Yap

Po bardzo mizernym Wandavision i beznadziejnie glupim Falcon & WS przyszedl czas na… Loki - po innych serialach z tego uniwersum posmak zepsutej jagnieciny duszonej w sosie z cuchnacej kangurzej watroby nie rokowal dobrze dla tej odslony. Krotko mowiac slusznie, ale ja nie o tym chcialem mowic. Przejrzalem sobie liste “tfurcuf” tych zajebistych produkcji i o matko…co za beztalecia sie zabieraja za pisanie scenariuszow. Jakies no-name’y bez doswiadczenia, z résumé biednym i niewystarczajacym by powierzyc przekaz narracyjny widowni z oczekiwaniami. Durne w uj dialogi, z ktorych nic nie wynika, non stop powtarzaja to samo, mysli, ktore nie wnosza nic nowego, durne postacie poboczne, ktore nawet usmiechu politowania nie wywoluja. Najgorsze jest jednak to, ze postac tytulowa, a wiec glowny protagonista, to nie jest Loki. To jakis frajer podszywajacy sie pod mistrza oszustw, mistyfikacji i sciemy. Jest niemal postacia poboczna w serialu o nim. W Inifinity Saga stworzono fundamenty pod rozwoj uniwersum. Mocne i solidne fundamenty, na ktorych stawia sie lepianke z gowna antylopy i nosorozca. Decyduje sie na pierwsze sezony tylko dlatego, ze jakas durna i naiwna czastka mnie wciaz wierzy, ze kino i seriale nie umarly, ale prawda jest taka, ze wszystko zdycha. Zdycha i smierdzi przy tym jak padlina. Te seriale sprawiaja, ze moje ulubione postacie z tych popcornowcow staja mi sie obojetne. Nie mam ani checi, ani pamieci, ani woli myslec o nich. Stwarzaja odpychajaca atmosfere, w ktorej nie ma miejsca na jakosc. Ide w weekend do kina na Black Widow i mam nadzieje, ze nie wyjde w srodku seansu po raz pierwszy w zyciu.

Wyciekly materialy z Part III

Z tego co pamietam to jedyneczka (mimo iz zayebista) wywarla na mnie najmniejsze wrazenie. WW jest swietny, ale dosc prosty. Pamietam ogrywanie na hardzie zbierakac wszystkie miecze by walczyc z Dahaka i uratowac laske. No i wszystko ladnie pieknie, ale w TTT Kahleena ginie na poczatku co jest kurva bezsensem. TTT rowniez wspominam bardzo dobrze. Grajac na PC nie ma sie chyba co obawiac.

Kocham rodzinke bardziej niz gierki, ale bez gierek zyc nie moge i nie chce. Jedna walczyla - pozegnalismy sie. To nie byla jej wina. Byla sliczna, zaradna i niezalezna, ale walke z osobowoscia i charakterem uznaje za despotyzm. Moja obecna zona chciala cos zmienic, ale rozmowa (kurwa, dziesiatki rozmow) nie tylko uczynily z nas szczesliwa parke zakochanych i grajacych rodzicow, ale tez partnerow w zbrodni. Tak, kiedy dzieci nie spia latamy jak ze sraczka i robimy za przykladnych opiekunow, sprzataczki, kucharzy i administratorow edukacji naszych chlopakow. Ale kiedy zbliza sie wieczor rzadko sie zdarza, zebysmy nie ogarniali jakichs tytulow. Nawet teraz piekna siedzi na dole i dusi Ghost of Tsushima. Jej pierwszy sandbox. Czasem zdarzy mi sie leniwe niedzielne popoludnie z konsola, ale w tych czasach jest ich malo i z reguly z malym skoczkiem na glowie wiec sie nie kalkuluje. A to wszystko to pikus bo musze znalezc czas na spotkania towarzyskie. Mam slabosc do gierek, ale uwielbiam tez miec ludzi wokol siebie. Pandemia tylko rozwinela moja obsesje growa, ale tylko dlatego, ze chuja wychodzily spotkania (nawet wbrew “przepisom”) z ludzmi. Moja zonka jest yebnieta jesli chodzi o goscine co sprawia, ze mamy gosci dosc czesto (przynajmniej teraz). Dzieci rosna, kochamy sie, nie glodujemy. Cieszy mnie bardzo, ze moja piekna skumala i nauczyla sie, ze u mnie milosc do giercowania jest potezna, trwala i ze gierki fo-eva!

Teraz jak o tym mysle to jednak masz racje. Wczesniej grajac na ustawieniach pod detale wydawalo mi sie, ze mam stale 60 klatek.

U mnie jest ok. Menu czasem lekko przyhaczy i zdarzaja sie lekuchne lagi wiec jednak patch cos zyebal, ale poza tym jest ok.

Uzywamy ich tylko kiedy jestesmy razem do cwiczen mowy, zagadek, czytania, itd. Czasem sie dopomina, ale brak reakcji zalatwia sprawe i przelacza uwage na cos innego. Nie moge go jednak odseparowac od starszego brata, ktory mieli glupiego Minecrafta w weekendy. Tutaj w Anglii dochodzi jeszcze jeden aspekt - mieszanie sie jezykow. Czasem powie cos po angielsku, czasem po polsku. Procz tego ogladajac z nami jakis film (Moana, np.) upodoba sobie zawsze jakis dzwiek i pozniej walkuje go do znudzenia. Halasy traktuje wybiorczo. Kiedys uciekal z kuchni kiedy odpalalem ekspres do kawy. Teraz sam nim operuje. Czasem slyszac helikoptery na zewnatrz zaslania uszy, ale szuka ich za oknem, a czasem wybiega przed dom i pokazuje je palcem. Ruch uliczny w ogole mu nie przeszkadza. Bardzo lubi teledyski. Uczy sie nawet slow jakichs szlagierow z lat 80ych. Kiedy sie urodzil musieli go odratowac. Byl tak zaplatany, ze Rka z Poznania przyjechala by go wsadzic do inkubatora. Po drodze go odlaczyli i z godziny na godzine bylo coraz lepiej, az w koncu zupelnie sie ustabilizowal. Kiedy, podobnie jak u Wujaszka, zauwazylismy, ze nie chce mowic w wieku 3ech lat, wiedzielismy, ze bedziemy musieli wybrac sie do specjalisty, ale tylko podejrzewalismy opoznienie rozwoju mowy. Moj mlodszy brat zaczal mowic bardzo pozno. W zasadzie w pierwszej klasie podstawowki jeszcze sie uczyl, ale dzis nie ma zadnych problemow z komunikacja, a i jezyki obce przyswaja sobie calkiem niezle. Moj synek to inna sprawa. Zona zamecza go wyliczankami, a ten starajac sie artykułowac dzwieki najlepiej jak potrafi powtarza je, ale nie jestem pewien czy czai co mowi. Czasem stojac przed wystawami potrafi przeliterowac wszystkie slowa, ale wyrazow juz nie przeczyta, czasem zobaczy jakies slowo i ni stad ni z owad je przeczyta. Kontakty z dziecmi jak na razie sie ustabilizowaly na tyle by nie byl antagonizowany czy wykluczany z grupy, ale w przyszlosci moze byc roznie. Przynajmniej nie przeszkadza innym w zabawie. Taki juz pewnie bedzie. Zawsze kilka lat za innymi.

Moj mlodszy konczy w tym roku szesc lat i mamy z nim trzy swiaty. Owszem, cos mowi i komunikuje sie w jakims stopniu, ale wiekszosc czasu spedza na wydawaniu dzwiekow z filmow, filmikow, piosenek czy gier. Bylismy juz wszedzie. Jedynie w Polsce odwazyli sie postawic jako taka diagnoze i na dzien obrcny Maćko ma Aspergera. W szkole strzelaja do nas mowiac, ze musza wiedziec i kiedy sie skonsultujemy ze specjalista. Bylismy juz trzy razy, ale doktor pediatrii i psychologii dzieciecej widzi w tym co mowimy o synku „lekkie opoznienie we wlasciwym rozwoju, ktory i tak nastapi”. Do nauczycieli to nie dociera bo widza, ze mlody ma swoj swiat i wykonuje czynnosci na wlasnych warunkach. Widzialem material z lekcji. Polecenia lekcyjne wykonuje dobrze, czai co to literki i cyferki (literuje wyrazy i czyta wszystkie liczby), ale nie chce mu sie zawracac sobie glowy koniecznoscia czytania i liczenia. Rutyne szkolna czy domowa ma opanowana, ale wiecznie trzeba go dogladac i zwracac uwage na sprzet go otaczajacy. Wyeliminowanie sprzetu multimedialnego do oczywista koniecznosc. Poza tym cwiczymy z nim do bolu. Ciezko? Kierwa, jeszcze jak. Jest jednak szansa, ze osiagnie cos w zyciu wiec napor na edukacje jest niemilosierny z naszej strony.

Widzialem film na YT, ktorego autor mowil, ze Sir Charles zrewolucjonizowal gre w koszykowke wprowadzajac przepychanie sie do kosza za pomoca dupska. Nie wiem ile w tym prawdy, ale zmieniono przepisy umozliwiajac taki typ walki podkoszowej. Barkley w dzisiejszych czasach jest daleki od klałnowania. Jest jednym z tresciwszych komentatorow i nie jeczy wiecznie nad zaprzepaszczonymi szansami. Poza tym nie podoba mu sie do konca obraz NBA i nie marudzi jaki to on jest nieszczesliwy bo tak mowi narracja. Ostatnio widzialem z nim bardzo fajny wywiad. Mowil w nim o szansach mlodych ludzi na dostanie sie do ligi. Skwitowal to w ten sposob, ze przeslanie dla mlodych ludzi mogłoby byc nawet krzywdzace w pewien sposob poniewaz niejako gasi entuzjazm na staranie sie dostania sie do NBA. Powiedzial po prostu, ze wmawianie mlodym, ze kazdy moze grac w NBA jest bzdura. Z calego swiata wybierana jest elita tych okolo 400tu zawodnikow i wmawianie mlodym, ze kazdy z nich moze byc super zawodnikiem utwierdza mlodziez w przekonaniu, ze mrzonki o zostaniu gwiazda mozna sobie wlozyc miedzy bajki. Polecam obczaic. Chlop sie nie certoli.

The Last of Us Part II - po raz szosty wybralem sie w te podroz i po raz kolejny przygoda Ellie zawladnela mna po brzegi. W zasadzie byly to dwa przejscia bo raz na Grounded i raz z funkcja Permadeath choc wraz z nia przebieglem gierke na autopilocie. To wlasnie Grounded dostarczyl najlepszego dreszczyka. Kilka zagwozdek musialem rozgryzc po swojemu bo zgony zaliczane seryjnie zmuszaly mnie do tego. Ciagle skradanie sie, sluchanie oddechu Ellie, nasluchiwanie z ktorej strony nadchodzi przeciwnik, rozwazanie czy warto go zdjac czy moze zostawic i sprobowac przedrzec sie w innym miejscu - bardzo dobrze sie czulem po przejsciu co trudniejszych faz. O reszcie powiedziano juz wszystko wiec nie bede sie tu rozklikiwal, ale wciaz sa tu male rzeczy, ktore zmuszaja do zadania pytan „Dlaczego?” i „Po co?’ Trojczyna niechybnie powstanie, ale mam nadzieje, ze nasza wychudzona lesba doczeka sie czegos w rodzaju ukojenia.

Wytrwalem pierwsze 45 minut. Ale scierwo. Musialem zagasic dwoma browarami, ale niesmak pozostal.

Ale Krzysiu dzis pokaral Clippersow. Piekna gra calego zespolu, ale Paul bujal przeciwnikami jak manekinami. Final bedzie soczysty w jego wykonaniu.

O kutwa… No to Atlanta w finale? Wszystkie moje typy leca na leb na szyje. Ale to dobrze. Przyda sie taka radykalna zmiana warty. Mimo iz podziwiam co Clippersi robia bez Leonarda to jednak serduchem jestem za Phoenix. Chrisowi sie nalezy, a Booker to moj ulubiony grajek i ogolnie fajny chlopak.

Titans to DC? Wisi na liscie Netflixa od miesiecu lecz nie moge sie za to zabrac. Szczerze powiedziawszy preferuje pelnometrazowe kino o superherosach.

Strasznie latwo wraca sie do tej gry. Tym razem podejscie do dwoch trofkow bylo motywacja, ale znajac gierke bardzo dobrze chcialem rowniez nowego wyzwania. Grounded od razu daje po pysku, lecz pozniejsze starcia w Seattle doprowadzaja mnie do bialej goraczki. Wlasnie wlazlem na szlak z Jesse’m i juz pierwsza lokacja serwuje przeciwnikow robiacych ze mnie miazge. Probuje omijac wszystko co zywe, choc czasem trzeba skasowac gada lub dwoch. Dobry poziom trudnosci. Edit: I po krzyku. Im dalej w las tym bardziej Grounded staje sie zrozumiale i wykonalne. Kilka momentow, vide poznanie pary naszych wesolych Serafitow czy pozniejsza rzez na wyspie, potrafily napsuc mi krwi, ale jakos znalazlem taktyke, ktora pozwolila mi na przedarcie sie. Koncowka byla dlugasna bo nie potrafilem ominac skurkowancow wiec musielismy bawic sie w chowanego. Teraz kolej na permadeath, ale to bedzie raczej spacerek.

Rozumiem. Jestem skrzywiony w kontekscie Disney’a. Nie lubie ich za 95% tego co plodza. Moana, Reya - te animacje sa fajne. Nie chce nawet wspominac co zrobili z SW. Reszta (seriale) jest mi obojetna, a DC mam kompletnie gdzies.

Potrafie to zrozumiec. Fury jest najmniej combat-friendly w serii, ale po przyzwyczajeniu sie do tych perfect dodge’y (ktore zawodza tak czy owak przy walce z uber demonami w trybie Armaggedon) zaczalem uzywac demon form jak najczesciej i zniwelowalem frustracje do minimum. Bossowie nie stanowili wielkiego wyzwania, procz Gluttony, ale demon form kasowala ich bez wiekszych problemow.

Darksiders III - kupilem jakis czas temu wypchana trylogie. Wszystkie DLC, Crucible i inne pierdoly. Do jedynki podszedlem bez wiekszych emocji (w koncu juz gralem w trylogie na poprzednich generacjach), ale po godzinie grania wsiaknalem po brzegi. Calaki w 1ce i 2ce staly sie faktem, wiec z rozpedu podszedlem do calakowania 3ki. Uwielbiam takie gierki. Bieganie po lokacjach, odkrywanie przejsc, znajdziek, w miare nieliniowa progresja i masa barachla do zaszlachtowania. Walka jest spoko. Czasem co twardsi przeciwnicy psuli mi timing przez spamowanie ciosow na ulamek przed unikiem. Strasznie denerwujace doswiadczenie, lecz cale szczescie te kilka nieudanych starc nie zniechecilo mnie do gry. Dodatek idostepnil bowy arsenal, a szczerze powiedziawszy trzech z czterech bialych broni uzywa sie lepiej niz zyletek z podstawki. Dopiero obecna generacja wyeliminowala te durne loadingi. Caly czas jestem przekonany, ze XSX i PS5 powinny byc konsolami poprzedniej generacji, ale coz - niedopracowania i patche to codziennosc. Darksiders III poniekad kusi mnie do zakupu Switcha w zestawie z BotW. Nie wykluczam.

Akurat jest promka na ten dodatek. Warto jak cholera.

The Last of Us II - kiedys trzeba w koncu ubic to Grounded. Od samego poczatku gra daje do zrozumienia, ze to nie przelewki. Gram, rzecz jasna, na NG+ bo chyba bym sie pocial gdybym mial dlubac bron palna od poczatku. Staram sie przebiegac lokacje gdzie nie ma nic ciekawego do zebrania. Mam nadzieje, ze metoda bedzie aplikowalna w jak najwiekszej liczbie lokacji. Unik i spierdalando! W poprzednich przejsciach za duzo nie strzelalem wiec na bossow powinienem miec wystarczajaco duzo amunicji zapalajacej. Tak jak poprzednie sesje, ta rowniez dostarcza. TLoUII to growe wyzyny. Nie trzeba specjalnie rozwodzic sie nad zayebistoscia rozrywki. Jedziemy dalej.

Black Spiderman’s Life Matters!!!

Dodatek jest fpyte. Jestem pewien, ze kilka razy poprawisz sie w fotelu - albo z zachwytu, albo podczas starc z pewnymi przeciwnikami. No i ta przekozacka bron .

Kolejny serial czy pelnometrazowka? Niewiele to zmieni niestety bo najlepsza kadra sie juz wykruszyla. “Not a great plan”. Do tych calych Falconow, Lokich i wszystkich seriali zerujacych na popcornowatosci sagi Infinity mam odczucia ambiwalentne. W zaden sposob nie chce mi sie tego ogladac, a trailery tylko pogarszaja sprawe. Chce zobaczyc jeszcze film o Natashy i koncze z tym universum na dobre. Disney potrafi tylko rujnowac franczyzy.

Nowy lvl cap? Farmionko od nowa calego arsenalu. Komu sie chce?? Poprosze koleguf z fejsbuka o god mode granata i zrobie to w wieczor bo nie chce mi sie z tym pieprzyc. Lvl cap mnie mierzi. Sa takie buildy, ze AI nie ma zadnych szans. Po kiego nam wiecej perkow?

Akurat tu plyta jest w srodku. To nie jest fabryczna folia. Nie wiem jak to zrobil. Chodzilo mi bardziej o same gry, ale ze zjawil sie na eBay’u jakis Amerykaniec, ktory opychal to cos z kolekcjonerki szarpnalem sie na steelbooka. Czekalem 3 tygodnie.