Kmiot

1. Beat kurwa Saber - absolutny must have i świeże doznanie skrojone typowo pod VR, bo tylko w tej formie ma prawo istnieć (nie, oglądanie tego na TV nie oddaje nawet 20% frajdy). Gra z ogromnym potencjałem, czysty fun płynący z rozgrywki, gdzie nikt i nic nas nie rozprasza. Łatwe do nauki, szalenie trudne i wymagające godzin treningu, by osiągnąć poziom mistrzowski. Doskonała zarówno jako party game, jak i do samotnego szlifowania kondycji. Gra pomimo przeszło dwóch lat na karku wciąż jest rozwijana i wspierana (nowe tryby, modyfikatory, areny, paczki z utworami płatnymi i darmowymi). Tylko ten multiplayer na PSVR coś im się opóźnia, ale jak będzie to antoniobanderas. Jeśli miałbyś wybrać tylko jedną grę, to niezaprzeczalnie powinien to być BS. Wymaga pozycji stojącej i odrobiny przestrzeni. 2. Blood & Truth - akcyjniak pełną gębą. Rail shooter, ale nie do końca, bo całkiem sporo tu chowania za osłonami i trochę spokojnych fragmentów rodem z walking sima (według mnie niepotrzebne, ale mają za zadanie budować "intrygę"). Technicznie bardzo zgrabnie zrealizowana, natrafiłem na niewiele baboli, strzelanie cieszy od początku do końca, a niektóre sceny imponują i zastają nami na długo. No wiecie, te wszystkie skoki na złamanie karku (i koniecznie w spowolnionym tempie), podczas których sadzimy piękne hedszoty i inne cuda wianki. Nie mogło ich zabraknąć, bo to klasyka gatunki, ale gracz zaciesza jak dziecko. Lepiej na stojąco, ale na siedząco też bez większego bólu przejdzie. 3. AstroBot - przyznam szczerze, że wciąż solidnie do tej gry nie przysiadłem, ale grałem fragmentami i jest przekozacka, więc w ciemno ją tutaj wrzucam na podium, ciesząc się jednocześnie, że ta gra nadal przede mną. Zacieram łapki. 4. SUPERHOT VR - swego czasu pierwszy tytuł, gdzie mogłem siedzieć w goglach 2-3 godziny bez przerwy. Natychmiastowość, satysfakcja z rozkwaszania przeciwników, trochę wygibasów. Efekt VR naprawdę dużo daje tej grze i jest ona w jakimś sensie pod niego wręcz skrojona. Uwaga: wymaga sporo przestrzeni, bo łatwo się zapomnieć w trakcie tych wszystkich uników przed kulami. 5. Pistol Whip - trochę zmarnowany potencjał i gra nie tak żywotna jak BS, ale wciąż świetna oraz charakterna. Bardzo dobra opcja na party (potrafi dużo wybaczyć początkującym graczom), ale w grze solo szybko zaczyna cierpieć na niedobór zawartości (tryby, utwory). Mimo wszystko patrząc przez pryzmat VR tytuł warty uwagi. Na stojąco oczywiście. 6. Moss - trochę popierdółka, ale niezwykle słodka w prezencji i wbrew pozorom oferująca całkiem sporo gameplayu. Rzecz do wyciszenia i czilałtu, bo można wygodnie usiąść w fotelu i pobiegać myszką z mieczykiem. Powalczyć, pokombinować przy niespecjalnie trudnych zagadkach i dać się ponieść baśniowemu klimatowi. 7. Wipeout: Omega Collection - gra raczej nie na mój organizm, ale pobawiłem się chwilę i byłem pod ogromnym wrażeniem (mój błędnik już pod mniejszym). Wrzucam w topkę, bo wierzę, że jeszcze kiedyś wrócę. Gra oferuje dużo opcji personalizacji widoku VR, więc jest duża szansa znaleźć coś pod siebie. Warto też wspomnieć o Statik, TumbleVR, RE7 (choć osobiście wolałem grać tradycyjnie). Wiele gier jeszcze nie testowałem choć zamierzam (czaję się m.in. na Walking Dead), więc lista jest "na tę chwilę i z tych co grałem". Możliwe też, że o czymś zapomniałem x]

Odwieczny temat. Osobiście gdybym miał szukać ręcznie tematu Octopath to nie zaczynałbym w dziale Switch czy Multi, a właśnie w RPG. No, ale różne propozycje już leciały co do podziałów oraz ich redukcji (wątek stale wraca w tematach o silniku forum i administracji), ale efekt jest zawsze ten sam - nie i chuj. Tylko więcej kombinacji i zamieszania przez to rozdrobnienie, szczególnie gdy gra pasuje do kilku działów.

Jak już przenosić, to prędzej do Kącika RPG. A jeśli nie, to nie wiem po co ten kącik, skoro nawet gry RPG tam nie trafiają xd

Nie planuję, bo w sumie dopiero co jestem po MH:World i jakoś mnie nie ciągnie do kolejnego MonHuna. Tym bardziej, że grałem w demo i średnio mnie porwało, szczególnie otoczenie wypadło blado w stosunku z świeżym w mojej pamięci Worldem. Ale będę śledził temacik i może się nahajpuję.

Luz Mordo, nie Ty pierwszy i nie ostatni się spóźniasz na ceremonię. Dawaj namiary i ewentualną bonusową nagrodę na PM. Dzisiaj nie wyślę, ale może jutro :]

Wolałbym się do tego nie posuwać, tym bardziej bez wcześniejszego ostrzeżenia i ZAPISU W REGULAMINIE. Edit. Patrzcie, patrzcie, kogo to morze na brzeg wyrzuciło.

Myślicie, że laureat kiedyś zauważy, że wygrał?

Cóż, nie wiem na jakim etapie jest Ogqozo, ale sam na początku przygody miałem wiele Sunshine do zarzucenia i nie czułem jej tak instynktownie jak pozostałych gier z Mario. Potem to się trochę poprawiło, bo naturalne, że pewna wprawa i czucie przychodzi w trakcie, ale idealnie nigdy to nie było i trochę rozumiem powyższe odczucia. Nie ma tutaj za bardzo z czym dyskutować czy wytykać, to jego wrażenia. Ja tylko dodałem swoje zdanie na temat tej jednej sytuacji, bo oglądając ten filmik prawy kciuk samoczynnie mi się układał "w górę" w celu po prostu przybliżenia kamery, by nie wchodziła tak w kolizję z otoczeniem. To nie zawsze pomaga, ale takich cyrków w tej lokacji nie pamiętam, więc tutaj akurat pewnie by rozwiązało (albo chociaż ułatwiło) kwestię.

Starzy prenumeratorzy, nowi, przedłużający, patroni od progów, scalanie tego w całość. Wyobrażam sobie ten bałagan, który nastanie xd Czujecie to?

Nie przypominam sobie, bym w tej wnęce miał aż takie problemy z kamerą. A to pierwszy level i dopiero poznawałem sterowanie. Na tym filmiku kamera jest za bardzo oddalona i stąd taki efekt. Można ją ręcznie "zbliżać" (góra na prawej gałce; dół ją oddala). Przy bliskim ujęciu problem w zasadzie znika.

Czyli co, już nie trzeba za minimum 50 zł, żeby być w Hall of Fame? Gdzie się cofa wpłaty?

Yeah, Hall of Fame, bitch!

No ładnie, ładnie, ambitnie. Ale czy czytaliście coś od Mroza?

Hah, Ultra Violence w moim wykonaniu i tak nigdy nie wchodziło w grę. Najwyżej schowam dumę do kieszeni i zejdę niżej z tego normala? Oni tego nie sprawdzają?

DLC jeszcze nie testowałem, ale teraz to się trochę cykam.

Tobie się Beat Saber średnio podobał, więc nie wiem na ile mogę zaufać tej opinii.

Ja tylko zacytują fragment rozmowy z PM: :oFiface: Nie no, obejrzałem całe oczywiście, bo muszę dawać dobry przykład i było tam wszystko, z czym kojarzy mi się DB: dziwne postacie, koszmar epileptyków, góra pękająca pod naporem ciała przeciwnika bezwładnie lecącego po piorunującym ciosie, ciosy skutkujące grzybami atomowymi. Ale zauważyłem też, że to bardzo niehonorowa walka, bo wiele ciosów leciało w plecy. Rzecz jasna wynik turnieju jest jak najbardziej legitny i obowiązujący, a zwycięzca niepodważalny, więc proszę go o kontakt na PM w celu podania adresu wysyłki i wybrania nagrody bonusowej (opcjonalne). No i organizatorowi @oFi należą się z mojej strony oficjalne podziękowania. Za fatygę, pomysł, inicjatywę, realizację oraz zdjęcie ze mnie na chwilę tego jarzma organizacji losowania. Uwierzcie lub nie, ale nie potrafię tego traktować pobłażliwie i kwestia często zaprząta mi myśli (np. przed snem). Zresztą mam wrażenie, że oFiemu stresik też towarzyszył xd Pewnie, że mogło wyjść krócej, ale diabli tam. Poza tym tip top, chociaż ni chuja nie kumam tych postaci, ich "klas" i zależności. No i ta trzecia runda finału

Moje poczucie estetyki. Szczerze mówiąc dopiero to zauważyłem. Dobra, a teraz pewnie pomyślą, że wyniki już są i przyjdą naiwni

Tak jak ustaliłem, lista zostaje zamknięta. Pretendenci to: @LiŚciu @Figuś @schabek @MYSZa7 @baniek @Dud.ek @MBeniek @mitra Pozostałym Panom dziękuję za udział w memowaniu. Losowanie w najbliższym, acz nieokreślonym czasie, bo to nie do końca ode mnie zależy, jeśli wiecie co mam na myśli.

Teraz już za późno na ostrzeżenia, bo gra już na półce. Teraz czekam na wyjątkowo wyrozumiałe samopoczucie i dam jej szansę. Kiedyś tam. Ale lubię starożytną Grecję i mity, więc jestem dobrej myśli.

Nie wiem czy jeszcze Cię wątek interesuje, więc krótko. Jeśli spodziewasz się czegoś na podobieństwo Terroru, to się rozczarujesz. Ja się w sumie spodziewałem, bo opisy to sugerowały. Do tego podobne okoliczności przyrody, które mogłyby udźwignąć tego rodzaju historię. Ale opisy są mylące. Abominację mógłbym podzielić na trzy części - pierwsza jest bardzo spokojna, taka trochę wręcz detektywistyczna, pełna rozmów, zbierania informacji i przygotowań. Druga część jest bardziej "przygodowa", a trzecia to już thriller. Dopiero w połowie książki zaczyna pojawiać się jakieś napięcie, ale w porównaniu z Terrorem to dziecięca igraszka. Muszę zaznaczyć, że to nadal świetna książka, szczególnie jeśli lubisz tematykę alpinizmu, ale w porównaniu z Terrorem to jednak - według mnie - klasa niżej. No i intryga w sumie mnie miło zaskoczyła (co w dużym stopniu wynikało z moich mylnych oczekiwań przed lekturą), ale ostatecznie skończyło się trochę poniżej potencjału.