Bigby

Mówiłem że ten temat wraca jak bumerang co kilka tygodni. - Gdzie są gry? - Będą w 2023, niektóre jeszcze później, takie realia. - Gdzie są gry? - Będą w 2023, niektóre jeszcze później, takie realia. - No ale miały być gry, gdzie są? - 2023, większość jeszcze później. Tak nonstop. Potem człowiek wysmaruje posta, który dokładnie przedstawia sytuację poszczególnych studiów, jakie są potencjalne plany, dlaczego zakładania nowych studiów jest jeszcze trudniejsze niż kiedyś. Myślisz sobie, no teraz to zrozumieją. I jaka odpowiedź za tydzień/dwa/miesiąc, gdy sprawa trochę przycichnie? Że też wam się chce.

A tak się starałem pisząc wtedy tamtego posta wyjaśniającego, kiedy jakie gry trafią na rynek. Jak kulą w płot.

Edit: Dobra, wiem o co chodzi, niepotrzebnie poprawiałem.

U mnie 32 giereczki z potencjałem na dojechanie do 40 w tym roku. No i jeszcze jakieś 20 innych rozgrzebanych na kilka godzin, do których już nie wróciłem.

Więcej wiary towarzyszu.

"Owari da"

Nic w tym zaskakującego.

Okazuje się, że całkiem sporo ominęło mnie przy okazji pierwszego przejścia, tak więc czas na kolejne - tym razem street kid.

Lista ukończonych przeze mnie w tym roku gier wzrosła do 32 za sprawą: Return to Monkey Island - Ron Gilbert znów to zrobił, dostarczając kolejną zabawną przygodę Guybrusha pełną pomysłowych (i na szczęście nie tak frustrujących i niejasnych jak w poprzednich częściach) zagadek, czarujących postaci (nowych czy też starych, jak np. Stan, Wally, Elaine), urokliwych i zróżnicowanych lokacji. A wszystko to polane stylem graficznym, który od początku wpadł mi w oko i na żywo zrobił jeszcze większe wrażenie. Dźwiękowo także na wysokim poziomie do czego zdążyły przyzwyczaić pozostałe gry z serii Monkey Island - główny motyw muzyczny chyba nigdy mi się nie znudzi. Bardzo polecam. Metal Hellsinger - po świetnym, kilkukrotnie powtarzanym demku wiedziałem że chce w to zagrać na premierę. Nie zawiodłem się. Krótka, ale bardzo intensywna kampania (około 3-4 godziny) dopełniona muzyką w rytm której nogi same latały a demony padały jeden po drugim to zdecydowanie to czego potrzebowałem. Przyczepiłbym się głównie do braku różnorodności jeśli chodzi o bossów - za wyjątkiem finalnego każdy wygląda tak samo i posługuje się bardzo podobnymi atakami.

Series S.

Dobry post.

Dlatego napisałem większość. U mnie doświadczenie z grą od samego początku było przyjemne. 60 FPS, wysoka jakość grafiki, bugi ograniczające się do latających npców i kilku nieaktywujących się skryptów, które naprawiało wczytanie save'a. Niektórzy userzy wątpili, ale teraz sami ujrzeli prawdę jak zagrali na porządnych sprzętach.

Oczywiście. Po premierze następnego dużego patcha i Phantom Liberty, o ile dodatek spełni oczekiwania, większość ludzi zapomni o wpadce sprzed 2 lat i będzie się tylko mówiło jak świetnym tytułem jest CP2077.