wyreżyserowany (czegoś takiego nie zobaczy się w każdej grze). Tak jak już napisał Słupek - wydany znacznie przed emgieesem cztery Uncharted: DF wyglądał dużo lepiej. Od siebie dorzucam jeszcze Heavently Sword, przy którym dzieło Kojimy może zakopać się ze wstydu pod ziemię (ta gra także ukazała się przed MGS:4). Tyle w temacie grafiki.

Na początek możesz naklepać na klawiaturze co Ci się spodobało w tych ultraprzeciętnych walkach z bossami (nie jestem pewny, ale chyba coś o tym wcześniej pisałeś), albo w którym miejscu konkretnie urzekła Cię grafika, gdyż jak na moje patrzałki to w tym elemencie MGS:4 nieco zasysa (zresztą, zasysał już w dniu premiery). Te elementy dość łatwo ocenić obiektywnie, więc ciekaw jestem jakie masz argumenty na ich obronę. E: widzę, że o grafie już napisałeś Twarze są ładne (a dokładniej to ich mimika), ale tylko na filmikach. Jeżeli zaś chodzi o areny, to powołując się na GTA w najmniejszy stopniu nie odpowiadasz na moje pytanie.

"Dyskusję" można chyba uznać za zakończoną. xzdunx prawdopodobnie już zdał sobie sprawę z ułomności emgieesa cztery, gdyż w jego ostatnich postach trudno znaleźć choćby jeden dobry kontrargument na krytykę SłupkaPL, pozwalający na kontynuowanie sporu. (ale teraz wymienia kolekcję swoich gier, więc robi się nie mniej ciekawie)

A dla mnie tam Warrior Within grywalnościowo wgrywa z GoWem :happy: ale to już materiał na inny temat.