Kmiot

Myślę, że znajdzie się miejsce na taki temat w tym dziale. Niby jest już taki w książkach, ale to nie to samo. A ja mam do sprzedania pierwszy tom Sagi Vaughana i Staples. Twarda oprawa, raz czytany, w zasadzie jak nowy, tylko bez folii. http://s23.postimg.org/7x1s8c0mj/20150509_135552.jpg Jedynie dolny róg jest nieznacznie zgnieciony (prawdopodobnie przy przesyłce. Od przodu jest to praktycznie niezauważalne, bardziej rzuca się w oczy od tylnej strony. Poza tym jest tip top i nawet jeszcze trochę pachnie nowością. http://s29.postimg.org/p87tb42iv/20151212_134806.jpg Powiedzmy, że oddam za 25zł plus przesyłka (7zł).

Bo Marsjanin to taka trochę powieść przygodowa w sosie sci-fi, unowocześniony Robinson Crusoe i z bohaterem optymistycznym, który nie traci wiary i dobrego humoru na dłużej, niż kilkanaście minut, nawet jeśli znajduje się w beznadziejnym położeniu. Jeśli nie oczekiwać od tego uczty z gatunku sci-fi, to Marsjanina czyta się dobrze, lekko, ale prawdą jest, że fabularnie rozczarowuje, bo ta jest mocno przewidywalna i nie potrafi ani przez chwilę czytelnika zaskoczyć. To takie czyste sci-fi, bez autorskich elementów i nowych pomysłów w gatunku, jednak nie ma co stękać i narzekać, że nie wyszła z tego wyższa literatura, bo Weir raczej do tego nie aspirował, a też nie każdy jej szuka.

E tam, okładka jak okładka, ważne żeby nie było wstydu w trakcie kupowania czasopisma. Nie wiem, może ktoś wiesza sobie okładki na ścianie, kim ja jestem, by to oceniać. W tym miesiącu nie ma wstydu, więc nie wiem o co sraczka.

E tam, jeden sztywno wybrany mecz w tygodniu mogliby puszczać. W ramach zachęty. Ale pewnie będzie tak jak piszesz.

Potwierdzam, mam dwa kanały do wyboru, na obu mecze. Ktoś wie czy to wyłącznie na pierwszą kolejkę, czy może regularnie zamierzają udostępniać? Ramos, co ty (pipi) wstydu nie masz?

U mnie w kiosku też była odpakowana, więc możliwe, że od drugiego tomu darowali sobie pakowanie i nie znajdziecie w folii.

Ciekawe jak to zrobią z Ostatnim bohaterem, bo dotychczasowe wydania tej książki były w znacznie większym formacie, na papierze kredowym i pełne świetnych ilustracji. Czyżby właśnie takie wydanie zamierzali dorzucać do 42 tomu prenumeraty? Najlepiej po prostu właśnie obczaić pierwszy tom na własną rękę i jeśli podejdzie rodzaj wydania, to rozważyć dalsze kroki.

Sam nie wiem, trochę mi nie pasuje kolejność tomów i chyba jednak wolałbym prawilnie - według roku ukazywania się. Nie rozumiem po co było z tym kombinować. No i płacić 550zł z góry za prenumeratę to trochę surowe warunki. Poza tym nie wiem, czy ktoś zauważył, ale cztery tomy są z niezrozumiałych dla mnie przyczyn rozbite na dwie części, a przecież wcale nie są one jakoś większe objętościowo. Trochę to naciągane Swoją drogą ciekawe co to znaczy "w poręcznym formacie". Za taką cenę brzmi jakby ktoś nie chciał użyć określenia "format kieszonkowy" (to jakoś by wyjaśniało podzielenie niektórych tomów). Chyba zostanę przy swojej, latami zbieranej kolekcji.

Może ja, ale nic nie obiecuję.

Tak, tylko chyba z dostępnością kolejnych tomów jest trudniej. Pierwszy tom jakiś miesiąc temu doczekał się wznowienia (i niektórzy najwyraźniej o tym nie wiedzą, tak jak ten kolo z allegro), stąd rozsądna cena i spora dostępność. Z kolejnymi nie jest już tak różowo, ale mam nadzieję, że również doczekają się wznowień. Edyta: drugi tom jest już w planach do wznowienia. Dostępny będzie ponoć od 9-go września. http://bonito.pl/k-1410415-folwark-zwierzecy

Potwierdzam. Piotrusia warto. Nawet dla ludzi znających dzieło Barriego i zdających sobie sprawę z jego mrocznego nastroju oraz wydźwięku, komiks Loisela może być zaskakująco bezpośredni, wieloznaczny, brudny, brutalny. Geneza Piotrusia w najlepszym wykonaniu, bierz w ciemno.

A ja polecam się zainteresować La-Mulana EX. Pierwsze wrażenie nie jest najlepsze, bohaterem steruje się nieco dziwnie i bezwładnie, ale po godzinie czy dwóch idzie wsiąknąć w przygodę na całego. Taka trochę Metroidvania w klimatach Indiany Jonesa z masą katakumb i ruin do odwiedzenia, zagadkami, ukrytymi skarbami, perfidnymi pułapkami, kolejnymi elementami wyposażenia, które dodają naszej postaci nowe zdolności. Mocno nieliniowa i rozległa, przez co niezwykle łatwo się zaciąć, ale dla zwolenników szwendania się po labiryntach i lizania ścian to gratka. Niestety, niektóre rozwiązania są tak przegięte, że naprawdę trudno samemu na nie wpaść, a przez to popchnąć rozgrywkę do przodu. Sam kilkakrotnie musiałem korzystać z pomocy sieci, bo od kilku godzin nie potrafiłem ruszyć z miejsca. W większości gier reakcją na rozwiązanie podsunięte przez kogoś innego byłoby coś w rodzaju "no tak, jak ja mogłem na to nie wpaść?", ale nie w tym przypadku. Tutaj w niektórych sytuacjach łapałem się za głowę i przyznawałem przed samym sobą, że w życiu bym na to nie wpadł. Mam wrażenie, że autorzy w paru momentach ostro przegięli, przez co gra bywa po prostu cholernie trudna i zniechęcająca. Ale każda samodzielnie rozwiązana zagadka, każde odkryte tajemne przejście, każdy znaleziony po trudach przedmiot, każdy pokonany boss i sub-boss stanowią wyzwanie i dają satysfakcję. Gra zupełnie pominięta na Vicie, a szkoda, bo pasuje do tej konsolki i warto dać jej szansę. Kilkadziesiąt godzin czystej, nieprzerwanej rozgrywki.

Albo, że to pierwszy tom 2015 roku Przy okazji. Przeczytałem tego żółtego Daredevila i bez większej podjarki. Jakieś to banalne i bez mocy. W ogóle po odpakowaniu z folii okazało się, że mój egzemplarz ma skazę fabryczną i coś w rodzaju wadliwie nałożonej wierzchniej warstwy lakieru na okładce, co wyglądało, jakby ta była przełamana (a nie była). Przeczytałem, potem zgłosiłem reklamację w Bonito. Reakcja była natychmiastowa, bo już następnego dnia przyjechał kurier, przywiózł pełnowartościowy egzemplarz, a wadliwy zabrał. Klasa w dbaniu o klienta. Tym sposobem przeczytałem Daredevila, ale nadal mam go w folii <czary> Do opchnięcia gdy nakład się wyczerpie

Skąd bezpłatna zerówka?

Że się tak z ciekawości zapytam: z czego wnioskujesz? Może się czegoś nauczę.

Również mam kod do oddania.

Pewnie się nie znam, ale czytałem pierwszy tom Sagi i w sumie "meh". Pojedyncze elementy fajne (Zaczajona), inne tak abstrakcyjne, że aż śmieszne, ale poza tym to przeciętnie. Może dla czytelników siedzących na bieżąco we współczesnym komiksie Saga wyróżnia się na tle aktualnie ukazujących się średniaków, ale dla mnie - nadrabiającego dopiero klasyki - wypada blado. A czyta się szybko, bo treści w niej niewiele.

W planach jakoś w połowie czerwca.

Nie wiem, czy coś się od tego czasu zmieniło, ale w 2012 roku: http://booklips.pl/newsy/terry-pratchett-gdy-umre-cykl-swiat-dysku-bedzie-kontynuowala-moja-corka/

Że się tak krótko wtrącę. Jestem zwolennikiem obszerniejszych artykułów w dziale Retro PE. Obecnie wydaje mi się zbyt rozdrobniony: dużo tematów, ale niewiele z nich wyczerpująco opisanych. Jakoś tak napaćkane (abstrahując już od szaty graficznej) - tutaj jakaś gierka, tam kontroler, tam znowu pseudokonsolka i trzy grosze Zgreda. Nie wierzę, że na temat jakiejś klasycznej gierki nie da się w dobie powszechnego Internetu stworzyć retro-recenzji na całą stronę i pełnej ciekawostek. Taka np. Martwa Strefa Sobka jest zawsze kapitalna - sumienna, obszerna, zwykle wyczerpująca temat. PIXELA miałem okazję czytać i podobał mi się ogólna koncepcja, ale mam pewne wątpliwości co do jakości tekstów. Czyta się to szybko, aż za szybko i czuć, że ładny layout uzyskano kosztem rozciągnięcia tekstów oraz gigantycznych screenów, a treści w tym niewiele. Po prostu może warto kosztem pstrokacizny w Retro PE postawić na mniej tematów, ale głębiej zbadanych? A może ja się nie znam.

Tja, 3DSy mają takie luzy. W New 3DS wydaje mi się, że trochę to zniwelowano, ale luz nadal jest zauważalny.

Możesz grać od dwójki. Ominą Cię co prawda liczne smaczki, ale dwójka to klasa wyżej w gatunku. Piszę z własnego doświadczenia, bo sam zaczynałem od dwójki jeszcze na PSXie i zakochałem się. Potem co prawda z przyjemnością nadrobiłem jedynkę, ale nie wiem czy byłbym w stanie się w niej zakochać gdyby była moim pierwszym Suikodenem. Suikoden II zajmuje na Vicie 301 MB. A skoro już o klasykach mowa, to pytanie. Zakładając, że mam ochotę zagrać w Castlevanie: Symphony of the Night na Vicie, mam do wyboru dwie opcje. Klasyk z PSOne, albo Dracula cośtam X z PSP, czyli jakiś składak, gdzie również znajduje się SotN. Jest między tymi wydaniami jakaś różnica? W sensie, czy któraś z tych pozycji jest lepszym wyborem pod względem technicznym, lepiej śmiga, lepiej cokolwiek?

No dobra, dobra. Już nie będę.

No to przyznam, że trochę mnie zmartwiliście! A teraz ciekawostka: "jedynkę" nabyłem zainspirowany niecałą godzinką gry w "dwójkę". Popykałem sobie i sama rozgrywka podeszła mi na tyle, by uznać, że najpierw chciałbym zapoznać się z pierwszą częścią. Pomyślałem, że co będę przechodził dwójkę, jak nie grałem w jedynkę, więc rozwiązanie było tylko jedno. A teraz mówicie mi, że dwójka ssie jaja. Cóż, pewnie i tak dam jej szansę, bo mam już od jakiegoś czasu na półce. Póki co i tak robię sobie przerwę od Darksiders, mam jeszcze Majore do zaliczenia i boję się, że to będzie zbyt dużo Zeld i tworów zeldopodobnych jak na tak krótki okres. W międzyczasie popylam 1000 km/h w Wipeout HD/Fury

Mam okazję miętolić w dłoniach zarówno n3DS Classic, jak i n3DS XL i w zasadzie nie czuję różnicy w wygodzie. Zakładając, że masz dłonie przeciętnych rozmiarów i nie grasz trzymając konsolkę w powietrzu, bo wtedy przy XL pewnie szybciej zmęczą się łapki, ale chyba każdy gra z jakimś oparciem, więc nie przejmowałbym się tym. Inna sprawa to rozmiary ekranów i przyznam, że tradycyjny rozmiar jest ok... dopóki nie złapiesz tego XL. Wtedy może się okazać, że nie masz ochoty wracać do małego ekranu. Ja tam nie dostrzegam żadnej pikselozy, ale może to zależy od gry. Być może większy ekran uzyskano kosztem jakości obrazu, ale prawda jest taka, że jeśli w ogóle to odczujesz, to w minimalnym stopniu i tylko w przypadku, gdy masz materiał porównawczy, czyli tę samą grę odpaloną na dwóch konsolach. Ogólnie nie ma jednoznacznej recepty, która konsola jest lepsza i jeśli nie jesteś sprzętowym fetyszem, dla którego wygląd konsoli jest najważniejszy (Classic jest śliczny, ma wymienne panele, ładniejsze guziczki i jest poręczniejszy), to skłaniałbym się chyba jednak do XLa. Mniejsze ryzyko, że będziesz żałował. A jeśli wyjątkowo XL nie przypasuje, to potem łatwiej się zamienić z kimś na Classica, niż w drugą stronę