Frantik

Jak ogólnie ta cała zielona kawa wypada w smaku i aromacie? Warto sięgnąć czy generalnie lipa?

Po obejrzeniu na przewijaniu - nic nowego.

Choć niestety nie zadeklarowałem udziału w zabawie, szalony mikołaj dopadł także i mnie: Velius w swej szczodrości dostarczył See No Evil, a bonusowo także kodzik na The Cursed Crusade, który pozwoliłem sobie zakryć. Nie spodziewałem się, że zostanę obdarowany, ale otrzymałem kolejny dowód na to, że nie ma to jak Święta z forumkiem.

Quantum Break (PC-Steam) Tym razem nie wiem nad czym się tu rozpisywać: poprawna gra, w każdym jej aspekcie, zaś rzecz niby re-wo-lu-cyj-na, czyli zintegrowany serialik... Nie wiem, co miało tu wywołać jakikolwiek efekt wow, ale jestem zdania, że nawet dla średnio zapalonego serialomaniaka, który jako tako jest na bieżąco z co głośniejszymi pozycjami ostatnich kilku lat, 4-epizodowe Quantum Break okaże się śmieszną popierdółką klasy B, którą próbuje się ratować kilkoma w miarę znanymi nazwiskami (i twarzami) ze szklanego ekranu. Nie widzę żadnej wartości dodanej przez ten twór dla całości fabuły gry, co najwyżej może jeszcze wprowadzać lekką konfuzję, a to przez przedstawianie kilku postaci, których we właściwej grze w sumie nawet nie spotykamy. A sama rozgrywka? Jak już pisałem - kompetentny, poprawny TPS: killroomy, banalne zagadki środowiskowe i trochę platformowego skakania. To wszystko dostajemy poprzedzielane korytarzami z tonami różnych liścików, maili i notek do przeczytania, a jak lektura nam się znudzi, to wzorem pozostałych gier Remedy, słuchamy wewnętrznych rozkmin i przemyśleń protagonisty oraz ewentualnie pogadanek z innymi postaciami. Ogólnie element ten wypadł średnio ciekawie i często miałem ochotę uciszać nawijające postaci, no ale niestety się nie da. Zdarzyły się też ze 2-3 dłuższe momenty niezbyt fajnego zamulania w pierwszych aktach, ale jakoś je przebrnąłem. Później było już na szczęście lepiej, z górki, rzekłbym. "Mięsko", czyli pif-paf wypada za to całkiem przyzwoicie. Giwery, choć nie dostajemy ich wiele do wyboru, są zróżnicowane i na ogół mają przyjemnego kopa. Przeciwnicy należycie reagują na ostrzał, a headshoty dają jakąś tam satysfakcję, choć oczywiście mogłoby być jeszcze bardziej "soczyście". Dodawszy do tego kolejny sztandarowy "sosik" QB, czyli kilka umiejętności zabawy czasem, zyskujemy bardzo przyjemne i efektowne starcia. I to jedyny aspekt, który naprawdę trzymał mnie przez 10 godzin przed ekranem, aż do ujrzenia napisów końcowych, dając nawet niejaki fun. Oprawa audio-wideo? Również poprawnie. Standard obecnej generacji i nic nadzwyczajnego. No, może poza ciekawymi efektami załamania czasoprzestrzeni i paroma licencjonowanymi kawałkami z soundtracku. A, i nie bardzo wiem, po kiego grzyba postanowiono wepchnąć tu rozwój postaci. Jest, bo to trendy i praktycznie żadne AAA dziś bez tego nie może się obejść. Co nie zmienia faktu, że można zupełnie go olać i wątpię, by dało się to odczuć. W sumie: Gra: 7/10 Serial: 5/10

Ja nie mogę jak (pipi)owa była znów kreska w najnowszym odcinku. Od razu przypomniały mi się niesławne pierwsze epizody. Za to nieźle zanimowano walkę, no i generalnie odcinek znów przyjemny jak na filler, jeśli tylko przymknąć oko na rysunki, szczególnie te z oddali. Okazuje się, że Goku jednak jeszcze potrafi być cwany. Chyba nikt nie spodziewał się, że to

Rzekłbym, że nawet pozytywnie to wygląda.

A więc kwiecień 2017

Skończyłem sezon wczoraj i podtrzymuję zdanie, że to serialowe GOTY. Pierwsze miejsce w moim top3 tegorocznych nowych seriali, a tuż obok The Young Pope i Westworld. Aktorstwo na najwyższym poziomie, nawet postacie drugoplanowe bezwzględnie dają radę.

Ma być w szeroko pojęty weekend, czyli jeszcze czas.

W sumie to nic nowego nie pokazali. Mam wrażenie, że po prostu wzięli teaser sprzed kilku miesięcy i lekko go przemontowali, dodając ledwie kilka sekund scen z jakimiś gadkami.

Nie wiem czy dobry wątek, ale W sumie te residentowe CGI w większości zawsze były spoko

Silent Hill: Shattered Memories (PSP/PS2) Jestem autentycznie pełen podziwu jak bardzo silenthillowa jest ta gra, pomimo pozornie mało silenthillowego gameplayu, bowiem nie uświadczymy tu walki, a starcia z przeciwnikami zastąpiły dość dynamiczne sekwencje ucieczkowe. Dla ortodoksyjnego fana serii nowości te mogą wydawać się nie do przyjęcia, jednakże atmosfera wylewająca się z ekranu absolutnie bez żadnego wstydu może dumnie stanąć obok odsłon 1-4. Zimowo-lodowy klimat jest ciężki i choć może nie ryje bani tak jak chociażby w SH2 i 3, to czuć, że gramy w kolejną odsłonę Cichego Wzgórza. Bardzo przypadła mi do gustu fabuła, która choć jest wariacją na temat historii z jedynki, to ma własny charakter, a występujące w niej twisty potrafią zrobić wrażenie. Dodatkowo cieszą rozmaite dodatki i ficzery, których rodowodu można doszukiwać się zapewne w pierwotnej platformie, na której ukazała się gra, czyli Wii - wspomnę tu chociażby o pomysłowych zagadkach z wykorzystaniem świecenia latarką, czy robienia zdjęć telefonem. To wszystko jest tu spójne i absolutnie nie psuje klimatu. Żałuję, że nie rozwinięto serii w tym właśnie kierunku, bo jak dla mnie to znakomite odświeżenie skostniałej formuły i wystarczyłoby dodać więcej rodzajów schizowych maszkar, może jakiegoś bossa albo dwóch i byłoby goty. Tak powinien wyglądać Silent Hill 5. Idealna gra na zimowe wieczory. Polecam 8+/10

Nadal obstawiam 2018, konkretnie tradycyjny dla God of Warów marzec.

Pozwolę sobie dopisać do listy Saturna. Wprawdzie nie dodają tam żadnego DLC, ale za to oferują, w cenie edycji standardowej, wydanie z ładnym steelbookiem (259 PLN/konsole i 149/PC, co swoją drogą jest w tej chwili chyba najtańszą opcją premierowego nabycia wersji na blachę spośród popularniejszych sklepów z giereczkami\elektroniką) Pomyślałem, że fanom steelbooków może przydać się to info.

I mnie też mają

Dzięki, dopisane do listy. Zacząłem ostatnio Boku no Hero Academia i niby to fajne, ale kompletnie nie mogę się wciągnąć. Być może nie mój klimat.

Hardcore Henry (2015) No (pipi), to było dokładnie tak zakręcone, jak się spodziewałem, a może nawet i dużo bardziej. Ostra jazda bez trzymanki to mało powiedziane. Filmowy hołd dla fps-ów jakiego jeszcze nie było. Poza tym dość pozytywnie zaskoczył mnie scenariusz - myślałem, że historyjka będzie tu czysto na doczepkę, a w sumie nawet trzymało się to kupy i miało jakieś tam nie do końca oczywiste twisty. 8/10 Before I Wake (2015) Dla mnie niestety rozczarowanie. Moim zdaniem to bardziej dramat psychologiczny ze szczyptą fantastyki i doczepionymi na siłę kilkoma miernymi jumpscare'ami, niżeli horror. Klimat niestety też słabiutki. A szkoda, bo pomysł (i temat) był niezły i chyba nawet nie aż tak wyeksploatowany. 4/10

Nawet jakoś się to prezentuje.

Aliens: Colonial Marines (PC) Mówią, że czasem trzeba zagrać w jakiegoś crapa, żeby zresetować sobie "smak" i potem móc bardziej doceniać dobre tytuły. No, może w tym wypadku nie było aż tak tragicznie, acz nie wiem ile w tym zasługi fanowskiego moda, którego zaaplikowałem - TemplarGFX's ACM Overhaul V2 Paczka ta poprawia 90% technicznych rzeczy, które pokpili sami deweloperzy - od grafiki, animacji, przez AI Obcych, a na zachowaniu broni przy strzelaniu i balistyce pocisków kończąc. Jedyne, co pozostało miejscami zepsute to skrypty. Na szczęście nie zdarzyło mi się utknąć gdzieś na amen i zostać zmuszonym do wczytania checkpointa - wystarczyło pokręcić się chwilę w kółko, ewentualnie wyprzedzić komputerowego towarzysza, który postanowił się gdzieś zaciąć i ani myślał iść dalej. Drugi minus modyfikacji to... dziwna poprawa sztucznej inteligencji Alienów. Nie pamiętam jak było bez tego, ale po zaaplikowaniu Ksenomorfy skaczą jak opętane, bardzo często zabijają nas w zasadzie jednym dotknięciem i, szczególnie w początkowych etapach, niemożliwie podbija to poziom trudności. W paru momentach efekt był niesamowicie frustrujący, gdy w niewielkim pomieszczeniu trzeba było odpierać tabuny stworów, a sojuszniczy bot guzdrał się przy hackowaniu jakichś drzwi. Później, w bardziej otwartych lokacjach, było już lżej, z lepszym balansem. Dam takie 4+/10 Ogółem dało się w to grać, miejscami nawet czerpiąc niejaką przyjemność ze zwiedzania fajnie zaprojektowanych, klimatycznych poziomów. Całość jest krótka, więc można raczej bez późniejszych wyrzutów sumienia poświęcić na to ze dwa wieczorki. Aha, no i najlepiej grać z kimś w co-opie. Wówczas do oceny można dodać z 1 punkcik, albo nawet i półtora - zależnie od poziomu beki.