Opublikowano 13 listopada 200915 l Lód, który poleciłem wyżej to w dużej mierze political fiction. Alternatywny początek XX wieku w którym nie dochodzi do pierwszej wojny światowej, nie ma rewolucji w Rosji (Car się trzyma) a Polski jak nie było na mapach, tak nie ma.
Opublikowano 13 listopada 200915 l Ostatnio przeczytałem Draculę Brama Stokera i za jednym zamachem Draculę: Nieumarłego Dacre Stokera (prawnuk stryjeczny Brama) i Iana Holta. Wyraźnie czuć ten ponad wiek między obiema książkami. Dracula miał wyraźne braki, niekonsekwencje i niedopowiedzenia, a to przede wszystkim w związku ze sposobem narracji, który dopuszczał tylko jeden punkt widzenia bohatera bedącego akurat "przy głosie". Paradoksalnie to właśnie przedstawienie wydarzeń w postaci dzienników, w mojej opinii, nadaje powieści szlif mistyki i w wiarygodny sposób tuszuje niedociągnięcia pisarza. Te luki wypełniano w XX wieku na wszelakie sposoby, wystarczy choćby obejrzeć film Copolli z 1992 roku, by gołym okiem zauważyć wątki dodane przez reżysera czy scenarzystę. D. Stoker i Holt postanowili także to wykorzystać, a jednocześnie niektóre zagadnienia ostatecznie wyjaśnić, odpowiedzieć na pytania i "zmostkować" powieść Brama z jej adaptacjami. W związku z tym akcja Draculi: Nieumarłego toczy się na tle autentycznych wydarzeń i postaci z roku 1912. Nie będę tu zdradzał szczegółów, ale dosyć zgrabnie to wyszło. Co prawda, czasem ma się wrażenie, że autorzy ułożyli chronologicznie rzeczywiste wydarzenia, które miały znaleźć się w książce, a w luki powciskali nieco naciąganą fikcję, byle przejśc od faktu, do faktu, ale i tak czyta się to przyjemnie. Zawarli tam mnóstwo smaczków, pociagnęli sporo wątków z oryginału i choć zabrakło tej mistyki, uroku czy gotyckiego klimatu grozy, to w zamian dostaliśmy powrót znanych bohaterów w miłym slaszerku. W końcu to tylko książka o typie pijącym ludzką krew i zamieniającym się w nietoperza. Jednak najpierw wypada przeczytać Draculę Brama. Jo.
Opublikowano 25 listopada 200915 l Mógłby mi ktoś polecić jakąś godną uwagi pozycję z gatunku political fiction? Ostatnio przeczytałem "Dzień wskrzeszenia" i jestem bardzo nakręcony na ten gatunek, może być coś rodzimego jak i zagranicznego Może "Przenajświętsza Rzeczpospolita" Piekary? Jeśli ktoś lubi polskie "brudne" klimaty to polecam.
Opublikowano 25 listopada 200915 l Przeczytalem "Droge". Powalony nie jestem ale i tak to kawal swietnie napisanej ksiazki, wiec polecam jeszcze przed premiera filmu. 8/10
Opublikowano 3 grudnia 200915 l Będąc już rozpędzonym z tymi Drakulami, szarpnąłem się jeszcze za Włada Palownika, na którym to ziomusiu opierają się wszystkie te legendy o bladym hrabi Draculi. Autor (C.C Humphreys; brzmi prawie jak CC Catch) zebrał wszystkie fakty dotyczące tego tyrana lubującego się w zapewnianiu wrogom tak dogłębnej penatracji odbytu przy pomocy pala, że niektórzy przy okazji zapewne poczują napływ podniecenia i zazdrości, a następnie oblepił luki całkiem fajną otoczką własnych domysłów i przypuszczeń. W wyniku czego wyszła mu niegłupia historia, zgrabnie poprowadzona w postaci relacji osób, będących najbliższymi Włada Palownika (jedynej kobiety, którą naprawdę kochał, wieloletniego przyjaciela, który go zdradził oraz spowiednika, który zna najmroczniejsze tajemnice księcia Drakuli) i ze sprytnym zakończeniem. Fajne ogólnie. Macie okładencję: Ciacho.
Opublikowano 8 grudnia 200915 l Przeczytalem "Droge". Powalony nie jestem ale i tak to kawal swietnie napisanej ksiazki, wiec polecam jeszcze przed premiera filmu. 8/10 podobnie. Fajnie sie czyta, ale nie rzuca na kolana
Opublikowano 9 grudnia 200915 l Jacek Hugo-Bader "Biała Gorączka" Gdyby nie to że wiem że to reportaż z podróży po współczesnej rosji i byłych republikach zsrr, potraktowałbym to jak zapis fantastycznej podróży po świecie alternatywnym. Po przeczytaniu tej książki będziecie wiedzieć że nic nie wiecie o jednym z krajów który najmocniej wpływa na to jak my postrzegamy świat. W końcu żyjemy w jego cieniu, i nie ma co pier.dolić że nie, od kilku wieków. Polecam każdemu kto polubił styl Kapuścińskiego, HB ma własny styl, ale tak jak K. jest blisko człowieka, nawet tego odrzuconego przez wszystkich.
Opublikowano 9 grudnia 200915 l Zapomniales dodac, ze kazdemu mothefucker wloczykijowi z miejsca odechce sie zagranicznych wojazy po rosyjskich stepach (fajne zdanie mi wyszlo).
Opublikowano 9 grudnia 200915 l chyba że przeczyta IMPERIUM - Kapuścińskiego - jeśli już wam się spodoba opis HB to koniecznie przeczytajcie ten tytuł. Konieczny do zrozumienia aktualnego stanu duszy rosyjskiej, dążenia do podporządkowania sobie wszystkiego i chęci bycia podporządkowanym batiuszce. A jednocześnie rozkładu wewnętrznego, powolnego zatracania które zaczęło się właśnie wtedy gdy K. to napisał i rozpędziło się do obecnego stanu kuli śniegowej którą opisuje HB. Genialny reportaż. wiem że nie ten temat, ale mam pytanie jest jakaś kompilacja światowego reportażu, takiego the best of wiem że po Polsku nie ma, ale może ktoś coś wie o takiej w inglisz Edytowane 9 grudnia 200915 l przez ziemia1
Opublikowano 9 grudnia 200915 l Czytales antologie reportazu Szczygła (tylko nie swiatowy a ... polski reportaz glownie)? poza tym polecam Tochmana. Niestety pozniej mamy wielkie nic jezeli chodzi o polska reporterke (no moze Jagielski).
Opublikowano 9 grudnia 200915 l Czytales antologie reportazu Szczygła (tylko nie swiatowy a ... polski reportaz glownie)? poza tym polecam Tochmana. Niestety pozniej mamy wielkie nic jezeli chodzi o polska reporterke (no moze Jagielski). Szczygła uwielbiałem przez niego codziennie czytałem reportaże w GW we wczesnych 90, codziennie były. (pipi) jak nam się dziennikarstwo rozmieniło na drobne, tylko w Dużym Formacie teksty które czasem MOŻNA PRZECZYTAĆ, ewentualnie Polityka lub Tygodnik Powszechny ... jest gdzieś temat o prasie codziennej bo zdaje się że dążę w tą stronę. Ale zajrzę do tej antologii, coś sie zdaje niedawno wyszła.
Opublikowano 9 grudnia 200915 l C. McCarthy - The Road - żadnej akcji, bez początku, zakończenia, zero wyjaśnień, a mimo wszystko wciągnęło mnie niesamowicie (polski tytuł to "Droga" bodajże). Ciężka, przytłaczająca, smutna. Polecam lubiącym post-apokaliptyczne klimaty.
Opublikowano 10 grudnia 200915 l j/w bardzo mi sie podobalo, pol godziny temu skonczylem czytac. minimalistycznie, klimatycznie, bez zbednego rozpisywania sie. zaj.ebista sprawa
Opublikowano 14 grudnia 200915 l Ostatnio przeczytałem Draculę Brama Stokera i za jednym zamachem Draculę: Nieumarłego Dacre Stokera (prawnuk stryjeczny Brama) i Iana Holta. Wyraźnie czuć ten ponad wiek między obiema książkami. Dracula miał wyraźne braki, niekonsekwencje i niedopowiedzenia, a to przede wszystkim w związku ze sposobem narracji, który dopuszczał tylko jeden punkt widzenia bohatera bedącego akurat "przy głosie". Paradoksalnie to właśnie przedstawienie wydarzeń w postaci dzienników, w mojej opinii, nadaje powieści szlif mistyki i w wiarygodny sposób tuszuje niedociągnięcia pisarza. Te luki wypełniano w XX wieku na wszelakie sposoby, wystarczy choćby obejrzeć film Copolli z 1992 roku, by gołym okiem zauważyć wątki dodane przez reżysera czy scenarzystę. D. Stoker i Holt postanowili także to wykorzystać, a jednocześnie niektóre zagadnienia ostatecznie wyjaśnić, odpowiedzieć na pytania i "zmostkować" powieść Brama z jej adaptacjami. W związku z tym akcja Draculi: Nieumarłego toczy się na tle autentycznych wydarzeń i postaci z roku 1912. Nie będę tu zdradzał szczegółów, ale dosyć zgrabnie to wyszło. Co prawda, czasem ma się wrażenie, że autorzy ułożyli chronologicznie rzeczywiste wydarzenia, które miały znaleźć się w książce, a w luki powciskali nieco naciąganą fikcję, byle przejśc od faktu, do faktu, ale i tak czyta się to przyjemnie. Zawarli tam mnóstwo smaczków, pociagnęli sporo wątków z oryginału i choć zabrakło tej mistyki, uroku czy gotyckiego klimatu grozy, to w zamian dostaliśmy powrót znanych bohaterów w miłym slaszerku. W końcu to tylko książka o typie pijącym ludzką krew i zamieniającym się w nietoperza. Jednak najpierw wypada przeczytać Draculę Brama. Jo. Kurcze długo tu nie zaglądałam a tu takie nowiny. Od dawna szukałam czegoś w stylu Drakuli Stokera jak widać nieskuecznie a tu podajesz, aż dwa ciekawe tytuły szczególnie ten Wład Palovnik mnie korci. A ja o zgrozo kupiłam w markecie (co prawda promocja była) ten gniot Zmierzch, który elementów drastycznych ma jak na lekarstwo co prawda niektóre wątki takie jak zdolności wampirów mi się z Underworld skojarzyły, ale to było tylko 1/10 sagi a reszta to romansidło. Potacjał książka miała, ale autorka poszła nie w tą stronę co trzeba. A już się bałam że w święta nie będe miała nic ciekawego do czytania
Opublikowano 29 grudnia 200915 l Ostatnimi czasy zafascynowala mnie chinska wuxia i czytam praktycznie tylko to. Naszukac sie trzeba, bo oficjalnych tlumaczen prawie nie ma, jedynie fani slecza nad chinskimi krzaczkami i po roznych forach wrzucaja to, co sami przetlumacza. W sumie i fajne i smutne, ze jestem prawdopodobnie jedyna osoba zainteresowana tematem w Polsce i jedna z nielicznych w Europie. Jezeli ktos ma dluga chwile czasu (jedna ksiazka to srednio 1000 stron w wordzie) i lubi polaczenie ogniem i mieczem i chinskich klimatow fantasy, w stylu kung fu, skakanie iles tam metrow w gore, to ostatnio przeczytalem i polecam: Smiling Proud Wanderer - jedna z najwiekszych klasyk Jin Yonga. Czyta sie dlugo, ale glowny bohater jest niesamowicie sympatyczny i potrafi wciagnac jak cholera Legendary Siblings - tu juz dzielo Gu Longa. Ten w przeciwienstwie do Jin Yonga daje znacznie wiecej dialogow, przez co te stroniczki szybciej leca, poza tym akcja czesto zmienia miejsce, jednak zdaje sie nie wciagac az tak bardzo jak ta poprzednia. Polecam.
Opublikowano 11 stycznia 201015 l Będąc już rozpędzonym z tymi Drakulami, szarpnąłem się jeszcze za Włada Palownika, na którym to ziomusiu opierają się wszystkie te legendy o bladym hrabi Draculi. Autor (C.C Humphreys; brzmi prawie jak CC Catch) zebrał wszystkie fakty dotyczące tego tyrana lubującego się w zapewnianiu wrogom tak dogłębnej penatracji odbytu przy pomocy pala, że niektórzy przy okazji zapewne poczują napływ podniecenia i zazdrości, a następnie oblepił luki całkiem fajną otoczką własnych domysłów i przypuszczeń. W wyniku czego wyszła mu niegłupia historia, zgrabnie poprowadzona w postaci relacji osób, będących najbliższymi Włada Palownika (jedynej kobiety, którą naprawdę kochał, wieloletniego przyjaciela, który go zdradził oraz spowiednika, który zna najmroczniejsze tajemnice księcia Drakuli) i ze sprytnym zakończeniem. Fajne ogólnie. Macie okładencję: Ciacho. http://www.youtube.com/watch?v=z0QE7y8-B10 dobreee /co do tematu: OPĘTANI -Chuck Palahniuk. Pierwsza kniga tego autora i zapewne nie ostatnia - świetnie prowadzona historia, wciąga jak diabli, historie postaci raz śmiesza, raz wzbudzaja strach, ogolnie dobre dobre zakończenie tez niezle, polecam wszstkim ,ktorzy nie czytali. SWAT mistrz XDD (musze nadrobic Podiemny Krag)
Opublikowano 22 stycznia 201015 l Nie mogę napisać, że w życiu bylem z knigami za pan brat. Ostatnio zacząłem odrabiać podstawowe zaległości. "Buszujący w zbożu", polecam jeśli ktoś chce coś lajtowego z głębszym, choć przez wielu niedostrzeganym przesłaniem. Polećcie mi coś hmm cięższego, pogmatwanego, chcę by był to totalny mus dla człowieka, który chcę nazwać siebie oczytanym. Po głowie chodzą mi "1984" oraz "Zwrotniki" ale obawiam się, że będzie to dla mnie za ciężkie.
Opublikowano 22 stycznia 201015 l 1984 mozesz smialo atakowac. Polećcie mi coś hmm cięższego, pogmatwanego, chcę by był to totalny mus dla człowieka, który chcę nazwać siebie oczytanym. byla gdzies lista 100 ksiazek ktorych kazdy men powinien przeczytac. n oa oczytanym to nigdy nie bedziesz. a i napisz mi jakie to glebokie przeslanie kryje w sobie Buszujacy.
Opublikowano 22 stycznia 201015 l Nie chce mi się rozkminiać na temat całości bo są gusta i dla każdego przesłaniem może być co innego(lub w ogóle nie być). Ale podam choćby epizod w gdy bohater nocował w domu Antolinich. Starszy gość gada tam bardzo ciekawe rzeczy, w pewien sposób zachwyca się Holdenem, jego możliwościami, przyszłością, może zazdrości mu tego że całe życie przed nim. Dramat starego mężczyzny ma ujście gdy dochodzi do kontrowersyjnej sceny przy łóżku. Dla mnie sceny te mają głębokie przesłanie psychologiczne. A to tylko przykład.
Opublikowano 4 lutego 201015 l hej chcialbym dziewcyznie (18 - nie na 18stke, tyle ma lat;]) kupic fajna knige , macie jakies typy? coelho to przezytek chyba
Opublikowano 5 lutego 201015 l tak, pewnie ,Millera wertowala juz Bukowskiego (klopoty to meska specjalnosc), teraz wypozyczylem jej Listonosza takze moze cos bardziej kobiecego? ;D
Opublikowano 5 lutego 201015 l Zmierzch. Hehe. Co to znaczy kobieca książka? Jak chcesz coś grzeczniejszego niż Miller czy Bukowski, to nie wiem - Kapuściński, De Lillo?
Opublikowano 5 lutego 201015 l no kurde sam nie wiem, myslalem, ze sa takie typowo kobiece ksiazki - tak jak my czytamy palahniuk, bukowskich itp, to one maja cos swojego takiego, ale na poziomie hmm, a byl taki zbior opowiadan, Stonka pisal chyba, niemiecki autor chyba byl. takie w stylu 'Maly Ksiaze' pamieta ktos tytul?
Dołącz do dyskusji
Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.
Uwaga: Twój wpis zanim będzie widoczny, będzie wymagał zatwierdzenia moderatora.