stoodio

Grałeś w demko?

Ja właśnie opuszczam Midgar w oryginale - 5h z lizaniem ścian i zagadywaniem kogo popadnie. Nie wiem, w jaki sposób rozwleką wydarzenia w remake'u, żeby choćby zdublować podany czas rozgrywki.

Ja jestem ciekaw, jak podejdą w remake'u do scen z Donem albo do chorego pomysłu Hojo

Odświeżam sobie przed rimejkiem

Parę uwag na szybko po jednokrotnie ukończonym demku: - pomimo korytarzowych lokacji scenerie są równie intrygujące jak w oryginale (te post-industrialne budowle i maszyny skąpane w zieleni Mako ); - Barret jest mega przerysowany i irytujący (reszta obsady na plus); - walka była mało satysfakcjonująca; - eksploracja ograniczona do minimum; - te genialne melodie w nowych aranżacjach Ciekaw jestem wrażeń kogoś, kto nie zna VII, bo osobiście obciążony ładunkiem nostalgii nie jestem w stanie się oprzeć, żeby nie przeżyć tej historii w odświeżonej formie.

Gierka jak najbardziej w porządku - tajemniczy klimacik z początku i niektóre scenerie naprawdę dają radę. Jednakże późniejsze powtarzalne puzzle w obrębie tej samej lokacji oraz wymuszone przez gameplay mordercze zapędy protagonistki pozostawiają niesmak w ustach. PS trzeba mieć naprawdę niezły dystans do wydarzeń (albo całkowitą wy(pipi)kę), żeby nie parsknąć śmiechem na widok tego ratnado...

U mnie z roku na rok jest coraz gorzej z czasem na granie, zatem tego typu głosowanie nie stanowi takiej zagwozdki jak kiedyś - gdy naprawdę ciężko było dokonać wyboru z okazałej listy ogranych tytułów. GOTY 2019: Sekiro Shadows Die Twice Ekipa FromSoftware pod wodzą Miyazakiego wywróciła do góry nogami nieco skostniałą formułę sukcesywnie rozwijaną od czasów nowatorskiego Demon's Souls. Najlepsze pojedynki z bossami od lat, przystępnie podana intrygująca historia no i ten genialny system walki, tak inny od tego co do tej pory nam serwowali. NAJLEPSZY INDOR: Stygian Reign of the Old Ones Ten czerpiący garściami z twórczości Lovecrafta eRPeG przywołał przemiłe wspomnienia z wydawać by się mogło bezpowrotnie utraconych czasów ogrywania klasycznego Fallouta. Bardzo dobrze napisana fabuła oraz postacie, różnorodne archetypy (grę ukończyłem 4 krotnie), oryginalna oprawa audio/video. Zabrakło funduszy na ostanie szlify ale nie żałuje nawet minuty z tych ~50h spędzonych w Arkham. NAJLEPSZE DLC: Seed of Evil (Mutant Year Zero) Po pierwsze - jedynie DLC, które ograłem w tym roku ;( Po drugie - mój głos traktuję raczej jako docenienie naprawdę kapitalnej podstawki, która to na konsolach miała premierę w roku bieżącym. Zaprawdę kapitalna taktyczna gierka z niezwykle oryginalnym światem. NAJLEPSZY REMAKE/REMASTER: Resident Evil 2 Godnie odświeżony kultowy tytuł - niby znane kąty ale jednak nowe. Na najwyższym poziomie trudności prawdziwy survival. NAJWIĘKSZE ROZCZAROWANIE: Borderlands 3 Główny zarzut - seria utknęła w miejscu, naprawdę lepiej się bawiłem 7 lat temu przy B2. NAJBARDZIEJ OCZEKIWANY TYTUŁ 2020: Spelunky 2 Nie wierzę w premierę Elden Ring/BG]|[ w tym roku. Z drugiej strony nie wiem, czy Spelunky potrzebuje sequela - czas pokaże, czy Derek Yu zostawił sobie jakiegoś asa w rękawie czy po prostu zamierza odcinać kupony... NA JAKĄ KONSOLĘ NOWEJ GENERACJI CZEKAM? PlayStation5 Tak jak wspomniałem, ledwo co liznąłem w tym roku - pozostanę przy starym dobrym Sony, pogodziwszy się już dawno z faktem, iż masa dobrej zabawy od konkurencji mnie zwyczajnie omija.

Znam dobrze Ciri jeszcze z wydań supernowej z okładami zaprojektowanymi przez niedawno zmarłego Bogusława Polcha - co jakiś czas sięgam do lektury. W pierwszym epizodzie Ciri była sobą - zadziorną chłopczycą,z każdym kolejnym odcinkiem przepoczwarza się w irytującą mimozę. Z sama aktorką nie mam problemu - ma zadarty nos i aparycję łobuziary, tylko scenarzyści mogli by dodać jej nieco więcej charakterku.

Powoli zbliżam się do końca - 6 odcinek za mną. Co mnie pozytywnie zaskoczyło, to na pewno gra Cavilla oraz jego chemia z odtwórcą Jaskra - coś co z pewnością nie pykło w przypadku Yen (ich relacja jest jedynie irytująca, brak pozytywnych emocji wyłączając sceny spółkowania pod pierzyną). Ciri po pierwszym epizodzie zrobiła się irytująca, ale w sumie obecnie nic tam ciekawego się u niej nie dzieje - robi na razie za damę w opałach. Solidnie wyszły wszelkie jatki i pojedynki - czuć tę moc okraszoną czystą brutalnością. Co natomiast mnie zawiodło to szeroko pojęta wiedźmińska fauna - cyfrowa do bólu kikimora, diabeł z teatru telewizji, strzyga z Dead Space'a czy wreszcie ten Borch-wiwern. Ogólnie jest ok - z końcową notą wstrzymam się do finału.

Ja także utknąłem w 2 rozdziale na tych pobocznych misjach i nie ma co ukrywać - są monotonne i skrajnie oparte na backtrackingu. Ruszam z głównymi zadaniami, bo odkrywanie nowych szlaków polane intrygującym sosem fabularnym jest bardzo ożeźwiającym doznaniem.

Mało prawdopodobne, a jeśli na profilu nie masz innego zapisu z przynajmniej raz ukończoną grą wręcz niemożliwe.

Granie bez amulet to zupelnie inna para kaloszy niż demon pod pazuchą. Gra nabiera rumieńców w momencie, w którym jedynie perfekcyjne parowanie ochroni nas przed utratą cennych hp.

W przpadku braku wyzwania na ng+ warto pozbyc sie amuletu od Kuro oraz zabic w swiatynny dzwon. Emocje gwarantowane

Dzisiaj premiera długo wyczekiwanej łaty: https://steamcommunity.com/app/779290 Będzie grane w nocy

Nie można - w razie problemów z dostępnością warto zajrzeć do szkatuły obok Hanbeia.

Dobra, dzisiaj sobie zrobię przerwę od gierki i spiszę zgromadzone do tej pory wrażenia. Na wstępie otwarcie zaznaczę - gra ma problemy. Głównie chodzi o stronę techniczną - zdarzają się bugi, freezy oraz crashe (jeden był wyjątkowo uciążliwy), ale ostatecznie grę można ukończyć na 100%*. Ja osobiście nie mam z tym problemu, biorąc pod uwagę garstkę ludzi zaangażowanych w produkcję - z pewnością nie jest to bubel pokroju bethesdowych produkcji. Wspomnę także o systemie zapisu - jest zwyczajnie źle zaprojektowany; brakuje oddzielnych profili dla danej postaci, wszystko się nadpisuje - co gorsza nie mamy manualnego zapisu w danym momencie (autosave'y + quit save). Po prostu cieszę się, że projekt nie został skasowany - i lepszy w takim kształcie niż w żadnym. Dodam jeszcze, że twórcy śledzą na bieżącą sugestie od graczy i szykują tłustą łatę z początkiem listopada. Tyle złego. Cała reszta to absolutnie najwyższa półka - zaczynając od oryginalnej oprawy audiowizualnej a na samym rołlplejowym mięsiwie kończąc. Widać, że gra robiona przez sympatyków-fanatyków. Czuć lovecrafta na każdym kroku - ba, nawet w pewnym momencie... chociaż nie - nie będę wam psuł zabawy. "Cieszy" klimat - ciężki, duszny, przepełniony poczuciem beznadziei (świetnie wkomponowany system "sanity"); intrygują postaci - kapitalny Outsider, Nieumarły Żołnierz (reszta obsady niestety mniej dopracowana); dialogi/opisy przedmiotów sporządzone przez kompetentną osobę - to się, cholera, naprawdę dobrze czyta (zwłaszcza jak się nabawimy jakiejś schizofrenii czy innej choroby psychicznej). Świat jest wykreowany zgodnie z literą Mistrza Grozy - niemal każdy detal jest "skonsultowany" z książkowym źródłem. Możliwości w kreacji protagonisty mamy naprawdę wiele - na początek stworzyłem takiego oto awanturnika (Taboo anyone): Dosłownie udało mi powołać do życia postać graną w serialu przez Toma Hardy'ego - jakież było moje zdziwienie, jak się okazał, że jako arystokrata mam u swojego boku lokaja! Do tego szczypta okultyzmu, rewolwer w łapie oraz rozwinięta gadka. Wczuwka na 100% (ten cylinder ). Kolejne postaci to Alfie Solomons oraz Freedie Thorne z Peaky Blinders (teraz gram jako Polly Grey). Praktycznie każda umiejętność znajdzie zastosowanie w grze - choć standardowo krasomówca ma łatwiej w życiu (ale okultyzm, nauka oraz medycyna również są dobrze wykorzystane). Zadania są różnorodne - jedne krótkie, inne bardziej rozwinięte. Na pewną są ciekawe, o nudzie nie ma mowy. Sama fabuła jest piekielnie intrygująca, niejednoznaczna (fajne twisty) - choć niestety urywa się w ciekawym momencie... Walka z początku wydaje się być niedopracowana - jawi się jako surowa, bardzo wymagająca. Z czasem jednak gracz z taktycznym sznytem zacznie czerpać sporo radości z możliwości systemu (czary są niezwykle interesujące). System craftingu, snu oraz podróży ma ogromny potencjał i jest czymś naprawdę oryginalnym. Fajne są artefakty, które oprócz zbawiennych właściwości mają także negatywny wpływ na naszą postać. Ten charakterystyczny dla gry dualizm wprowadza fajny powiew świeżości - walka przyniesie nam przydatne punkty doświadczenia, ale jednocześnie zwiększy poziom niechcianego współczynnika ANGST. Obecnie podczas czwartego podejścia delektuję się mnogością możliwości - tu naprawdę spisano się na medal. Jest to materiał na absolutnego klasyka - możemy jedynie ubolewać, że zabrakło czasu oraz funduszy na urzeczywistnienie pełnej wizji tej garstki zapaleńców. IN PROGRESS... * - no może nie na 100%, bo sami twórcy przyznali, że z uwagi na brak funduszy historia ucina się w pewnym momencie.

Bugi są, crashe też. Nie ma co się czarować - problemy techniczne występują. Jednakże do tej pory grę ukończyłem dwukrotnie, wykonując wszystkie questy - także dementuję.

Sorry, ale wpadłem w cug - już trzecie przejście robię. Wieczorkiem zamiast skleić posta, wolę te 2h wolne godzinki poświęcić na szwendanie się po Arkham, ale obiecuję, że niedługo zdam relację. Dla mnie 9/10 i razem z Sekiro GOTY tegoż roku

Skończyłem - co za szalona podróż Dzisiaj postaram się sklecić posta.

Ja na pewno coś więcej naskrobię - ale na ten moment nie wyszedłem poza obszar demka, także w sumie nie ma o czym pisać.

Na razie jest dobrze: https://www.metacritic.com/game/pc/stygian-reign-of-the-old-ones Zaraz będę zasiadał do sesyjki...

Już jutro premiera

Pierwsza ciekawostka rzeczywiście mocna DLC w formie retrospekcji z dzwonka z czasów Tomoe bym przyjął z otwartymi rencyma i nogyma...

Kupuje ktoś to jeszcze poza mną? Mój egzemplarz nr 51 jest wadliwy - strony od 59-66 są mniejsze formatem, a co gorsza połączone są od góry

Też mam na loopie - bardzo świeże brzmienie.