Josh

Jak tak patrzę po multikulti w Hogwarcie i postaci Sirony, to chyba właśnie lewaki powinny najbardziej się jarać tą grą.

The End. Kompletnie nie rozumiem zachwytów nad tą grą, ani tym bardziej tak wysokiej sprzedaży zważywszy na fakt, że to po prostu kolejny generyczny Ubirak, tylko w nieco bardziej atrakcyjnej otoczce: przez jakieś 70% gry powoli snujemy się po dosyć nudnym i smutnym open-worldzie lejąc wielkie pająki w jaskiniach i trolle w kopalniach, milion razy powtarzając tę samą minigierkę z otwieraniem zamków oraz zbierając multum niepotrzebnych śmieci w rozsianych wszędzie skrzyneczkach. To co z początku wydaje się fajne, czyli klimat książek Harry'ego Pottera totalnie rozpływa się po opuszczeniu murów Hogwartu i zabrnięciu dalej w fabułę: bajkowości nie ma tu niemal wcale, zamiast tego mamy bardzo przewidywalną, pozbawioną zwrotów akcji historyjkę pełną postaci, o których zapomina się zaraz po wyłączeniu konsoli. Końcówka gry to totalne rozczarowanie, zero pompy i kiepskie starcie z final bossem. Dziwi mnie też pójście w nieco mroczniejsze rytmy np. wątek z zabijaniemmagicznych zwierząt przez kłusowników albo w dalszej części gry radosne rzucanie na wszystkich avady kedavry. Nie tak zapamiętałem książki Rowling Dam plusika za dynamiczny system walki, można się pobawić w fajne, długie combosy. Niektóre questy też były spoko, ten z Sebastianem i jego siostrą wkręcił mnie dużo bardziej niż główny wątek. No i motyw z pracownią, w której możemy sobie siać roślinki był ok, tak samo jak zajmowanie się zwierzakami i pozyskiwanie z nich materiałów do upgrade'u ciuszków, nie powiem, ciekawy bajer. Ogólnie gra nie jest zła, da się w nią w miarę przyjemnie pograć, ale bardzo szybko wypstrykuje się ze swoich najlepszych sztuczek i nie rozwija w należyty sposób uniwersum, a momentami wręcz można odnieść wrażenie, że mało co ma z nim wspólnego. 6/10

Tryb Invisible Enemy jest bardziej irytujący niż faktycznie trudny. Najważniejsze, to pamiętać w jakich pomieszczeniach pojawia się ten palant obwieszony granatami, żeby przez przypadek do niego nie strzelić (strzał albo nawet wyrwanie się za pomocą broni defensywnej = game over).

Większość jest. Z tej listy to mam jeszcze nadzieję że Echoes of the living zaszczyci swoją obecnością nasze piękne maszynki pod telewizorami, ale to pewnie będzie zależeć od tego czy sprzeda się wystarczająco dobrze na PC. O i jeszcze Post Traumę bym poprosił

Tormented Souls, Song of Horror, Them and Us, Echoes of the Living, Signalis - cudowne to są czasy, żeby być fanem klasycznych survival horrorów. Pierwsze TS splatynowałem z dziką przyjemnością, głowiąc się srogo nad trudnymi łamigówkami i chłonąc genialny klimat, toteż nie mogę się doczekać sequela.

Boruto olałem po jakichś 30 odcinkach i od tego czasu unikam anime jak ognia. Manga słyszałem, że lepsza ale jakoś mnie do niej nie ciągnie, mimo że Naruto to jeden z moich ulubionych komiksów. Dla mnie ta historia jest już zakończona i mam w dupie wkład Kishimoto w przyszłe wydarzenia, wszystko po wydarzeniach z Shippudena to zwykłe fillery.

Wszystko lepsze niż Aizen transformujący się w nietoperza i ginący od jednego machnięcia Getsuga Tenszoł. Chyba nigdy nie byłem tak bardzo rozczarowany walką w anime

Czytałem mangę z 8 lat temu, ale niektórych scen to kompletnie nie kojarzę. W każdym razie elegancka akcja się dzieje, tak jak byłem rozczarowany walką z Espadami, bo zbyt lekko sobie z nimi poradzono, tak tutaj Shinigami obskakują srogi wpierdol, a przecież jeszcze nie pokazali na co stać tych silniejszych Quincy. Nie mogę się doczekać jak w anime pokażą kolejne dopałki naszych hirołów, ależ to będzie sztos

Fajnie to wygląda, aczkolwiek czuję już mocny przesyt soulsami, zwłaszcza w takich azjatyckich klimatach. Kupi się za pisiont złotych kiedyś.

Dla mnie efekt jest tragiczny, ale jeżeli to było zamierzone przez autora, to ok przynajmniej wiem że to nie wina gości od anime. Nie podoba mi się też to jak Luffy zachowuje się w trakcie Gear 5 i sama "taniość" tej dopałki nagle zamieniająca go praktycznie w boga. Zaśmierdziało ostatnimi rozdziałami Naruto lub niektórymi chapterami Bleacha. Jeden gostek na YT zresztą fajnie to podsumował i zgadzam się z nim w 100% eh...

Tyle czasu hajpowali to Gear 5, ale szczerze mówiąc mam mieszane odczucia co do nowego odcinka. Syf na ekranie taki, że nie wiadomo co się dzieje, a animacja bardziej przypomina Zwariowane melodie niż typowe anime

Kuroko no Basket, Blue Lock i Prince of Tennis to nie wypada nie obejrzeć.

Goście z Residence of Evil odwalają kawał dobrej roboty ze swoimi materiałami. Ostatnio nawet samo Capcom ich wyróżniło zapraszając ekipę na przedpremierowy pokaz Death Island. W sumie zazdro jak cholera, pocykać sobie fotki z obsadą filmu i obejrzeć tę animację na wielkim ekranie.

W serialu czekają na Ciebie takie atrakcje jak: - zmutowany krokodyl przytulający się do dzieci - gość kasujący dr. Salvadora jednym strzałem z pistoletu - antagonistka tańcząca jak robot do piosenki Duy Lipy - Lance Reddick z tupecikiem wyglądający niczym niedorozwinięty kuzyn Blade'a - dwie absolutnie najbardziej irytujące główne bohaterki w historii tego uniwersum Krótko: Jeżeli ekranizacje Andersona lub Welcome to Raccoon City uważane są za kiepskie filmy, to miej na uwadze, że ten serial jest O WIELE gorszy.

Nisza jak cholera, wielu fanów RE nawet nie wie, że jest coś takiego. A to jedyna animacja, która w pełni oddaje klimat pierwszych trzech Residentów. Dzisiaj niestety okropna wizualnie (poziom psx'owych FMV), jednak atmosferą zjada wszystkie pozostałe animacje i live-actiony

Anderson strasznie się zeszmacił, ale za pierwsze RE oraz za Ukryty wymiar i tak będzie miał mój szacun.

4D Executer oraz jedynka od Andersona już zawsze będą najlepszymi filmowymi Residentami. To intro Później jeszcze fragment jak Alice chodzi w nocy po opuszczonej posiadłości, laserki, moment wydostania się Lickera z klatki, wagonik na końcu... eh, uwielbiam ten film. To samo dotyczy gier. Od czasu śmierci Alberta Whiskasa ta seria nie ma dobrego antagonisty.

Obejrzałem Death Island. To się powinno nazywać Resident Evil: Infinity War Dla zwykłego widza totalnie niezrozumiała i kiczowata papka, dla fana serii najpiękniejszy fanservice jaki tylko można sobie wymarzyć. Bardzo dużo akcji, mnóstwo odniesień do poprzednich odsłon (trafiła się nawet jedna retrospekcja w znanej lokacji), kilka świetnych tagowych momentów z ulubionymi bohaterami, a końcowa walka z wielkim mutantem jest tak durna i jednocześnie cudownie zrealizowana, że aż mnie ciarki przeszły. Minusiki za dosyć przeciętną animację oraz za ponowne sprowadzenie Rebeki do roli supportu. Szczerze to wolałbym tę ekipę Residentowych Avengersów zobaczyć w pełnoprawnej grze, ale na to nie ma co liczyć, więc pozostaje się cieszyć, że chociaż w filmie udało się zebrać wszystkich do kupy. Tym bardziej, że jeżeli wierzyć plotkom odnośnie RE9 więcej takich okazji już nie będzie.

Zastanawiałem się czy na szczycie nie postawić JoJo, ale tam jednak jest mocny nacisk na fantasy, z kolei Baki próbuje być w miarę "realistyczny" przez co każdy odchył i próba logicznego wyjaśnienia czegoś przez narratora bawi jeszcze bardziej. Naśladowanie stylów walki T-Rexa czy Triceratopsa przez Bakiego to po prostu: Sezon fajny, lepszy niż ten w więzieniu ale też gorszy niż turniej. Trochę rozczarowanko, że to nie walczył z Korniszonem

Przy Dead Island wytrzymałem 30 minut. przy Dying Light 2 całe trzy godziny. Jak dla mnie ta firma robi w najlepszym wypadku średniaczki i równie dobrze może nie istnieć.

Trochę też. I bardzo mi się również kojarzy z "30 dni mroku", w sensie główny zamysł, potwory i to jak bardzo mają przej'ebane główni bohaterzy.