Frantik

Co za akcja Chyba największa petarda tegorocznego eventu. Konsolowa część forumka zdecydowanie ma czego zazdrościć - tyle tu dobra. Niepowtarzalna akcja i unikalna atmosfera.

Też bym coś pokupował, no ale niestety Święta wykończyły mnie finansowo. Tym niemniej solennie obiecuję, że za rok bawię się już z Wami oficjalnie 8)

Gram sobie w chyba najgorszego Silent Hilla (Homecuming), aż tu nagle czarny ekran. Myślę: Pewnie się crap scrashował, ale po kilku sekundach zobaczyłem pulpit, a na nim: Ireniqs postanowił zadbać o moją edukację Będzie grane, uczone i w efekcie mam nadzieję, że kiedyś nastanie oglądanie chińskich bajek bez żadnych napisów. Jeszcze raz dzięki.

A ja nie wiem czy chciałbym znów jakieś nowe formy. Widać, że Goku z Vegetą jakoś się tam cały czas wzmacniają, choć z drugiej strony liczę, ze na nadchodzącym wielkim turnieju coś się w końcu ruszy. Boli trochę, że w anime SSJ Blue przejął w sumie rolę zwykłego SSJ, jeszcze tylko dzieciom go nie porozdawali. W ostatnich rozdziałach mangi parę rzeczy zrobiono z głową, wyraźnie inaczej, unikając przy tym paru głupot: Chyba po raz pierwszy w Super manga tak bardzo rozjechała się z anime.

Co tu się dzieje Serce rośnie

Jak kogoś interesuje nomenklatura DB, to nowa pseudo-forma Trunksa z poprzedniego arcu zyskała oficjalną nazwę: Super Saiyan Rage http://dragonball.wikia.com/wiki/Super_Saiyan_Rage

Jak ogólnie ta cała zielona kawa wypada w smaku i aromacie? Warto sięgnąć czy generalnie lipa?

Po obejrzeniu na przewijaniu - nic nowego.

Choć niestety nie zadeklarowałem udziału w zabawie, szalony mikołaj dopadł także i mnie: Velius w swej szczodrości dostarczył See No Evil, a bonusowo także kodzik na The Cursed Crusade, który pozwoliłem sobie zakryć. Nie spodziewałem się, że zostanę obdarowany, ale otrzymałem kolejny dowód na to, że nie ma to jak Święta z forumkiem.

Quantum Break (PC-Steam) Tym razem nie wiem nad czym się tu rozpisywać: poprawna gra, w każdym jej aspekcie, zaś rzecz niby re-wo-lu-cyj-na, czyli zintegrowany serialik... Nie wiem, co miało tu wywołać jakikolwiek efekt wow, ale jestem zdania, że nawet dla średnio zapalonego serialomaniaka, który jako tako jest na bieżąco z co głośniejszymi pozycjami ostatnich kilku lat, 4-epizodowe Quantum Break okaże się śmieszną popierdółką klasy B, którą próbuje się ratować kilkoma w miarę znanymi nazwiskami (i twarzami) ze szklanego ekranu. Nie widzę żadnej wartości dodanej przez ten twór dla całości fabuły gry, co najwyżej może jeszcze wprowadzać lekką konfuzję, a to przez przedstawianie kilku postaci, których we właściwej grze w sumie nawet nie spotykamy. A sama rozgrywka? Jak już pisałem - kompetentny, poprawny TPS: killroomy, banalne zagadki środowiskowe i trochę platformowego skakania. To wszystko dostajemy poprzedzielane korytarzami z tonami różnych liścików, maili i notek do przeczytania, a jak lektura nam się znudzi, to wzorem pozostałych gier Remedy, słuchamy wewnętrznych rozkmin i przemyśleń protagonisty oraz ewentualnie pogadanek z innymi postaciami. Ogólnie element ten wypadł średnio ciekawie i często miałem ochotę uciszać nawijające postaci, no ale niestety się nie da. Zdarzyły się też ze 2-3 dłuższe momenty niezbyt fajnego zamulania w pierwszych aktach, ale jakoś je przebrnąłem. Później było już na szczęście lepiej, z górki, rzekłbym. "Mięsko", czyli pif-paf wypada za to całkiem przyzwoicie. Giwery, choć nie dostajemy ich wiele do wyboru, są zróżnicowane i na ogół mają przyjemnego kopa. Przeciwnicy należycie reagują na ostrzał, a headshoty dają jakąś tam satysfakcję, choć oczywiście mogłoby być jeszcze bardziej "soczyście". Dodawszy do tego kolejny sztandarowy "sosik" QB, czyli kilka umiejętności zabawy czasem, zyskujemy bardzo przyjemne i efektowne starcia. I to jedyny aspekt, który naprawdę trzymał mnie przez 10 godzin przed ekranem, aż do ujrzenia napisów końcowych, dając nawet niejaki fun. Oprawa audio-wideo? Również poprawnie. Standard obecnej generacji i nic nadzwyczajnego. No, może poza ciekawymi efektami załamania czasoprzestrzeni i paroma licencjonowanymi kawałkami z soundtracku. A, i nie bardzo wiem, po kiego grzyba postanowiono wepchnąć tu rozwój postaci. Jest, bo to trendy i praktycznie żadne AAA dziś bez tego nie może się obejść. Co nie zmienia faktu, że można zupełnie go olać i wątpię, by dało się to odczuć. W sumie: Gra: 7/10 Serial: 5/10

Ja nie mogę jak (pipi)owa była znów kreska w najnowszym odcinku. Od razu przypomniały mi się niesławne pierwsze epizody. Za to nieźle zanimowano walkę, no i generalnie odcinek znów przyjemny jak na filler, jeśli tylko przymknąć oko na rysunki, szczególnie te z oddali. Okazuje się, że Goku jednak jeszcze potrafi być cwany. Chyba nikt nie spodziewał się, że to

Rzekłbym, że nawet pozytywnie to wygląda.

A więc kwiecień 2017

Skończyłem sezon wczoraj i podtrzymuję zdanie, że to serialowe GOTY. Pierwsze miejsce w moim top3 tegorocznych nowych seriali, a tuż obok The Young Pope i Westworld. Aktorstwo na najwyższym poziomie, nawet postacie drugoplanowe bezwzględnie dają radę.

Ma być w szeroko pojęty weekend, czyli jeszcze czas.

W sumie to nic nowego nie pokazali. Mam wrażenie, że po prostu wzięli teaser sprzed kilku miesięcy i lekko go przemontowali, dodając ledwie kilka sekund scen z jakimiś gadkami.

Nie wiem czy dobry wątek, ale W sumie te residentowe CGI w większości zawsze były spoko

Silent Hill: Shattered Memories (PSP/PS2) Jestem autentycznie pełen podziwu jak bardzo silenthillowa jest ta gra, pomimo pozornie mało silenthillowego gameplayu, bowiem nie uświadczymy tu walki, a starcia z przeciwnikami zastąpiły dość dynamiczne sekwencje ucieczkowe. Dla ortodoksyjnego fana serii nowości te mogą wydawać się nie do przyjęcia, jednakże atmosfera wylewająca się z ekranu absolutnie bez żadnego wstydu może dumnie stanąć obok odsłon 1-4. Zimowo-lodowy klimat jest ciężki i choć może nie ryje bani tak jak chociażby w SH2 i 3, to czuć, że gramy w kolejną odsłonę Cichego Wzgórza. Bardzo przypadła mi do gustu fabuła, która choć jest wariacją na temat historii z jedynki, to ma własny charakter, a występujące w niej twisty potrafią zrobić wrażenie. Dodatkowo cieszą rozmaite dodatki i ficzery, których rodowodu można doszukiwać się zapewne w pierwotnej platformie, na której ukazała się gra, czyli Wii - wspomnę tu chociażby o pomysłowych zagadkach z wykorzystaniem świecenia latarką, czy robienia zdjęć telefonem. To wszystko jest tu spójne i absolutnie nie psuje klimatu. Żałuję, że nie rozwinięto serii w tym właśnie kierunku, bo jak dla mnie to znakomite odświeżenie skostniałej formuły i wystarczyłoby dodać więcej rodzajów schizowych maszkar, może jakiegoś bossa albo dwóch i byłoby goty. Tak powinien wyglądać Silent Hill 5. Idealna gra na zimowe wieczory. Polecam 8+/10

Nadal obstawiam 2018, konkretnie tradycyjny dla God of Warów marzec.