chmurqab

Paper Mario 64 - jedna z gier-marzeń w dzieciństwie. Thousand-Year Door udało mi się jeszcze przejść za gówniaka i do dziś jest to jedna z moich ulubionych gier. W zasadzie ciężko ocenić obiektywnie, bo po prostu ta seria wyzwala u mnie chyba jedne z największych pokładów nostalgicznych uczuć. W odróżnieniu od ATYD, historia jest tu zagrana "bezpiecznie" t.j. Bowser porywa księżniczkę - ale to w niczym nie przeszkadza. Świat jest fantastyczny, postacie charakterystyczne, dialogi zabawne. Muzyka pod koniec potrafi się zrobić powtarzalna, ale nie jest to w żadnym stopniu irytujące. Ogólnie wszystko przyjemnie wpada w ucho. RPG takie jakie lubię - nieskomplikowane, zmieszane z akcją, z zerowym grindem. System odznak bardzo fajny, pozwala na kombinowanie i dopasowywanie do swojego stylu gry. Puszczone na CRT przez RGB wygląda znakomicie, w sumie już dawno nie było tak, że pomyślałem sobie przy grze "jakie to ma ładne kolory". No nie mam nic do zarzucenia, gra idealna na przełom depresyjnej jesieni i zimy: siadam, odpalam N64, kot wskakuje na kolana, na biurku ciepła herbatka No w zasadzie to co trzeba zaznaczyć, to że sequel jest zwyczajnie jeszcze lepszy.

Presskit

Ja tam polecam raczej grać po kolei, można spokojnie pominąć Judgement. Tylko na pewno nie jedna po drugiej, bo się raczej przeje.

Ja mam 60mbit, śmiga bezproblemowo.

Kartridż posiada sensor, którego składową jest rtęć, której użycie w elektronice jest niedopuszczone w Europie.

Czo? Przecież Wii ma taki sam napęd i wszystko działa.

Ta klawiatura

Przecież Nintendont wspiera Gamecube'owe pady przez adapter?

W końcu wylądowała u mnie gierka, dla której w zasadzie kupiłem 3DS'a, a do tego udało się w końcu upolować jedną z najlepszych gierek na DS'a z normalną, angielską okładką: Dodatkowo w końcu wylądował Wario Ware Twisted, gierka której nie dostała Europa, ponieważ rtęć GameCube'owy WarioWare wpadł, bo był w fajnej cenie.

Nie trzeba DMZ wystarczy przekierować porty.

Dopóki gierka cyfrowo będzie kosztować na premierę tyle samo/więcej[sic!] niż fizyczny nośnik to odmawiam kupowania wersji cyfrowej. Zresztą ja nowych gierek niewiele kupuje, jeżeli już, to przeważnie Nintendo. A granie w retro rzeczy na VC/emulatorze to po prostu nie to samo.

Kwestia wygody. Mam w TV appkę, odpalam ją jednym przyciskiem i od razu oglądam w zadowalającej mnie jakości. Jest trochę rzeczy do obejrzenia, których jeszcze nie widziałem - raczej nie wciągam więcej niż 1 odcinek jakiegoś serialu dziennie, więc na trochę mi starczy, a w między czasie pewnie też coś dorzucą jeszcze. No, a dodatkowo nie każdy w domu da radę oglądać bez napisów, więc dlatego PL, a nie US.

Teraz to będzie się liczyć tylko z ręcznie pisanym timestampem.

Może dlatego mi się nie podobało, bo ja nie umiem w instrumenty. W oryginale właśnie to mi się podobało: praktycznie ograniczenie do wybijania rytmu. Tak jak się zastanowię to stukanie rysikiem w ekranik wydaje się rzeczywiście bardziej intuicyjne w tym przypadku, ale no mi jakoś o wiele bardziej siedzi przycisk (większa umiejętność utrzymania stałego rytmu, kontrola). Może to dlatego, że od dzieciaka gram w gierki i jestem do tego przyzwyczajony? Tak czy siak pozostaje kwestia gierek, z oryginału pamiętam praktycznie wszystko - do dziś łapię się na tym, że od czasu do czasu nucę sobie Bon Odori czy duchy w deszczu. Wszystko fantastycznie 'wchodziło', człowiek aż bujał się z całym GBA. Na DS jedyne co mi sprawiło taką przyjemność to chyba żaby, których w sumie melodii teraz nie mogę sobie przypomnieć. Posągi? Pieprzony Lockstep? Tfu.

IMO właśnie bardzo dobrze, że wrócili do przycisków, bo między innymi przez to DS'owa część była dla mnie najgorszym doświadczeniem z całej serii, dochodząc do granic nieznośnego, frustrującego szajsu. Zresztą i pomijając sterowanie to połowa gierek do zaorania. GBA > Wii >>>>>>>>> DS Megamix jeszcze przede mną, tylko w wersji JP, bo byłem przekonany, że nie wydadzą w EU.

Gdzie jest trzeci sezon Brooklyn Nine-Nine pytam się.

Real foto albo GTFO.

Dude, ale zrozum, że ja nie piszę nic na zasadzie hurr durr biedaków nie stać na duży TV. Sam długo korzystałem z 40" z lekko ponad 2m. Byłem zadowolony. Rok temu przesiadłem się na 55" - i nie ma mowy żebym wrócił do 40", no kurde nawet dorzuciłbym jeszcze z 5". No ale korzystałeś z większego z tej odległości, czy dalej tak mówisz bez własnego doświadczenia?

Tak z ciekawości to jest jakiś fakt naukowy, że większa przekątna TV działa gorzej na zdrowie? To właśnie o tym pisałem w poprzednim poście. Dopóki nie masz porównania to wystarcza.

Jest.. dziwnie - ale nawet wciąga.

Zakładam, że nie miałeś porównania swojego TV z większymi w tych samych warunkach (t.j. w Twoim domu). Jakbyś przez tydzień poużywał jednego i drugiego to byś nie wrócił do 40".

Bardzo ładnie, no ale odległość do TV masakrycznie duża, chyba, że to tylko tak na zdjęciu wygląda.

Beka z ludzi, którzy wciąż traktują plotki jako potwierdzone info