Farmer

Dużo deathmatchy więc może co nieco z innego trybu. Oczywiście w forumkowym gronie

I know his name but i don't like his face.

No były drobne błędy logistyczne ale odcinek bardzo dobry. Poziom żartów wreszcie przyzwoity (i to drugi odcinek z rzędu). Liczę na więcej przekomarzań Cisco z Wellsem. W ogólę fajny twist.

Czaisz Battlefielda w full realizmie? Odpalasz grę, zakładasz ciężki plecak, lecisz do okopów przez godzinę, siedzi w okopie dwa dni (grasz w karty, polujesz na szczury), przychodzi rozkaz ataku, wychodzisz z okopów, widzisz wroga, strzelasz, karabin się zacina, dostajesz jedną kulkę, padasz na glebę, czekasz na medyka z pół godziny, medyk przylatuje, zakłada opatrunek, mówi, że po ciebie wrócą, dwa metry dalej dostaje headshota i już nikt cię nie zabierze, leżysz na ziemi niczyjej przez dwa dni po czym trafia cię pocisk artyleryjski i umierasz. game over. Gry już odpalić nie możesz bo zginąłeś i posyłasz egzemplarz do żyda

Soul szanuję twoje zdanie ale się z nim nie zgadzam. Ty nie zgadzasz się z moim. A stare porzekadło mówi, że nie wszystkim da dogodzić

Nie ma już nadziei. Przecież to zlepek scen i motywów z poprzednich pogromców. Serio? Tak chcą to zrobić? Kalką kultowych motywów?

Bo tak też było. Pierwsza część wojny do starcia pełną gębą. Później powstała długa i męcząca tzw wojna pozycyjna, a walki miały charakter głównie zaczepno-obronny. Dopiero wprowadzenie czołgów nieco ruszyło front.

A co było np. w dwójce? Wspinanie się, zabudowania, kapiszony, walący się most i tak przez całą grę.

Wasze "ale" skierowane są głównie w nowe patenty serii. - co do początku to już opisywałem czemu użyto takiego zabiegu. Pojawienie się brata nie mogło być z dupy. Trzeba było jakoś zarysować relacje braci. Watek małżeński i praca miała uświadomić co tak naprawdę Drake porzucił. I do czego tęsknił. - "ślizganie się" było ładnie rozłożone w grze. A animacja zsuwających się kamieni wypada świetnie. - co do kill roomów to mógłbym się zgodzić. Można byłoby okrasić te sekwencję jakąś krótką animacją. Np. jak w 3 gdzie na pustyni Drake wpada przez przypadek do tymczasowego obozu wroga i wywiązuje się walka. - linka to niezły patent: możesz "bujnąć" się na drugą stronę, opuścić się, zlikwidować przeciwnika z góry albo przyciągnąć coś gdzieś. Piszecie o wyborze czy użyć linki. Tylko zamiast linki co? Pozostaje klasyczne wspinanie się "x"-em. - stealth jest dobry. Uncharted to nie Hitman albo Splinter Cell. Można na wiele wariantów zlikwidować przeciwników. Chcielibyście kontenerów zamiast połaci traw czy roślin? - zarzutów względem końcówki kompletnie nie rozumiem. Toć to esencja pirackich starć. Chętnie przeczytam wasze zdanie nt tego co chcielibyście zobaczyć w finale

Rebirth już za tydzień więc poruszenie w DC Comics. "Odrodzenie" to też zmiana loga. Logo obowiązywać będzie dla komiksów, filmów i seriali. Biorą pod uwagę dotychczasowe loga, konkurent Marvela wraca do prostego loyoutu z 72'. To nie jedyne zmiany. Z racji krytyki co do ostatnich ekranizacji komiksów WB postanowiło obsadzić Geoff Johnsa w roli szefa DCEU razem z Jon Bergiem.

No i to była jedna z dwóch ważnych rzeczy. Paciuloki wreszcie wychodzą z ukrycia. Druga to

Masz sporo racji. Obecnie multi jest mocno drużynowe. I zwycięstwo zależy w głównej mierze od zgrania zespołu i dobrym podziale zadań. Wczoraj graliśmy przeciw kumatym zawodnikom i nawet łowca skalpów - Bansai miał problemy. Mieli w zespole medyka, "szturmowca", który z latał z shotgun-pistol i kosił z biegu. Każdy miał inny artefakt: jeden z laską Ayar lokalizował nas, a inny z Kamieniem Cintamani leczył powalonych. ktoś tam rzucił El Dorado za plecy i na każdym kroku porozstawiane miny. Nie wiem czy to pewne ale jeśli ma się ustawioną drużynę to gra automatycznie wyszukuje inną, tak byśmy nie grali team vs losowe randomy. Brakuje klasycznego trybu. Bez tego za kilka tygodni multi będzie w (pipi) nieprzyjazne dla nowicjuszy bo stali bywalcy odblokują większość perków. W poprzednich częściach poziomy były wyważone. A starcie nooba z weteranem nie było z góry przesądzone. Liczył się skill. Mapki też jakoś nie zachwycają. Najlepsze na chwilę obecną są te z bety, czyli dachy i dżungla.

O ile nowego Riggsa jeszcze bym przebolał tak Major Payne jako Murtaugh? Hell no. Dobrze, że ludzie są rozsądni i gnoją takie projekty. Może pomysł (pipi)owych remakeów umrze nim spłodzi więcej abominacji.

Piję kawę, a w tle przygrywa mi kawałek "The Twelve Towers" z ost do Uncharted 4 i rozmyślam o ostatnich godzinach... Jasna cholera, toć to była przygoda mojego życia. Żeby lepiej odczytać moje wrażenia polecam sobie włączyć ten kawałek z linka poniżej. niech sobie przygrywa gdy to będziecie czytać (lub nie) i spróbujcie poczuć tą adrenalinę co ja. Dajcie ponieść się przygodzie. http://new.youtubereplay.net/watch?v=396GHd8wpXU&a Uncharted 4: A Thief's End - Koniec. Nathan Drake odkłada kapiszony, skarby, notatnik do szafy. Ale nim to uczyni przeżyje jeszcze jedną przygodę. Mało która gra powoduje, że mam ciary z ekscytacji na plecach. A najnowsza gra Naughty Dog sprawiła, że te uczucie pojawiło się wraz z dorwaniem w łapy pudełka z grą i ...wciąż mam dreszcze. FE-NO-ME-NAL-NA GRA! Nie, wróć... przygoda. Bo w Uncharted się nie gra. To ten typ kodu, który się przeżywa. Sporo już napisano o tym tytule. Nie chcę was zanudzać tymi samymi przemyśleniami więc postaram się ograniczać. Na początek garść statystyk. Przygodę rozpocząłem od razu na poziomie crushing. Jako weteran serii nie tylko wypadało. Daje to sporo satysfakcji. Ale poziom trudności nie jest ważny. Co prawda tak zacząłem jednak chapter 18 zmusił mnie do obniżenia trudności ma wymagający. Ale o tym za chwilę. Tak więc z Nathanem i jego kamratami spędziłem (jak na razie) 28 godzin (bez 5 sekund ) z czego 2 godziny i 41 min za osłonami oraz 4 godziny i 42 minuty po prostu stałem w miejscu. Śmierci było sporo bo aż 169. Sporo oczywiście poprzez zaliczenie gleby w miejscu do tego nie przystosowanym ale większość od wrogich pocisków. Tak więc jest w co grać. I co podziwiać. Serio, Uncharted 4 ma bajeczne widoki. Grafika wypala gały. Chrzanić pc masta race i takie tam. Gram (pipi) na konsoli i to mnie obchodzi. Ile ja screenów zrobiłem. Co dwa kroki stawałem i podziwiałem pleśń na starych beczkach, wilgoć na skałach, małe obsuwiska skalne, fale na oceanie czy ślady stóp na piasku. Ta odsłona jest po prostu piękna. Te smugi światła, ten pył, ta pochodnia! Poezja. Dźwięk też jest fenomenalny. Rozumiem gdy ktoś ma problem bo muzyka nie jest wyrazista dla niego. Dla mnie jest. I wszystko wg planu ND. Ludzie, nawet podtytuł wam sugeruje jaki wydźwięk ma ta część serii. To jest zamknięcie. Melancholijna podróż przez dotychczasowe osiągnięcia pana Drake'a. Nawet główny motyw muzyczny w wersji extended o tym świadczy. Porównajcie go z motywami z poprzednich odsłon. Podróż, która musi się zakończyć. Muzyka idealnie odzwierciedla to co dzieje się na ekranie, a jak teoretycznie nic się nie dzieje pozwala cieszyć się przyrodą. Będziesz wtedy stał i patrzył jak liście kołyszą się smagane delikatnym powiewem wiatru albo jak burza się zaczyna gdzieś tam na horyzoncie. Będziesz stał i patrzył. Odpuście. Czasami warto pozwolić jednym rzeczom odejść i trzymać się tego co najważniejsze. Fabuła? Napiszę tak: nie trzeba już robić adaptacji kinowej przygód Nathana Drake'a. Jakkolwiek wybitnym nie byłby ów obraz, historia dwojga braci z najnowszej odsłony przyćmi film. Niepojęte jaki progres uczynili twórcy z odzwierciedleniem emocji bohaterów względem poprzednich odsłon.Specjalnie nie porównuję tutaj do The Last of Us. Moc PS4 pozwoliła nadać dynamikę w wyrażaniu emocji. To są kawałki kodu, a wyglądają, zachowują się jak prawdziwi ludzie. Wszystko w fabule zagrało. Wszystko. Nawet ten tak przez was "nudny" początek. Ten początek miał wam uświadomić co tak na prawdę Drake porzucił. Człowiek znalazł El Dorado, zaginione miasto Shambhala i pustynne miasto Tysiąca Filarów. Walczył z rzeszą przeciwników. Unikał śmieci Bóg wie ile razy. A teraz wydobywa kontenery. I przybija pieczątki. To było potrzebne byście wiedzieli co kryje się w sercu Drake'a. Chęć przygody. Adrenalina. Scenki to ukazują fenomenalnie. Ta ekscytacja na twarzy. I to jest raptem ułamek gry. Potem to Uncharted pełną gębą. Relacje Nate'a z bratem, z Sullym czy wreszcie z Eleną. Miałem wrażenie, że to naprawdę małżeństwo z kilkuletnim stażem rozmawia. Tak naturalnie to im wychodzi. Brawo. Ach, te scenki. ND po raz kolejny pokazało klasę. Mistrzowie kodu. Ilość animacji wsiadania do samochodu robi wrażenie. Tak, zwykłe wsiadanie/wysiadanie. Walki też są efektywne. Taniec jaki odstawiają goście po przyjęciu kulki wciska banan na usta. Jeszcze coś o gameplay'u. Linka jest świetnym elementem rozgrywki i ma sporo zastosowań. Świetny jest też motyw cichej eliminacji. Ilość wariantów eksterminacji wrogów robi wrażenie. Sam łysy Hitman bawił by się świetnie na tych sekwencjach. Najnowsze Uncharted daje mi moc radości i nie żałuję ani grosza wydane na tą przygodę. Ba! Czuję dumę, że mogłem ten jeszcze jeden raz poszukiwać skarbu, unikać cudem śmierci i walczyć z armią. A to nawet nie jest koniec. Nie dla mnie. jeszcze sporo jest do zrobienia. No i multi w forumkowym gronie. Ocena: To chyba zbędny zabieg bo to przygoda 10/10 i nie mam zamiaru porównywać z poprzednimi częściami. Po co to? Każda odsłona broni się na swój sposób. Szanuję mocno tak samo 2, 3 i od teraz 4. Jeszcze słowo o crushingu. Panowie, jak można twierdzić, że najwyższy poziom trudności jest najłatwiejszy z serii po czym pisać, że używa się dopalaczy. Crushing pokazuje pazur dopiero bez wspomagaczy. Jest intensywnie. Trzeba czasem liczyć naboje. Wprawdzie broni jest sporo ale problem to sposób jej dorwania i nie zginąć. I o ile etapy "stealth" da się elegancko wyczyścić bez strzała tak momenty gdzie wróg z góry wie o naszej obecności dają w kość. Zapomnij o siedzeniu za osłoną i wykańczanie przeciwników. Cholery się nie (pipi)ą w tańcu. Flankują, rzucają granaty, zmuszają do ciągłego ruchu. A krótka seria posyła nas do piachu. Stąd też rozdział 18 zmusił mnie, po ok 20 zgonach, do obniżenia poziomu trudności. Zaryzykowałbym stwierdzenie, że crushing bez wspomagaczy w U4 jest na poziomie jedynki lub dwójki. często musisz zastanowić się co wybrać. Która broń się sprawdzi. A amunicji nie przybywa. Skrypty też nie ułatwiają zabawy. Wykończysz garstkę zbirów ale zapomnij o odpoczynku bo do tych kilku pozostałych przy życiu dołącza kolejna fala.

Castle został skasowany chyba głównie przez odejście Katic, czyli serialowej Beckett. Chyba nikt nie sądził, że serial się utrzyma gdy jedna z głównych postaci odchodzi po 8 sezonach. To tak jak z Two and a Half Men. Bez Sheena to już dramat nie komedia. Ale skoro Fillion będzie miał więcej czasu teraz to może poszuka sponsorów i reaktywuje Firefly w jakiejś formie.

https://twitter.com/jaychandrasekha/status/730499888455155712/photo/1?ref_src=twsrc%5Etfw Mam nadzieję, że większość starej ekipy wróci. Na pewno musi być Farva. Bez Farvy to już nie to samo.

9 to tak na prawdę początek. Zapnij pasy bo teraz będzie trzęsło. Jak u Hichcocka Jedziesz crushing od razu?

Square, jakie herezje

17 jeszcze przejdzie. Ja utknąłem na 18. I do tej pory nie rozumiałem dlaczego ludzie uważają, że crushing w U4 jest łatwiejszy niż w poprzednich odsłonach. Dopiero teraz się dowiedziałem, że mody, które odblokowujemy po przejściu gry można użyć na crushingu i nie blokują trofików. Najwyższy poziom na pierwszym przejściu jest wymagający bez wspomagaczy. I o ile plansze stealth da się zrobić tak "fale" wrogów w kilku momentach są irytujące. Dotychczas tak miałem podczas ucieczki z no i ten nieszczęsny 18 rozdział. I czemu typy respawnują się za plecami? Schowasz się na moment za osłoną gdzieś w rogu i dostajesz serię w plecy. Problemem też są nagminne używanie przez nich granatów (przegięty zasięg rażenia). Są też bardziej odważni. Teraz nie tylko brut z minigunem czy hunter idą na ciebie. (pipi)ki lubią flankować i napierać.

Szanuję mocno. Teraz przed tobą największy challenge: uchronić to wszystko przed swoim pierworodnym. Kilkanaście miesięcy to ten czas co mały wyrusza na wojaże oraz poznawać świat. Wszystko na wysokości 1m co nie będzie zamknięte wyląduje na podłodze albo w ustach huraganu zwanego dzieckiem.

Wprawdzie jeszcze trochę gry mi zostało ale chyba już mam ulubiony kawałek https://youtu.be/396GHd8wpXU

Bardzo ciekawe przemyślenie. Mam podobnie ale jak skończę grę to rozwinę myśl.

Jeszcze ten podtytuł: "Śmierć nie czeka na przerwę". Jak Belfer to tylko z Berengerem

Wszyscy obstawiali, że jak poleci Agentka Carter to na rzecz Most Wanted, a tu takie zonk. Drugi sezon Galavanta też miał lepszą oglądalność niż pierwszy ale to chyba i tak za mało.

Serio? https://en.wikipedia.org/wiki/Mirror_Master W trzecim sezonie niech wprowadzają Mirror Mastera, a Snart i Rory wracają z czasowych wojaży i cały sezon poświęcić The Rogues vs Flash, a później kto wie... może Rogue War. Edit: Black Siren