Środa popielcowa (pipi)a! Cierpieliście jak Żydki nakazały? Ja cierpiałem! I to jak! A jakże!
W Warszawskiej Proximie pojawił się taki zlepek kapelek różnego pochodzenia, że można było dostać oczopląsu. Oczopląsu można było też dostać od pojawiających się w klubie dupeczek, które prawdopodobnie samym swoim wyglądem chciały Gaahla nawrócić na heterosexualizm.
Na początku wystąpili Idle Hands z USA. Nie wiem co to. WYglądali na indian/latynosów. Grali jakiś heavy metal z bardzo czystymi wokalami. Mnie nie poniosło. Tych 40 osób, które stały w Proximie także.
Następnie na scenę wkroczyła mg...UADA! Kolejny amerykański zespolik. Panowie w kapturach grający black metal, którzy wcale nie są posądzani o wzorowanie się na mgle
Zaczęli naprawdę super. Z początku przypominało mi to najlepsze dokonania islandzkiego black metalu zespołów takich jak SInmara czy Svartidaudi. Jednak po 15 minutach rozstriła się jedna z gitar i przez kolejne 10 minut z głośników wydobywały się dźwięki tak (pipi)owe, że ludzie nie wiedzieli czy to nadal świadomy efekt czy być może ten legendarny surowy raw black metal nagrywany w piwnicy Dawnej świetności dźwięków nie dało się już przywrócić lecz ludziom się podobało. Ja w życiu nie dałem rady przesłuchać ani jednej płyty tego zespołu.
Następnie sala wypełniła się dymem, zaczęła grać jakaś francuska piosnka kabaretowa i już miałem iść po piwo, na które nie było mnie stać kiedy pojawili się panowie (chyba) ze szwedzkiego Tribulation. Dodam tylko, że przyjechałem podpity z zamiarem przesiedzenia i przegadania tegoż supportu ze znajomymi. Nic mnie jednak nie przygotowało na to co miało nastąpić.
Ten zespół na scenie to MIAZGA! Przecierałem uszy ze zdumienia bo dostałem coś czego nie oczekiwałem. Porządnego rock'n'rolla przy którym za(pipi)iście się bawiłem! I to nic, że nawet ja mogłem dosłownie połamać gitarzystę gołymi rękami. To nic, że drugi gitarczysta przebrany za gotycką pannę młodą (albo gnijącą pannę młodą) robił piruety i tańczył z gitarą! Niesamowicie się przy tym bawiłem i żałowałem, że nie stać mnie było na zakup dostępnej jedynie na trasie ich płyty. Teraz w sumie naszła mnie ochota i zaopatrzę się w jakieś ich winyle. CI goście są niesamowici!
Po tym jak "tłum"(może było 200 osób) w Proximie skończył skandować nazwę ostatniego supportu na scenę wkroczyła gwiazda wieczoru, Norweg Kristian Espedal. Zauważyliście, że najwięksi norwescy antychrześcijanie mają na imię Krystian?
Zaczęło się od jakiejś Wardruno-podobnej pioseneczki. Gaahl wydobywał z siebie te wszystkie dźwięki i już miałem walnąć na FB jakiś szyderczy podpis kiedy Gaahls WYrd (czyli cover band Gorgoroth) zaczął grać utwory z niesławnej działalności Gaahla. Od razu napiszę, że "Czarna msza z Krakowa" nigdy już nie wróci i musimy cieszyć się tym co mamy. Gaahl to nada; jeden z najlepszych black metalowych wokalistów. Pięknie przechodzi ze śpiewu we wrzaski i skrzeki. Ins(nene)t Satan w jego wykonaniu to miód dla uszu i talarek dla Judasza a Procreating Satan rozgrzeje serce niejednego nabożnika. Jak dla mnie jego solowej twórczości mogłoby nie być i może śpiewać te same piosenki do usranej śmierci. Dał półtoragodzinny show, który nasycił wszelkie cierpiące dusze. Czułem, że biorę udział w misterium męki niepańskiej, której głównym punktem zaczepienia jest wyrwanie się z kajdan izraelskiej mafii. Przez chwilę czułem się wolny a umysł mój tańczył niczym Judasz na sznurze. Hailsa Satan!
Tak (pipi)a było! Dużo dymu i świateł! Po koncercie Gaahl przybijał piąteczki ludziom zgromadzonym pod sceną. Ja nie podchodziłem bo bałem się gwałtu analnego.
PS Dla wszelkiej masy przegrywów ciekawostka. Na stoisku z merchem wylądowała ta pani(nie ja robiłem to zdjęcie). Ostatni raz widziałem ją na trasie z Archgoat chyba 2 lata temu.
.png.366b592466f42c00265ed5dc2e978c43.png)
