Browareska

Tak szybko pokrótce, bo i nikomu się nie będzie chciało czytać, a i sam nie mam zwyczaju "wylewania" się na forach. Przede wszystkim chciałbym podziękować za te wspólnie spędzone lata, jak sobie pomyślę, że to już 17 lat, aż ciężko uwierzyć. Naprawdę bardzo się wzruszyłem i kilkukrotnie zaśmiałem na głos, gdy czytałem te wszystkie wspominki (ku nie zrozumieniu mojej narzeczonej). To spory kawał mojego życia i nie ma w nim dużo "rzeczy", o których mógłbym powiedzieć, że kontynuuje je przez taki długi czas. A PSX Extreme cały czas twardo towarzyszy mi od 10 numeru. I choć z pasją do grania bywa różnie, bo i różne etapy życia przychodzą, to gdzieś tam cały czas istnieje, konsoli coraz więcej, no i samych extrimów przybywa z miesiąca na miesiąc. Jak ogromnie się wszystko pozmieniało przez te lata, nie ma sensu się rozwodzić - miło więc tym bardziej mieć coś swojego co trwa nieprzerwanie. To był wspaniały numer, traktuję go jako coś więcej niż tylko kolejny numer pisma o grach, to niejako kawał historii mojego życia. Mam nadzieję, że wbrew temu co niektórzy piszą, 300/400 i dalej, to tylko formalność i razem tam wszyscy dotrzemy, oby w formie papierowej. Pozdrawiam serdecznie, Marcin Browarczyk.

A mnie jakoś nie powaliło na kolana, żaden ze mnie znawca slasher'ów, aczkolwiek wydaje mi się, że kamera chodzi tragicznie przez co walki są chaotyczne i łatwo zgubić cel, Blade Mode daje trochę funu i być może po opanowaniu tego jest go jeszcze więcej ale mnie czasem irytował. Ktoś napisał wyżej, że animacja jest płynna, no właśnie wydaje mi się, że do płynnej animacji to w pewnych momentach sporo brakuje. Chociaż przyznaję, że ciachanie różnych elementów daję frajdę, a jeśli chodzi o system parrowania to nie wydaje mi się on aż tak nie wygodny jak niektórzy pisali. No ale poczekam na premierę, zakupię i łyknę w całości bo to Metal. A jako "fanboy" niezwykłą radość sprawiają mi pojawiające się wykrzykniki czy innego rodzaju metalowe popierdółkowate motywy. BB

Mi tam osobiście artykuły Moniki wydają się dosyć interesujące, trzeba przyznać, że jest to delikatny powiew świeżości. Poza tym to jest jedna strona (może 1,5 jeśli dodać jakieś tam wypowiedzi po drodze), a nikt nie może powiedzieć, że nie potrafi pisać i nie wie o czym pisać bo np. tekst o szkoleniu dla komandosów wgniótł mnie w ziemię, a jeśli dodać, że czytałem coś takiego pierwszy raz i dostałem ową relację od kobiety to dodaje tylko uroku do tego wszystkiego. BB