chmurqab

Tyle, że na pełnię doznań z Four Swords potrzeba 3xGBA + 3x kabelek GBA<->GCN, no i 3jka znajomych

Powtórzę za poprzednikami IMO dwa najlepsze tytuły: Paper Mario: A Thousand Year Door i Viewtiful Joe. Mario Party i Kirby Air Ride IMO nadaje się tylko do gry w czteroosobowym składzie. Warto spojrzeć w stronę bongosów i Donkey Kongi + DK: Jungle Beat.

Większość gier z Cube'a pozwala na odpalenie (albo nawet wymusza) w trybie PAL60 (trzeba przytrzymać B podczas startu gry, analogicznie w NTSC odpala się w ten sposób progressive scan) . Niestety w Ikarudze tego nie ma. Próbowałem znaleźć jakąś listę, ale niestety na próżno.

Jak kawa to świeżo palona. Polecam zorientować się czy w okolicy nie macie palarni: często realizują też małe zamówienia (250g) dla klientów indywidualnych. Warto spróbować chociaż raz, dla mnie różnica niebo, a ziemia. No i oczywiście dobrze byłoby to zaparzyć w kawiarce albo ekspresie ciśnieniowym.

Świat i historia jest są przezabawne, ale gameplay od momentu kiedy wchodzi strzelanie jest bardzo słaby IMO. Mówię na świeżo, przed chwilą męczyłem się z końcówką It's War: dawno już nie miałem ochoty wyrzucić pada przez okno. Gra nie jest trudna z powodu wymagań co do umiejętności gracza tylko z powodu kiepskiego sterowania i pracy kamery. Wszystko tyczy się wersji z N64, domyślam się, że pewnie w L&R zaadresowali te problemy.

Kawałków sushi nie mazia się w imbirze. Imibr przegryza się pomiędzy kawałkami, aby "zresetował smak".

Tyle że machanie wiilotem sprawdza się przez jedną, maks dwie imprezy. Z klasycznymi MP masz do przeskoczenia tylko barierę wstępną, a później jest już tylko lepiej.

Tak z ciekawości, bez prztyczków, co było ciekawszego w pierwszych 3h Twilight Princess?

To ja dodam moje 3 grosze. Przeszedłem wszystkie Zeldy poza 2 częściami z NES i Oracle of Seasons. Twilight Princess jest do tej pory jedyną, poza częścią pierwszą, którą rozpocząłem, ale nie skończyłem. Miałem dwa podejścia, za każdym razem po prostu dopadała mnie nuda. Duży świat, ale pusty. Dodatkowo jestem z tych osób, które w Zeldach preferują "artsy style" niż "serious business". IMO Twilight Princess to po prostu fan-service po marudzeniu na Wind Wakera. Ciężko w sumie coś polecić z tego powodu, każda Zelda ma swój charakter przez co każda uderza w inne gusta. Do tego dochodzi faktor nostalgii tj. "najlepsza Zelda to ta Zelda, w którą grałem kiedy miałem 12-16 lat" (właśnie z tego powodu ja uwielbiam Wind Waker'a). Zawsze będę polecać ALBW, bo to po prostu, obiektywnie, kawał świetnego game-designu. Ogólnie dwuwymiarowe Zeldy są IMO lepiej zaprojektowane (pomijając rzeczy z DS, szczególnie nie trawię Spirit Tracks, była bardzo blisko do zanudzenia mnie na śmierć przez te durne podróże pociągiem). Z 3D, w przeciwieństwie do sporej ilości osób, naprawdę lubię Skyward Sword: tutoriale były owszem upierdliwe, ale design świata (+design graficzny) i to że nie było za bardzo "pustych przestrzeni" bardzo mi podpasowało. Nie sposób nie wspomnieć o Majorze, w którą IMO każdy szanujący się gracz powinien spróbować zagrać: to po prostu jeden z przypadków "jedynych w swoim rodzaju". A na koniec klasyk:

Dokładnie tak. Rayman to spacer w parku w porównaniu z NSMBU.

Bayonetta 2?

Myślę, że trudno będzie mi trafić na coś co przeskoczy serie Wario Land. Patrząc przez pryzmat nostalgii: Wario Land 2 > Wario Land 3 > Wario Land 1 > Wario Land 4 >>>>>>> Wario Land:Shake Dimension Patrząc w miarę obiektywnie: Wario Land 3 > Wario Land 2 > Wario Land 4 > Wario Land 1 >>>>>>> Wario Land:Shake Dimension Straszna szkoda, że Wariana wykorzystują już tylko do serii z mikrogierkami.

No bo IMO mate to w zasadzie to smak nabyty. Nie spotkałem jeszcze chyba osoby, która na start uznała ją za smaczną (czystą, bo takie Pajartio cytrynowo-miętowe to bardzo gładko wchodząca rzecz).

Jak to się ma smakowo względem normalnego mate?

No ja w ten sposób wciągam tylko SM. Łyk kawy, łyk SM, kawałek czekolady: błogość.

Jak ktoś lubi pszeniczniaki to polecam Viva Hel, tylko z butelki, bo z kija to ponoć hit or miss.

Absolutny top to Mushishi, trwa teraz drugi sezon. Rzeczy od Miyazakiego raczej każdy zna. Z ciekawszych animacji oglądałem jeszcze ostatnio Ping Pong.