ping

Kolejne rzeczy się wysypały z worka kuriera poczty polskiej. Sześć turborzadkich gierek na Switcha (wszystko ma limitowane print runy). Do tego Atelier na PS4 - uwielbiam tę serię i z każdą odsłoną bawię się wyśmienicie. Dwa Classici, żeby sobie leżały - do emulacji mam RPI, a do poważnego grania prawdziwy hardware zapięty pod CRT-ka. Pady są świetnie wykonane i bez problemu działają z pecetem. Oprócz tego jedno z moich drobnych marzeń, które zawsze odkładałem na później - w pełni funkcjonalna stacja dysków do Famicoma. Karton nieco podniszczony, ale sam sprzęt w miętowym stanie, instrukcje nadal są w oryginalnych folijkach. A tutaj trochę paszy na Famicoma, kupowanej w większym zestawie, bo po co się rozdrabniać. Magiczne są te carty, choć trochę drażni fakt, że nie mają uniwersalnych rozmiarów - tutaj akurat śmieć pegazus wygrywał :).

Dotarła prasa z tego miesiąca i fajne gierki twórców Burnouta.

Ayyyyy, kolega widzę nie lubi dobrych pixel-art giereczek. Ograne na klocu, ale przecież nie będę kupował do kolekcji gier na XO Faktycznie dobra giera, choć wolę Sherlocków od Frogwares.

Kilka gierek kupionych tu i ówdzie. Skromnie, ale ostatnio nie widzę powodów żeby szaleć. Furwindów klepnęli tylko 1500 sztuk, Raging Justice coś koło 3000.

Ten padzik akurat DPADa ma kiepskiego, zbyt twardy :/. No ale i tak jest sztosem i gram głównie na nim.

Blant, mordeczko, jest tak pięknie, że praktycznie nie przebywam w lokalu mieszkalnym - trzeba korzystać, jeszcze 3-4 miechy i kraj zaleją ulewy i błocko.

Stary, przecież to są groszowe sprawy :). Gry wideo to chyba najtańsze hobby.

Upały niemiłosierne, na gry wideo nie ma czasu, ani chęci, ale uzupełniłem w tym miesiącu zbiory głównie o indyki, które będą za jakiś czas trudno dostępne. Redout jest całkiem udanym klonem Wipeouta ze skopanym poziomem trudności, ale gra się przyjemnie - mam już cyfrę na PC, więc zdecydowałem się na pudełeczko. Yomawari sztos, Sublevel Zero zbiera na Steamie bardzo pozytywne opinie, reszta gier to eksperyment. No, poza Darkest Dungeon, o którym słyszałem wiele dobrego. Kolejne indo-lowbudgety i Vesperia na Switcha (czekałem prawie dwa miechy na wysyłkę z Amazona... :)). Nareszcie zbiory zaszczycił Famicom AV - świetna maszyna o pięknym - jak na swoje czasy - designie. Wpadło też trochę gier na kostkę, muszę zrobić przegrzebki, bo wiele z tych gier mam już w wersji EU. Z drugiej strony nie zaszkodzi mieć dwóch wydań. Te Switchowe gierki za jakiś czas będą osiągały chore ceny. Zdecydowanie po kilku latach wpadną do panteonu najrzadszych tytułów. Oprocz tego czekam na karton famicomowych gierek, ale to pewnie w lipcu dopiero.

Racja, wyparłem istnienie tej platformy tak mocno, że nawet nie zauważyłem XONE w platformach. No nic, czekam.

Kontynuacja Deracine VR Only. Mark my words.

Temat był poruszany wielokrotnie, ale nie zaszkodzi raz jeszcze - oczywiście, że tego nie ogrywam :). Nawet gdybym grał 24h/7, to jest to fizycznie niewykonalne. Od kilku lat nie mam zbyt wiele czasu na granie, bawię się głównie w gry arcade (NeoGeo) lub jakieś krótkie popierdółki, bo są mniej zobowiązujące niż dzisiejsze AAA gdzie dwie godziny trwa samouczek/wprowadzenie do rozgrywki. Kupowanie gierek daje mi sporo funu, do tego mogę w każdej chwili - jak czas pozwoli - sięgnąć po coś, na co mam ochotę bez potrzeby szukania egzemplarza z drugiej ręki (co czasami jest bardzo trudne). To stosunkowo niedrogie hobby, więc póki sprawia mi przyjemność, to wciąż się w nie bawię. Z samym Nintendo przy okazji Switcha się przeprosiłem, choć gram głównie w EX-y - multiplatformy kupuję w celach kolekcjonerskich.

Kilka gierek z ostatniego tygodnia. Najbardziej cieszę się oczywiście z limitowanych wydań od LRG, StrictlyLimitedGames i RED ARTa. Czuję w kościach, że czerwiec będzie u mnie miesiącem PS4, ale tradycyjnie czas pokaże.

Ja miałem olbrzymie problemy z grą na padzie, ale też dość szybko porzuciłem ten pomysł - pewnie kwestia przyzwyczajenia. Dawno mi się tak morda nie cieszyła przy zabawie w ściganko jak przy tym Dircie właśnie.

Bez kierownicy nie podchodź :). Giera doskonała.

Niewiele, z 250? Na pewno więcej niż 200, ale do 300 nie doszedłem bo bym pamiętam.

Ostatnia część urlopowych biedazakupów - wypoczywałem na mega odludziach, gdzie znalezienie spożywczaka było mega wyczynem, ale w przejeździe, przy okazji, wpadło kilka gier. Raczej bez szału - uzupełnienia commonów - nie chciało mi się latać za plastikiem, zważywszy na to że w dzisiejszych czasach można wszystko zamówić przez sieć - moczenie tyłka na bezludnych wyspach i w górskich onsenach wygrało :). Wszystko z tych fot kosztowało łącznie nieco ponad dwa tysie, więc deale dobre.

Kupiłem sobie cztery gierki na Nintendo: Gyakutenik wjedzie elegancko. I przy okazji wizyta w Mak-Japan po dwa commony, których nie miałem - zawsze muszę obowiązkowo zajrzeć do tej ekipy. PCBków wszelakich mają multum, tylko strach z tym wracać do kraju mając na uwadze co się dzieje z walizkami...

Trzymam się z moją skromną kolekcją tego, że gry służą mi do grania, a nie oglądania. Niekompletnych egzemplarzy nie zdzierżę, gołych płyt nie wliczam w kolekcję, ale USK nijak mi nie przeszkadza :). Trudno, żeby mi przeszkadzało, jak mam od groma wydań polskich, z polską, nic nie wartą na zachodzie okładką. Japońskich, koreańskich, francuskich, australijskich... Hiszpańskie i włoskie też się znajdą, nie mówiąc o amerykańcach. Póki gra jest w zrozumiałym dla mnie języku, jest kompletna i w dobrym stanie to zasługuje u mnie na swoje miejsce. Wiele osób ma tak jak Ty, ale zazwyczaj czynnikiem jest niższa wartość gry przy odsprzedaży (ze względu na to, że ludzie fetyszyzują rating wiekowy). Ja gier nie sprzedaję, więc to czy będzie w przyszłości warta xx lub x ze względu na rating USK mi powiewa :). Fakt, oznaczenie jest zdecydowanie za duże, ale daleki jestem od irytacji z jego powodu. Bardziej przeszkadzają mi niemieckojęzyczne tytuły w niektórych grach na grzbiecie - bo grzbiet na półce to to, co widzę przez większość czasu posiadania gry.