Po tym sezonie ograłem jeszcze jeden sezon, w którym zająłem w lidze drugie miejsce ze stratą ośmiu punktów do Barcy i wygrałem Ligę Mistrzów pokonując w finale Leverkusen 2:1. Objechałem jeszcze początek sezonu i sobie odpuściłem na dłuższy czas. Osiem meczy w lidze, każdy wygrany plus 2:0 w Superpucharze Europy z Man City i dwie wygrane po 4:1 z Leverkusen i Basel w LM. Tutaj jakieś dwa miechy przerwy i powrót na jeden mecz, porażka z Elche 1:0 i stwierdziłem, że już nie umiem grać i znowu sobie odpuściłem. Chciałem nawet sprzedać grę, ale się nie udało i po miesiącu znowu odpaliłem. Cztery zwycięstwa z bilansem bramek 14:1 i co nieco się przypomniało ;] Później w skrócie pisząc wygrane klubowe MŚ z Corinthians 5:1 (mimo, że przegrywałem po 15 minutach) i odpadnięcie z Granadą 0:1, 2:1 w piątej rundzie Pucharu Hiszpanii. Następnie grube ciśnięcie konkurencji w lidze i LM. AC Milan dostał w pupkę 1:0 i 2:0, Ajax 4:1 i 3:1, Barcelona 4:1, 1:1, a finał Ligi Mistrzów to istna poezja, 3:0 z Baźernem i hat-trick Diego Costy. Mistrzostwo w lidze przypieczętowane zostało po 33 kolejce. Ogólny bilans to 32-3-3, 99 punktów i w bramkach 95:21. Królem strzelców po raz szósty został Diego Costa (36), a królem asyst Lucas Ocampos (16). Ogólnie dla mnie to jakaś masakra jest, wynik jaki osiągnąłem w tym sezonie jest czymś niezwykłym, a skład jaki sobie uciułałem jest wprost niemożliwy. Aż brak mi słów na to jak mam opisać zespół jaki mam do dyspozycji