.png.366b592466f42c00265ed5dc2e978c43.png)
Wiolku
-
Postów
5 021 -
Dołączył
-
Ostatnia wizyta
-
Wygrane w rankingu
5
Typ zawartości
Profile
Forum
Wydarzenia
Treść opublikowana przez Wiolku
-
Usunąłem potwora z szyi! Głupi Jaś + narkoza = zapomniane combo
-
Pamiętacie Toca race driver?
-
Ta gra jest wręcz jakaś ... nienaturalna? W 90% produkcji, które nie mają trybu multi, czasem już po 20-30h odczuwałem znużenie i gry albo nie kończyłem, albo wpadał nowy szpil i skutecznie mnie odciągał. Tu mam już 60h i fakt Novigrad LEKKO zaczął mnie mdlić, więc postanowiłem w końcu wyruszyć na wyspy. Boże jakiego gra tam dostaje kopa Znów siedziałem do późnej nocy jak przy pierwszym uruchomieniu arcydzieła Polaków. Wiedźmin to trochę taka symbioza świetnej, bardzo opasłej książki z grą - wracasz do niej, np. po przeczytaniu w między czasie innej, krótszej knigi i znów przepadasz będąc zaskakiwanym na każdym kroku. Coś pięknego.
-
Nie wiem czy Wiedźmin 3 zasługuje na 10/10 czy 11/10
-
BRUTAL DOOM to błogosławieństwo. Goty ex imo.
-
-
Filmy sensacyjne na poziomie Gorączki Manna albo Sicario to?
-
Zostałem obsypany książkami na urodziny Z góry przepraszam za jakość zdjęcia. Przeraża mnie objętość Black Out ....
-
Przed chwilą skończyłem oglądać Kurację K. Kurosawy z 1997 roku. Nigdy chyba niedopowiedzenia w filmie mi tak nie przeszkadzały. Dawno nie czułem dreszczu na plecach, tak gęstego klimatu. Są bardzo dziwne zabójstwa bez motywu z symboliką, jest detektyw z problemami, psycholog, w końcu pojawia się tajemniczy gość z amnezją i zapalniczką w dłoni. Z Kurosawą spotkałem się już kilka lat temu przy okazji Kairo i mimo, że samego filmu nie oceniłem jakoś wysoko to do dziś uważam go za jeden z bardziej przerażających horrorów ever. Chyba dorosłem do takiego kina. Kuracja w pierwszej części wprowadza w specyficzny świat, atmosferę, samą spokojną reżyserię, by od połowy złapać za pysk i co raz mocniej przyciągać do ekranu. Przez kilka scen serio będę miał problem z zaśnięciem. Japoński twórca stworzył azjatycką odpowiedź na Siedem Finchera. I zrobił to w genialny sposób. 9-/10
-
Zapragnąłem dobrej, skillowej gry, która nie jest sandboxem. Black Mesa Klasyk do dziś potrafi zaskoczyć pomysłami(w pewnym momencie współpracowały ze mną cztery postacie niezależne) czy SI przeciwników. Hard i gra wciąga jak bagno.
-
27 lat skończone ...
-
Jak można grać w grę z serii borderlands i nie mieć smutnego przeświadczenia, że totalnie traci się życie. Najgorsza seria obok AC i CoD.
-
Mam ochotę porządnie postrzelać w jakąś grę na PC.
-
Tylko przy okazji ubrudzimy dzianinę kałem.
-
Vanishing of ethan carter, właśnie! Myślałem też o grze rodzimych twórców.
-
Diabeł Nas swego czasu znudził na ps3. Dobra raczej biorę LIS.
-
Waham się teraz między Raymanem a Life is strange. Pierwsza pozycja jest tańsza, ale obawiam się właśnie, że gra ją przerośnie w co-opie. Chyba, że ustawię easy .... są stopnie trudności?
-
Rayman nie jest czasem trudny?
-
Polećcie dobre, raczej prostsze gierki, w które wciągnie się moja Luba niedoświadczona w gejmingu. Docenia dobrą fabułę, dobry dialog, uwielbia patrzeć jak gram w Wiedźmina. Sama próbuje "pobiegać", ale jak jest walka to szybciutko oddaje mi pada. Ogólnie przy treningu ma zadatki na NG 6+ ostatni loch w Bloodborne!
-
Jak jecie kanapki to zaczynacie od najsmaczniejszej czy od najmniej smacznej? PILNE
-
Finał to będzie megatona wnioskując po "trailerze" Ktoś wie ile trzeba będzie czekać na sezon 2? Oczywiście pięknie poproszę cały pierwszy w hd, żeby zrobić sobie krwawy maraton
-
Dzięki Jimi za polecenie. Dostając taki strzał w pysk od Oe na pewno sięgnę dalej w jego twórczość. Tak teraz myślę, czytając wspomnianą stronę wcześniej Dźumę, jaki człowiek był prosty w okresie szkoły gardząc taką literaturą i czytając streszczenia. Ehh młodość.
-
A ja diabelnie polecam Sprawę osobistą Kenzaburō Ōe. Co ta książka robi z głową to ja nie wiem. Noblista porusza tu bardzo kontrowersyjny temat chęci porzucenia niepełnosprawnego dziecka. Opis psychiki głównego bohatera, jego przemiana, przemyślenia, relacje z najbliższymi Najlepsza książka jaką czytałem w tym roku. A teraz czytam, znalezioną przypadkiem w starych zbiorach, Dżumę Camusa
-
Torbiel na szyi ciągle rośnie. Wyglądam już jak mutant. Ponad dwa tygodnie do usunięcia. Będę trochę jak Popuś.
jak ktoś chce to D64 jest przeportowany na peceta i smakuje wybornie
