Yap

Zaraz zaraz zaraz...nie szarpnales nic Salvadorem lub Maya? Moim skromnym zdaniem najfajniejsza postacia jest Krieg. Doswiadczyles kiedys Bloodsplosion? Ciezko kolesia ujarzmic bo jest psycholem i robi czasem rzeczy...bez sensu...jak walenie sie w glowe w uj wielkim buzzaxem, ale rozkminienie tej postaci daje mnostwo satysfakcji. No i czasem warto posluchac co on tam bredzi do siebie. Ma rozszczepienie jazni jak nic.

I co ja tu mam naskrobac? Moje oczy nie widzialy jeszcze tylu potencjalnych killerow. 1. Bloodborne GOTY - wymienianie tej gry na poczatku to moim zdaniem absolutna koniecznosc. To raz. Granie w Bloodborne bez dodatku to smiech na sali. To dwa. A trzy...no koorva, to jest gra generacji w kazdym aspekcie gierkowej miodnosci. 17338294/10 2. The Last of Us II - mimo deepthroat’u jaki serwuje nam Druckmann ze swoja nowa przyjaciolka ideologia „rownosci”, walki z „dyskryminacja” ludzi „zlozonych inaczej”, pozbywania sie ikon na rzecz nie wiadomo czego, to jest to dla mnie gra ze wszech miar wielka. Autentycznie sie buntowalem przeciw temu wszystkiemu, zzywalem sie z bohaterami by absolutnie nie zgodzic sie z ich motywacjami, ale rownocześnie staralem sie zrozumiec dlaczego postepuja tak, a nie inaczej. Koncowka rowniez wycisnela ze mnie wiele emocji. Glownie negatywnych zwiastujacych niezbyt ciekawe przemiany. 3. Doom 2016 - ... 4. Destiny 1/2 - nie tyle uzalezniajace scierwo (ponad 3k godzin w obu gierkach) co umozliwiajace poznanie naprawde zayebistych ludzi. Nieskonczone sesje przepelnione zachwytami, koorvami, zniecierpliwieniem, wzajemnymi oskarzeniami o zyebanie sekwencji/zagrywki, chwalenie kumpli za swietnie wykonana robote. No duzo tego bylo. A! I jeszcze jedno. Czas spedzony z Destiny stworzyl ogromny backlog, a co za tym idzie, zakup gierek za psie pieniadze. 5. MGS V Definitive Edition - tak, lubie kupowac kompletne wersje gier. Czekam czasem dwa lata, zeby nabyc Complete, Ultimate czy inne GOTY wersje. Ten MGS poczatkowo mnie odepchnal. Po swietnym GZ nie potrafilem sie odnalezc w otwartym swiecie co bylo zrodlem frustracji i zniechecenia. Rzadko to sie zdarza kiedy trzymam pada w dloni wiec tym wieksze bylo moje zaskoczenie kiedy wszystko zaczelo swietnie wspolgrac. Skumalem mechanike, polubilem system progresji, kombinacje z bronia, gadzetami i swoich pomagierow. Ani sie obejrzalem, a platyna siadla jak indianski wodz. 6. God of War - dla mnie tytul kompletny. Po prostu wszystko mi siadlo. Klimat, mistycznosc, mitologia, poziom trudnosci, wizualia, COMBAT SYSTEM, wspolpraca z mlodym, a nawet te SON-OF-A-BITCH FUCKING Walkirie. W sumie walki z nimi byly wisienka na torcie, a ja uwielbiam tak wymagajace i trudne starcia. 7. Nier Automata - nie kumam japonszczyzny zbytnio, ale przygody 2B, 9S i A2 przypadly mi do gustu. A zwlaszcza tej ostatniej. Nie zaglebialem sie zbytnio w dialogi i ta cala egzystencjonalna gadke, ale fajnie bylo posmigac w swiecie, ktory jest tak rozny od wszystkiego co widzialem przez cale swoje gamingowe zycie. Plynne przejscia miedzy galagowatoscia, DMCowym combat systemem, rzutem 2D i izometria to cos czego nigdzie jeszcze nie doswiadczylem. No ale to magicy z Platinum, a jak oni cos zrobio to... 8. Ori - czysta magia, kwintesencja platformingu, cudenko na diamentowym stojaku, emocjonalny road trip, cudownie wywazony poziom trudnosci i miodnosc do n-tej. 9. Gears 5 - uwielbiam to uniwersum. Pamietacie jak Al Bundy przy byle okazji wspominal o czterech przylozeniach w jednym meczu? Ja do konca zycia bede chwalil sie calakiem w 3ce (i w Judgement, ale to inna bajka). Po sredniej czworce (glownie dzieki walce z zelastwem i olejem) pokladalem w piatce ogromne nadzieje. I slusznie. The Coalition przemysleli pewne sprawy, skondensowali rozgrywke wokol jednej osoby (pyskata i zarozumiala Kat), a polotwarty swiat bardzo fajnie polaczyl skoki z jednej misji do drugiej. Gralem tylko na hardcor’ze i insane i to drugie przejscie wlasnie stanowilo o jakosci bo starcia nabieraly zupelnie innej barwy. Pieknie w to wszystko zostala wkomponowana egzekucja umiejetnosci Jack’a i perkow wlasciwych dla relic weapons. Ojjj, nie wiem jakbym sobie poradzil z niektorymi starciami gdyby nie relic longshot czy relic embar. Bardzo fajne i zapadajace w pamiec przygoda, ktora zapewne niedlugo powtorze z racji podbitki na XSX. I to tyle. Jest tego wiecej, ale ile mozna sie rozplywac.

Polecilbym jednak Elite. Mapujesz sobie paletki (czy co to tam jest pod spodem) i kciuk NIGDY nie schodzi z analogu.

Czy ten dyngs do parowania słuchawek bezprzewodowych z padem dziala na 5.1/7.1? Czy zakup nowych sluchwlawek jest konieczny? Wolalbym tego uniknac bo choc nowe Arctisy 9x chodza mi po glowie to jednak wolalbym zainwestowac w Elite Series 2.

Moze bedzie nosil drewniaki na wysokich koltunach. Ja wielkich nadziei nie wiaze z tym projektem. Poza tym wystarczy zobaczyc jak przemysl funkcjonuje w tych czasach. Guwna obeszrane kroluja wszedzie.

Moze zagra jakiegos race-swap’a. Np. T.K. Bahę.

Ostatni growy zakup w tym roku (chyba). Oczywiscie Titan theme bo Warlock’i i Hunter’zy to peezdy.

Wszystko co piszesz to prawda. TLoU II to swietna, piekna i wazna gra. Wszystko w niej dziala tak jak powinno. Sa kontrowersje fabulatne, ktore jednym pasuja, innym nie. Przynajmniej jest dyskusja. Wilalbym jednak by niektore watki poszly w innym kierunku. Mialoby to wiecej sensu w ogolnym rozrachunku.

Wątki LGBT to zadna rewolucja, dlatego niektorzy byli zniesmaczeni wciskaniem im tego do gardla. Chodzi raczej o sposob narracji. Jest jakis dziad, ktory w swiecie wynaturzenia moralnego ksztaltujacego obyczajowosc od nowa i kierujacego uprzedzenia na zupelnie inne tory nazywa glowna bohaterke „lesba”. Pozniej ta sama bohaterka uzywa slowa „bigot”. Nie sadze by ktokolwiek w dzisiejszych czasach tak postapil, a co dopiero w zombie land’zie. Jest 21szy wiek. Nikogo nie obchodzi kto z kim spi. Wazne, zeby sie wyspac. Scenariusz jest przesycony i tyle.

Nier Automata - tak jak nie przepadam za japońszczyzną, tak tutaj wiedziałem, że szansa dana magikom z Platinum zawsze popłaca. Zapodałem od razu Hard, żebym nie czuł do siebie wstrętu i całe szczęście bo całość nabrała jeszcze więcej rumieńców. Ten cały mix galagowatości, strzelanek 2D i slashera jakoś zagrał. Sama historyjka coś miała znaczyć i nawet obejrzałem wszystkie cutscenki lecz wszelkie dialogi bez postaci na ekranie przewijałem bez cienia żalu. 2B i 9S to niesłe postacie (z przewagą tej pierwszej), ale dopiero A2 skradła szoł na całego. Dwa słowa, które ją definiują - gracja i dojeb. Cała ta egzystencjonalna gadka do mnie nie przemawia. Na szczęście nie jest jej tyle, żeby się znudzić paplaniną. Gameplay rekompensuje wszystko z nawiązką. Sieczki nie brakuje, a Pod częściej strzela niż lata. Na ekranie dzieje się ogrom rzeczy. Na Hardzie trzeba skakać i dashować non stop, a ja uwielbiam zaangażowanie w styl, który promuje ruchliwošć i uniki. Ten brak monotonii utrzymał mnie przy grze przez cale 58 godzin. 9/10

XSX GT: DARKERRYU GPU

Kolejny nie-zakup. Wczoraj koledzy, kolezanki i caly dzial uraczyli mnie Ghost of Tsushima w akompaniamencie poklepywania w plecy i wyzywania winnych mojego zwolnienia. Dzis natomiast moja kochana, cudowna, niezastapiona zona i przechooy bracia obdarowali mnie...

To nie zakup. Wylali mnie z roboty wiec chlopaki sie zlozyli.

Byl. Slaby jak kupa dziobaka.

Rzadko grywam w japonszczyzne bo chude nagusy z mega siwymi wlosami to nie moja bajka, ale w ta giereczke gra mi sie calkiem przyjemnie. System save’ow po prologu sprawdza sie calkiem trzezwo, a po ograniu kilku lokacji zaczynam powoli lapac co i gdzie sprzedac, upgrade’owac czy kupic. Nigdy nie bylem wielkim fanem anime. W zasadzie nim/nia/tym gardze, ale zdarzy sie szarpnac w jakas lepsza japonska sieczke (lubie Bayonette, DMC czy MGSy), ale FFy czy jakies turowe goovna spuszczam w kiblu. Tutaj nie jest tak zle bo zamiast pertolenia w hubie glownie biegam po swiecie i bije smiesznie wygladajace robociki i...losie. Ok, kiedy skoncze naskrobie wiecej nic nie znaczacych komentarzy.

Zaczalem wczoraj Nier Automate z GP. Kompletnie nie wiedzialem z czym to sie je, jak zuje i w ktorym burdelu bzyka wiec zaczalem od razu na hardzie. Jakies kierwa mechy (w uj brzydkie), smieszne robociki, starcia a’la Galaga i bohaterka, ktora, nie wiedziec czemu, przypadla mi do gustu wraz z rozyebana sciana, przez ktora wpadla na pelnej koorwie. Hej! W tej grze macha sie bronia biala. Zajefajnie. (Gdzie sa sejwy?) Jakims dziwnym trafem obilem bossa i wyladowalem w dziwnej stacji kosmicznej choc chwile wczesniej eksplozja zmiotla mnie i mojego nowego kumpla. Ciekawe. No i co teraz? Ciekawie sie zapowiada. Czuje, ze spedze z ta gierka czas tak dobrze jak z dobra whiskey. Dawno nie doswiadczylem bzdurnej, lecz fajnej, japonszczyzny.

@Wredny, bitki z wrogami to igraszka w porownaniu z tym jednym jedynym skokiem na samym koncu lokacji, ktory powtarzalem wczoraj piec razy. Piec razy wytarlem scierwem podloge by po raz kolejny (piaty) rozpoczynac wszystko jeszcze raz. Piaty raz. Wolalbym dwa razy trudniejsza gre i ognisko po lancuchu starc niz latwy tryb z minimalna iloscia save point’ow. Ale to tylko Deadly Obsession. Podbije raz jeszcze przed nowym rokiem. Reszta bardzo mi podpasowala, na czele z DeElCekowymi grobowcami. No i moim zdaniem design’erzy swietnie sie spisali. Calymi dniami czekalem na wieczory by odpalic Prosiaka i taplac sie w blocie i drylowsc lby strzalami. Czy Shadow jest lepszy niz Rise? Jest. Nie cytujcie mnie.

Shadow of the Tomb Raider - jestem wniebowziety. Gra dostarczyla mi tyle emocji i pozytywnych doznan, ze ciezko mi okreslic co tak naprawde az tak mocno zagralo. Klimat, eksploracja, prosty combat system, lokacje z obowiazkowym szczekopadem, znajdywajki, no i te cudne grobowce. Czulem zaszczucie, brud i dreszczyk emocji kiedy rozkminialem jaka mechanika operuje w danej lokacji. Od poczatku do konca nie znudzil mnie (ani nie sfrustrowal) zaden element rozgrywki...procz jednego. Moje podejscie do Deadly Obsession bylo wynikiem entuzjazmu jaki mna targal i nie byloby tu o czym gadac gdyby nie to, ze powyjmowali z trudnych lokacji ogniska. Sam zamysl zapisu tylko przy ogniskach zawsze mi sie podobal, ale niestety nie zgodze sie z tym, ze jeden nieudany skok cofa mnie do momentu sprzed kilku dosc ciezkich starc, lokacji glownej, ucieczki i 8-minutowej sekwencji wspinaczkowej by zaraz przed koncem misji zginac w glupi sposob. Jednak to jedno ognisko w batfzo krytycznym miejscu nalezaloby zostawic, a tak niestety - platyny nie bedzie. Ale nic to, SotTR to piekna gra w kazdym calu. W swojej klasie przygodowek dla mnie kroluje na samym szczycie. 9/10

A Plague Tale Innocence - bardzo przyjemny korytarzyk. Pokusilem sie nawet o calaka - pierwszego od lat. Nie ma tu mowy o wybitnej jakosci, gameplayu zlozonego jak w najbardziej poyebanych RPGach czy bohaterce tak nietuzinkowej, ze obiera prymat najlepszym. Po prostu mamy ciekawy setting, ciekawa historyjke, kilka mocniejszych scen i mroczny w uj klimat sredniowiecznej zarazy. No fajna gierka i tyle. 8/10

Nakarmie KoXa ta trylogia. Calak murowany. Ciekawe czy bedzie mozna dziennikarce zayebac.

- Sekiro bedzie mialo podbitke na XSX/PS5? - Zewnętrzny SSD od SanDisk to dobra rzecz? Mierze w 2TB, ale nie mam pojecia jak jest z defektywnoscia.

Ja podchodzilem do GTA4 dwa razy - dwa razy budzac sie nad ranem z padem w lapie. Do reszty nawet nie podchodzilem. Ale mam teraz kilka gierek w backlogu, ktore XSX podbije jeszcze bardziej wiec pierwsze wrazenie bedzie o klase wyzej.

Crash 3 - aa co tam. Dawno juz nie platynowalem. Do jedynki i dwojki nie mam zamiaru nawet podbijac. C3 to sama przyjemnosc masterowania.

Ogladam malo seriali, ale ten wciagnalem w trzy dni i teraz zaluje, ze nie zaczekalem kilku lat na final. Sa oczywiscie nudnawe przestoje, ale tak czy owak sieczka jest niesamowita. No i ci dwaj skurkowancy - Butcher i Homelander