Okami HD

[Zwyrodnialec 1 715]

Demon Fangi można było wbijać podczas loadingów klepiąc szybko  X.

[aux 3 784]

Właśnie skończyłem. Taki sobie ten port.

 

Eee tam. Ta wersja pozwala cieszyć się gierką na wielkim TV i samo to jest dużym plusem. Dla mnie jedyną wadą jest zmienona piosenka w endingu. Zamiast "Reset" leci jakiś remix z jednej lokacji.

[Berion 207]

@Zwyrodnialec

O tym to nie wiedziałem lol po tylu latach.

 

@aux

Akurat tę zmianę uważam za pozytywną. Reset pasował do reszty jak pięść do nosa.

Na dużym TV lepiej odpalić emu GC z filtrami OGL, wgniata w fotel.

Edytowane 25 maja 2013 przez Berion

[RoL 561]

Reset pasowal idealnie. Typowa piosenka do endingu anime.

[Berion 207]

Co ma wspólnego Okami z anime?

 

Mieliśmy ją wywalić w tłumaczeniu, ale mnie oprotestowali. Ciesze się, że Hexadrive zrealizowało mój pomysł. Pasowała tak jak ten wynalazek do Dragon's Dogma na ekranie tytułowym.

IMHO.

Edytowane 25 maja 2013 przez Berion

[Zwyrodnialec 1 715]

Reset pasowal idealnie. Typowa piosenka do endingu anime.

 

Nie wiem kto w ogóle wpadł na pomysł by usunąć ten utwór z creditsów, tym bardziej, że był idealnie dopasowany do tej podróży Amaterasu.

[RoL 561]

No wlasnie swietnie sie komponowal z endingiem - czulo sie, ze to juz naprawde koniec pieknej podrozy, przygody. Miedzy innymi dlatego, ze byl to calkiem inny utwor, niz te, ktore mozna bylo uslyszec w samej grze.

[Farmer 3 272]

Szkoda tylko, że studia, które tworzą tak piękne dzieła kończą później w masowym grobie bez nagrobka

[Kazub 4 583]

Na dużym TV lepiej odpalić emu GC z filtrami OGL, wgniata w fotel. 

 

na mojej plaźmie 42 ten port hd wygląda zayebiście, super nasycenie kolorów, estetyka lepsza niż w większości current genowych produkcji. 

 

ale nie mam emu gc z filtrami ogl, więc nie mam porównania

[Berion 207]

Nie twierdzę, że źle wygląda. Ale to głównie za sprawą tego "sumi-e" (i nie mam pojęcia jak oni to zrobili ), choć mógł wyglądać lepiej gdyby Hexadrive się przyłożyło.

[Sikor 1]

Jak dziadek (?Mr. Orange) zaczyna tańczyć mam blossomować drzewa, tylko drugiego nie mogę przejść, bo za każdym razem zamiast kwiatków rysuję słońce na niebie. Próbowałem ze 20 razy. Jakieś rady, jak to zaliczyć?

[Farmer 3 272]

Podstawą jest nakreślenie kwiatka (nie czekaj za długo) by ten zakwitł. Jeśli wyskakuje ci słońce spróbuj trójkątem rysować. I pamiętaj by cały pąk był obrysowany. I nie musi to być okrąg ważne żeby pąk był w zamkniętej linii. Nie wiem co innego poradzić. Potrenuj na obumarłych drzewach może...

[Sikor 1]

Już sobie poradziłem, trzeba troche obniżyć kursor, bo z wyjściowej pozycji nie da sie tego zrobić.

[XM. 10 887]

Niech mi ktoś przypomni sprawę z Water Dragonem - gram właśnie w wersję HD, po przybyciu na ten teren, po zwiedzeniu Sei-an City czy rozmowie z Rao i ponownym zamoczeniu Ammy w wodach Ryoshima Coast wodnego smoka jak nie było tak nadal nie ma, a z tego co pamiętam powinien on mnie "ganiać" jak tylko oddalę się troszkę ponad teren zatopionego statku od samego początku przygody w tych terenach... więc jak to wygląda? Dopiero później on się pojawia i pływa czy kolejna rzecz którą wycieli w wersji HD?

[Daffy 10 566]

był water dragon w wersji HD, sam mnie ganiał ale dokładnie nie pamiętam bo dawno nie grałem, swoją drogą GENIALNA gra

[XM. 10 887]

To czemu nie przeszedłeś do końca? ;>

[aux 3 784]

Z tego co pamiętam Water Dragon pojawia się po opuszczeniu Sunken Ship.

[Daffy 10 566]

bo ps3 mam w szafie, wypakowałem go tylko na 2tyg do tLoU, niestety cyrki mieszkaniowe sprawiły, że obecnie pograć mogę tylko na vicie, od sierpnia może to się zmieni. Arham City i Okami HD pierwszymi grami do dokończenia.

[Farmer 3 272]

Water Dragon zaczyna nas ganiać zaraz po opuszczeniu zatopionego statku. Jeśli polujesz na trofea to lepiej nie daj się złapać (trofik "no Furball on the Menu"). Później jeśli będziesz pływał na orce to smok będzie notorycznie cię ścigał.

[XM. 10 887]

Skończyłem. 40h potrzebowałem na zebranie wszystkiego i wykonanie każdego możliwego questa. Piękna gra, już nawet nie pamiętałem, że aż tak. Nie wiem czy chciałbym zobaczyć sequel, pewnie tak, gdyby był zrobiony tak doskonale jak ta część, ale tego to już się pewnie nigdy nie dowiem. A nawet jeśli Capcom zrobiłoby kontynuacje to z ich teraźniejszym talentem byłby niezłą kaszaną.

Tylko mnie końcówka przypomina trochę Dragon Ball'a? btw. szkoda, że po skończeniu gry nie dostaje się modelu shiranui'ego z końcówki gry, tylko zwykła "skórkę" w postaci tattoo

 

 

@down
Tak, wiem, że to Clover robiło grę, ale prawa do gry zostały w Capcom i obaj wiemy, że powstałby kupsztajn.

Edytowane 18 lipca 2013 przez XM.

[Berion 207]

Capcom tej gry nie zrobiło, więc i sequel, szczególnie z dzisiejszym podejściem, by się nie udał. Wystarczy spojrzeć na Okamiden.

 

Co do spoilera: można wymienić modele, collision box'y powinny pasować, ale nie wiadomo czy jest na tym samym szkielecie (animacja). W sumie fajny pomysł.

[Maciejas 13]

Panowie, odświeżam trupa żeby jeszcze więcej osób spróbowało zagrać w tą wspaniałą grę.
 
Nie należę do hardcorowych graczy, więc jak czytałem, że Okami to tytuł na około 30 godzin to się lekko przeraziłem. Wiecie, wieczny brak czasu, ciągle coś na głowie. Na dodatek, pierwsze podejście jakoś nie do końca mnie zachęciło. Specyficzne podejście do narracji, brak voice-actingu, wlokące się scenki przerywnikowe i lekkie poczucie zdezorientowania. Sprawdziłem początek i z poczuciem dobrze wykonanego obowiązku pomyślałem - może coś z tego będzie...  Gra musiała swoje przeleżeć na dysku (kilka miesięcy...), ale w końcu się zebrałem w sobie i... bach! Jak obuchem w łeb! Na liczniku mam 26 godzin i gram dalej z uśmiechem na ustach.
 
Mamusiu kochana! Jaki to piękny przykład starej szkoły robienia gier. Dodajmy do tego malowniczą grafikę i oryginalny klimat, a wyjdzie z tego wyjątkowo sprawne danie. Okami to rzadki przykład gry, który nawet po 20 godzinach grania potrafi zaskoczyć jakimś fajowym motywem. Aktualnie bujam się na diabolicznej wyspie gdzieś na oceanie - Ci, co grali na pewno wiedzą, o jaką wyspę chodzi - i z tego, co podglądnąłem w poradnikach, jeszcze ładnych kilka godzin przede mną.   
 
Fabuła jest całkiem wciągająca - mimo specyficznej narracji - i w takim nieco dragon ballowym klimacie (na plus!). Może raz czy dwa, złapała lekką zadyszkę, ale teraz ładnie wszystko przyśpieszyło. Ale jak tylko pojawiają się jakieś wątpliwości, to wynagradza mi je muzyka. Musiałbym mieć chyba 2 pary rąk, żeby zliczyć wszystkie motywy muzyczne, które wpadły mi w ucho. Wrzucę tylko jeden, króciutki:
 
http://www.youtube.com/watch?v=ug4xhRVuwzY
 
Ażeby dopełnić obrazu "gry ponadczasowej", dodam jeszcze, że Okami to istny raj dla miłośników wyciskania ostatnich soków z gier. Pięknie!

 

Ja tego tytułu nie zamierzam masterować, ale na pewno go ukończę, następnie oprawię w rameczkę i schowam do szufladki z napisem "Dziękuję! Nigdy Cię nie zapomnę". Chlip... Grajcie ludzie!

 

[okami_fan 17]

nie ma co... Okami jest jedyne w swoim rodzaju.. Kiedyś myślałem że sony dało swoją zeldę, jednak z czasem się wyprostuje.... Nie, ten tytuł to coś wiecej  Kiedys na innym forum napisałem recenzję tego tytułu, jezeli to nie problem zacytuje ją tu:

 

 

"

Opis/recenzja powstaje na prośbę innych użytkowników, którzy chcieliby poznać moje osobiste doświadczenia z tym tytułem, a spowodowane jest to tym zwiastunem:



Będę recenzował wersję z konsol PS2, Nintendo Wii i PS3 jednocześnie (różnie głównie w sterowaniu), gdyż z czego wiadomo, nasza upragniona wersja HD wyszła z obsługą kontrolera Move i możemy się odnieść na podstawie Wiilota, czego w kwestiach kontroli ruchowej należy się spodziewać. Postaram się również wejść w skórę osób, dla których będzie to zetknięcie (i automatycznie zauroczenie grą) z tym tytułem po raz pierwszy (trudność w tym taka że sam grę ukończyłem 6+ razy – dokładnie nie pamiętam).



‘‘Mała nota historyczno-osobista wujka Zduna’’
Jest rok 2006. Wtedy jeszcze student Zdun nie posiadał jeszcze kwot z rzędu 200 zł na nową grę, gdyż wolał to wydawać na dziewczynę, znajomych, tatuaże, imprezy, a sam jeszcze nie pracował (jedynie sezonowo, ale większość szła na imprezy właśnie), wtedy też kupowałem średnio 1ną grę na 2 miesiące. Funduszy brakowało, a Zdun naczytał się sporo o jakiejś wspaniałej grze ze studia Clover, że ma to być ‘‘dzieło sztuki’’ i ‘‘niepowtarzalne przeżycie’’, ale funduszy jak nie było tak nie ma, chociaż już napalony na ten tytuł byłem nieziemsko.
Zdun posiadał piękną dziewczynę, która zauważyła, jak często jej chłopak gadał o tej dziwnej grze i postanowiła mu ją sprezentować, i w ten oto sposób stał się posiadaczem własnej Okami. Parę lat później ta dziewczyna została żoną Zduna, a dziś spodziewa się z nim potomka. (jeszcze 4 miesiące, trzymajcie kciuki).

‘‘O grze z 2006 roku i jej twórców słów kilka’’
Oto przed graczem stoi jedna z najbardziej oryginalnych, nietuzinkowych, mało dostępnych oraz trudnych w odbiorze produkcji na rynku. Kto w dobie mody na brutalne, krótkie i pozbawione wysiłku intelektualnego produkcje wypuszcza na rynek tytuł, gdzie głównym bohaterem jest ‘‘pies’’ i jakaś zielona kropka, co skacze mu po głowie? Mało tego, w 2006 roku kiedy ta gra została wydana, studio, które stworzyło Okami zostało zamknięte przez słabą sprzedaż tego produktu ( Clover Studio, niech spoczywa w pokoju). ‘‘Co się stało, że się zesrało?’’ chciałoby się rzec? Zobaczymy już zimą, czy gracze dorośli już do tego typu produkcji, ale patrząc na sprzedaż Journey czy flower-a jestem dobrej myśli .
Sam tytuł został oceniony przez branżowe pisma bardzo wysoko. Przykład naszego kraju – NEO+ 10/10, PSX EXTREME 9+/10… Zauważyłem, że właściwie nie spotkałem oceny poniżej 8+ w sieci, a to chyba o czymś świadczy. Tym razem dostaniecie recenzje od człowieka który nie skończył dziennikarstwa, ba, nawet nigdy wcześniej nie pisał recenzji jako takiej. Dostaniecie ją od kogoś kto jest graczem od ponad 20 lat i to właśnie OKAMI sprawiło, że ruszył swe leniwe cztery litery, aby skrobnąć co nieco o jednej z jego ulubionych gier.

Czas recenzji jako takiej nadszedł:
‘‘OKAMI’’ (Ōkami (dosłownie “wielki bóg”, “wielka dusza” lub “wilk”.



Najprościej powiedzieć o tej grze ‘‘baśń’’ i zakończyć tą recenzję w jednym zdaniu, ale nie tym razem. Czym się baśń charakteryzuje? Mamy do czynienia z epickim fantastycznym tworem opartym na folklorze japońskim (w tym konkretnym przypadku chodzi o shinto – jeżeli jesteście zainteresowani, co to, odsyłam do wujka Google, on to wytłumaczy najlepiej). Zacznę od historii czyli najważniejszej cesze tego tytułu.
Główną bohaterką jest Amaterasu, czyli ‘‘shint-owska’’ Bogini Słońca. ‘‘Jak to Bogini?’’ Przecież pisałem wam wcześniej, że gramy psem… Ano tak to, po prostu Amaterasu wstąpiła w ciało wilczycy, aby bronić ludzkość od nieszczęścia. Pomaga jej w tym nieodłączny kompan o wdzięcznym imieniu Issun. W takim oto duecie próbują przezwyciężyć zło, które zstąpiło na Nippon (Japonię) w formie ośmiogłowego smoka. Wydaje się wam banalne? Nic bardziej mylnego! Fabuła z czasem staje się bardziej zawiła i ukazuje naprawdę wiele wątków, których nie zdradzę, gdyż są naprawdę ciekawe i zaskakujące. Mogę napisać jedynie, że fabuła w tym tytule to dla mnie maksymalna nota, a naprawdę cenię sobie najbardziej w grach dobrze opowiedzianą historię.

‘‘Co to jest?’’
Kto by się mógł spodziewać, że największym problemem w czasach, gdy wymyślono już praktycznie wszystko, mało tego tytuł mający już przecież 6 lat na karku, będzie dla mnie zaszufladkowanie go do jakiegokolwiek gatunku. W wielkim skrócie mogę napisać, że macie do czynienia z mieszanką RPG, gry przygodowej, sandboxa i gry logicznej, a to wszystko polane systemem serii Zelda (nawet nieźle wyszło). Mamy spory świat, a w nim wiele rzeczy do zrobienia, od groma NPC oraz całą masę mini gier.
Sam główny wątek fabularny starcza spokojnie na około 40 godzin, więc wyobraźcie sobie, ile potrzeba czasu, aby zrobić w nim wszystko. Generalnie sprowadza się on do pewnego schematu, który sprowadza się do: dostajemy ‘‘quest-a’’; coś po drodze dzieje się nie tak, idziemy ‘‘oczyścić ze zła’’ (o tym czyszczeniu więcej za chwilę) teren; znajdujemy ‘‘dungeon’’ (grotę, lochy itp.), przechodzimy szereg wymagających logicznych zagadek, aby na końcu zabić bossa (tyle, że najpierw musimy znaleźć na niego sposób); po jego pokonaniu zdobywamy nowe umiejętności i lecimy dalej. I tylko tyle, a właściwie aż tyle, gdyż wszystko jest bardzo dobrze ułożone i zróżnicowane.
Wymienię dodatkowo parę z dostępnych Quest-ów pobocznych, a są to: łowienie ryb, dojo, wykopywanie skarbów, pomoc wieśniakom, karmienie zwierząt i niszczenie demonicznych bram. Ostatecznie, kiedy chcemy dogłębnie pobawić się grą, dostajemy około 80+ godzin wspaniałej zabawy, gdzie po wszystkim czeka na nas nowa gra+…

‘‘Gameplay’’
Napisałem, czym dla mnie jest ta gra, teraz wypada napisać, jak się to robi. Mamy naszą białą wilczycę, biegamy po świecie, wykonujemy zadania, często rozśmiesza nas nasz kompan… Ale wcześniej napisałem coś o oryginalności, a wszystko to brzmi dość sztampowo jak na dzisiejsze czasy. A co powiecie na to, że te umiejętności które zdobywamy w grze to nic innego jak umiejętność posługiwania się tuszem (na końcówce ogona) i malowanie różnych wzorów, aby przykładowo: przejść przez most (namalować jego brakującą część), skreślić przeciwnika (pozioma kreska, która, jeżeli oponent mało punktów życia, przepoławia go), czy umiejętność przyzywania wiatru, który może zwiać mgłę. W każdym razie tych umiejętności jest od groma i każda z nich jest bardzo zgrabnie wklejona w późniejsze zagadki, więc nie ma szans, aby zapomnieć te poznane 20 godzin wcześniej, gdyż cały czas musimy z nich korzystać. W walce, kiedy takowy tusz nam się kończy, zamieniamy się z Boga w normalną wilczycę i nie jesteśmy w stanie zbyt wiele zdziałać, tak więc moja rada, oszczędzajcie tusz.
W grze system walki jak i poziomy doświadczenia są wzorowane na action-RPG: jest dużo przedmiotów do użycia w walce, wchodzimy na nowe poziomy doświadczenia zwiększając ilość życia/dostępnego tuszu, zmieniamy bronie, łączymy je w kombinacje, i ogólnie mamy masę możliwości działania. W każdym razie wszystko jest bardzo rozbudowane i, aby się połapać, musimy troszkę pogrzebać w opcjach.



‘‘Grafika, muzyka i inne gady’’
Nie chcę się specjalnie w tym aspekcie rozpisywać, więc napiszę krótko. Na PS2 oraz Wii nie powstała ładniejsza produkcja. A to dlaczego? Dziś gracie w MGS3 czy GoW 2 i nie zachwycacie się aspektami wizualnymi, a odpalając Okami widzicie po prostu piękną grę. Wszystko to jest zasługą stylizacji na ręcznie malowany azjatycki obraz i sprawdza się wyśmienicie. Zobaczycie w następnej generacji takie Uncharted 3 będzie wyglądało już przeciętnie, natomiast OKAMI nadal będzie trzymało poziom. Skubańcom z Clover udało się stworzyć tytuł praktycznie nie starzejący się.
Dźwięk. O nim w następnym dziale. Sama muzyka jest świetna, nastawia jak powinna do działania i jest taka jak być powinna. Wiele utworów na długo pozostaje w pamięci.

‘‘Gra idealna?’’
Dla mnie jak najbardziej, ale jestem osobą potrafiącą trzeźwo (czasem taki stan u mnie się zdarza) spojrzeć i widzę, że nie wszystko zagrało. Teraz o tym, co drażni.
Po pierwsze dubbing, a raczej jęki postaci – gra powstała w takich czasach, że tytuły z taką ilością dialogów posiadały najzwyczajniej w świecie napisy, a tu zamiast ciszy i tony tekstów dostaliśmy dosyć uciążliwe odgłosy. Mi osobiście przestały bardzo szybko przeszkadzać, ale wiem, że potrafią dosyć ostro zirytować.
Po drugie brak wyzwania – niestety gra jest prosta, nawet bardzo prosta. Jeżeli chodzi o walki to nie zginąłem ani razu. Jedynie zagadki trzymają poziom i można się przy nich na chwilkę zatrzymać.
Po trzecie sterowanie Wiilot-em (czyli w przyszłości kontrolerem Move) jest bardzo nieprecyzyjne, więc zalecam pada do tej gry!
No i ostatni zgrzyt. Dla wielu osób gra będzie po prostu niegrywalna za sprawą bardzo rozwiniętej fabuły, konieczności czytania tony tekstów, braku możliwości ich przewijania, do tego wszystkiego samo intro trwa ponad 20 minut. Wydaje mi się, że właśnie tu jest pies pogrzebany oraz właśnie z tego powodu tytuł ten tak słabo się sprzedał, a szkoda, bo jeżeli taka jest przyczyna to wstyd mi za poziom intelektualny graczy.

‘‘Podsumowanie’’
Ale dostaliśmy dziwaka, co? Z jednej strony (dla niektórych) gra idealna, pozbawiona wad, ale niestety dla większości niedostępna przez sposób podania. Szkoda, naprawdę szkoda. Polecam ją wszystkim, którzy oczekują od grania czegoś więcej, niż strzelania do przeciwników czy bramek. Jeżeli tym krótkim wywodem zachęcę kogoś do zakupu to uważam, że wygrałem, i będzie to kolejny stopień do pokazania czegoś innego i zarazem bardzo dobrego.

‘‘werdykt’’
Dla tych do których przesłanie doszło:
grafika – 10
dźwięk – 7
fabuła – 10
grywalność – 10
Ogółem gra idealna 10/10 .

Dla tych którzy nie są pewni:
grafika – 9
dźwięk – 5 (te jęki naprawdę potrafią zirytować i staram się was ostrzec)
fabuła – 10
grywalność – 9
Ogółem must-have, 8+/10.

Dla większości która nawet pewnie nie doczytała tu
nie wpisuję oceny tylko napiszę że 4/10, ‘‘co to jest? Ta gra nie ma sensu’’. To tylko pokazuje, jak bardzo gracze są zamknięci i nietolerancyjni na innowacyjność, jak mało są wrażliwi na sztukę i czego oczekują od gier i to jest przykre.

Pozdrawiam wszystkich użytkowników forum i zapraszam do komentowania. Nie uważam się za recenzenta więc traktujcie to wszystko dość luźno. "

 

 

tyle ode mnie jeżeli chodzi o ten tytuł...

 

ps. Od napisania tego tekstu minął już ponad rok : córka zdrowa ma już 11 miesięcy  

Edytowane 27 grudnia 2013 przez okami_fan

[Wojtas1986 1 621]

Pany mam dziwny problem z OKAMI HD , odkyurzylem Ps3 dla tej perełki i co jakiś czas przerywa mi dzwięk w grze w innym pozycjach problem nie występuje , jakieś sugestie?

[nobody 3 504]

spróbuj delete i ściągnąć jeszcze raz. ewentualnie spr. jeszcze jak chodzą ci graficzne killery które nie instalują się na dysku jak gierki ND i SM. może to jednak laser