stoodio

Znów mogę cieszyć się Czarnulką - także odświeżam Analizie poddałem ograne tytuły. Nie chcę wyjść na Fanboy'a ale najlepiej wg mnie, z próbą czasu poradził sobie Dragon Quest VIII - ta oprawa nadal potrafi zauroczyć. Ogólnie wszystkie cell-shadeing'owe tytuły ładnie się starzeją. Obronną ręką wyszedł także Silent Hill 3 - w swoim czasie gra musiała robić piorunujące wrażenie. Druga część też nad wyraz dobrze się prezentuje (gdyby nie koślawa animacja postaci). Nie można oczywiście zapomnieć o wyciskającym ostatnie soki z PS2, GoW ][, całkiem przyjemnie wygląda także FFXII. Dużo gier przede mną do sprawdzenia - ogólnie ciekawe doznanie, zobaczyć jak aktualnie wygląda gra sprzed lat.

Może pytanie nie dotyczy stricte DualShock'a2, ale niech mi ktoś napisze jak się sprawują bezprzewodowe pad'y na PS2...

Najzwyczajniej w świecie, mechanizm gałek się wyrobił (efekt uboczny użytkowania jednego pad'a przez długi okres czasu). Niestety, nic na to nie poradzisz - żadne rozkręcanie czy smarowanie nie pomoże. Jeśli cenisz sobie komfort grania, masz tylko jedno wyjście...

Jeśli mowa o hack & slash'u to polecam Champions of Norrath

Nadal łatwe. Z ta różnicą, że z uwagi na długość kolejnych dwóch części, nie wpadają z taką częstotliwością jak w jedynce Cała trylogia trzyma podobny poziom trudności pucharków. PS na prawdę przednia seria z tego Sly'a Cooper'a

Pogrywam w Borderlans

Heh - miałem to samo, dostawaliśmy z Bratem baty (tzn. On uważał, że ja jestem do bani...). Jak teraz wpadnie to nie ma bata - piwko w jedną rękę, pad w drugą i go, go, go! Co do tematu - dopadł mnie dołek na aktualne systemy, wracam do NES'a, PSX'a i PS2! Masa za(pipi)istych gier

Być może to oczywiste, ale w celu zdobycia jak największej liczby punktów, warto także otwierać skrzynki w momencie kiedy mienią się na czerwono

CIESZY: Naprawiłem PC (damn! pedalskie są te wszystkie laptopy, dłużej bym na tym nie pociągnął...) Biorę się za The Fantastic Adventures of Dizzy - jestem zdeterminowany aby ostatecznie ukończyć ten tytuł, na oryginalnym NES'ie, po blisko 15 latach!

Myślę że warto Niby wiesz kto, ale nie wiesz jak i dlaczego..

O, wypraszam sobie. Salvation nie jest taki zły, jak powszechnie się sądzi - by było zabawniej, gro osób nań psioczy, a nierzadko mało kto z owego grona grał. Jasne, do znakomitości także mu daleko, niemniej osobiście grało mi się w niego znacznie lepiej niż w takie End World. Odpowiedz sobie (uczciwie) na jedno kluczowe pytanie: Jaki Ci przyświecał cel, kiedy sięgałeś po Terminatora? Reszta niech pozostanie milczeniem... Nie dajmy się zwariować i nie dzielmy crap'ów na mniej crapiaste i bardziej crapiaste - crap jest crap'em i basta. Terminator Salvation, to jedna z tych gier, w które asekuracyjnie zagrałem na innym koncie. Wystarczyło mi parę chwil by stwierdzić, że nie będę w to grał, nie ważne jak łatwo zdobyć platynę. Po 100% Mainichi Issho, obiecałem sobie, że już nigdy nie będę na siłę kompletował pucharków (domena Pucharowych Dziwek). Zszedłem z tej ścieżki i nie mam zamiaru wracać - gram dla frajdy a platynkę wbijam jedynie w tych grach, które w mojej ocenie zasługują na poświęcenie im stosownej ilości czasu. Co do tematu, platyna w Dante's Inferno - "banau"

ZŁOŚCI: Chwilowy impas w giercowaniu - zawsze tak mam jak coś nade mna wisi (obowiązki)... ZJEBY na Allegro nie mające pojęcia co oferują - Fallout New Vegas (PS3)... po polsku, Unreal Tournament czy Planescape Torment - nie ma róznicy, przecież to ta sama gra

Powołując sie na słowa Butchera: "Nie będzie PL w żadnej wersji" Osobiście wybrałem oryginalną wersję językową podczs przechodzenia pierwszej części, ale rozumiem rozczarowanie - każdy krok wstecz jest... krokiem wstecz

Fabuła - szczególnie zakończenie, to moim zdaniem najsłabszy elementy gry Co do Zobek'a: Ale co racja, to racja, końcówka a szczególnie finał, osobiście mnie zdziwił i rozczarował (ja wiem, że metamorfozę Gabriela wyjaśnią w DLC, ale to nie zmienia faktu, że sam kierunek w jakim podążyła opowieść jest nieco kiepski). Na szczęście, aby czerpać frajdę ze slaher'a, wcale nie trzeba jakiejś wymyślnej historii (vide GoW ]|[), ot jakiś rodzaj motywacji do parcia przed siebie

Dalej ogrywam trylogię szopa-złodziejaszka. Kolej na:

Ma ktoś Was już calaka w New Vegas? :>

W Trine, DeathSpank'a albo Shank'a grałeś?

Druga część to już zupełnie inna śpiewka - i pomyśleć, że aż do teraz PS3 musiała zadowalać się półśrodkami (stricte platromówki brak). Z godziny na godzinę trylogia szopa zyskuje w moich oczach

Jako podpunkt trzeci dorzuciłbym fakt, że kiedyś jarały mnie gry typu A bugs Life czy Toy Story. Skoro łykałem historię mrówki i zabawki to czemu nie chłopca z MEGA mieczem ;]. Bez przesady Teraz oglądając Toy Story 3, byś kręcił nosem i marudził, że zabawki przecież nie mówią i nie chodzą Skrajni wyznawcy realizmu się znaleźli, cholera

Jeżeli natomiast Ty uważasz, że Dead Space reprezentuje gatunek gier "opowiadających przemyślane historię" to dalsza dyskusja jest bezcelowa...

O to, to - zwrócicie uwagę na pieczołowite wykonanie, pozornie nie istotnych elementów otoczenia: posągów, gobelinów, mebli, świeczników, etc. Wszystko pierwszej próby, wszystko dopracowane w najmniejszym szczególe. Naprawdę warto zajrzeć do obszernej galerii artwork'ów - istna skarbnica, dowód na ogromne zaangażowanie twórców w tę produkcję.

Już odpowiadam drogi Słupku - jest to tylko i wyłącznie kwestia gustu, tolerancji tzw. japońszczyzny w grach video. Bo chyba rozprawiamy o grach - w których hiszpański wieśniak z pasożytem wielkości cielaka nie powinien nikogo dziwić, tak samo jak koleś rzygający pszczołami albo boss w postaci fallus'a. Każdy z nas dysponuje inną odpornością na tego typu atrakcje. O ile w RE4, jak już wspomniałem, nie odczuwałem dyskomfortu (gra rządziła kapitalnym gameplay'em oraz różnorodnością), tak w niektórych jRPG'ach zaczynam się powoli męczyć. Po pierwsze, RE4 na PC to padaka i nieporozumienie. Po drugie, piszesz o archaizmach zestawiając ze sobą gry... które dzielą 3 lata, do tego jedna z nich wyszła na poprzedni system, IMO coś tu nie gra... Osobiście ograłem RE4 kiedy miał premierę i niech mnie gęś kopnie, jeśli nie grało się zajebiście. Jeśli ktoś natomiast najpierw zagrał w dynamicznego DS'a a dopiero niedawno odkrył RE4 to nie ma co się dziwić, że kręci nosem. Dead Space to nic innego jak Resident Czwarty na sterydach (pisze o gameplay'u). Ale na kolejność poznawania przez innych Graczy kultowych tytułów wpływu nie mamy.