Hellblade

[jimmy 1 349]

Zapomniałbym, jak w finale wjeżdża ta nuta to ciary 

 

https://open.spotify.com/track/2WRPxl6rlCwL9CqLJ0fAQk?si=QtnD5DFKRBqKsVs7SQ-mBw

[Moldar 2 260]

Cały soundtrack jest kosmiczny i często do niego wracam

[ogqozo 6 570]

Wśród wielu rzeczy, muszę też oddać to Hellblade.

 

Te głosy podczas gry mówią dokładnie to i z dokładnie taką intensywnością, jakbyśmy słuchali jakiegoś popularnego streamera. W ten sposób Ninja Theory doskonale skomentowało problemy ze zdrowiem psychicznym u ludzi.

 

Ponadto gra polega też głównie na chodzeniu i słuchaniu jak ktoś ciągle napierdala "ciekawe" opowiastki o kolejnym nordyckim bogolu i ragnaroku, w ten sposób trafnie diagnozując nadchodzącą pandemię GodofWar-18 i tym bardziej następcy.

[SnoD 2 341]

No te kamienie z historyjkami niepotrzebne biorąc pod uwagę jak na bieżąco jest prowadzona narracja. Czasem wręcz przeszkadzają.

 

Przed chwilą miałem "pierwsze spotkanie Heli", cały ten segment i później z ukazaniem kto mówi do Senuy, gram teraz w dzień a miałem ciarki XD

[SnoD 2 341]

No i skończyłem.

 

Muszę przyznać, że jestem naprawdę mocno zaskoczony grą. Spodziewałem się jakiegoś nudnego walking sima, a dostałem naprawdę mocną i poruszającą grę.

 

Do pełni immersji trzeba jednak grać na słuchawkach żeby faktycznie wejść w buty bohaterki. Momentami było ciężko bo te wszystkie głosy + atmosfera potrafiły przytłoczyć i chyba właśnie o to chodziło twórcom.

 

Najsłabiej wypadają pierwsze 2h gry, nawet przez chwilę myślałem, że odpuszczę, ale jak już wyjdziemy z tych lasów (gdzie moim zdaniem też było trochę za dużo szukania tych symboli), to gra robi się coraz lepsza za sprawą 100% skupienia na psychozie naszej bohaterki.

 

Dla mnie mechanika walki idealnie pasowała do tego typu produkcji. Mocno arkejdowa, która nie wytrąca z pacingu gry.

 

Jedyny zgrzyt to dla mnie w sumie kreacja zmarłego ukochanego, który był po prostu zbyt wymuskany jak na przedstawiane realia.

Edytowane 25 maja przez SnoD