Wreszcie ukończyłem New Vegas!
Nawet dwukrotnie (chciałem sprawdzić scenariusz Yes Mana oraz Legionu). Zabierałem się za to jak pies do jeża. Wszystko przez dziwnie w mojej ocenie poprawadzony scenariusz - senny, nieco liniowy początek, aż tu nagle docieramy do NES Vegas i (pipi)UDU! Nie wiadomo, gdzie ręcę włożyć i za co się zabrać. Nagle wszystko wymyka się spod kontorli, masa frakcji, postaci, zadań, sprzecznych interesów - taki natłok potrafi przytłoczyć. Tu właśnie dwukrotnie odpuszczałem i porzucałem grę. Zacisnąłem jednak tym razem zęby, zakasałem rękawy i wziąłem się za ogarnianie tego całego "bałaganu". W wielkim skrócie - było, kurczę, warto. Zaprawdę, powiadam Wam: dawno nie miałem takiej rozkminy, jeśli chodzi o podejmowanie decyzji mających istony wpływ na losy świata gry. Nic nie jest oczywiste, nic nie jest w pełni słuszne czy godne potępienia. To jest niewątpliwy atut produkcji Obsidian. Z pozycji sympatyka klasycznych Falloutów warto docenić nawiązania do znanych postaci czy miejsc - jest tego masa (rozbity Highwayman - ach te wspomnienia) . Sama fabuła jest interesująca, późno odkrywa karty, ale koniec końców jest ciekawie. Naprawdę ogromną frajdę czerpałem z beztroskiej eksploracji, szukając pożywienia czy medykamentów (tryb HC to mus w przypadku tej produkcji), nierzadko wchodziłem w posiadanie jakiejś wyjątkowej broni - Pushy, Chopper, Ratslayer, Lucky, Q-35 - jest tego trochę. Kompletowanie ekwipunku było kolejnym wyzwaniem - zazwyczaj starałem się wejśc w posiadanie danej broni o wiele wczesniej, niż to było przewidziane (@#$@ szczury z Broc Flower Cave). Jako perfekcjonista chciałem także jak najszybciej zebrać Skill Booki - było warto, bo dzięki lekturze mogłem sobie pozowlić na clearowanie danej lokacji już podczas pierwszej wizyty. Miło wspomniam także towarzyszy (dobrze, że dodano ten interfejs w postaci Companion Wheel) - z uwagi na grupę, z której się wywodziła, Veronica okazała się cennym nabytkiem a i odpowiednio zupgrade'owany Rex był nadwyraz przydatnym czworonogiem (HC na najwyższym poziomie trudności). Bardzo spodobały mi się dedykowane im zadania poboczne (z możliwością wspomniaego upgrade'u jako nagrody). Widać, że był ogromny potencjał - jak gra by wyglądała, gdby nie ograniczenia wynikające z "patronatu" Bethesdy to już zupełnie inna spiewka...
O grafice nie będe wspomniał - koń jaki jest, każdy widzi - na szczęście jakoś szybko znieczuliłem się na tę skrajną brzydotę i skupiłem się na tym, co naprawdę ważne. Technicznych problemów na szczęście nie doświadczałem zbyt często (jakaś zawiecha od wielkiego dzwonu). Wiem jednak, że pod tym względem gra potrafi do siebie skutecznie zniechęcić...
Reasumując: ode mnie: 8+
Jeden z lepszych RPGów generacji.