ciwa22

W nieśmiertelne Metal Slug Anthology regularnie z kumplem łoimy. Glass Rose też swego czasu ogrywałem (nie skończyłem, ale klimat faktycznie kapitalny)

11 stron epickiej szydery z największego kultu ever - nieźle się pośmiałem Założenie tego tematu zdecydowanie miało sens Ale stanę po stronie Piotrka i chłopaków. Nie dajcie się stłamsić przez zawistnych rodaków,dalej twórzcie swoją oryginalną i pełną głębokich emocji mu...znaczy melodię. Do boju po kolejne tabuny Złotych Jedynek i Szmaragdowych Bawołów!

Szkoda Interu...

Dla mnie absolutnym numerem jeden (i jedyną osobą, której brak spowodowałby zaprzestanie kupowania przeze mnie extrima) jest Ściera - pasjonat z krwi i kości, tyle.

Podzielam zdanie przedmówców w kwestii Ape Escape. Pamietam, że zagrałem po przeczytaniu recki i byłem zdziwiony tak niską notą.

Kąciki tematyczne to był kiedyś jeden z najciekawszych działów w PSX Extreme, który budował klimat pisma. Dzisiejsza kondycja większości kącików to marazm - suche opisy, zero polotu (tylko Zax w kaciku RPG utrzymuje wysoki poziom). Oprócz informacji czysto technicznych chętnie wiadziałbym tam mini-recki jakichś klasycznych fajterów, bądź "Versus" jakichś postaci z bijatyk na kształt tego, co było w niegdysiejszym dziale o PSONE (tylko tam do pojedynku stawały gry np: Quake 2 vs Alien Resurrection). Czyli jestem jak najbardziej "za", z tym, że musi wrócić klimat i pasja prowadzących - bez tego nie ma to sensu.

To normalne, że ludzie identyfikują się z drużynami, które nonstop wygrywają. Kiedyś była era Realu Madryt( przez co też ja znienawidzilem ten klub ), teraz rządzi Barcelona. Osobiście nie trawię zachwycania się wiecznymi zwycięzcami, bo to robi się po prostu nudne po jakimś czasie. Pierwsze zwycięstwo Barcelony w lidze mistrzów po latach (z Ronaldinho i Eto w składzie) przyznam, sprawiło mi sporo satysfakcji (mimo, że nie jestem fanem Barcelony), ale kolejne trofea i coraz większe "zhiszpańszczenie" drużyny nieco mnie od niej odrzuciły.

Po 75h walki wymasterowałem wreszcie Wizard of Oz: Beyond Yellow Brick Road. Bardzo przyjemny rpg w stylu Dragon Quest z własnym, baśniowym klimatem. O dziwo niektóre walki z bossami naprawdę trudne, grafika też bardzo dobra. Świat z filmu konkretnie odwzorowany, dsowska "wyższa półka".

Jest też opis przejścia głównego trybu fabularnego.

Kiedyś obiecałem sobie, że ukończę tryb story we wszystkich lepszych Dragonballach na PS2 (a byłem wtedy zatwardziałym fanboyem samego anime), skończyłem pierwsze trzy Budokaie i pierwszą część Tenkaichi i miałem sporą przerwę (znużenie tematem). Ostatnio może z sentymentu zabrałem się za Tenkaichi Budokai 2 i przyznam, że bawiłem się nieźle (ogrom wszystkiego), pomijając koszmarną muzę w wersji nieskrzaczonej.

Ja już tak mam, że jak gram w jakiegoś rpga, to za pierwszym razem muszę zrobić wszystko. Pamiętam, że nie dało się wymasterować wszyskich skili osiągając lvl 99. Ale podobno zaliczając bonusowy quest ze smokami, można było otrzymać przedmioty, które pozwalały dopakować resztę umiejętności. Mi się osobiście to nie udało(próbowałem parę razy), po pokonaniu smoki nie zostawialy mi tych dropów. Udało sie to komuś zrobić?

Żałowałem jedynie pieniędzy wydanych na Smuggler's Run. Po obiecujacych recenzjach nastawiłem się na coś, co po części zastąpi mi serię Vigilante 8 z psxa, ale widocznie oczekiwalem zbyt wiele. Strasznie nudne były misje, jakieś mijanie chorągiewek na czas (ziewwwwwwww). W ogóle produkcja bez polotu. Żadnej ikry w tej grze nie było mimo, że elementy techniczne jak na swoje czasy prezentowały się poprawnie. Brak kulek - taki podtytuł powinny mieć gry z tej serii.

Jedna z moich ulubionych gier na PS2. Cudo! Klimat miażdzy, muza też kopie zad! Osobiście wymasterowałem wszystko postacie, a widok king metalslime'a, który ukazywał się podczas ładowania losowej walki i dawał nadzieję na sporą ilośc expa do zgarnięcia, do dziś wywołuje u mnie uczucie niesamowitej radości (serio!). Już wcześniej lubiłem szary kolor, ale po pakowaniu leveli w DQ8, widok tej okrągłej kuli z koroną na głowie(?) wywołuje u mnie prawie że orgazm. Stoodio, przywołałeś moje uzależnienie z przeszłości tym avkiem, dzięki stary!

Mam pytanie dotyczące Multitapa do MegaDrive'a, a w zasadzie gier, które go obsługują. Ma ktoś może namiary na takową listę? Patrzyłem już na listę wszystkich gier na MD na wiki, ale potrzebuję czegoś konkretniejszego czyli spisu gier w które można pograć we czwórkę. Z góry dzięki za pomoc.

Parę godzin temu skończyłem część trzecią i muszę powiedzieć, że ta giera to kapitalne podsumowanie trylogii. Fabuła jest bardziej zakręcona, niż poprzednich dwóch częściach, choć czasem jest to trochę męczące (na rozwiązanie niektórych tajemnic trzeba bylo czekać naprawdę długo). Zagadki, prócz kilku wyjątków, chyba najłatwijesze z całej trójcy (ale może to doświadczenie wynikające z zaliczenia poprzedników). Dodatkowe minigry jeszcze ciekawsze niż w dwójce. Ale to co mnie zmiażdżyło najbardziej to zakończenie. Naprawdę odkąd je ujrzałem, nie mam wątpliwości - stałem się fanbojem tej serii. Naprawdę epicka rzecz. Jeśli chodzi o ending, to stawiam go na równi z takimi kultowymi zakończeniami jak np to z FFVIII - po prostu będzie się je wspominać do końca życia. Jak dla mnie, DS powstał tylko po to, żeby dać początek czemuś wspaniałemu, a tym cudem jest seria gier PROFESSOR LAYTON!

Z tytułów które sporo ogrywałem za czasów gówniarza z pewnością najbardziej przypady mi do gustu ( jednocześnie wywołując niesamowitą radość z gry): 1. Cadillacs i Dinosaurs - dla mnie najbardziej miodny scrolling ever 2. Mortal Kombat 1 - żeby sie do tego dopchać w wozie drzymały, trzeba było trzem bolkom kredyta sprezentować, ale jak już się udało to przyznam, że byłem w takiej ekstazie jakbym przez tydzień na haju chodził. Samo wybór postaci moczył mi majty. 3. Metal slug 1 - co tu dużo mówić, po prostu wciągał jak diabli 4. Wrestlemania - wszyscy grali Bigelowem, ale zawsze chciałem przejść Michaelsem na jednym kredycie, nie pamiętam czy się udało 5. Punisher - nie tak dobry jak Cadillac, ale też bawiłem się nieźle, szczególnie level na pociągu wywoływał u mnie szczekopad. 6. Pit Fighter - to się we dwóch z kumplem przechodziło, za(pipi)iści bossowie i klimat ulicznego rozpierdzielu - mniam 7. NBA Jam - pamiętam wrzucenie kredytu i oczekiwanie jak jakiś odważny rzuci mi wyzwanie Było jeszcze sporo tytułów, w które grałem (MK2, Tekken 1,2,3 , SSF2T) ale one jakoś nigdy nie wywoływały u mnie takich emocji jak wyżej wymienione produkcje.

Grałem tylko w pierwszą część i przychylam się do opinii większości - konkretna giera. XIX-wieczny Londyn potrafi budować atmosferę. Fajne postaci do wyboru ze sporą ilością kombosów, którymi krzywdzą biedne monstra stworzone przez Adama Crowley. Poza tym różnorodność tych potworów też nie pozwala się nudzić podczas pościgu za szaleńcem. Jeden z uwielbianych przeze mnie PSXowych klasyków.

Jestem fanem X-Menów i pomimo chłodnych recenzji zmusiłem się do X-Men Official Game. Po zagraniu powiem że spodziewałem się kichy, ale nie bylo źle. Gameplay nawet wciąga - fajnie się śmiga (szczególnie Nightcrawlerem), misje (biorąc pod uwagę fakt, iż oparte głównie na sieczce), aż takie strasznie monotonne nie są (pewnie dlatego, że zmieniłem poziom trudności na hard i wtedy faktycznie stanowiły spore wyzwanie). Generalnie mógłbym tej gierce nawet 7- z czystym sumieniem wystawić. Gra poprawna, ale bez większych "ochów" i "achów".

Po ośmiomiesięcznym maratonie (sporo przerw na pisanie pracy licencjackiej na wrzesień ) w końcu ukończyłem FF6 i co mogę powiedzieć: jak dla mnie najlepszy Fajnal. Teraz zacząłem główkować w Riven: Sequel to Myst - kocham te klimaty.

Ja ostatnio pogoniłem padakę w postaci Ragnaroka - dawno się tak nie nudziłem, a generalnie widzę w grach raczej zalety niż wady. Na szczęście narkotyki na DSie to coś naturalnego i tym razem wciągnąłem kapitalne pożeracze czasu w postaci Ninjatown oraz Puzzle Quest 1. Ta pierwsza produkcja nieco lepsza, odciagał mnie od niej tylko sen (dobrze dla mojej realnej egzystencji, że w końcu ukończyłem ).

Ostatnio Boon stwierdził, że liczba postaci będzie wynosic około 20.

Według mnie udane rozwinięcie pomysłów z poprzednich dwóch wersji gry. Masa zakręconych tras i różnorodnych bryk daje radę, tryb singlowy wciąga (dużo do roboty), jedyn majnus to trochę nijaka muzyka, którą szybko zciszyłem, odpalając trzecią płytę Offspringa. Ogólnie świetna giera