Rogue Legacy.
186 dzieci, 22:50. Takie wyniki osiągnąłem w tej niezwykle wciągajacej niezależnej grze. Młóciłem w nim od poprzedniej środy, dobre 3h dziennie. Chciałby bardzo aby wszystkie gry AAA, miały taką miodność jak ten tutuł. Jak odpaliłem ją za pierwszym razem, to w ogóle nie wiedziałem co się dzieje. Wchodzę do pierwszej Komnaty, 5 sekund i mnie nie ma. Myśle sobie co, wczytanie gry, prawda? Nic z tych rzeczy. Gramy dalej ale inną postacią, mającą inne wady wrodzone( ślepotę, odwrócony ekran) i inną klasą. Tutaj z każda naszą porażką, grę zaczynamy od początku. Żadnych zapisów, tylko gracz i losowo generowane poziomy. Które zresztą potrafią nieźle namieszać. Gra z początku jest bardzo trudna. Jak wspomniałem, pierwsze podejście 5 sekund, drugie może 20. Żeby powalić najsłabszych przeciwników trzeba im zadać cios conajmniej 3 razy, przy tym sami nas nie czyhają. Żeby było śmieszniej, im wystarczą dwa machnięcia i cię nie ma. Gra na początku wymusza na graczu taktyczną rozgrywkę, tym bardziej, że nie wiadomo, co gra wygeneruje za poziom i jakie dziadostwo będzie na nas się czaiło. Fantastycznie gra buduje w ten sposób klimat. Jest taka trochę tajemnicza i poniekąd straszna, bo jak wejdziemy do pomieszczenia z ogromnymi kościotrupami, to jedyne czego chcemy, to opuszczenie tego miejsca. W grze bardzo ważne jest zbieranie złota. To za pomocą tego możemy rozbudować zamek i jednocześnie naszę umiejętności. A, że początkowo tego łupu jest mało, trzeba się skoncentrować na jego gromadzeniu. Większe łupy możemy zwiększyć za pomocą run i rozbudowy zamku. Jest nawet postać górnika specjalnie do tego przeznaczona. Poziom trudności jest w grze wysoki. Przeciwnicy należą do twardych. Znajdą się powoli i mało wymagający, ale w większości spotykamy latające istoty walące do nas z kul czy czego innego. To one będą truć dupę najbardziej. Raz przeciwnicy, dwa same levele. Naszpikowane kolcami i innym ustrojstwem, które odbiera nam spory poziom życia. Znajdziemy tu mnóstwo zbieractwa, gra jest bardzo sprytna. Zbieranie run, to niekiedy połączenie zwinności i zręczności oraz wykorzystanie zgromadzonych umiejętności, które nota bene dają właśnie runy.
Teraz największy minus gry. Levelowanie postaci. Przez większość gry odpuszczałem walki z bossami, zacząłem się mimi interesować dopiero, gdy przejście przez 3 światy dostępne w grze nie było już niczym szczególnym. Nie oszukujmy się, tu można szybko dojść do naprawdę dopakowanej postaci, która pokona wszystkich 5 bossów przy jednym przejściu. O ile początkowo gra zmusza do taktyki i ostrożnego planowania, tak później staje się rutyną i nawet inne wygenerowane poziomy nie zaskakują.
Gra jednak cholernie wciąga i syndrom jeszcze jednego potomka, jest tu obecny tak samo, jak swego czasu jeszcze jedna tura w HoMM3. Dla tych co zjadli zęby na Spelunky, gra będzie idealna.