Dahaka
Użytkownicy
-
Dołączył
-
Ostatnia wizyta
Treść opublikowana przez Dahaka
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Chyba mnie nie zrozumiałeś kolego. Wiem, że piracenie jest be itd. Chodziło mi o to, że dzięki internetowi i przeróbce odkryłem masę rewelacyjnych gier i serii, o których wcześniej nie wiedziałem, przez co stałem się o wiele bardziej obeznany i zafascynowany grami.
-
-
2000 - ostatni rok dominacji PSX w moim domu. Kumple starsi o 2-3 lata się schodzili i cioraliśmy na splicie w CTR, Quake 2, Skoki Narciarskie i Olimpiade. Zawsze chodziłem po kumpla, on elegancko pakował swojego pada i gry do reklamówki i przychodziliśmy do mnie. Jeden ze znajomych wpadał z Finalem VII i grał na mojej konsolce z solucją z jakiejś gazetki(duzo tego było wtedy, wiec nie pamietam jakiej) a ja się tylko przyglądałem. Ubóstwiałem wtedy Crasha i Spyro, MGS kompletnie nie trawiłem (7lat mialem wiec wiecie ) 2001 - komunia i PS2 - nie byłem zachwycony, bo byłem za młody, żeby zauważyć jakieś różnice w grafice. PSX sprzedany, aczkolwiek kumple nadal przychodzili do mnie ze swoimi konsolami i cioraliśmy dalej w ulubione gierki. 2001 - 2004 - Crash: Warth of Cortex 007:Agent Under Fire, This is Footbal 2001, Rayman2: Revolution, Herdy Gerdy, Soul Reaver 2, Devil May Cry, Smugglers Run, Dark Angel, MOH: Frontline i jakaś koszykówka, potem od kumpla pożyczony Ratchet 1, The Getaway, Socom 1 - moje pierwsze gierki, grałem w nie sam, tylko w Bonda na splicie razem cioraliśmy, sprawiał TOOOONY radochy, głównie dzięki swoim gadżetom w mutli mieliśmy zabawy po pachy, wymyślaliśmy różne konkurencje typu skok w dal(miną z laserem zaznaczaliśmy odległość, jak ktos nie przeskoczył to zdechł), zabawa w chowanego, w spidermana itd, , PSX od czasu do czasu. I potem mój jRPGowy przełom - FFX, gre miałem po francusku, więc kompletnie nic nie rozumiałem, pomimo tego był to mój pierwszy samodzielny jRPG i 130 godzin spędzonych na niej było naprawdę wspaniałe, i po tylu godz grania praktycznie nic wielkiego nie osiągnąłem, oprócz przejścia gry i rozwalenia Dark Valefora. Konsola zaliczyła przez te lata tyle upadków, że z takiego x360 to by nic nie zostało. Najśmieszniejsze jest to, że pomimo tego, że spadała z metra wysokość podczas grania, i lądowała "do góry nogami", to nawet na chwile się nie zająknęła i z tak leżącą konsolą mogłem dalej grać bez żadnych problemów Raz się zepsuła(nie od upadku) i byłem załamany, ale po 3 miesiącach znowu ją właczyłem i okazało się, że naprawiła się sama - konsola niezniszczalna? Z 5 bolesnych upadków i nadal działa, potem się sama naprawia. wtf? 2004-2005 - czas pożyczania i wymieniania gier nadszedł - Gran Turismo 3(meh), Ratchet 2, Jak 1, Wiepout i inne. Najlepszy był jednak Red Faction, oprócz rewelacyjnego singla, znowu multi na splicie rządziło, tym bardziej, że tym razem były BOTY. Jeszcze więcej zabawy niz przy bondzie. "Piknik Kantry" - czyli jaranie botów w pewnym miejscu miotaczem ognia i patrzenie jak biegają w kółko z podniesionymi rękoma i drą mordy, kopanie tunelów i sprawdzanie mitów w stylu "podobno jak się przekopiesz do samego końca to będą gołe baby" oraz robienie armageddonu rakietnicą na pewnej mapie i patrzenie jak boty obrywają stertą pocisków spadających z nieba. Nie zabrakło oczywiście zlewania z gościa o imieniu "Kejpek"(z singla) z którego zlewaliśmy kiedy się dało. To była nafajniejsza gra na splicie w jaką kiedykolwiek grałem. Teraz takiej radości mi już nie sprawi na pewno, bo jestem troche starszy, ale wtedy to był prawdziwy lol na okrągło. 2005 - odkryłem kumpla, do którego przyłaziłem bez przerwy żeby pograć na PC, aż w końcu sam takiego dostałem razem z internetem pod koniec roku. PS2 przestaje czytać gry na CD. 2006 - przeróbka PS2 - od tego momentu zaczynałem ewoluować w prawdziwego gracza, każda gra jaką chce + internet i staje się prawdziwym hardcorem. 2007 - PS2 nie czyta połowy gier na DVD, gram tylko w nieliczne. Wakacyjna mania piłki nożnej - czyli najpierw na boisko grać, a potem z kumplem PES 5 na konsoli, jego komentarz podczas meczów niszczył, tak samo jak delikatne znęcanie się nad moją konsolą za każdym razem jak coś mu nie wyszło. No i te emocje podczas idealnego okna podczas wolnego z prawie połowy boiska - bezcenne. Na jesieni kupuje slima i odkrywam MGS 2, zostaje zmiadżony grą 2008 - Sprzedaje slima i kupuje klocka przed wakacjami, kupiłem dwie gry, a potem się tylko wymieniałem/pożyczałem. Pod koniec roku przerabiam konsole. Pożyczam także PS2 aby przejść MGS 3 2009 - Kupuje używane (przerobione)PSP - konsola beznadziejna, większość gier to słabsze wersje tych z ps2/ps3. Próbuje także granie na gitarce w GH3, szybko mi się nudzi. 2010 - Wygrałem WII, przerobiłem. Sprzedałem gitare do GH i kupiłem PS2 slim(przerobiony) I tak sobie jestem z 4 przerobionymi konsolami. Wiem, jestem złodziej.
-
-
-
Ona mu nigdy nie dała
Ciąża Meadow to też raczej pewniak. Carmela mówi pod koniec, że poszła na jakieś badania kontrolne w sprawie ciąży, poza tym widać jak Med przyjeżdża, że jest czymś zdenerwowana/wstrząśnięta (problem z parkowaniem, pośpiech). Imo nie ma jednoznacznego zakończenia, Chase tak wszystko rozegrał, żeby każdy mógł sobie zinterpretować po swojemu. Szkoda tylko, że cena za takie ambitniejsze zakończenie jest spora i z racji tego, że trzeba się domyślać/interpretować nie wszyscy je zrozumieją i będą płakać, że syf. @jan95kes Soparnosi to akurat jeden z tych seriali, w których wyjawienie zakończenia nie powinno wywoływać większego wkurzenia, tym bardziej, że jest ono do interpretacji.
Imo ta interpretacja pokrywa się przynajmniej w 80% z prawdą. To ze Tony dostał kulkę, w momencie urwania filmu jest dla mnie 100% pewniakiem, wątpliwości mam jedynie co do AJ i Carmeli, chociaż fragment z krążkami cebuli jest dość przekonywujący(zbyt malo prawdopodobne, żeby aktorzy sami z siebie wsadzili taki kawał cebuli do gęby na raz, i to wszyscy trzej). Zdrada Patsy'ego(i zapewne nie tylko jego) też jest prawdziwa, inaczej nie widze sensu, żeby skupiać się na tej postaci akurat w ostatnim odcinku serialu. I w zasadzie jakby się tak przyjrzeć niektórym scenom, to części z nich wydaje się kompletnie niepotrzebna. Kogo obchodzi 2 minutowy występ Hunter w OSTATNIM odcinku, który absolutnie nic nie wnosi do tego serialu? Jakiś cel to musiało mieć i zapewne jest nim symbolizm. Tak samo z tym kotem. A co do samego zakończenia, to naprawde mi smutno na myśl o tym, że rodzinka umiera. Gdyby pokazali to w serialu to bym się autentycznie popłakał(mięczak jestem), nigdy się tak nie zżyłem z żadnymi fikcyjnymi postaciami, czy to z gier, filmów, książek. Z drugiej strony Tony'emu się to już od dawna należało. Zabił Ralpha i Chrissa, pomimo tego, że nie było to wcale konieczne i ogólnie powoli doprowadzał "rodzinę" do upadku. Wywołał wojne, którą mógł powstrzymać, zginął Bobby, a Sil prawdopodobnie nie będzie już normalnie funkcjonował. I tu zapewne przelała się czara goryczy, ktoś(patsy) postanowił zrobić z tym porządek. Z jednej strony mu tego życzyłem, z drugiej smutno mi z powodu tego jak to się skończyło
Gadacie bzdury, to jest niewyprasowany podkoszulek
Właśnie skończyłem oglądać serial. Zakończenie było dość... niesatysfakcjonujące. BYŁO, ale po przeczytaniu pewnego artykułu, zrozumiałem geniusz tego serialu. http://www.mikecole.org/writing/made-in-america/index.html Koleś rozłożył na części pierwsze ostatnie dwa odcinki serialu. Ilosć symboliki i "zapowiedzi"(z ang. foreshadowing) w tym serialu( szczegolnie w ostatnich dwoch odcinkach) jest chyba 3x większa niż w loście, aż dziw bierze, że nie powstała jakaś sopranopedia. Naprawde polecam przeczytać, szczególnie osobom, którym zakończenie się nie podobało. W skrócie najważniejsze info(spoilery): Tony, Carmela, AJ giną, Meadow przeżywa. Patsy Parisi zdradził Tonego i to on zlecił zabójstwo. Morderstwo zostało dokonana dzięki lasce AJ'a(lecz nie wiem do końca w jaki sposób, ona była jedyną osobą, która wiedziała gdzie Sopranosi będą jedli, więc prawdopodobnie od niej wyciągnęli informacje.) Kot był zwiastunem śmierci Tony'ego, nie bede się wdawał w szczególy, bo każda scena z nim jest okraszona sporą symboliką, więc sami sobie przeczytajcie. Meadow jest w ciąży z człowiekiem, którego ojciec wybił jej całą rodzinę(nie wiadomo czy o tym wie, prawdopodobnie nie) Sama końcówka, w której film nagle się urywa to moment, w którym Tony dostaje kulke w łeb od tego podejrzanego typa, który wszedł razem z AJ(znów symbolika, przyjazn AJ z tą jego laską sprowadziła tam tego kolesia). Sceny w których Tony siedzi przy stoliku i nagle wchodzi osoba, z którą ma się spotkać zawsze wyglądają tak: dzwoni dzwonek gdy ktoś wchodzi --> widzimy Tonego przy stoliku --> widzimy osobe wchodzącą z perspektywy Tonyego. Tym razem z jego perspektywy wdzimy czerń, ponieważ właśnie został zabity, a tuż po nim AJ i Carmela(dlaczego? Przeczytajcie sami). Meadow przeżywa, poniważ w końcu syn Patsy'ego jest z nią związany, więc jej zapewnił ochrone. To tyle z najważniejszych rzeczy, ale w artykule jest o wiele wiele więcej ciekawych informacji i mnóstwo rozmów i scen z tych dwóch odcinków to tak naprawde czysta symbolika, która została wyjaśniona w tym artykule. Naprawde polecam przeczytać. Ten serial to dzieło sztuki i basta!
Zauważ że większość arców dzieje się w ciągu jednego - dwóch dni i tak naprawdę jedynymi dłuższymi chwilami są podróże między jedną wyspą i drugą, których oczywiście nam nie pokazują, bo byłoby to nudne. Coby faktycznie jest jedyną postacią, która się postarzała przez ten czas, ale to pewnie dlatego, że Oda chciał zrobić z niego nie-pizdusia, więc musiał go trochę postarzeć, albo po prostu Oda zmienił mu wygląd na mniej frajerowaty, dodał odpowiednią postawę, troche mięsni, pare cm wysokości i tyle, zadnego postarzenia Zresztą kto w ogóle na to zwraca uwage?
Wiedziałem, że tak będzie, (Figaro, nie czytaj, ja nie chcesz spoilera sporego z mangi ) innego wyjścia nie widziałem. W sumie ciesze się, obecny Luffy w ogólnie nie pasuje mi w roli króla piratów, lub chociażby imperatora, więc musi stać się prawdziwym mężczyzną(poziom Zora wystarczy ), a nie chłopcem-idiotą . Z drugiej strony boje się, że wszędobylski humor zniknie niczym w shippuudenie i Luffy jak i reszta załogi staną się zbyt poważni. Jednak o co boje się najbardziej, to nawałnica fillerów w anime, tak jak to było w przypadku Naruto. 10-20 odcinków przeżyje, ale jak dowalą 100 jak w naruto to nie przetrwam tego i zaczne czytać mange
