Seigaku

Dobrze.

W takich chwilach zastanawiam się dlaczego kupiłem ps3, a nie X'a <_< .

Sly, bodajże trójka. No, to teraz macie:

Wow, to było trudne, nie? Zapodaj coś.

W międzyczasie jak beavisbathol będzie szukał skrina (nie spiesz się stary) to zapodam banałem (wystarczy skojarzyć postać):

Zadajesz.

Red Faction 2.

Mi to bardziej wygląda na jakąś gre gieteapodobną. Nie grałem, ale stawiam na Liberty City Stories.

Jak nikt nic nie daje to...

Harold and Kumar 2: EfGB - fajna, luźna komedia, bez większych rewelacji, ale do polania jak najbardziej. Warto obejrzeć min. dla sceny w więzieniu (Wielki Bob i jego kanapka z ) i dla naćpanego prezydenta USA. Lepsza od jedynki, 7/10.

No, fabularnie jak nic będzie kalka SH2. Założe się, że Alex kropnął swojego brata i teraz przyjdzie mu za odpokutować w Silent Hill (czyli podobnie jak było w przypadku ). Obecność Piramidogłowego daje do myślenia. Swoją drogą, fajnie że zaczerpnięto kilka motywów z filmu - nowa zamiana świata, tym razem w czasie rzeczywistym, bardziej złowieszczy design kata, ciągnące się za nim robactwo, wygląda to fachowo. Na fragmencie gameplayu widać nawet tą samą miejscówe co w filmie - budynek mieszkalny, scena z rozcinaniem obrazu tez wygląda znajomo. Ciekawe jak daleko twórcy posuną się w nawiązaniach do poprzednich Silentów, i ile nowego rzeczywiscie będzie w Homecoming.

Nie chce mi się wierzyć, że jesteś taki głupi że nie potrafisz rozwiązać tak prostej zagadki, tym bardziej z tymi podpowiedziami wyżej. Może po prostu masz skopaną grę, buga, albo cuś...

To było łatwe oczywiście.

Ja pier'dole, przecież to tylko horrory klasy B. Taki już ich urok. Są głupie, ale grunt, że straszą. stabik: Raz, że nikomu ich nie polecam, po prostu wygłaszam swoją opinię. A dwa, że głupi film klasy B niekoniecznie musi być słaby i nie do obejrzenia.

Ktoś chętny?

Tomb Raider: Anniversary, GoW2, RE4.

Właśnie miałem zacząć to oglądać obaczymy czy taki dobry.

Royal Guard jest wyjątkowo nieprzystępny jak na pierwszy raz. Mało efektowny i wymaga wielu godzin ćwiczeń (ale jak już się go opanuje to nie ma co zbierać). Gunslinger choć efekciarski to z początku jest mało skuteczny. Zostaje więc albo Trickster, albo Swordmaster. W zależności od gracza, Swordmaster ma zajebiste techniki i gra się na nim bardzo przyjemnie, Trickster z kolei dzięki szybkim unikom znacznie ułatwia grę, tym bardziej po dopakowaniu na kolejne levele. Żółtodziobom radziłbym jednak zacząć od tego ostatniego.

Pewnie. Po jednokrotnym zaliczeniu gry autmatycznie przechodzisz na wyższy stopień trudności, zachowujac przy tym orby, bronie i nabyte techniki. Później gra sama się pyta na jakim stopniu chcesz grać. Życzę powodzenia, jak zaliczysz DMD w DMC3 jesteś kozak.

Won mi od 28 Weeks Later, zajebisty horrorek. Pierwszy RE też jest świetny, nieporównywalnie lepszy od Apocalypse czy Extinction.

Podobnie w DMC1, po ukończeniu gry można ponownie zacząć przygode, już z napakowaną postacią. Różnica polega tylko na tym, że nie można skakać po levelach. Nie twierdze, że jest. Po prostu wydaje mi się, że pod tym względem dużo więcej do powiedzenia ma Dante's Awakening, zresztą...najlepiej jak porównasz sobie stopnie Dante Must Die w obu częściach. Ten w DMC3 jest niemal nie do przejścia dla zwykłego gracza.

Łatwiej zabić wrogów? Co przez to rozumiesz? Postać można pakować? A w jakiej części nie można było? Z pierwszym zdaniem prawie się zgadzam. Prawie, bo to JEST najlepsza gra tego typu na ps2. I basta. Drugiego zdania nie skomentuje. Już wcześniej ktoś pisał, że DMC1 jest trudniejszy, chociaż ja do dziś ni ch'uja nie rozumiem pod jakim względem. W DMC3 już podstawowy stopień, normal potrafi dać ostro po (pipi)e (do Cerberusa podchodziłem 4 razy ).

Hicior na miare pierwszego DMC? Jestem nastawiony raczej sceptycznie, czy aby przypadkiem to studio nie jest odpowiedzialne za przeciętnego God Hand'a? Mam nadzieje, że nie wyjdzie z tego drugi Chaos Legion (który też początkowo był zapowiadany jako DMC killer, a okazał się zwykłym slasherem).

Żadne arcydzieło, ale anime niezłe. To co na pewno każdemu musi się spodobać to dopracowana strona wizualna oraz piękna oprawa muzyczna, cała reszta...już niekoniecznie. Przedstawiona historia jest powolna, refleksyjna, bardzo melancholijna . Przynudzająca? To już zależy od widza. Szczątkowe ilości dialogów, częste "zawiechy" i senny klimat nie każdemu przypadnią przecież do gustu. Pewne jest natomiast, że w pewnym momencie zaczyna brakować pomysłów i film zaczyna się troche ciągnąć (jak już słusznie zauważył Suavek). Mi się jednak podobało, lubię takie życiowe filmy.